Enige weken geleden heb ik dan toch de DNA Kits voor Majin
en Jibin bij 23and me besteld. Jibin is natuurlijk al sinds hij bij ons is erg
met zijn achtergrond bezig en voor hem hadden we dit al even in gedachten.
Majin is nooit zo spraakzaam geweest over China, maar de laatste tijd houdt het
haar toch wat meer bezig en praat ze er ook met haar vriendinnen van school
over. Een hele openbaring. Toen wij haar vertelden dat we voor Jibin in ieder
geval een set gingen bestellen, hebben we haar gevraagd wat zij wilde.
Eigenlijk hoefde ze er niet lang over na te denken en ook zij wilde graag een
DNA onderzoek laten doen. Ze zei letterlijk, je weet het maar nooit en wie weet
heb ik wel familie in Amerika, dan kunnen we daar een keer op vakantie. Dat zou
natuurlijk een mooie bijkomstigheid zijn, maar daar is het ons natuurlijk niet
helemaal om te doen. Beide kids hebben dus op een middag in december de buisjes
vol gespuugd en de dag daarna heb ik ze op de post gedaan. Inmiddels hebben we
bericht ontvangen dat de sets in het laboratorium zijn aangekomen en nu kan het
nog zo’n week of 6 a 8 duren, voordat we de uitslag krijgen. 2018 wordt dus
best spannend op dit gebied. We rekenen op weinig, maar alles wat we te weten
komen is een aanvulling op wat we nu weten en dat is helemaal niets.
Dan was daar natuurlijk Sinterklaas. Net als vorig jaar
hadden we besloten om het “slechts” bij een pakjesavond te houden, want
voorheen waren het vaak 3 spannende avonden bij de oma’s (opa’s) en bij ons en
met alles wat verder in december nog op het programma staat, was dat toch
altijd een beetje te veel van het goede. Ook nu zouden de oma’s en mijn zus met
haar gezin op 5 december naar ons toe komen. Eerst met zijn alle lekker eten en
daarna ……… . Aangezien ik dit jaar zelf moest werken en de kinderen eerder
thuis waren dan ikzelf, had ik geen tijd gehad om de pakjes her en der te verstoppen, dus voor het eerst zou er
worden aangebeld en zouden de pakjes voor de deur staan. Toen de zakken met
cadeautjes naar binnen waren gesleept, kon de pret beginnen. Om het een beetje
avondvullend te maken, hebben we er een spel aan verbonden en wel Party &
Co junior. Bij elke vraag/opdracht die je goed had mocht je een chocolade munt pakken en
bij 3 munten mocht je een cadeautje uitkiezen. In het begin super leuk (Hoewel
de vragen voor Jibin nog wel een beetje lastig waren), maar gezien de vele
pakjes ging het toch wel heel lang duren, dus de 3 munten werden er 2 en na een
tijdje zelfs 1. Tenslotte wilde Jibin ook nog wel even kunnen spelen met zijn
nieuwe aanwinsten. Toen eenmaal alles was uitgepakt vroeg Jibin zich af wanneer
de echte pakjesavond nu eindelijk zou beginnen. Hier keken we wel even vreemd van op, want er lag toch wel het een en ander op tafel, maar het was geen ondankbaarheid,
want hij was ontzettend blij met zijn cadeautjes, maar ze hadden nog geen
pakjes mogen zoeken en dat is wat pakjesavond voor hem pakjesavond maakt. Het
was nog nooit anders geweest, dus ik snap zijn verwarring wel. Gelukkig was de
telleurstelling snel gezakt en maakte de PS4 alles goed. Al met al een
geslaagde avond.
Begin December kreeg Majin haar rapport mee naar huis en
opnieuw zijn wij weer reuze trots op onze kanjer. Ook hebben we het 10-minuten
gesprek met de mentor gehad en zij vroeg wat de Havo ambities van Majin waren,
want zij was van mening dat dit er zeker wel in zit bij ons meisje. Als ze zo
door zou gaan zou ze van 2 vmbo door kunnen stromen naar 3 Havo. Majin weet
zelf nog niet zo goed wat ze hiermee moet, maar wat ons betreft maakt ze haar 4
jaar op deze school gewoon af en als ze dan nog steeds zulke punten haalt kan
ze alsnog door naar de Havo. Ze zit nu zo lekker in haar vel, heeft een leuke
vriendinnengroep en de mooie punten geven haar zoveel zelfvertrouwen, we willen
haar daar nog gewoon even van laten genieten. Ook ons mannetje heeft de
afgelopen weken weer stapjes voorwaarts gemaakt. Zijn sticker-beloningsvel
heeft hij mee naar huis gekregen, want het werken gaat weer een heel stuk beter
en de juffen vinden dat hij dat niet meer nodig heeft. Ook vertelde Jibin ons
dat de koptelefoon niet meer nodig was en dat zou betekenen dat hij minder snel
afgeleid is. Fijn om te horen. Niet dat we het traject naar de kinderarts
hiermee stopzetten, maar zolang we daar nog niet zover zijn, zijn we blij om
dit te horen.
10 december hadden we afgesproken met het tehuisvriendje van
Jibin, Yan en zijn papa en mama. Helaas door de weersvoorspellingen en de
afstand die we beiden af zouden moeten leggen om op de afgesproken plaats van
bestemming te komen, hebben we de afspraak gecancelled. Nu staat deze voor
begin januari. Om van die dag toch iets gezelligs te maken, hadden we met San,
Ingrid en Youri wat afgesproken. De meiden zouden met z’n tweeen naar de stad
gaan om te shoppen en wij hadden afgesproken bij de Bios. Jibin had gekozen
voor de film Coco en daar konden wij ons allemaal in vinden. Halverwege de film
hield Jibin het echter voor gezien, die vond het toch allemaal te spannend en
verwarrend dat het leven van de levenden en de doden zo door elkaar heen liep.
Samen met papa heeft hij na de pauze de zaal verlaten en hebben wij de rest van de film
afgekeken. Na de film hebben we gezamenlijk nog wat gegeten en daarna hebben we
de meiden in de stad opgehaald, die daar nog wat hadden gegeten. Ondanks dat
onze eerste date niet door was gegaan, hebben we met z’n allen toch een
gezellige dag gehad.
Maandag 11 december was Majin jarig en zij werd alweer 14
jaar. Jibin verraste zijn zus met een verlicht memobord en van ons
kreeg ze nog een envelop met wat geld, want tenslotte had ze vorige maand haar
nieuwe fiets al gehad. Helaas moesten we al snel over tot de orde van de dag,
want school wachtte. Gezien de sneeuwval kon Igor niet gaan werken en kon hij
dus Majin naar school brengen. Jibin en ik zijn samen naar school gelopen.
Gedurende de ochtend begon het steeds harder te sneeuwen en kregen we een appje
van Majin dat ze om 11:45 uur al naar huis mochten. Wel lekker op haar
verjaardag. Jibin moest gewoon tot 14:30 uur, maar wat was hij blij toen hij
papa en Majin met de slee voor school zag staan. De kids hebben daarna nog een
tijdje samen in de sneeuw gespeeld en uiteindelijk kwamen ze doorweekt en
verkleumd naar binnen. Tijd voor warme chocolademelk en een stukje taart. Ons
meisje was tenslotte jarig ondanks dat we het vandaag niet zouden vieren.
Donderdag 14 december hadden we een afspraak bij de
kinderarts met Jibin. Natuurlijk had deze arts de vragenlijsten van ons en die
van school al gelezen en na tal van vragen aan ons en aan Jibin zelf te hebben
gesteld en hem gedurende die tijd goed te hebben geobserveerd, kwam zij met de
mededeling dat zij er toch wel aardig van overtuigd was, dat Jibin ADHD had.
Dit is natuurlijk niet medisch vast teleggen d.m.v. een bloedonderzoek of
foto’s , maar alles wees toch wel in die richting. We hebben in januari een
vervolgafspraak met een arts die volledig gericht is op ADHD. Na het gesprek
hebben ze bij Jibin nog even de bloeddruk gemeten en een hartfilmpje gemaakt,
omdat wij geen verdere informatie hebben over zijn biologische familie. Het is
van belang dat Jibin helemaal gezond is mochten wij misschien straks overgaan
op medicijngebruik, maar hierover krijgen wij tijdens het volgende gesprek meer
informatie. Voor nu doen we het nog steeds met de LTO3 pillen en die
lijken al wel wat rust te geven tijdens zijn werkjes op school.
Zaterdag 16 december begon met het Judo-examen van Jibin.
Een aantal weken geleden hadden we ons mannetje opgegeven voor een aantal
proeflessen en tijdens die laatste proefles kreeg hij een briefje mee naar
huis, waarop stond dat hij mee mocht doen met eerstvolgende examen (best handig
van de leiding). We waren al van plan om hem definitief in te schrijven voor
Judo, maar nu was er geen twijfel meer mogelijk. Ons mannetje was door het
dolle heen. Om 9:45 uur stonden we voor de zaal en met hem nog ruim 20 andere stuiterende
kids. Mijn verbazing was dan ook groot dat de 2 toch wel zeer jonge leraren
heel goed orde in de chaos wisten te brengen/houden. Gedurende 45 minuten
mochten ze hun aangeleerde worpen en valtechnieken laten zien en aan het einde
van het examen mocht iedereen zijn diploma en gele slip in ontvangst nemen. Wat
was ons mannetje blij en wij natuurlijk super trots op hem. Eenmaal thuis was
ons meisje ook uit bed en voor haar (en ons) was het ook een bijzondere dag,
want precies 13 jaar geleden vond onze eerste ontmoeting plaats. Normaal is dit
dan een dag dat we iets met z’n viertjes gaan doen, maar dit jaar had ze ervoor
gekozen dat ze haar verjaardagsfeestje voor haar vriendinnen wilde vieren. Om
18:30 uur stonden er 8 jonge dames voor de deur en niet veel later mochten ze
plaatsnemen aan de bakplaat. Eerst hebben ze met z’n allen heerlijk gegeten en
daarna werd er vooral muziek geluisterd, gezongen, een spel gespeeld en …… gegild.
Wat een herrie kunnen die meiden maken. Toen wij alles van het eten hadden
opgeruimd zijn wij met Jibin naar boven gegaan en mochten ze het zelf
uitzoeken. Van slapen kwam niet veel terecht voor ons mannetje, dus dan maar
even lekker op de tablet met oortjes in.
Om 23:30 uur was het feestje afgelopen en kon Jibin eindelijk gaan
slapen en konden wij beneden de boel verder opruimen. Majin was ontzettend
verwend en had het prima naar haar zin gehad, dus kortom een geslaagde Dag van
Majin. Zondag hebben we haar verjaardag nog eens “dunnetjes” overgedaan voor
familie en vrienden en ook dit was heel erg gezellig en zeer druk bezocht. Dit
weekend heeft ons meisje zich echt jarig gevoeld. Nu nog een weekje hard werken
op school en dan eindelijk vakantie.
Donderdag 21 december hoefde Jibin maar een halve dag naar
school, want ’s avonds zouden ze op school kerstviering hebben met een heus kerstdiner.
Hij had hier ontzettend veel zin in en hij wilde dan ook in stijl gekleed, dus
de kersttrui voor de dag gehaald en nog snel een kerstmuts gekocht. Jibin’s
aandeel dit jaar waren mini broodjes Hotdog. Om 17:00 uur waren we op school en
de tafel was al goed gevuld met allerlei lekkers. De volgende keer als wij een
feestje hebben, schakel ik gewoon de klas in. Wij zijn vervolgens weer naar
huis gegaan, waar Majin met 2 vriendinnen cupcakes aan het maken waren voor het
kerstbuffet morgenochtend bij hen op school. De dames hadden er een waar
kunstwerk van gemaakt in de vorm van een versierde kerstboom, dus maar hopen
dat het morgen heelhuids aankomt. Om 18:40 uur zijn we weer terug gegaan naar
school voor de afsluiting van de kerstviering.
We werden met kaarsjes onthaald en daarna mochten we, als we zin hadden, nog wat
van de overgebleven hapjes proeven. Om 19:00 uur was het afgelopen en konden
wij een blij mannetje mee naar huis nemen. Nog een dag en dan ………….. vakantie.
Vrijdag 22 december,
na nog een dagje school en werken, zijn we om 16:30 uur samen met oma naar CenterParcs
Het Heijderbos vertrokken. Ik had on-line al ingecheckt dus ruim een uur later
konden we bij de slagboom de sleutel van ons huisje in ontvangst nemen en
konden we gelijk door naar onze bungalow. De vakantie was nu echt begonnen. Zaterdag
hebben we in besloten kring de 50ste verjaardag van Igor gevierd.
Ook hij keek hier niet heel erg naar uit, maar op deze manier hoefde hij er
niet zo heel erg bij stil te staan. Hoewel ……, onze campingbuurtjes hadden weer
iets leuks verzonnen, dus na het ontbijt werd hij toch even met zijn neus op de
feiten geduwd door de heerlijke Abrahamkoek die zij hadden opgestuurd.
Gedurende de week hebben we heerlijk gezwommen, we hebben
geklauterd in de Jungle Dome, natuurlijk hebben we een balletje geslagen op de
midgetgolfbaan, trampoline gesprongen, meerdere potjes air-hockey gespeeld en
in de superleuke botsauto’s gezeten. We zijn eerste Kerstdag heerlijk uiteten
geweest en net als andere jaren zouden we tweede Kerstdag vieren met San,
Ingrid, Karin, Marcel en alle kids. Helaas moesten Karin en Marcel deze keer verstek
laten gaan, want zij zaten thuis met een hele zieke Fenna, maar Ingrid en San
zijn wel onze kant op gekomen en zij hadden voor de gezelligheid de moeder van
Igor opgehaald, zodat zij ook kerst met ons kon vieren. De kinderen hebben zich
prima vermaakt met laser-schieten, trampoline springen en nog wat andere
spelletjes. De grote hebben gezellig zitten borrelen. ’s Avonds zijn we naar
onze bungalow gegaan en hebben we de bakplaat op tafel gezet. Met z’n tienen hebben
we lekker zitten eten. Het was een beetje behelpen, maar dat maakte het ook wel
weer leuk. Op donderdag 28 december, de verjaardag van mijn vader, is mijn zus
met haar gezin nog naar het park gekomen. De kids en de papa’s zijn gaan
zwemmen, terwijl de mama’s en oma op de Market Dome hebben gezeten. Ook zijn we
gaan eten bij het Italiaans restaurant op het park. Al met al was het een
heerlijke week, die om is gevlogen. Inmiddels zijn we de laatste dagen van het
jaar ingegaan en ik kan niet anders zeggen dat 2017 om is gevlogen. Op naar
2018, erg benieuwd wat dat jaar ons gaat brengen.
