Joep en Jara zijn er eindelijk

Afgelopen woensdag konden we eindelijk na wat te hebben rondgebeld, twee meisjes cavia's ophalen. Wat waren de kids blij, maar wat vonden ze het moeilijk dat ze ze nog even met rust moesten laten om ze te laten wennen. Eenmaal thuis in de kooi doken ze gelijk hun huisje in en kwamen de rest van de middag niet tevoorschijn. Gelukkig ging het de dagen daarna wat beter en langzaam ontstond er een band tussen de cavia's en hun baasjes.

Erg benieuwd hoelang het nog leuk blijft

Vrijdagmiddag mocht MaJin naar het feestje van haar vriendin Jalissa. Gezellig bowlen, black-light midgetgolfen, frietjes eten en daarna een heerlijke meidenavond bij haar thuis. En als klap op de vuurpijl mochten alle meiden blijven slapen. Een geslaagd feestje dus.
Zaterdagmorgen was ons mannetje alweer vroeg wakker, dus helaas was het geen uitslapen voor ons. Al snel had hij in de gaten dat het had gesneeuwd en het liefst had hij zich om 6.30 uur al aangekleed om lekker in de sneeuw te gaan spelen, Dit wilden wij onze buren nog niet aandoen, dus hij heeft zich nog een tijdje binnen moeten vermaken. Rond 9.30 uur mocht hij dan eindelijk naar buiten en wat heeft hij genoten van het dunne laagje sneeuw wat er lag. Nu was het wel jammer dat MaJin niet thuis was, want samen met je zus buitenspelen is dan nog net iets leuker dan alleen. Toch heeft hij het prima naar zijn zin gehad.

Helaas was de sneeuw al snel weg en was de pret maar van korte duur. Toen MaJin dan ook om 11.00 uur thuis was, viel er maar weinig meer buiten te spelen. Nu was daar ook geen tijd meer voor, want wij moesten helaas weer naar een crematie en MaJin en Jibin zouden naar oma gaan.

's Middag zijn we lekker thuis geweest en heeft MaJin heel hard aan haar spreekbeurt over bruine beren zitten werken. Wat moeten ze in groep 7 toch al veel huiswerk maken. Op dit moment dus een spreekbeurt, een toets aardrijkskunde en een toets topografie. Arm kind

Nog even een week flink doorblokken en dan hoop ik dat het weer even wat rustiger wordt.
Dat hoop ik ook voor Jibin, want drie verschillende juffen in een schoolweek van 4 dagen is best wel veel.

Deze week niet zoveel nieuws.

Thuis gaat het gelukkig weer wat beter met Jibin. Het lijkt erop dat hij hier zijn rust en veiligheid weer heeft gevonden. Hij is erg aanhankelijk en laat regelmatig horen hoe lief hij ons vindt. We overladen hem dan ook met knuffels en complimentjes.
Nu school nog. Daar gaat het nog erg wisselvallig. De ene keer doet hij goed mee en luistert hij goed naar de juf, maar het andere moment heeft hij er geen zin meer in en doet hij lekker zijn eigen ding. Ze zoeken het daar maar uit, ik neem hem in ieder geval niets kwalijk. Zij zijn diegene die de onrust creëren en hij reageert daar gewoon op.

Deze week kreeg hij zijn eerste uitnodiging voor een kinderfeestje van een vriendje uit de klas. Wat was hij hier gelukkig mee. Doordat Jibin maar weinig met kindjes afspreekt, wordt hij ook niet vaak gevraagd voor een feestje. Hier hoor je hem echter nooit over, dus het zal hem ook niet zo bezighouden. Het is een piratenfeest en het toeval wil dat hij ook piraat wilde worden met carnaval. 2 Vliegen in een klap.

Afgelopen zaterdag zijn we naar de opendag van de Rooie Pannen geweest. Een op praktijkgerichte VMBO/MAVO school. MaJin was vooral geïnteresseerd in de richting grafische vormgeving. Ze was erg enthousiast, maar dit is pas de eerste school die we hebben bekeken en het idee dat je niet constant in de boeken hoeft, sprak haar erg aan. Ook was ze weg van de Gymzaal, want die had een heuse klimwand.

Over een paar weken gaan we naar de Nieuwste School kijken. Weer een heel ander soort onderwijs met verschillende niveaus bij elkaar, waar erg zelfstandig gewerkt moet worden. Gelukkig hoeven we voorlopig nog geen keuze te maken, want tenslotte zit ze pas in groep 7. We hebben nog niet eens een schooladvies gekregen, dus we zijn ons gewoon heel breed aan het oriënteren.

Deze week hopen wij dan eindelijk onze giga kooi te kunnen vullen.

MaJin kan het over niets anders meer hebben en vindt dat ze lang genoeg geduld heeft moeten hebben. Ik ben benieuwd hoelang ze zo enthousiast blijft. Ik ben ook erg benieuwd hoe ons mannetje er mee om zal gaan. Ik denk heel erg goed.

Even niet zo blij met school

Vorige week maandag gingen we vol goede moed weer naar school. Ik had Jibin goed voorbereid met de weekplanner(dacht ik), maar bij binnenkomst bleek dat juffrouw Eva niet voor de klas stond, maar een voor ons volledig vreemde juffrouw. Blijkbaar hadden de kinderen de vrijdagmiddag voor Kerst een brief mee gekregen waarop deze vervanging stond vermeld, maar aangezien Jibin toen ziek was, wisten wij van niets. De nieuwe juf zag er niet echt uit alsof ze er veel zin in had, dus met een redelijke knoop in mijn maag ben ik even later naar huis gegaan. Ik baalde echt van het feit dat zijn favoriete juf de komende weken/maanden voor een andere groep staat en dat de kleuters het WEER met een nieuwe juf moeten doen. Jibin begon het net naar zijn zin te krijgen op school. Toch wilde ik niet al te hard op de feiten vooruit lopen en maar afwachten hoe ons mannetje tussen de middag uit school zou komen. Toen ik hem om 12.15 uur op stond te wachten kwam hij huppelend uit school en gelukkig had hij het prima naar zijn zin gehad. Gelukkig waren mijn zorgen voor niets geweest. Ook 's middag had hij zich prima vermaakt, dus so far so good. Dinsdags bleek dat de verandering toch meer bij Jibin los maakte dan in eerste instantie gedacht, want het eerste ongelukje was een feit. Helaas vindt de nieuwe juf de vaste routine van kaartjes bij de deur bij binnenkomst, zodat de kleuters kunnen zien wat ze die ochtend gaan doen, ook niet zo belangrijk, want zij doet dit liever als school al begonnen is. Ik doe dit eigenlijk elke ochtend samen met Jibin, maar dit valt nu ook ineens weg en je merkt gewoon dat hij helemaal van slag is. Thuis is hij erg druk en luistert erg slecht en ook hier hebben we weer te maken met regelmatig een ongelukje, maar neem het ons mannetje eens kwalijk. We proberen thuis de boel rustig en duidelijk te houden, maar het weegt niet op tegen de onrust op school. Jibin is echter niet de enige die er moeite mee heeft, ondanks dat hij de juffrouw wel lief vindt. Ik hoor diverse moeders klagen over de situatie. Ook vandaag stonden we ineens weer voor een verassing toen zijn juf die normaal op donderdag of vrijdag voor de klas staat, nu aanwezig was. Ik heb gelijk maar gevraagd hoe de rest van de week eruit gaat zien, want ik kan Jibin toch niet dagelijks in het diepe gooien. Eerlijk gezegd wordt ik er een beetje moedeloos van en heb ik erg te doen met ons mannetje. Zo toe aan rust in de tent.

MaJin kabbelt gelukkig rustig verder. Voor de eerst toets na de vakantie had ze een 8,2 en nu is ze fanatiek bezig met het voorbereiden van haar spreekbeurt over bruine beren. Die meid komt er wel. Vanmorgen zijn we voor de derde keer naar de ortho geweest. Hier werden de gipsafdruk van haar gebit en de foto's besproken en het behandelplan is als volgt; Eerst moeten er 4 kiezen worden getrokken en daarna kan de blokjesbeugel geplaatst worden en zal ze hier zo'n 2 jaar aan vast zitten. Ons meisje schrok hier toch behoorlijk van, ondanks dat ik haar daar al wel een beetje op had voorbereid ( hoewel niet op 4). Het zal even bikkelen worden, maar dan zal het resultaat vast fantastisch zijn.

Om het leed wat te verzachten zijn we eindelijk over stag gegaan en hebben we vandaag een caviakooi opgehaald, Deze week gaan we kijken voor een of twee cavia's. Wat is ze hier gelukkig mee. Hier kijkt ze zo naar uit en ook haar kleine broertje ziet het helemaal zitten.

Het nieuwe jaar is begonnen

De laatste week van de vakantie hebben we geprobeerd om het zo rustig mogelijk aan te doen. Dat viel niet echt mee doordat daar natuurlijk oude en nieuw nog in viel, maar daarbuiten hebben we weinig meer ondernomen.

Oudjaarsavond hebben we in het gezelschap van onze lieve vrienden, waarmee we ook kerst hebben gevierd, doorgebracht. Dit doen we al jaren en we hopen dit ook nog vele jaren te doen. De meiden hebben de hele avond boven gezeten en alleen voor het vuurwerk namen ze de moeite om hun gezicht te laten zien. De kleine mannen hebben gezellig bij ons op de bank gezeten. Lekker met een tablet in hun hand. Ik had verwacht dat Jibin voor het vuurwerk nog zou instorten, maar niets was minder waar. Hij heeft enthousiast mee afgeteld naar middernacht en ja, toen mocht er eindelijk "vuurwerk" worden afgestoken. De kids waren dolgelukkig met de lange sterretjes, San hield zich bezig met het "stevigere" werk en Karin deed (weer) een verwoede poging om een wensballon op te laten. Kortom groot feest. Na zo'n half uur zijn we weer naar binnen gegaan en hebben we nog wat gedronken en gesnackt. Iets na half twee, hebben we onze jassen gepakt en zijn we met z'n drieën ( eigenlijk zessen) op huis aangegaan. MaJin en Rosalie mochten blijven slapen, maar voor 8 logés was helaas geen plaats. Ons mannetje was al snel vertrokken en om 3.00 uur konden we hem zonder problemen overleggen in zijn bed, waar hij tot 10.00 uur heeft geslapen.

Doordat MaJin en Rosalie ook weer thuis moesten komen, hadden we afgesproken om bij ons met z'n allen te ontbijten/brunchen. Dit stond gepland voor 11.30 uur. Iedereen was op tijd. De een wat vrolijker dan de ander, maar we waren compleet. We hebben lekker uitgebreid zitten brunchen en daarna hebben we nog een verfrissende wandeling gemaakt, maar wel zonder MaJin en haar vriendinnen. Die voelden daar weinig voor en op deze leeftijd moet je sommige dingen maar even op zijn beloop laten, daar worden we allemaal blijer van. Iets na drieën hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn wij nog even nieuwjaar gaan wensen bij mijn oma en vervolgens nog bij de moeder van Igor.

Vrijdag had MaJin een kinderfeestje van een klasgenootje. Het was helaas een slaapfeestje, wat ik niet heel handig vind na deze dagen, maar ach ons meisje had er zin in. Om 16.30 uur werd ze opgehaald en met slaapspullen en schaatsen vertrok ze naar het feestje. Jibin is die avond voor de verandering weer eens op tijd naar bed gegaan. Zaterdag werd ons meisje om 11.00 uur weer thuis afgezet en toen ik vroeg hoe het was geweest, kreeg ik maar weinig respons. Wat was ze moe. Gelukkig hadden we nog 2 dagen om weer wat bij te komen en die had ze ook hard nodig.

Klein weekje weg

Dinsdag 23 december, wat een rare dag. Dag van de uitvaart van de vader van Igor, maar daarnaast ook Igor's verjaardag. Aan het laatste hebben we natuurlijk niet veel gedaan, want daar stond ons hoofd niet naar. De kindjes hebben wel een cadeautje gegeven bij het ontbijt, maar verder heerste er een verdrietige stemming. Om 9.30 uur zijn we met z'n vieren naar Igor's moeder gegaan, waar de rest van de familie ook was en van daaruit zijn we naar het crematorium gereden. Het was een mooi eenvoudig afscheid, precies zoals zijn vader het gewild zou hebben. Jibin was er deze keer ook bij, want dat had opa zeker gewild en hij heeft het voorbeeldig gedaan. Na de dienst zouden we met z'n allen naar cafe/ restaurant Het wandelbos gaan voor koffie met een broodje, maar voordat we hier heen reden wilde ik nog heel graag even naar de plek waar mijn vader is uitgestrooid. Gewoon even bij hem langs gaan en ik moet eerlijk zeggen, het voelde fijn om daar weer even te zijn.
Na het samenzijn in cafe/restaurant Het Wandelbos, zijn we naar huis gegaan en hebben we onze spullen in de auto gezet en zijn we tegen 16.00 uur met z'n vieren naar Landal Hoog Vaals gereden. Iets na 17.30 uur kwamen we aan en gelukkig was er nog een receptie open, zodat we gelijk de sleutel van ons huisje in ontvangst konden nemen. Eenmaal in het huisje hebben de kids zich op de bank genesteld en hebben wij de spullen een plekje gegeven en hebben we een snelle hap klaar gemaakt. Na het eten hebben we de kids voorgesteld om nog even naar het "centrum" te lopen om te kijken wat daar te doen was, maar daar hadden ze geen meer in. Dan maar lekker voor de TV met nog wat lekkers erbij en vervolgens redelijk op tijd naar bed.

Woensdagochtend werden de oma's door ome Mark gebracht. Ook Jurre was gezellig meegekomen. Helaas hadden ze ook niet al te best weer meegenomen, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een kop koffie zijn ome Mark en Jurre weer naar huis gegaan en hebben de oma's zich gesetteld. 's Middags zijn we naar het indoorspeelparadijs gegaan, waar MaJin en Jibin zich lekker even uit hebben kunnen leven en wij hebben zitten genieten van de spelende kids. Tegen vieren zijn we weer even teruggegaan naar ons huisje, waar we wat hebben gedronken en ons wat hebben opgetut. Het was tenslotte kerstavond en we hadden een tafeltje besproken in het restaurant van het park. Daar aangekomen bleek het gezellig druk te zijn en de aankleding was ook erg sfeervol, dus so far so good. De bediening bestond grotendeels uit stagiaires dus verliep niet helemaal vlekkeloos, maar we hebben vervolgens wel weer lekker gegeten en daar gaat het tenslotte om. Na het toetje zijn we naar het huisje gegaan en heb ik Jibin in bad gezet, terwijl er koffie en thee werd gezet. Een eerste geslaagde dag met z'n zessen en een prima manier om onze zinnen te verzetten.

Donderdag eerste kerstdag was het al vroeg dag voor ons mannetje en Igor. Gelukkig was hij stil te houden met zijn tablet, zodat wij nog wat hebben kunnen slapen. Om 9.00 uur waren we allemaal uit ons bed en hebben we de voorbereidingen getroffen voor een uitgebreid kerstontbijt en na heerlijk te hebben getafeld hebben we ons op de bank genesteld. Ook hebben we gezellig wat spelletjes gedaan totdat Jibin aangaf dat hij toch wel erg moe was ( hoe zou dat toch komen) en samen met papa, die ook wel een dutje kon gebruiken, zijn zij op bed gaan liggen. De oma's, MaJin en ik zijn toen naar het indoorspeelparadijs gegaan, waar ons meisje  even heeft gesprongen en geklommen, maar ook met de oma's air-hockey heeft gespeeld en de flipperkast onveilig heeft gemaakt. Eenmaal terug in het huisje waren de heren ook weer boven water en geleidelijk zijn we begonnen met de voorbereidingen voor de bakplaat, want een 6-gangen diner bereiden in een vakantiehuisje zag ik niet zitten. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten en ook de kids genieten hier altijd ontzettend van. De rest van de avond hebben gezellig voor de TV gehangen.

Vrijdag tweede kerstdag, een dag die we de laatste jaren in het gezelschap van Ingrid, San, Karin en Marcel met kids doorbrengen. Ook dit jaar lieten ze ons niet in de steek en voor tienen zaten zij met z'n allen al in de auto op weg naar het zuidelijkste puntje van Limburg. Igor en ik hebben ze opgewacht bij de receptie en gezamenlijk zijn we naar ons huisje gelopen, waar we koffie met een stukje Limburgse vlaai tot ons hebben genomen.  De meiden waren al gelijk naar boven vertrokken en de jongens vermaakten zich met een racespelletje. 's Middags zijn we naar het Drielandenpunt gereden, waar een deel van ons het doolhof heeft verkend en de rest is de warmte heeft opgezocht in de taverne. Vervolgens hebben we er nog een frietje gegeten en daarna zijn we teruggegaan naar het vakantiepark. De mannen en de kids zijn richting het zwembad gegaan en wij vrouwen zijn  achtergebleven in het huisje, waar we gezellig hebben zitten borrelen. Om 18.30 uur zijn we naar Aachen gereden, waar we een tafel voor 13 personen bij een wokrestaurant hadden besproken. Het restaurant lag tegen een industriegebied aan, dus onze eerste indruk was dat we er waarschijnlijk alleen zouden zitten, maar niets was minder waar, want we kwamen in een giga grote zaal, bomvol met (vr)eters. Van intiem dineren was dus geen sprake. Het eten was niet heel bijzonder, maar we hebben een heerlijke avond gehad. Super fijn dat onze lieve vrienden de moeite hebben genomen om helemaal naar Vaals te komen om kerst met ons te vieren.

Zaterdag hadden we gehoopt sneeuwpoppen te kunnen maken en een sneeuwballengevecht te kunnen houden, maar helaas had het in Vaals niet gesneeuwd in tegenstelling tot een groot deel van het land, dus zijn we naar Valkenburg gegaan. Hier hebben we een rondleiding van bijna een uur door een grot gedaan, waar zowel MaJin als Jibin erg goed aan mee hebben gedaan. Ze werden zelfs door de gids gevraagd om hem mee te helpen met zoeken naar aanknopingspunten. Toen we de grot uitkwamen zijn we de ruine opgelopen maar aangezien het behoorlijk koud was, hebben we de korte route genomen en hebben we de speurtocht gelaten voor wat hij was. Eenmaal beneden hebben we een hapje gegeten bij een Italiaan en daarna zijn we op ons gemak weer teruggereden. Opnieuw een leuke dag.

Zondag 28 december, de geboortedag van mijn vader en de eerste verjaardag dat hij er niet meer bij is. Natuurlijk hebben we hier even bij stilgestaan, maar we hebben het niet de dag laten beheersen. We hebben een heerlijke wandeling door de omgeving gemaakt. We hadden een route gekozen van 4,5 km gemarkeerd met blauwe paaltjes. De wind was ijzig, maar de route mooi en MaJin en Jibin liepen vrolijk mee dus ik genoot. Na zo'n 3,5 km (schat ik) begon MaJin te klagen over zere voeten ( niet het juiste schoeisel) en Jibin begon ook moe te worden, dus Igor heeft samen met de kids en zijn moeder een binnendoor route genomen en mijn moeder en ik hebben de blauwe route vervolgd. Ergens is er wat mis gegaan, want we liepen steeds verder van het park af en in geen velden of wegen was er nog een blauw paaltje te ontdekken, dus met behulp van wat voorbijgangers zijn we uiteindelijk weer op de route gekomen. Ik geloof dat we wel zo'n 6 a 7 km hebben gelopen, maar ik vond het heerlijk. Eenmaal weer in het huisje hebben we een wam kopje soep genomen en hebben we verder een luie middag en avond gehouden.

Maandag, de vakantie zit er weer op. Om 10.30 uur moesten we het huisje verlaten, maar voordat het zover was hebben de kinderen nog even buiten in de sneeuw gespeeld. Er was een heel dun laagje sneeuw gevallen, genoeg om een mini sneeuwpop te maken. Ook hebben we nog een sneeuwballen gevecht gehouden en ook al was het amper de moeite waard, we hebben er van genoten. Toen eenmaal alle spullen in de auto zaten en het huisje aan kant was zijn we met z'n allen naar het centrumgebouw gelopen. De moeder van Igor en de kinderen zouden zich daar nog even vermaken, terwijl Igor mijn moeder en mij naar het centraalstation in Heerlen bracht waar wij onze reis per trein voortzette en zij met z'n vieren met de auto naar huis zouden rijden. Tenslotte pasten we niet met z'n zessen en alle bagage in de auto. De reis verliep voorspoedig en rond 14.00 uur waren we allemaal weer thuis.

We kunnen terugkijken op een geslaagde vakantie. Het doel om de kerstdagen en de verjaardag van mijn vader wat luchtiger te maken is zeker gelukt.