Correctie

Ik geloof dat ik mijn excuses moet maken aan TPG Post, want nadat ik om 17.00 uur onze postbode voorbij zag fietsen, kwam om 18.00 uur een andere postbode zijn route blijkbaar afmaken. En ja hoor daar was ie dan toch, de envelop van K&T (en MaJin's Just Dance 3 voor de Wii ook niet geheel onbelangrijk). Igor zou maar een halve late dienst draaien en rond 18.15 uur thuis zijn, dus we hebben netjes even gewacht totdat hij thuis was. Gelukkig was hij op tijd en konden we een eerste blik werpen op onze gezonde zoon. Hier is hij dan; Jibin

Wij zijn al helemaal verliefd op onze kleine boedha.

Nou dat hebben wij dan weer

Vol verwachting kijken we uit naar het eerste kleine zwart/wit kopie fotootje van onze zoon en wat denken jullie ???? Jawel, de postbode heeft besloten om vandaag onze straat maar gewoon over te slaan. De hele middag ben ik thuis geweest met mijn blik gericht op het raam om hem zeker niet te missen. Mijn moeder heeft zelfs MaJin van school gehaald, want ik wilde thuis niet weg. Maar allemaal voor niets. Om 17.00 uur zag ik hem als een speer op zijn fiets voorbij fietsen. Hij heeft waarschijnlijk gedacht het is mij te warm en morgen weer een dag. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHHHHH Morgen moeten wij beiden werken, dus dan zien wij de envelop ook pas laat. Het zou ook eens een keer mee zitten, maar ach we kunnen nu wel weer iets hebben. Vanavond lekker met wat familie en vrienden het goede nieuws vieren.

JUBELBERICHT

Eindelijk na 5 heeeeeeeeeeele lange weken werden we vanmiddag om 13.35 uur gebeld door Dorothee van Kind&Toekomst. Eerst dacht ik nog dat ze terug wilde komen op iets wat we vanmorgen hadden besproken, maar ze zei gelijk dat ze blij was dat ze mij vandaag nog goed nieuws kon geven, omdat ze wel gemerkt had dat we er helemaal doorheen zaten. Ik kon het bijna niet geloven, maar het ging nu echt gebeuren. Igor stond net op het punt om MaJin naar haar kinderfeestje te brengen, maar gelukkig kon ik hen nog net tegenhouden. Met zijn drieen kregen we dan ook te horen dat we ouders en grote zus mogen worden van een zoon/broertje. Wat een enorme opluchting en blijdschap gaat er dan door je heen. Niet te omschrijven. Onze zoon is geboren op 10 maart 2009 en verblijft nu in de provincie Sichuan, net boven de provincie Yunnan waar MaJin vandaan komt.

Zijn naam is Yang Jia Lin en naar verwachting mogen wij hem binnen 2 maanden ophalen. Eindelijk kan de vlag dus uit.

Morgen verwachten wij de papieren te ontvangen en dan zal ik een foto plaatsen van onze zoon.

Nog maar eens gebeld

Om te beginnen wil ik nogmaals iedereen bedanken voor de lieve reacties, mooie gedichtjes (lees de reacties onder de berichten) en de onwijze steun van de allerliefste familie en vrienden die we ons maar kunnen wensen. We kunnen het op dit moment heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel goed gebruiken. Om niet helemaal gek te worden heb ik vanmorgen toch maar weer met Kind&Toekomst gebeld en daar al mijn zorgen geuit. Ik kreeg gelukkig Dorothee aan de lijn en zij begreep mijn bezorgdheid (na een huilbui aan de telefoon) en ze vertelde mij dat het echt nog maar een kwestie van dagen is, voor ze de voorstellen kunnen doorbellen. Op dit moment moet er echter nog informatie uit China komen met betrekking tot wat onduidelijkheden in de dossiers van de kinderen. Dit is pas na de vertaling naar boven gekomen en op dat moment ook pas door hen opgepakt. Volgens haar had het nu niets meer te maken met de leeftijdsontheffing, want die zou binnen zijn. We wachten dus maar weer af en hopen dat we nu echt de laatste loodzware dagen in zijn gegaan.

Gedicht

Lang is de weg en altijd anders altijd anders dan gedacht stap voor stap, daar gaat de dag weer weer een maan en weer een nacht Lang is de weg met vele bochten Het einde is nu nog niet in zicht. Stap voor stap, daar gaat de nacht weer ruimte maken voor nieuw licht. Lang is de weg, die ik zal lopen dagen glijden nu voorbij, maar ik weet waar ik naar toe loop. Want aan het einde.....daar wacht jij! Dit gedicht mailde Marianne mij net door en daar waren ze weer mijn tranen. Zo mooi en zo toepasselijk.

De voorstelling

Gisteren mochten we naar het optreden van ons meisje. Er waren 3 voorstellingen; een om 13.00 uur, een om 15.00 uur en de laatste voorstelling was om 17.00 uur. Een lange dag dus voor onze danseres. Wij hadden kaartjes voor de laatste voorstelling. Wel zo makkelijk, want dan konden we haar gelijk weer meenemen na de show. In iedere voorstelling moesten ze 3 keer op, dus ze moesten 3 verschillende dansjes onthouden en dat bleek net iets te veel van het goede. Het eerste dansje verliep voor MaJin en nog een paar andere van haar groepje vlekkeloos. Zo trots op haar, hoe ze daar stond met een big smile op haar gezicht vol overgave te dansen. Toen het tweede dansje, dat verliep wat minder. In de les had ik al gezien dat niemand van de groep dit dansje kende, zonder dat de leraar (Jasper) mee deed. Toch heeft men ervoor gekozen dit dansje in de voorstelling de stoppen (wat zeker niet nodig was, omdat deze toch al ruim anderhalf uur duurde) Gevolg, alle koppies waren naar rechts gericht, waar Jasper tussen de coulissen mee stond te doen. Wel erg grappig, maar geen hoogstaand niveau, wat natuurlijk ook helemaal niet hoeft. Gelukkig ging het derde dansje weer helemaal goed. Dit was de slot dans, welke met alle groepen werd uitgevoerd. Ook nu wist MaJin alle pasjes, maar helaas was ze amper te zien tussen de hele meute. Al met al zijn wij super trot op onze mooie en geweldige danseres. Tip voor de organisatie: Volgende keer graag een andere locatie. Bijna 2 uur in een niet al te grote ruimte zitten zonder airco en nogal wat zwetende lijven is niet echt een super fijne ervaring. Helaas zijn er maar weinig foto's gelukt, maar ik hoop dat de moeder van haar vriendinnetje nog wat mooie kiekjes heeft kunnen maken.

Stilte

De reden dat het hier vandaag zo stil bleef is helaas niet omdat we aan het feesten waren. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet schrijven, zonder steeds in herhaling te vallen. Ik heb me nu voorgenomen dat het eerst volgende bericht een leuk/positief bericht zal zijn. Dit kan natuurlijk zijn dat we eindelijk HET telefoontje hebben gekregen, maar het kan ook zijn dat we jullie willen laten weten hoe trots wij zijn op MaJin die zondag vast een geweldige dansvoorstelling gaat geven. Dus wie weet, ervaren jullie nu een aantal dagen blogstilte. Of het al niet erg genoeg is, las ik net op de site van China Adopttalk (kan het toch nog niet laten) dat de volgende ronde met voorstellen morgen worden verwacht. Er is gematched t/m 15 september en het zou dus goed kunnen zijn dat er morgen ouders met een LID van 15 september gegevens van hun kindje ontvangen. En wij, die er een maand geleden bij zaten, weten nog steeds van niets. GGGGRRRRRRRRRRRRRRRRRR

We zijn weer wat wijzer

En of ik daar nu blij mee ben, nee dus. Ik heb net opgehangen met K&T en helaas gaat het om onze leeftijdsontheffing die nog niet binnen is, Sorry, sorry, sorry andere reisgenoten. Ze hebben wel niet direct gezegd dat het alleen om onze ontheffing gaat, maar die was in ieder geval nog niet binnen en over de overige dossiers kon ze niets zeggen. Nu weet ik dat het slechts wachten was op nog een ontheffing en dat is die van ons dus. Er werd wel gezegd dat de ontheffing ten allertijden wordt afgegeven, dus dat ik me daar niet druk over hoefde te maken, maar het ligt nu echt aan het werktempo van justitie (dus Jessica van mij mag je bellen, haha). Toen ik vroeg of ze er wel achterheen zitten, zei ze dat als het deze week nog niet binnen is, ze er begin volgende week opnieuw achteraan gaan. #%^&(*)*&^%$#@$#@%&* Van onze mede reisgenoot, die gisteren heeft gebeld, had ik wel begrepen dat er gisteren ook een bericht naar justitie was uitgegaan, dus laten we hopen dat ze daar bij justitie iets mee gedaan hebben. UPDATE: 4 Weken zijn nu verstreken en we gaan dus de 5de wachtweek in. BALEN, BALEN, BALEN.

Wat moet ik nu nog zeggen

Vandaag weer niet. Het wordt saai, maar gezien het aantal bezoekjes op onze blog vind ik wel dat we jullie op de hoogte moeten houden van deze martelgang. Mijn mede ongeduldig wachtende reisgenoot heeft vanmorgen weer gebeld met K&T (Anja), maar blijkbaar is die ene leeftijdsontheffing nog steeds niet binnen. Ze zouden vanmorgen vroeg al wel een berichtje naar Justitie hebben gestuurd om te vragen waar deze blijft en nu is het dus weer wachten op een reactie. Ik ga morgen zelf maar weer bellen, want ik zou inmiddels graag willen weten of er weleens een leeftijdsontheffing niet wordt verstrekt.

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

Ik had zo'n goed gevoel over vandaag, maar zo zie je maar weer dat mijn gevoel me op dit moment aardig in de steek laat. Het is bijna 17.00 uur nu ik dit zit te typen en voor alsnog zijn we niet gebeld en dat gaat vandaag ook niet meer gebeuren. Het liefst zou ik nu heel hard huilen, maar om eerlijk te zijn ben ik volledig lam geslagen en komen er geen tranen. Waarom moet het toch zo lang duren ?? Ik hoop dat ik me voor morgen toch weer kan opladen, want ik moet tenslotte werken. Op naar morgen. 17.30 uur: Cadeau van vandaag en tevens laatste cadeautje uit de tas, een pamper voor een heus SHIT-moment. (Ik hoop echt dat er geen aanvullend pakket nodig is)

Zou het dan vandaag ????

18 April 2006, de dinsdag na Pasen vulden wij de aanvraag ter verkrijging van toestemming tot opneming ter adoptie van een buitenlands kind in en deden deze die zelfde dag nog op de post. Nu 74 maanden later wachten wij nog steeds op ons kindje. We zijn nu wel heel dichtbij en dat is maar goed ook, want ons geduld begint aardig op te raken en reserves zijn inmiddels ook allemaal al aangesproken, dus ik zou zeggen; Kom maar op met dat voorstel. Afgelopen weekend hadden wij genoeg om handen, dus die dagen zijn voorbij gevlogen (bijna dan). Zaterdag waren wij bij mijn nicht en haar gezin uitgenodigd. Zij leven ontzettend met ons mee en met het uitblijven van HET telefoontje, vonden zij dat wij wel wat afleiding konden gebruiken. Om 14.30 uur arriveerden wij in Limburg en werden we buiten al opgewacht. Na elkaar eens flink geknuffeld te hebben zijn we naar binnen gegaan en is MaJin gelijk met hun dochter van bijna 8 de jonge konijntjes gaan bewonderen. Daarna hebben de meiden de hele middag met elkaar gespeeld. Heel leuk dat het gelijk zo goed klikte, want het was alweer een jaar geleden dat ze elkaar hadden gezien bij de familie-reunie. Wij hebben heerlijk bij kunnen kletsen en zijn gezellig blijven eten (het was heerlijk Joyce, ik ben trots op jou) en voordat we er erg in hadden was het alweer 21.30 uur, dus hoogste tijd om naar huis te gaan. Duo Penotti die samen de hond uit lieten in het bos. Gisteren was het natuurlijk Vaderdag en nadat MaJin papa had verwend met een mooi knutselwerk met versje, een heerlijk geurtje en een boek voor in het vliegtuig zijn MaJin en ik naar beneden gegaan om het ontbijt klaar te maken. Na het ontbijt lekker allemaal douchen en daarna naar onze vaders, die wij gelukkig nog allebei hebben. Laat in de middag hadden we met Ingrid en San afgesproken en samen hebben we Chinees gehaald (nee, niet onze zoon of dochter) en hebben we nog lekker in de tuin kunnen eten. Vervolgens zijn Ingrid en ik naar de sauna gegaan en is Igor met MaJin naar huis gegaan om daar naar het fantastische voetbal te kijken (Igor dan, want MaJin is keurig op tijd naar bed gegaan). En weer was er een dag voorbij. Op dit moment ligt de camera op de oplader en begin ik zo met het versieren van het huis. Ik kan tenslotte maar vast voorbereid zijn. En mocht het vandaag toch niet gebeuren, dan heb ik in ieder geval een leuke dag gehad en hangt het alvast klaar voor morgen ( of overmorgen ...... of de dag daarna of.....) Zodra er nieuws is, zal hier waarschijnlijk alleen even YESSSSSSSSSSSSSS staan en later kom ik met meer details. Sterkte met wachten jullie allemaal.

En weer gaan we in het ongewis het weekend in

Vandaag was mijn werkdag en vol goede moed ging ik met een opgeladen roze telefoon naar kantoor. Gelijk mijn prive mailbox open gezet (moet in deze situatie toch kunnen) en daarna fanatiek aan de slag gegaan, want stel dat ze vandaag bellen, dan moet het nodige toch wel gedaan zijn. Tegen 12.00 uur heb ik even een mailtje naar onze reisgenoot gestuurd om te informeren of zij nog contact had gehad met Kind en Toekomst en wat ze te melden hadden. Het schijnt zo te zijn dat ze nog wachten op bericht van justitie mbt leeftijdsontheffing voor nog een kindje. Dat zou dus best om ons dossier kunnen gaan. Ik voel me bijna schuldig ook al weet ik niet eens of het echt om ons dossier gaat en daarnaast kunnen wij er helemaal niets aan doen (kon dat maar). Ze vertelden er wel bij dat als dit bericht vanmiddag nog binnen zou komen, ze de wachtende ouders vandaag nog zouden bellen. Vooralsnog was alles nog mogelijk, dus de knoop in mijn maag werd er niet minder door. In tegendeel. De uren tikten voorbij en het bleef akelig stil en toen was het ineens 17.00 uur. Alle kansen waren dus weer verkeken. We moeten het dus weer een weekend doen, zonder naam, leeftijd en klein zwart/wit fotootje. Snik, snik. Gelukkig hoeven we ons morgen al niet te vervelen, want na mijn blog van gisteren sms-de mijn nichtje gelijk dat ze wel voor wat afleiding wilde zorgen, dus daar gaan we morgen heen. Super lief van haar en we hebben er erg veel zin in.

We gaan de 4de wachtweek in

Het is nu 17.00 uur en we zijn opnieuw NIET gebeld. Vanmorgen stond ik al op met het gevoel dat het vandaag niet zou gaan gebeuren en helaas heb ik gelijk gekregen. Het voordeel was wel dat ik vandaag een stuk minder emotioneel was. Nu blijft er deze week nog een dag over, maar ik heb nog nooit van iemand gehoord dat ze op vrijdag door Kind en Toekomst zijn gebeld, dus ik ga er eigenlijk alweer vanuit dat het volgende week gaat worden. We beginnen op dit moment aan onze 4de wachtweek (zucht). De planning voor dit weekend zal waarschijnlijk ook moeten wijzigen, want we hadden gehoopt zaterdag lekker te kunnen gaan shoppen voor onze tweede kanjer (en dan natuurlijk ook voor onze eerste) en zondag is het natuurlijk vaderdag en naast de bezoekjes aan onze vaders, zouden we alvast wat aan het kamertje gaan doen. Dit zal (waarschijnlijk) dus nog even uitgesteld moeten worden, maar wat dan. Heeft iemand misschien een leuk idee, waardoor we het weekend goed door kunnen komen ??? Cadeau van vandaag ???? (het is nog geen 17.30 uur) UPDATE: Cadeautje van vandaag, blauwe sokjes. Daarnaast heeft er iemand via de reacties laten weten dat zij vorige maand op vrijdag zijn gebeld door K&T, dus het kan nog wel deze week.

Zware dag

Vanmorgen was er nog "niets" aan de hand, maar toen eenmaal de klok bijna op 17.00 uur stond en ik niet anders kon dan tot de conclusie komen dat het vandaag toch weer niet ging gebeuren, knapte er iets van binnen. Ik kon mijn tranen niet meer binnenhouden. Een groot deel van mijn frustratie, boosheid en teleurstelling moest er gewoon uit. Deze loodjes zijn echt nog veel zwaarder dan ik ze mij had voorgesteld. Gelukkig ben ik via deze blog in contact gekomen met een reisgenote en wat is het fijn om onze gevoelens met elkaar te kunnen delen. Op dit moment is er gewoon niemand die mij beter begrijpt dan zij. Zij zit er tenslotte ook midden in. Daarnaast koester ik ook echt alle lieve berichtjes, sms-jes en telefoontjes die ik dagelijks krijg. Ondanks de zware momenten, houden die ons toch zeker op de been (Igor leest ze ook echt allemaal). En door dit hele gedoe zou ik bijna vergeten te vermelden hoe trots wij zijn op onze grote meid, die vandaag met een prachtig rapport thuiskwam. Ondanks de roerige maanden die ze achter de rug heeft ze zich toch goed staande weten te houden. Onze kanjer gaat na de vakantie (met waarschijnlijk wat verlenging) alweer naar groep 5. Wat gaat het toch hard. Cadeau van de dag; Grote reep chocolade (komt goed van pas)

Net zelf maar even met Kind en Toekomst gebeld

Onder het mom van nog even de telefoonnummers controleren heb ik vanochtend toch maar de stoute schoenen aangetrokken en naar Kind en Toekomst gebeld. Gelukkig trof ik deze keer geen Anja, maar Geeske waar ik overigens niet zo'n moeite mee heb. Ze reageerde zelfs erg vriendelijk en ik heb de vragen kunnen stellen die ik wilde stellen. (Soms tref je daar wel eens iemand waarbij je volledig lam slaat i.v.m. het onbegrip waar je tegenaan stuit) In ieder geval kloppen de telefoonnummers (wat verassend !!), weet ik op welke wijze de stukken na voorstel naar ons toe gestuurd worden en hoelang het straks nog ongeveer gaat duren voordat we naar China mogen. Tot slot kon ik het toch niet laten om te vragen of er al wat meer bekend was, maar helaas was dat niet het geval. Wat ik uiteindelijk aan informatie kreeg was, dat er voor ons in ieder geval leeftijd ontheffing is aangevraagd (dat vermoeden hadden we al) en dat de papieren nog niet terug zijn van justitie. Toch geef ik de hoop voor vandaag nog niet op. In het begin van deze procedure heb ik ook eens contact gehad met Kind en Toekomst, toen om te vragen of zij mij het matchingsformulier wilden mailen of faxen, zodat ik dit gelijk kon invullen. Zij hadden toen onze beginsel toestemming en gezinsrapport al wel binnen. Dit wilden zij echter niet doen en ik moest gewoon maar even geduld hebben. (inmiddels al ruim 6 jaar) Toen ik die middag thuis kwam van mijn werk lag de envelop met het matchingsformulier gewoon al in de brievenbus, dus die was de dag daarvoor al verstuurd en daar hadden ze niets van gezegd. Dus wat mij betreft kan het nog steeds vandaag.

GRRRRRRRRRRR NOG NIETS

Wat is dit toch frustrerend. Gisteren 3 weken geleden las ik op de site van China Adopt Talk dat er voorstellen waren gedaan in Amerika. Yesssssssssss dacht ik, ons voorstel zit er nu dus ook aan te komen. Helaas kregen we pas 3 dagen later hiervan de bevestiging van K&T. Gisteren las ik zelfs al dat daar mensen zijn die al een reisdatum hebben en dat zij deze maand nog af mogen reizen naar hun zoon of dochter. Het gaat hier ook om stellen met een LID van 5 t/m 11 september 2006. Zij staan al op het punt om hun zoon of dochter in hun armen te sluiten en wij weten nog steeds van niets. Hoe anders kan het allemaal lopen. Wij hebben onze hoop nu weer gevestigd op morgen. Laten we hopen dat we niet opnieuw teleurgeteld worden. Het cadeau van vandaag was Chinese Eiermie. Nu nog zes pakjes te gaan. Laten we hopen dat er nog een aantal ongeopend mogen blijven.

Weer 24 uur dichterbij een voorstel

Helaas nog geen jubelmail van ons, nog steeds wachten wij op het verlossende telefoontje en met mij nog een andere adoptiemoeder. Gelukkig kunnen we onze frustraties nu met elkaar delen en dat is toch wel erg prettig. Wat duurt het toch allemaal lang. Ik weet het, er zijn nog geen 3 weken verstreken, maar nu we zelf op dit punt zijn aanbeland lijkt het wel een eeuwigheid. Bij MaJin hebben we het allemaal heel anders ervaren. Toen in april 2004 onze papieren naar China werden gestuurd, kregen we een brief van K&T waarin stond dat de wachttijd op dat moment 9 maanden was, maar dat we na 6 maanden maar eens moesten bellen voor de dan huidige stand van zaken. Heel braaf heb ik toen na een half jaar gebeld en wat bleek ons dossier was net terug uit China maar moest nog wel vertaald worden. Er werd wel gelijk gezegd dat dat nog wel een week of 3 zou duren, maar na 12 dagen rinkelde mijn telefoon al. Dat ging toen allemaal wel heel voorspoedig. Heel anders dan nu. Gelukkig hadden we vanavond wel weer een leuke afleiding, want er was een kijkles van ballet voor de papa's en mama's. MaJin vind dit nog steeds zo leuk om te doen en wat heeft ze het afgelopen jaar weer een hoop bijgeleerd. Volgende week hebben ze een test en dan wordt bepaald in welke groep ze het volgende lesjaar verder gaan. Ons meisje ligt inmiddels weer lekker in haar eigen bedje. Vannacht is het helemaal goed gegaan, dus daar hebben we ook weer alle vertrouwen in. Wat een kanjer is het toch ook. Pakje van vandaag: Doos tissues

Ontspannen weekend

Het weekend ben ik goed doorgekomen. Met regelmaat heb ik afstand kunnen doen van mij telefoon, wetende dat ze in het weekend toch niet bellen. Zaterdag tegen de middag belde een vriendin om te vragen of ik zin had die avond mee naar de sauna te gaan. Een sauna bij ons in de buurt heeft een aktie, dat op een avond dat het Nederlands elftal speelt er gratis entree is. Dit heb ik mij geen twee keer laten zeggen en om 19.30 uur zaten we lekker te zweten. Het was duidelijk dat wij niet de enige waren die dit een leuke aktie vonden, maar het was nog wel goed te doen. Om 23.30 uur hadden we het helemaal gehad en zijn we maar eens naar huis gegaan. Heerlijk zo'n spontane aktie. Vandaag zijn MaJin en ik samen met Ingrid, Rosalie, Karin, Fenna, Sheila en Yenna naar de musical De Kleine Zeemeermin geweest. Jawel, met de kortingskaartjes van de AH (we blijven tenslotte toch Nederlanders). We hadden de voorstelling van 12.00 uur. Wel een beetje een rare tijd, maar voor de zondag misschien ook wel prettig. We waren allemaal ruimschoots op tijd bij het theater, dus we konden nog even van het zonnetje genieten. Ook in de zaal hebben we volop genoten van de voorstelling. Wat een leuke show met prachtige decors en kostuums. Ook de kleine meiden hebben echt zitten genieten. Dit is echt helemaal ons ding. Na de voostelling was het tijd voor een verlate lunch en waar sluit je zo'n geweldige middag nou het beste af. Bij een Sushi restaurant. We hadden al wat voorwerk gedaan en binnen een kwartier zaten we bij Sumo. De lunch was zeer gunstig geprijst en we hadden tot 17.00 uur de tijd om onbeperkt te bestellen en dat hebben ze daar geweten ook. We hebben ons echt te goed gedaan aan zo goed als alles van de kaart en ik kan niet anders zeggen dat het verrukkelijk was. Zeker een aanrader. Uiteindelijk waren we iets na zessen thuis en mocht MaJin weer een cadeautje uitpakken. Deze keer was het een sleutelhanger met daarop de tekst "De liefste zus" en dan aan de binnenkant, "dat ben jij" en daarnaast pronkt nu een fotootje van ons meisje. Ze is er super blij mee, dus dank je meiden. Vanavond is ons meisje voor het eerst, sinds de laatste inbraak, weer naar haar eigen bed gegaan. Ze vond het wel eng, maar ze is toch dapper gaan liggen. Ik hoop dat het vannacht gaat lukken. Morgen ga ik weer in de stress-stand. Zodra er goed nieuws is, zal dat hier te lezen zijn (natuurlijk, nadat de familie eerst op de hoogte is gebracht) en als er nog geen nieuws is, zal er vast wel iets anders te melden zijn.

Slingers !!!!

Ja, dat is het cadeautje wat we vandaag weer om 17.30 uur mochten uitpakken. De trouwe lezers weten wat dit betekent. Weer is die mooie roze telefoon van mij niet gegaan. Ondanks alle duimen die voor ons hebben gedraaid vandaag, heeft dit niet mogen helpen. Morgen dan toch maar die blauwe ballon in huis halen. Dit betekent wel dat ik de komende 2 dagen zonder telefoon naar de wc kan en dat we in ieder geval nog 2 pakjes uit de tas mogen halen. Even voor Karin en Ingrid, het volgende hebben we al uitgepakt; waterdicht tasje voor de telefoon (makkelijk tijdens het douchen), Tena pants (inmiddels al wel een keer gebruikt), oordopjes, touw, stresballetjes, eetstokjes, roze sokjes ( zou het dan toch ....?), vlaggenlijn (oranje), puzzelboek, wegwerpwashandjes, Dora dominospel, relaxsetje met maskertjes (nou, werkt op dit moment voor geen meter) en dan de slingers van vandaag (Waar is het feestje ...... nou hier niet). Wat raden jullie aan om zeker nog uit die tas te halen ???

En weer is er een dag voorbij

Opnieuw hebben we vandaag om 17.30 uur een cadeautje uit de wachttas mogen pakken. Deze keer was het een cadeautje voor een zwaar moment en wel een Dora dominospel voor kinderen van 3+. Deze gaat straks dus mee in het koffer (voor een zwaar moment, wat zich in China ongetwijfeld een keer voor zal doen). Gisteren zat er een puzzelboek met o.a. kruiswoordraadsels in voor onze andere meid. MaJin was hier dolgelukkig mee en ging gelijk aan de slag. Super leuk al die pakjes, maar het liefst heb ik toch dat morgen rond 15.00 uur mijn telefoon gaat en dat ik dan hoor; Hallo met ..... van Kind en Toekomst, komt het gelegen ? :-D) Zoniet, dan gaat er weer een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel weekend overheen en dat hebben we natuurlijk liever niet. Het wachten valt ons inmiddels behoorlijk zwaar. Het enige wat ons nog een beetje op de been houdt is het idee dat we er nu twee volle weken op hebben zitten en dat het vast niet nog eens twee weken gaat duren. Daarnaast zou ik onze "reisgenoten" nogmaals willen vragen om ons te mailen op oostersekanjers@hotmail.com. Helaas hebben wij na de reactie op onze site nog niets van hen vernomen en het lijkt mij ontzettend leuk om de voorpret met elkaar te kunnen delen.

Gewoon toeval of toch niet ????

Met de eindstreep in zicht zijn we ons toch al een beetje aan het opmaken voor het grote moment. Met MaJin heb ik namelijk afgesproken dat als het telefoontje komt terwijl zij op school zit, ik gelijk naar school kom (waarschijnlijk terwijl ik Igor aan de telefoon heb) om haar het goede nieuws te vertellen. En aan de ballon die ik dan in mijn handen heb kan zij zien of ze een broertje of een zusje krijgt. Vandaag zijn Igor en ik dan ook op pad gegaan voor 2 helium ballonnen. Een met it's a Boy en de andere met it's a Girl. Nadat we slechts enkele meters bij de winkel vandaan waren, merkte ik dat de blauwe ballon al wel erg slap was, dus gelijk maar weer even terug gelopen. Bleek dat deze kapot was en ze geen andere meer hadden, dus geen blauwe ballon voor ons. Ze gaan ze wel weer bestellen, maar waarschijnlijk zijn deze dan pas zaterdag weer binnen. Ook elders in de buurt konden we niet meer aan zo'n ballon komen, dus misschien is het gewoon domme pech of misschien is dit een voorteken dat we een meisje krijgen. Toen we namelijk het cadeautje met daarop gokje 1 uitpakten, zaten daar ook roze sokjes in. Ach, we zullen nog even geduld moeten hebben maar zowel een jongen als een meisje zijn hier even welkom.

Nog geen telefoontje

Inmiddels is het dinsdag 5 juni en is het alweer 13 dagen geleden dat ons dossier bij Kind en Toekomst is binnengekomen. Voordat Kind en Toekomst ons belt met de gegevens van ons kindje, moet eerst het dossier vertaald worden en dat gebeurt in China (jawel, ons dossier is gewoon weer terug naar waar het vandaan kwam). Daarna zal er in ons geval waarschijnlijk ook leeftijdsontheffing bij justitie moeten worden aangevraagd. Volgens de Nederlandse Wet mag namelijk het leeftijdsverschil tussen oudste ouder (ik dus) en ons kindje niet meer bedragen dan 40 jaar en dit zou betekenen dat we een voorstel zouden moeten krijgen van een kindje van bijna 5 jaar oud. Dit kan natuurlijk wel, maar waarschijnlijk zal ons kindje iets jonger. Al met al verwacht ik deze week nog helemaal geen telefoontje, maar toch zijn mijn roze gsm en ik op dit moment onafscheidelijk. Je weet tenslotte maar nooit.

De eerste volle wachtweek ....

De eerste volle wachtweek zit er inmiddels op en deze zijn we goed doorgekomen. We hadden dan ook genoeg omhanden i.v.m. het regelen van de inbraakschade en het lopen van de avond-4-daagse. Dat eerste zijn de minder leuke dingen om mee bezig te zijn, maar dat tweede was een leuke afleiding. De school van MaJin loopt niet mee in onze eigen stad maar in het naast ons gelegen dorp, waar toevallig ook San en Ingrid wonen. MaJin kon dus gezellig met Rosalie lopen en dat was wel leuk, want er deden maar weinig kinderen uit haar klas mee. Onze lieve vrienden vonden het het door het hele gebeuren wel een goed idee dat we voor het lopen met z'n allen zouden eten en dus hebben we 4 dagen op rij gezellig bij hen aan tafel gezeten. De eerste avond was erg zwaar voor ons meisje. Ze had maandagnacht natuurlijk erg weinig geslapen en dan de hele dag school met diverse toetsen en dan ook nog 5 km lopen, hakte er bij haar aardig in. Gelukkig had Rosalie hier alle begrip voor, dus dat was wel erg lief. Dag 2 ging een stuk beter en Rosalie en MaJin hebben die avond met z'n tweeen de hele route voor ons uit gelopen. Dit vonden ze maar wat stoer. Op het eindpunt stonden de dames keurig op ons te wachten en ze waren helemaal trots op zichzelf. Ook dag 3 is op dezelfde wijze verlopen, alleen begonnen nu langzaam de voetjes wat pijn te doen, maar dag 4, de slotdag, was in zicht dus dit konden ze makkelijk naast zich neer leggen. Vrijdag de laatste dag zijn we na het werk opnieuw naar San en Ingrid gereden. De jarige job San was nog niet thuis, dus hebben we alvast zonder hem gegeten. Net voordat we wilden vertrekken kwam hij thuis samen met Karin, Marcel en Fenna, die de verjaardag van San ook mee kwamen vieren. Fenna heeft snel een banaan en cupcake naar binnen gewerkt en is gezellig met ons mee gegaan. Het eerste stuk hebben we nog gelopen zonder publiek, maar het laatste stuk stonden er een hoop toeschouwers langs de weg. Net als vorig jaar werden de nekjes aardig volgehangen en gelukkig was er voor Fenna ook wat bij. Hier doen de kids het tenslotte toch allemaal voor.

Na het ophalen van de medaille zijn we terug naar San en Ingrid gegaan om daar het feestje van San te vieren. MaJin is daar gezellig blijven logeren en gisteren (zaterdag) mocht ze met ze mee naar de Efteling en dat vond ze natuurlijk helemaal fantastisch. Na dit gezellige dagje uit vonden wij dat we iets terug moesten doen, dus toen zijn San, Ingrid en de kids gezellig bij ons blijven gourmetten. Vandaag gaan we afkicken en zullen we elkaar na 6 dagen niet zien. We houden vandaag dan ook maar eens een pyjama-dag, want dit heeft ons meisje heel hard nodig. Helaas gaat het niet zo lekker met haar. De tweede inbraak heeft toch een behoorlijke impact op haar gehad en ze heeft enorm veel boosheid in haar en daar doet de vermoeidheid geen goed aan. Op school vertoont ze een heel ander gedrag en ook heeft ze tijdens het logeren Rosalie geslagen en dat is echt niets voor haar. Gelukkig toont de omgeving hier wel begrip voor, maar dit moet natuurlijk wel snel overgaan, anders kloppen we toch maar aan bij slachtofferhulp. Ook de spanning omtrent HET telefoontje doet er geen goed aan, maar ik verwacht dat het komende week nog niet gaat gebeuren, dus we moeten nog even volhouden. Super leuk is wel, dat een adoptiemoeder met een LID van 5 september 2006 die ook Kind en Toekomst als vergunninghouder heeft, contact met ons heeft gezocht via de site. We kunnen bijna met zekerheid wel zeggen dat we reisgenoten zullen worden, dus het zou erg leuk zijn als we elkaar al een beetje leren kennen. Dus Marianne, zou je me willen mailen op; oostersekanjers@hotmail.com

Reisgenoten

Hier een berichtje gericht aan een van onze reisgenoten (of misschien wel enige reisgenoten). Leuk dat je onze blog hebt gevonden en dat je daarop hebt gereageerd. Ik zou graag de laatste loodjes met je delen, dus misschien zou je me prive willen mailen. Ons adres is; oostersekanjers@hotmail.com Ik hoop snel weer van je te horen, want hier begint het nu toch ook wel aardig te kriebelen. Ook al verwacht ik op z'n vroegst pas in de week van 11 juni een telefoontje, maar je weet maar nooit.