Niets spannends

Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik hier een berichtje heb geplaatst. Er is dan ook niet zo heel veel bijzonders gebeurd. Afgelopen vrijdag ben ik samen met mijn drie overgebleven vrouwelijke collega's gaan eten met onze twee vrouwelijke ex-collega's op kosten van onze baas. We hadden om 18.15 uur een tafeltje besproken bij restaurant Mood in Eindhoven en dat zou in principe haalbaar moeten zijn als je tot 17.00 uur moet werken. Door de drukte op het werk lukte het helaas niet om op tijd aan te rijden en door de drukte op de weg lukte het al helemaal niet om überhaupt voor 19.00 uur aanwezig te zijn. Het ritje van normaal zo'n veertig minuten duurde nu ruim anderhalf uur. Iets voor 19.30 uur namen we uiteindelijk plaats aan tafel, waar de overige meiden al een tijdje zaten te wachten. We hebben dan ook gelijk het eten besteld en daarna konden we heerlijk bij kletsen. Het was erg gezellig en ik heb heeeeeeeeeeerlijk gegeten, dus wat mij betreft een prima avond. Om 23.00 uur hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we op huis aan gegaan. Er zijn geen concrete afspraken gemaakt, maar ik verwacht dat we elkaar nog wel een keer zullen zien of spreken.

Zaterdag was het mijn beurt om een heerlijke maaltijd op tafel te zetten. Aan het eten van de avond ervoor zou ik wel niet kunnen tippen, maar ik heb wel mijn uiterste best gedaan. Het is namelijk gebruikelijk dat als ons eetclubje samenkomt er een klein hoogstandje op tafel komt. Het volgende heb ik ze voorgeschoteld;

* Heerlijke carpaccio salade
* Romige courgettesoep met knoflook croutons
* Varkenshaas met romige bospaddenstoelensaus met ui en spekjes geserveerd met   kruidige aardappelpartjes uit de oven en haricots vert.
* Zelf gemaakt romig schuimijs met verse aardbeiensaus en aardbeien

Ik moet zeggen, het was heerlijk en ik vond het zeker sterwaardig. Het zou zeker niet misstaan als Kerst menu. En terwijl wij van het eten en het gezelschap genoten, verbleven onze kids gezellig bij opa en oma. Jibin had er in eerste instantie niet zoveel zin in, maar toen hij zijn zus mee weg ging brengen besloot hij toch ook om bij opa en oma te blijven. Uiteindelijk is het hartstikke goed gegaan en voor ons was het wel zo handig.

Zondag heb ik eindelijk weer eens echt uit kunnen slapen en dat had ik ook wel nodig na tal van korte en gebroken nachten (niet alleen door Jibin). Igor zat al enkele uren beneden, dus op mijn gemak heb ik om 11.00 uur in mijn uppie zitten ontbijten. Om 12.00 uur is Igor de kinderen gaan halen terwijl ik me ben gaan douchen en aankleden. Toen ze een half uur later thuiskwamen, moesten natuurlijk eerst de schoencadeautjes worden geshowd. MaJin had super coole glitter nagellak gekregen en Jibin een playmobil poppetje, maar deze was helaas bij opa en oma achtergebleven. MaJin natuurlijk gelijk aan het lakken en Jibin wilde even op de tablet. Na een poosje zijn ze samen met de duplo lego gaan spelen en het is echt een genot om naar die twee te kijken. MaJin probeert haar broertje spelenderwijs van alles te leren. Ze benoemt de kleuren, ze leert hem tellen en daarnaast laat ze hem ook lekker bouwen. Ze gaat helemaal terug naar zijn niveau en Jibin geniet van het samenspel met zijn zus. Ik geloof dat ze wel een uur aan het bouwen en het spelen zijn geweest. Daarna zijn ze gaan schilderen en ook hier schiet MaJin haar broertje graag te hulp. Het was ook best lastig, dat kerstballen schilderen.

Na deze schilderklus zijn ze samen in bad gegaan. Ook hier hebben ze zich kostelijk vermaakt. Eenmaal lekker in de pyjama hebben ze televisie gekeken en omdat het zondag was, mochten ze met hun bordje voor het Sinterklaasjournaal eten. Heerlijk zo'n kneuterige dag. De kids zijn samen zo ontzettend lief geweest en ik blijf bewondering houden voor ons meisje die zich helemaal bekommert om haar broertje. Er zit tenslotte ruim 5 jaar leeftijd verschil tussen en toch heeft MaJin er geen enkele moeite mee om samen met Jibin hondje te spelen en door het hele huis te kruipen. Jibin geniet daar enorm van en hij is dan ook ontzettend dol op zijn zus. Wat een heerlijk stel is het toch.

Komende week proberen we nog zo min mogelijk te doen, want december wordt een heftige maand met natuurlijk 3x Sinterklaas vieren, 7 verjaardagen (waaronder die van MaJin en Igor), Kerst en tot slot oud en nieuw.

Weer als vanouds

Vanaf dat MaJin bij ons is, gaan wij elk jaar samen met onze vrienden San en Ingrid naar de intocht van Sinterklaas. En ook dit jaar hadden we weer met hen afgesproken. In eerste instantie zouden we elkaar rond 14.00 uur op de afgesproken treffen. In ieder geval wat later dan voorgaande jaren, want elk jaar staan we daar minimaal een uur te blauwbekken en daar hadden we inmiddels van geleerd. Dit betekende dat we voor de middag nog tijd hadden om naar de verjaardag van neef Dennis te gaan die 21 jaar werd. Na de koffie en een heerlijk stukje taart zijn we iets na 12.30 uur weer naar huis gereden en eenmaal thuis hebben we voor de zekerheid nog even op internet gekeken voor de route en de verwachte eindtijd. We zagen dat de geplande eindtijd 14.00 uur was en na even contact te hebben gehad met San, bleek dat de intocht ook nog eens op tijd uit de haven was vertrokken, dus als een speer zijn we weer in de auto gestapt en richting het centrum gereden. Om 13.30 uur stonden we op de afgesproken plek en hier kon Jibin al wat wennen aan de zwarte pieten die pepernoten aan het uitdelen waren.

Ondanks dat hij de afgelopen week vol interesse naar het Sinterklaasjournaal heeft gekeken, waren de pieten in het echt toch wel wat enger. Gelukkig durfde hij uiteindelijk met hulp van zijn grote zus toch wat pepernoten aan te nemen. Kort na ons arriveerden ook San en Ingrid met de kids en samen zijn we naar ons vaste stekje gelopen.  Helaas was het toch weer zo'n 45 minuten wachten voordat de stoet voorbij kwam, dus blijkbaar hebben we er nog steeds niets van geleerd. De ene piet na de andere kwam voorbij en tussendoor reden wat reclame wagens. De kinderen genoten van de zakjes die gevuld werden met pepernoten en manderijnen en wij genoten van de gezichtjes van de kinderen. Het was moeilijk te zien wie er nu het meest genoot, Youri en Jibin of Rosalie en MaJin. Ik denk zelfs de laatste twee.

Na de intocht zijn we ons gaan opwarmen in een cafeetje, maar in tegenstelling tot andere jaren, was er nu niet zoveel te beleven. Lopen er andere jaren diverse pieten rond om de kinderen wat te vermaken met muziek, dans en ballonnen, nu was er geen piet te bekennen. Er stond wel een grote tafel met daarop kleurplaten met stiften en wat ander speelgoed en er lag wat strooigoed, dus ze hebben zich wel prima vermaakt, maar het was zeker niet zo leuk als andere jaren.

Nadat we wat hadden gedronken en gesnackt besloten we om deze keer maar eten te gaan halen om gezamenlijk bij San en Ingrid op te eten in plaats van ergens in een restaurant/eetcafe te gaan eten. De jongens zaten er al aardig doorheen en uit eten gaan zou waarschijnlijk geen succes worden. De heren zijn toen lekker Chinees gaan halen en Ingrid en ik zijn bij hen thuis alvast de tafel gaan dekken. In de tussentijd hebben Youri en Jibin heel leuk met elkaar gespeeld. Ik moet zeggen dat gaat echte elke keer weer beter. Om 18.00 uur kwamen de heren terug met tassen vol en ook al leek het in eerste instantie veel te veel te zijn. Uiteindelijk is vrijwel alles opgegaan. Na nog een kopje thee/koffie te hebben gedronken zijn we om 19.15 uur naar huis gegaan, waar de kids zoals beloofd hun schoen mochten zetten.

Een half uur later dan normaal lag ons mannetje in dromenland en ook MaJin lag er keurig op tijd in. Een hectische tijd staat voor de deur, maar we proberen zo goed en zo kwaad als het kan ze zoveel mogelijk in het ritme te houden.

Het vervolg ....

Na mijn vorige bericht hebben we weer een paar onrustige nachten gehad, waarin ons mannetje met grote regelmaat wakker was. Het hele China gebeuren hield hem aardig bezig en ook al merkten we overdag weinig aan hem, 's nacht ging er blijkbaar een hoop om in dat bolletje. We hebben hem zelf 2 nachten tussen ons in gehad, terwijl wij dat, op de allereerste nacht na, niet eerder hadden gedaan. Hij gaf duidelijk aan dat hij verdrietig was en dat hij de kindjes in China miste. Vervolgens kroop hij bijna in mij en zo viel hij uiteindelijk nog een paar uurtjes in slaap. Door de korte nachtjes hebben we besloten hem woensdag thuis te houden, lekker bij papa en mama weer even tot rust komen en dat heeft hem goed gedaan. Daarna is het weer stukken beter gegaan en heeft hij de nachten gelukkig weer doorgeslapen.

Afgelopen donderdag vonden de 10-minuten gesprekken plaats. Om 18.30 uur hadden we een gesprek met de juffen van MaJin en om 18.50 uur met de juffen van Jibin. Van de juffen van MaJin hebben we niet zo heel veel nieuws te horen gekregen. Ze is een hele serieuze en harde werkster en ze is eigenlijk bij iedereen wel geliefd. Ze is vrij rustig ???? en volgens de juffen is er nooit iemand die over ons meisje komt klagen. Of toch, eigenlijk pas nog kwam er een jongen in de klas naar de juf toe om te vertellen dat MaJin hem geduwd had. MaJin stond erbij en zei dat hij eerst geduwd had. De juf moest zich omdraaien om niet in de lach te schieten. Ze was namelijk blij verrast dat ons meisje wel degelijk voor zichzelf op kwam en meer pit in zich had dan zij in eerste instantie dacht. Ze vond het helemaal geweldig, maar ja dat mag je als juf natuurlijk niet laten blijken. Toen wij de juffen vertelden dat we erg blij waren dat MaJin zo serieus en hard werkte op school, omdat ze thuis nogal eens als een wervelwind door het huis kan gaan, zaten zij ons aan te kijken alsof ze water zagen branden. Zij konden zich niet voorstellen dat MaJin soms zo druk kan zijn en zelfs tijdens het eten niet stil aan tafel kan zitten. Wij waren in zijn geheel niet verbaasd door deze reactie, want die krijgen we elk jaar. Blijkbaar houdt ons meisje zich op school keurig in om vervolgens al haar opgespaarde energie thuis de vrije loop te laten. Ach, liever zo dan andersom.

Toen waren de juffen van Jibin aan de beurt. Gelukkig hadden we hier wat meer tijd, want zij hadden per kind 20 minuten uitgetrokken. We hebben het nogmaals met hen over zijn achtergrond gehad en over wat wij van zijn eerste jaren weten. Zij gaven ook gelijk aan dat ze het heel moeilijk vonden om hem te beoordelen, want ook al loopt hij op diverse punten nog wat achter, wel zijn zij van mening dat hij enorme sprongen heeft gemaakt in dat jaar (+ 2 maanden) dat hij nu in Nederland is. Ondanks dat het er nu misschien nog niet uitkomt, zijn zij van mening dat het wel een pienter mannetje is.
Hij is gewoon nog erg jong in zijn doen en laten en nog heel erg op zichzelf gericht. Inmiddels hebben zij ook ervaren dat hij erg eigenwijs kan zijn en als hij ergens geen zin in heeft, dan doet hij het ook niet. Ze vinden het dan best moeilijk om hiermee om te gaan. omdat ze in zijn situatie niet goed weten hoe dit aan te pakken. Gelukkig heb ik een tijdje geleden een brochure bij adoptienazorg besteld; Adoptiekind in de groep, en deze heb ik dan ook aan hen gegeven. Ze waren hier erg blij mee, want op onze school hebben ze vrijwel geen ervaring met adoptiekinderen. Ook hebben we definitief besloten Jibin wekelijks 4 dagen naar school te laten gaan. Dit betekent dat we hem eens in de 2 weken de woensdagochtend thuishouden. De andere week hebben ze vrijdags roostervrij. Ergens in februari zullen we nogmaals een gesprek hebben om de boel te evalueren en tussentijds hebben we natuurlijk ook contact met elkaar.

Vrijdag hebben ze bij MaJin in de klas (dit jaar voor het eerst) lootjes getrokken voor de surprise. MaJin heeft helaas het meest vervelende jongetje van de klas getrokken, waar ze natuurlijk enorm van baalde. Toch weet ik zeker dat ze haar uiterste best gaat doen om er een mooie surprise van te maken en daarnaast heeft ze al wat cadeautjes in gedachte, dus dat komt wel goed. Van school hebben ze allemaal een envelop met 3 euro meegekregen voor het cadeautje. Ik moet zeggen dit vind ik wel erg netjes, want zo kunnen ouders niet zeggen dat ze het niet kunnen missen. Ook de materialen voor de surprise kunnen ze op school halen.

Vandaag hebben we natuurlijk voor de televisie gezeten om naar de intocht van Sinterklaas te kijken. En ook al vind Jibin het allemaal al reuze interessant en spannend, ik geloof dat ons meisje nog enthousiaster is. Het lijkt wel dat ze er eigenlijk helemaal niet aan wil dat Sinterklaas niet bestaat, ook al weet ze dit inmiddels wel. Ze vindt het gewoon veel leuker om er  nog helemaal in mee te gaan en voor Jibin is dit misschien ook wel leuker. We hebben dus gewoon nog 2 stuiterende kinderen hier in huis en dat zal na morgen misschien nog wel erger worden, omdat we dan Sinterklaas hier gaan verwelkomen. We zullen het zien.

In de ban van China

Afgelopen week is onze grote kerel gewoon de hele week naar school geweest en hij had het er reuze naar zijn zin. We zijn zo blij dat ons mannetje weer lekker in zijn velletje zit en dat was ook te merken toen we afgelopen vrijdag bij mijn ouders aten. Vrijdag is inmiddels een beetje vaste friet-dag bij opa en oma geworden en wilde Jibin vorige keer niet bij opa en oma blijven logeren, ondanks dat we dat van te voren hadden besproken, nu vroeg hij zelf spontaan of hij mocht blijven logeren. Nu kan bijna altijd alles bij opa en oma en dus werd het campingbedje snel opgezet en de pyjama's voor de dag gehaald. Ook MaJin besloot gezellig te blijven en zo hadden wij onverwacht een avond voor onszelf. We hadden wel met oma afgesproken dat het niet al te laat mocht worden, want anders zou de rest van het weekend weleens minder gezellig kunnen zijn. Gelukkig hadden ze beiden een prima nachtje.

Zaterdag hebben we de kids tegen twaalven opgehaald en ondanks dat ze het prima naar hun zin hadden gehad, waren ze ook wel weer heel blij om ons te zien. Nadat we afscheid hadden genomen van opa en oma zijn we naar de andere oma gegaan voor oma's soep. Nadat de maagjes waren gevuld zijn we naar huis gegaan, waarna we aan MaJin's kamer zijn begonnen. Onze dame wordt namelijk volgende maand alweer 10 en dan hoort daar toch een wat andere kamer bij. De prinsessen spullen konden allemaal weg, haar Barbiehuis mocht naar de zolder en ook de helft van haar vele knuffels konden zolang in een doos (nog niet weg). Daarnaast liggen er nu 2 grote zitzakken op haar kamer en moet de lamp nog vervangen worden, maar dan hoop ik dat ze er weer een tijdje mee vooruit kan. Kleine meisjes worden echt al veel te snel groot.

Tijdens onze werkzaamheden kwam Jibin regelmatig een kijkje nemen en hij raakte helemaal in de ban van MaJin's China hoekje met allemaal spulletjes uit China. Toen ik Jibin vervolgens liet zien dat hij ook een mand had met China spulletjes, dook hij daar gelijk in en wilde meteen zijn sandaaltjes aan die hij bij de overdracht droeg. Helaas is onze kleine man niet meer zo klein en kon hij deze niet meer aan. Toen ontdekte hij het rode doosje met daarin een plaatje met de tekst I climbed the Great Wall. Dit doosje heeft hij vervolgens niet meer los gelaten (het is zelfs mee naar bed gegaan). De hele dag bleef hij maar zeggen dat hij naar China wilde en toen ik vroeg of hij de foto's en film van China wilde zien, knikte hij bevestigend. Samen zijn we er op ons gemak voor gaan zitten en hebben we hiernaar gekeken. Ook de overdracht bekeek hij vrij ontspannen. In eerste instantie zei hij dat hij boos was en toen ik vroeg of dat kwam omdat wij hem mee zouden nemen uit China, bevestigde hij dat. Toen ik daarna vroeg of Jibin  nu nog steeds boos is antwoordde hij; Neeeeeeeee, Jibin nu blij. Na het kijken van alle foto's en filmmateriaal, waaronder ook de aankomstfoto's is hij weer lekker gaan spelen en het onderwerp China was weer even verledentijd. Wordt vast nog wel vervolgd ........

Vandaag is de schoolfotograaf weer langs geweest (8 maanden na de vorige keer?) en natuurlijk wilde ik dat de kids er op en top uit zouden zien. Wat betreft Jibin, was ik snel klaar, maar toen onze bijna tiener. Die had natuurlijk zelf ook een idee van hoe ze eruit wilde zien, maar ja dan is er ook nog zo'n eigenwijze moeder die daar haar eigen ideeen op na houdt. Uiteindelijk zijn we er samen wel uitgekomen en ik ben dan ook erg benieuwd hoe de foto's zijn geworden.

En dan begon vandaag ook nog eens het Sinterklaas Journaal. Vorig jaar is het allemaal een beetje aan Jibin voorbij gegaan en snapte hij helemaal niets van heel het gebeuren, maar dit jaar is dat duidelijk anders. MaJin gelooft er niet meer in (vorig jaar twijfelde ze nog), maar ze speelt het leuk mee. Om zes uur zaten ze dan ook helemaal klaar voor de eerste aflevering en wat was het al spannend.

Dat wordt wat als zaterdag Sinterklaas in Nederland aankomt en wij zondag Sinterklaas gaan inhalen bij ons in de stad.

Slimme meid, grote jongen

Ik heb het vast al vaker gezegd (weet ik wel zeker), maar wat zijn we toch weer super trots op onze twee kanjers.

Gisteren bracht MaJin haar rapport mee naar huis en het zag er weer prachtig uit. Het laagste cijfer was een 6 en het hoogste een 10. Gemiddeld heeft ze een ruime 7,5 / 8-
Ons meisje heeft echt ontzettend haar best gedaan en dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want het gaat bij haar niet vanzelf. Zelf was ze gelukkig ook erg blij met haar rapport en dat vind ik misschien nog wel het belangrijkste. Zelfs haar rekenen is vooruit gegaan en dit is zeker niet haar sterkste vak. Dit moet haar gewoon wat zelfvertrouwen geven (ook niet een van haar sterkste punten).

En dan ons mannetje. De hele week gaat hij al hele dagen naar school en dat zonder gemopper. De juffen zien duidelijk een heel ander mannetje. Hij is veel rustiger en pikt de dingen veel beter op. De halve dagen hebben hem goed gedaan. Volgende week hebben we het 10-minuten gesprek en dat is een goede gelegenheid om deze eerste periode even rustig te evalueren.

Kortom, hier twee hele blije ouders.

November, de maand waarin ......

En dan is het alweer november. De maand waarin we ondanks alle ophef, gewoon Sinterklaas en zijn zwarte pieten zullen verwelkomen en waarin we de voorbereidingen gaan treffen voor pakjesavond. Wat kijken we hier weer naar uit.

Maar zover is het nog niet, dus even terug naar afgelopen week. MaJin heeft er een hele creatieve week opzitten. Dit begon dinsdag met tekenles, waarbij we deze keer mochten experimenteren met houtskool. Woensdag was MaJin uitgenodigd voor weer eens een gezellige vriendinnenclub-middag. Sinds groep 3 heeft ze 3 hele goede vriendinnen en samen hebben ze een vriendinnenclub opgericht. Eens in de zoveel tijd wordt er bij een van de meiden een gezellige middag georganiseerd en deze keer hadden ze een knutselmiddag bij Jalissa. Na het pannenkoeken eten hebben ze hele leuke vogelhuisjes geschilderd en ook hebben ze een leuk schilderijtje gemaakt. Er valt op zo'n middag geen onvertogen woord en dat komt waarschijnlijk doordat de meiden elkaar door en door kennen en weten wat ze aan elkaar hebben. Echt super gezellig.
Op school heeft ze nog een ontzettend lief egeltje geknutseld en toen was de inspiratie wel zo'n beetje op.

Jibin is vorige week naast de dinsdagmiddag ook donderdagmiddag naar school gegaan, dus langzaam pakt hij het wel weer op. Ook vandaag is hij de hele dag naar school geweest en de juffrouw gaf aan dat ze het idee had dat hij wel wat rustiger was geworden. Het stapje terug lijkt hem goed te hebben gedaan. We blijven hem goed in de gaten houden en indien nodig grijpen we gewoon weer in.
Thuis of sowieso als we bij elkaar zijn is hij erg op ons gericht en de knuffels, kusjes en lieve woordjes vliegen ons dan ook om de oren. Heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk.
Afgelopen vrijdag mocht hij samen met zijn grote zus bij opa en oma logeren, maar ondanks dat hij het daar altijd reuze naar zijn zin heeft, wilde hij toch liever met papa en mama naar huis. Gelukkig hadden wij verder geen plannen, dus ons mannetje is lekker weer mee naar huis gegaan, terwijl MaJin gezellig bij opa en oma is gebleven. Lekker weer eens als vanouds.

Ikzelf heb afgelopen week 4 dagen gewerkt. Het is natuurlijk fijn dat het druk is op mijn werk, maar het is niet de bedoeling dat dit wekelijks gaat terugkeren. Officieel werk ik 2 dagen in de week, maar afgelopen maanden heb ik vaker 3 dan 2 dagen gewerkt en dat vind ik eigenlijk ook meer dan genoeg. Toch hadden we nog tijd om naar een andere auto te gaan kijken, die we inmiddels ook hebben gekocht. Volgende week maandag kunnen we hem ophalen. De reden dat we naar een andere auto zijn gaan kijken heeft te maken met het feit dat Igor er serieus over nadenkt om voor zichzelf te beginnen. Hij heeft thuis en op de camping al menig klus geklaard en dat met ontzettend veel plezier en naar alle tevredenheid. Schilderwerk, renovatiewerk van o.a. de caravan, een prachtige veranda en daarnaast nog allerlei timmer- en onderhoudswerkzaamheden, hij draait er zijn hand niet voor om. Daarnaast is hij ook thuis in loodgietwerk en elektra, dus alle ingrediënten voor een nieuwe succesvolle carrière (hopen wij).

Gisteren zijn de kids en ik samen met mijn moeder, zus en neven Pjotr en Jurre naar de Efteling geweest. Mijn moeder had nog kortingskaartjes van de AH en die moesten voor 17 november worden opgemaakt. De weersvoorspellingen waren niet al te best, maar we hebben het er toch maar op gewaagd en gelukkig viel het alles bij elkaar toch nog mee. Het leeftijdsverschil tussen de kids is natuurlijk behoorlijk groot, maar ondanks dat hebben we ons samen maar ook apart prima vermaakt. Ons meisje vond het wel wat lastig dat de aandacht van haar neven nu vooral uitging naar hun kleine neefje, terwijl zij voorheen toch hun favoriete nichtje was, maar gelukkig maakten de ritjes in de achtbaan samen met de jongens dit weer deels goed. Om 18.00 uur liepen we richting de uitgang om vervolgens de dag af te sluiten bij de Mac maar "helaas" gooide de aquanura watershow roet in het eten. Op de borden stond dat er alleen een show om 19.15 uur zou zijn en samen hadden we besloten dat dit te laat zou worden voor Jibin, want dan zouden we op z'n vroegst pas om 20.00 uur eten. Nu bleek dus dat ze de show ruim een uur hadden vervroegd en dan is het toch lastig om aan dit spektakel voorbij te gaan. We hebben met open mond staan kijken naar de show van licht, water en vuur op muziek van de Efteling. Het gevolg was wel dat we pas om 19.30 uur aan de frietjes zaten (ook mede door de zeeeeeeeeeeeeeeeer trage medewerkers van de Mac) en dus veel te laat thuis waren. Eenmaal thuis hebben zowel MaJin als Jibin gelijk hun pyjama aangetrokken en zijn ze lekker naar bed gegaan. Beiden waren volledig uitgeteld. Wie weet dat we volgend weekend nog een keer gaan, want na het weekend verlopen onze abonnementen en nieuwe liggen tot groot ongenoegen van MaJin niet in de planning.