We beginnen bij de tweede helft van de carnavalsvakantie. Donderdags zijn we met z'n drietjes, Majin, Jibin en ik, met de bus naar het Natuurmuseum gegaan. Ik dacht dat Jibin wel over zijn wagenziekte heen was, maar deze chauffeur had een zodanige rijstijl, dat hij het toch wel weer even zwaar had. Gelukkig konden we er net op tijd uit en de frisse lucht deed hem gelijk goed. We hadden afgesproken met oma en heel toevallig kwamen we gelijk aan bij het museum. We zijn meteen naar binnen gegaan en de wandeling door het museum kon beginnen. Het was niet de eerste keer dat we hier kwamen, dus de kids kenden de weg. Na van alles te hebben bekekenen en ontdekt, was het tijd om wat te drinken.
Na deze korte onderbreking zijn we naar BOS (Beleef Ontdek Samen)gegaan.
MagischBOS lijkt op een realistisch sprookje wanneer je binnenstapt: een spannend bos dat toch knus is. Er gebeuren magische dingen: er verschijnen muizen of vogels bij je voeten, je ziet sneeuw dwarrelen en in de winter kun je allerlei opdrachten doen die passen bij het seizoen: de winterslaap van egeltjes bekijken bijvoorbeeld, of meer leren over ziektekiemen of roodborstjes.
Innovatief
Om meteen met het meest bijzondere te beginnen: vier keer per jaar verandert de zaal in de sfeer van het seizoen. En net als in het gewone bos kun je in deze tentoonstelling van alles leren over de natuur, maar hier hebben we er wat technische hoogstandjes in gestopt. Zo zit de projectievloer vol verrassingen en verandert ’ie continu. Door een ‘slimme’ tak als sleutel te gebruiken open je kastjes met opdrachten, verzamel je dieren en blaadjes uit het seizoen en laat je een virtuele museumboom groeien.
Een super leuk deel van het museum en hier hebben we ons dan ook nog een hele tijd goed vermaakt.
We hebben de middag afgesloten bij het skelet van de Potvis. Het blijft leuk zo'n museumbezoek. I.p.v. de bus hebben we Igor gebeld en die heeft ons uiteindelijk bij oma opgepikt.
De laatste zaterdag van de vakantie zijn we weer eens naar de camping gereden. Jibin mist onze caravan toch wel en eerlijk is eerlijk, ik sommige weekenden toch ook wel. Gelukkig hebben we nog steeds heel goed contact met onze (vroegere) campingbuurtjes, dus een heel goed excuus om toch zo af en toe die kant op te rijden. Elizabeth en ik hebben een heerlijke wandeling gemaakt en de nieuwe tenten bekeken, terwijl de kids en de papa's naar het zwembad zijn gegaan. Jibin mocht nu zwemmen zonder bandjes, want tenslotte heeft hij inmiddels zijn A-diploma en hiervoor had hij nog een leuk cadeautje van Elizabeth en William gekregen. Super lief. Vol enthousiasme werden de opduikstaafjes dan ook keer op keer van de bodem opgepikt. Je kan merken dat hij deze week ook veel heeft gezwommen, omdat hij mee heeft gedaan aan de vakantiecursus en ik verwacht dat hij in de meivakantie al heel eind op weg is voor zijn B. Na het wandelen en het zwemmen hebben we nog even zitten borrelen in hun caravan en daarna zijn we naar de Toekomst gereden, waar we lekker frietjes hebben gegeten. Het was weer super gezellig en wie weet zetten we binnenkort wel een keer een tent in hun tuin (of op een ander veldje) om een nachtje te blijven logeren.
Na de vakantie had Jibin de ik-tafel. Dat betekent dat hij elke dag wat mee mocht nemen van thuis en aan het einde van de week mocht hij daar dan wat over vertellen. Dit was heel goed gegaan volgens de juf. Ik had verwacht dat hij alleen maar Chinese aanverwante spulletjes mee zou nemen, omdat hij nog steeds veel met China bezig is, maar dit bleef beperkt tot een waaier gekocht in Chengdu en het houten kikkerinstrumentje. Voor de rest waren het voor hem andere belangrijke snuisterijtjes.
Om 11.00 uur kwamen de oma's op de koffie en ook daar hoorden cadeautjes bij. Van de ene oma kreeg hij een Vitual Reality bril en van de andere oma kreeg hij een bouwset van een vrachtauto. Geen Lego, maar wel iets wat in elkaar gezet moet worden en dan ben je bij ons mannetje aan het goede adres. Bouwen kan hij als de beste. Inmiddels was het ook de hoogste tijd voor taart en daar moeten dan natuurlijk ook 8 kaarsjes op. Wat hem een aantal jaren geleden nog niet echt wilde lukken, draait hij nu zijn hand niet meer voor om. Binnen no-time had hij ze allemaal uitgeblazen en zaten we met z'n vieren aan een heerlijk stukje chocoladetaart.
Na de taart is onze jarige job weer verder gaan bouwen en heb ik gezellig met de oma's zitten buurten. Rond 12.30 uur hebben we even wat gegeten, want om 13.30 uur zouden de eerste vriendjes voor de deur staan. Aangezien ze toch allemaal vrij waren, hadden we besloten zijn kinderfeest ook maar gelijk vandaag te doen. Hij had 6 vriendjes uitgenodigd, waarvan er 1 niet is op komen dagen. Dit mocht echter de pret niet drukken, want het was nog steeds een leuk clubje stuiterende jongens. Thuis hebben we de cadeautjes uitgepakt en hebben ze even wat gedronken en gesnoept van de soesjestoren en daarna zijn we naar de Voltage gereden.
Het is altijd best lastig om in maart wat te plannen, want wat doet het weer. Voor de veiligheid toch maar weer voor een indoor speeltuin gekozen, ook al had ik graag een buitenspeurtocht gedaan, wat achteraf wel had gekund. Rond 14.00 uur kwamen we daar aan en gelijk stoven ze alle kanten op. Er was genoeg te doen, dus een voor een werd alles uitgeprobeerd. De klimtoren, trampolines, draaimolen, het spinnenweb, de voetbalkooi en uiteindelijk ook de klimwand. Tussendoor werd er even tijd vrijgemaakt voor wat drinken, chips en een ijsje en we sloten de middag af met frietjes. De kids hebben een prima middag gehad en als zij zich vermaken dan hebben wij het ook naar ons zin.
Rond 18.00 uur waren we weer thuis en werden de jongens een voor een opgehaald. Op het moment dat het feestje van Jibin ten einde was begon voor Majin een feestje van een van haar klasgenootjes. Blijkbaar is dat op de middelbare toch ook nog niet voorbij. 's Avond kwam tante Jolanda haar grote vriend nog even feliciteren en daardoor lag onze jarige job toch nog later dan gehoopt uitgeput in bed. De rest van het weekend zat ook nog vol met allerlei gezelligheden, dus het grote mensenfeest van Jibin zou nog een weekje moeten wachten.
Afgelopen week heeft de drukte van het weekend ons mannetje behoorlijk parten gespeeld, want Jibin was nauwelijks vooruit te branden en hij klaagde continu dat hij moe was. Toch heeft ie na school nog 2x met zijn min of meer buurjongetje en tevens klasgenootje gespeeld en dat terwijl er voorheen nauwelijks een klik was.
Gisteren was dan zijn grote mensenfeest en ondanks dat er aardig wat afmeldingen waren (wat al bekend was) was het een gezellige avond. Jennifer, zijn lievelingsnicht, kon er gelukkig wel bij zijn en natuurlijk ook Youri zijn vriend uit China was van de partij. De laatste 2 hebben een groot deel van de avond samen boven gespeeld en net als Rosalie en Majin kunnen ze het inmiddels goed met elkaar vinden. Ik zeg, dat bied weer mogelijkheden om in de toekomst opnieuw met elkaar op vakantie te gaan. Vandaag hebben we een heerlijke pyjama-dag gehouden en laten we hopen dat nu de rust weer een beetje terugkeert.
