Alvast wat foto's

Ondanks de verdrietige gebeurtenis van nu alweer bijna 2 weken geleden, zijn we er samen met de oma's toch een paar dagen tussenuit geweest. Dit hadden we in september al geboekt en na overleg hebben we besloten toch te gaan. Het is tenslotte een zwaar jaar geweest en we waren er met z'n allen aan toe.

Hier alvast wat foto's. Het verslag volgt in het nieuwe jaar.

Een hectische week

Afgelopen dinsdag 16 december was het precies 10 jaar geleden dat we ons meisje voorgoed in de armen mochten sluiten. Natuurlijk moest MaJin gewoon naar school en moest ik werken, maar 's avonds zouden we gezellig met z'n vieren bij Happy Italy gaan eten. Tijdens het werk werd ik gebeld door Igor met de mededeling dat hij die middag naar de Heikant moest komen, samen met zijn broer, zussen en zijn moeder, want het zou slecht gaan met zijn vader. Ik heb toen geopperd om na het werk gewoon naar huis te komen en thuis iets lekkers klaar te maken, maar daar wilde Igor  niets van weten, want zo'n vaart zou het wel niet lopen. We zijn na het werk dan ook gewoon de stad in gegaan en hebben heerlijk met z'n vieren zitten eten.

Woensdag voor de middag werd Igor opnieuw gebeld en gelijk is hij weer naar zijn vader gegaan. MaJin had die middag afgesproken met een vriendinnetje, maar toen zij was opgehaald, zijn wij met z'n drietjes ook even bij opa op bezoek gegaan. Opa lag te slapen, met behulp van medicatie, maar ik ben er zeker van dat hij heeft geweten dat wij er waren. Het was hem duidelijk aan te zien dat hij het de afgelopen jaren en met name het laatste jaar erg zwaar heeft gehad en wat hem betreft hoefde het allemaal niet meer. Zo'n drie kwartier later ben ik met de kinderen weer gegaan en is Igor daar gebleven. Een paar uur later kregen we het bericht dat opa was overleden. Van de ene kant was ik blij dat hij uit zijn lijden was verlost, maar van de andere kant moesten we nu voor de tweede keer dit jaar afscheid nemen van een vader en een opa van de kinderen en dat is toch wel heel erg verdrietig.

Afgelopen dagen is Igor met zijn broer, zussen en moeder druk bezig geweest met het regelen van de uitvaart. Ik heb met een ziek klein mannetje thuis gezeten en ook MaJin klaagt over buikpijn en andere kwaaltjes. Het hakt er bij ons allen flink in. Jibin heeft van de kerstviering op school dus niets meegekregen, maar MaJin kon er vrijdag gelukkig wel bij zijn.

Gelukkig is het nu vakantie en hebben we dus alle tijd om alles te laten bezinken en even tot rust te komen. 2014 is duidelijk ons jaar niet geweest.

Druk, druk, druk

Het valt niet mee om in de decembermaand de blog bij te houden. Het een volgt het ander op en dan lukt het vaak niet om 's avonds nog een stukje te schrijven. Toch ga ik er nu even voor zitten om diegene die deze blog nog lezen weer even bij te praten.
Laten we even terug gaan naar 5 december. De dag dat Sinterklaas een bezoekje aan de Stelaertshoeve zou brengen, waarop MaJin gezellig surprise had met haar klas en waarop we natuurlijk 's avonds vol verwachting zaten te wachten of de Sint ons een bezoekje zou brengen of op z'n minst wat pakjes zou achterlaten.
De Sint werd in de ochtend in ieder geval enthousiast verwelkomt. Uit volle borst heeft ons mannetje hem toegezongen ( samen met de rest van de school) en eenmaal terug in de klas hadden de Pieten ook nog eens een surprise achter gelaten met voor iedereen een cadeautje erin, dus zijn ochtend kon niet meer stuk. MaJin had een super ochtend, waarbij haar vriendin Jasmine erg blij was met haar surprise en MaJin op haar beurt erg blij was met de surprise die voor haar gemaakt was. Een grote "fles" glitter nagellak met daarin ook nog eens 2 flesjes nagellak met 2 potjes glitters. 's Middag hebben ze spelletjes gedaan en om 15.30 uur was het eindelijk tijd om alle stuiterende kinderen naar huis te sturen. Eenmaal thuis hebben we ze lekker even op hun tablet  gelaten, zodat wij de voorbereidingen konden treffen voor het eten. Beide oma's zouden gezellig met ons pakjesavond komen vieren en natuurlijk gaat hier lekker eten aan vooraf. Tegen 19.00 uur waren we klaar met eten en werd de spanning langzaam weer opgebouwd. Gelukkig hoefden ze niet lang te wachten, want al snel ging de deurbel en stond daar een zak met cadeautjes voor de deur.

Gelukkig had de Sint zich deze keer toch wel wat ingehouden, want tenslotte had hij bij beide oma's ook al behoorlijk wat cadeaus gebracht.

Om ervoor te zorgen dat we al niet na 10 minuten klaar zouden zijn, had ik briefjes gemaakt met allerlei opdrachten erop. Ieder om de beurt moest een briefje pakken en eerst de opdracht uitvoeren, voordat men een cadeautje mocht pakken. Dit zou kunnen zijn; een toren bouwen van alle sjoelschijven of met een blinddoek 3 verschillende voorwerpen raden of een spelletje memorie spelen enz. enz.

De kinderen vonden het geweldig en uiteindelijk zijn we ruim een uur aan het pakken geweest. Toen eenmaal alles uitgepakt was is MaJin gelijk een aantal T-shirts gaan ontwerpen met haar Topmodel boek. MaJin is echt dol op tekenen. Ons mannetje is aan de slag gegaan met zij transformer auto/robot. Uiteindelijk lag ons mannetje om 21.00 uur moe maar voldaan in bed en onze jonge dame om 22.00 uur.

Maandag had MaJin weer een afspraak met de orthodontist. Ze was hier best zenuwachtig voor, want deze keer moest ze happen en zouden er foto's worden gemaakt. Het happen viel uiteindelijk wel mee, maar de foto's vond ze vervelender. Na een half uur stonden we weer buiten en maandag 12 januari zullen we wel horen wat het behandelplan gaat worden.

Afgelopen dinsdag hadden we de 10 minuten gesprekken op school. Eerst bij de juf van MaJin. Zoals verwacht waren er weinig op- of aanmerkingen en was ze erg tevreden over ons meisje. Goed rapport, altijd haar huiswerk af, haar schriften altijd goed op orde en echt een harde werkster. We waren dan ook ruim op tijd klaar. Toen naar de juffen van Jibin en hier hebben we wat langer gezeten. Ons mannetje maakt echt stappen en ze zijn onder de indruk van hoe hij zich de afgelopen 2 jaar heeft ontwikkeld. Toch zit hij nog niet helemaal op het niveau van zijn leeftijdgenootjes en dan hebben we het met name over het sociaal/emotionele vlak. Dit hadden wij zelf ook al wel geconstateerd en we hebben dan ook duidelijk aangegeven dat wij er niet negatief tegenover staan als zij aangeven dat het beter zou zijn om hem nog een jaar langer te laten kleuteren. We zijn natuurlijk pas op de helft van dit schooljaar ( zelfs nog niet eens) en hij kan nog flinke stappen maken, maar we willen niet dat hij constant op zijn tenen moet lopen. Prioriteit een is dat ons mannetje lekker in zijn vel zit, de rest komt dan vanzelf. Hij is tenslotte slim genoeg.

En toen was het donderdag 11 december, de dag dat ons meisje eindelijk een elfje zou worden. 's Morgens is ze door ons toegezongen op bed en kreeg ze van Jibin de dvd Frozen. Hier was ze ontzettend blij mee. Jibin wilde heel graag het cadeautje zelf uitzoeken, maar toen hij in eerste instantie alleen maar met auto's en robots aankwam zetten en vervolgens met barbies (wel heel lief van hem) heb ik hem uiteindelijk toch maar een beetje geholpen. Eenmaal beneden stond daar dan eindelijk ook haar nieuwe fiets op haar te wachten. Wat had ze daar naar uitgekeken. Ondanks het slechte weer wilde ze absoluut op de fiets naar school.

Eenmaal uit school hebben we een stukje chocoladetaart gegeten en daarna is ze met Laura gaan Hiphoppen. Dat gaat tenslotte ook gewoon door. Toen ze om 18.00 uur weer thuiskwam hebben we lekker frietjes gegeten met oma, die haar toch ook nog even wilde komen feliciteren en uiteindelijk is ze gewoon op tijd naar bed gegaan.

Op deze dag staan wij ook altijd even stil bij MaJin's biologische ouders. Ik brand een kaarsje bij de porseleinen beeldjes die symbool staan voor haar Chinese vader en moeder en ik benoem altijd dat ik denk dat zij ook wel aan haar zullen denken. MaJin vindt dat prima, maar het houdt haar op dit moment niet zo bezig.

Zaterdag vieren we haar verjaardag voor familie en vrienden en haar kinderfeest volgt ergens in januari.

Marietje Kessel en eerste rapport

Vorige week zondag begon met opnieuw een mijlpaal voor ons mannetje. Na lang te hebben gewiebeld en gepeuterd had hij zijn eerste tandje eruit getrokken. Wat vond hij zichzelf stoer. de volgende tand staat ook alweer los, dus het wisselen kan beginnen.

Afgelopen woensdag heeft MaJin het Marietje Kessel project afgesloten met een examen. Elf weken lang hebben ze op woensdag weerbaarheidstraining gehad, waarin ze geleerd werd om voor zichzelf op te komen, zichzelf te verdedigen en hoe te reageren op bepaalde situaties en dit alles in eerste instantie zonder geweld. Mocht de situatie echter te dreigend worden, dan mag je om jezelf in veiligheid te brengen wel degelijk "geweld" gebruiken. Alle ouders van de kinderen van groep 7 mochten bij het examen aanwezig zijn en ik moet zeggen dat ik het een heel nuttig project vind. Hier hebben ze nog eens iets aan en waarschijnlijk nog wel meer dan aan tal van andere vakken die ze op school krijgen. Als afsluiting kregen ze allemaal hun diploma uitgereikt met daarbij nog een aantal lovende woorden van hun coach. Als je het aan mij vraagt echt een super project.

Vervolgens kreeg ze 's middags ook nog eens haar eerste rapport mee naar huis en ik kan niet anders zeggen dat we super trots op haar zijn. Ze heeft heel hard gewerkt en dat was duidelijk te zien. Had ze op haar overgangsrapport nog een onvoldoende voor rekenen, nu had ze zowaar een 7. Jibin krijgt pas aan het einde van het schooljaar zijn eerste rapport, maar we hebben binnenkort wel een 10 minuten gesprek. Ik ben erg benieuwd hoe de juffen hem gaan beoordelen.

Inmiddels heeft de Sint de beide oma's al een bezoekje gebracht en wat zij die twee weer ontzettend verwend. Ik weet het, ze zijn ook wel heel erg lief geweest, maar waar laten we het toch allemaal weer. Ik vraag mij af of de Sint ons op pakjesavond nog weet te vinden, want je zou toch zeggen, goed is goed.

Daar zijn we weer

En dan zijn we alweer bijna aanbeland bij die gezellige decembermaand. Sinterklaas en zijn Zwarte pieten zijn inmiddels alweer een week in ons land. Voor Jibin is dit het derde jaar dat hij dit feest mee mag maken, maar ik heb het idee dat hij het dit jaar pas echt goed doorheeft. Het Sinterklaasjournaal wordt op de voet gevolgd en zaterdag zat hij gespannen voor de buis om naar de intocht in Gouda te kijken. Zondag hebben we de Sint met zijn zwarte pieten hier verwelkomt. Of dat was in ieder geval de bedoeling. Zoals alle jaren zouden we dit doen met San en de kids. Ingrid was dit jaar verhinderd. Elk jaar staan we wel een uur te blauwbekken en dus besloten we dit jaar een half uurtje later te gaan. Nog tijd genoeg zou je denken, maar laten ze nu net dit jaar ruim voorlopen op schema en toen wij dus in de stad aankwamen konden we nog net een Pietenfanfare en Sinterklaas op Americo voorbij zien komen. Foutje in de planning zullen we maar zeggen. Dan maar een cafeetje opzoeken om gezellig wat te drinken en gelukkig kwamen we onderweg nog wat Zwarte pieten tegen met nog een restantje pepernoten, dus het leed was snel geleden.

 

Toen we eenmaal droog en warm binnen zaten, hebben we wat te drinken besteld en hebben de jongens wat zitten kleuren en zijn de meiden nog even samen naar buiten gegaan. Hoe lang zal het nog duren voordat MaJin samen met vriendinnen gaat shoppen ?? Wat gaat het toch hard allemaal.

 

Rond 16.30 uur zijn we met San naar hun thuis gegaan en zijn we uiteindelijk Chinees gaan halen. Normaal gaan we uit eten, maar omdat dit jaar Ingrid er niet bij kon zijn en het dan eigenlijk ook te laat wordt voor Jibin, hebben we gewoon lekker "thuis" gegeten. Ook helemaal niets mis mee. Om 19.00 uur zijn we keurig naar huis gegaan en zodoende lag ons mannetje er op tijd in.

 

Afgelopen week is het erg goed gegaan op school, met beide kids. MaJin heeft een 9 gehaald voor haar geschiedenistoets en Jibin heeft 2 keer afgesproken met zijn nieuwe vriendje Thomas. Ik heb echt het idee dat de weekplanner die wij voor hem hebben gemaakt hem veel steun en rust geeft. Op dit blad staat ook duidelijk wanneer de schoen gezet mag worden en dat zorgt ervoor dat er verder ook niet om gevraagd wordt. Super handig dus.

 

Afgelopen week ben ik ook met MaJin naar de orthodontist geweest. Hier hebben we een eerste intakegesprek gehad. 8 december moeten we terug en worden er diverse foto's gemaakt en zal ze moeten happen. Hier ziet ze toch wel tegenop. Vervolgens worden we 12 januari opnieuw verwacht en zal duidelijk worden wat voor soort beugel ze gaat krijgen en of er wel of niet tanden getrokken moeten worden. Spannend dus.

Vriendje Yan op bezoek

Na de ontmoeting afgelopen zomer met Jibin's tehuisvriendje Yan, hebben we met de ouders van Yan afgesproken regelmatig contact te houden. Hoe bijzonder is het tenslotte om hier in Nederland, zo'n 2 uur rijden bij ons vandaan, iemand te hebben wonen die deel uit heeft gemaakt van Jibin's leven in China. Wat ons betreft heel bijzonder. Yan en zijn papa en mama zouden deze keer bij ons op visite komen. Rond 12.00 uur zouden ze bij ons zijn en aangezien ze er al een aardige autorit op hadden zitten, leek het mij leuk om ze te verwelkomen met een heerlijk uitgebreide lunch. Na toch eerst een kop koffie te hebben gedronken zijn we aan tafel gegaan en hebben gezellig zitten tafelen en kletsen. Na de maaltijd hebben we een stukje van onze film zitten kijken en hebben we het over onze belevenissen in het land van onze kinderen gehad. De mannetjes hebben in de tussentijd lekker met en zonder elkaar zitten spelen en MaJin heeft zich op dat moment even met haar tablet beziggehouden.

Rond half drie zijn we naar Ballorig gelopen en hier hebben de jongens zich heerlijk uit kunnen leven. Ook nu waren ze regelmatig in elkaars gezelschap, maar zo af en toe trokken ze ook hun eigen plan. MaJin vermaakte zich gelukkig ook prima. Ik had eerder al voorgesteld dat ze een vriendinnetje mocht vragen om mee te gaan, maar dat vond ze niet nodig en dat was het ook niet. Ons meisje had al snel aansluiting met twee andere Chinese meiden en met z'n drieen hadden ze de grootste lol. Wij als ouders hebben op ons gemak wat gedronken en .......... gekletst.

Iets na half vijf hebben we de kids uit de touwen geplukt en zijn we terug naar huis gelopen. Hier hebben we afscheid van Yan en zijn papa en mama genomen, want tenslotte hadden zij nog een behoorlijke rit voor de boeg. Wat was het weer een gezellige middag.

Zondag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Ik heb voor de komende tijd wat weekbladen gemaakt, want Jibin kan wel wat houvast gebruiken in de hectische tijd die voor ons ligt. Elke week komt er een blad te hangen met daarop de schooldagen en activiteiten voor die week. Wij merken dat Jibin daar een stuk rustiger door wordt. Deze week heeft het al erg goed gewerkt en ik hoop dat we dit kunnen voortzetten tot aan de Kerstvakantie. MaJin heeft afgelopen zondag flink zitten leren voor haar geschiedenistoets en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Onze dame heeft een prachtige 9 gehaald. Nog 2 weken en dan brengt ze het eerst rapport mee naar huis. Erg benieuwd hoe dat eruit zal zien. Ik heb er in ieder alle vertrouwen in.

Zondag

Deze ochtend hebben we heerlijk kunnen "uitslapen". Pas om 8.30 uur melde Jibin zich en dat terwijl hij de avond ervoor rond diezelfde tijd in de auto in slaap was gevallen. Hij had dus zo goed als het klokje rond geslapen. Igor is met hem onder de douche gestapt en ik volgde daarna. Op dat moment waren we nog de enige die wakker waren en ik ben dan ook op mijn gemak de tafel gaan dekken. Langzaamaan druppelde de rest binnen en opnieuw zaten we rond 10.00 uur met z'n allen aan de ontbijttafel. De meiden waren als laatste, maar met z'n vieren op een kamer is dan ook erg gezellig, vooral 's avonds/ 's nachts.

Deze keer hoefde er niemand op pad om brood te halen, want er was nog ruim voldoende over van de dag ervoor. Na het ontbijt zijn alle kinderen met 2 papa's naar het zwembad gegaan en de rest heeft de boel opgeruimd en de spullen weer bij elkaar gezocht. Daarna weer op het dakterras een kopje koffie genuttigd en toen op naar het zwembad om de kinderen op te halen. Eenmaal weer terug met z'n allen nog wat uit het handje gegeten en toen de spullen in de auto gezet en afscheid genomen van het heerlijke onderkomen. Op naar de Biesbosch. We wilden dit weekend op zijn minst iets hebben gezien van dit mooie stukje natuur en aangezien het weer ons dit weekend goed gezind was hebben we de boot aan ons voorbij laten gaan en zijn we te voet verder gegaan. We hadden wel gekozen voor de korte route, want een aantal kids zat er toch aardig doorheen, lees Jibin. Dit merkten we al snel, want continu waren we de laatste van de groep en hij was niet vooruit te branden.

Uiteindelijk heeft Igor hem in zijn nek gezet en hebben we onze weg verder vervolgd. MaJin liep met de andere meiden en Mika een stuk vooruit. Zij hadden nergens last van, ondanks de korte nachten. Wat een nachtbrakers zijn die meiden.

Onderweg kwamen we nog een aardige voorbijganger tegen die bereid was om een leuke groepsfoto te maken. Leuk voor de volgende reunie-fototaart.

Na zo'n uur was de eindstreep weer in zicht en was Jibin inmiddels vertrokken in Igor's nek.

We hebben nog even op het terras wat gedronken, maar heel lang hebben we hier niet gezeten want inmiddels koelde het flink af. Rond half 5 zijn we in de auto gestapt en naar de Mac gereden. Jibin heeft hier niets van meegekregen, want ook hier heeft hij de hele tijd op de bank liggen slapen, terwijl iedereen van de frietjes genoot. Nadat een ieders buikje gevuld was hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we allemaal op huis aan gegaan. Om 19.15 uur waren we thuis en ook al was Jibin inmiddels wakker geworden, hij oogde nog steeds niet helemaal lekker en na hem te hebben getemperatuurd bleek dat hij 39 graden koorts had. Nu was meteen duidelijk, waarom hij die middag niet vooruit te branden was. Arm mannetje. Morgen maar lekker thuisblijven en bijkomen van dit drukke weekend.

Al met al kunnen we terugkijken op een heel geslaagd weekend en ons meisje heeft zich prima vermaakt met haar tehuisgenootjes en daar is zo'n weekend wat ons betreft ook voor bedoeld. Wat ons betreft krijgt dit volgend jaar ook weer een vervolg.

Zaterdag

Ondanks dat we allemaal behoorlijk laat in bed lagen ( ook de kids voor hun doen) was het zaterdagochtend toch alweer vroeg dag. Om beurten werd er gedouched en degene die als eerste klaar waren werden op pad gestuurd voor broodjes. Helaas waren de broodjes in de winkel op het park om 9.00 uur al uitverkocht ???? dus moest er een supermarkt in de omgeving worden gezocht. Uiteindelijk konden we iets na tienen aan tafel en hebben we gezellig met z'n allen zitten ontbijten.

 

Nadat alle buikjes gevuld waren, zijn de kids gelijk weer gaan spelen en hebben de papa's en mama's de boel opgeruimd. Tijd voor een kopje koffie op het dakterras met schitterend uitzicht, want dat was prima te doen met het prachtige weer. De tieners werden tussendoor nog even opgetrommeld voor een leuke foto en daarna vlogen ze weer naar hun tablets en i-pads, net als het kleine grut.

 

 

Tegen twaalven zijn we met z'n allen het park opgelopen en na een tijdje belandde we bij een speeltuintje. Hier hebben de papa's en mama's lekker in het zonnetje gezeten en de kinderen vermaakten zich prima op het springkussen, het klimrek en het grote dambord.

 

Na enen zijn we weer naar ons appartement gelopen en hebben we snel nog wat gegeten, want om 14.00 uur werden we verwacht bij de bowlingbaan, waar we nog 3 andere gezinnen uit onze reisgroep zouden treffen. Toen we iets na tweeën bij de bowlingbaan aankwamen, stonden de anderen ons al op te wachten. Na wat zoenen en handen schudden zijn we uiteindelijk met z'n allen naar binnen gegaan en konden gelijk de bowlingschoenen worden uitgezocht. We hadden 5 banen voor 2 uur.

We hebben ons met z'n allen prima vermaakt en duidelijk was dat de papa's en de oudere kids een stuk fanatieker waren dan de jongere broertjes en zusjes en de mama's. Na het bowlen hebben we met z'n allen daar nog wat gegeten en dit gaf nog meer gelegenheid om met iedereen gezellig bij te kletsen. De kids sloten de maaltijd af met een ijsje en toen was het tijd voor een groepsfoto. Eerst een foto van de aanwezige Kunmingkids en daarna nog een met alle broertjes en zusjes erbij. Het was een hele onderneming en niet iedereen had er evenveel zin in, maar uiteindelijk is het toch gelukt.

Om 20.30 uur hebben we afscheid genomen van de 3 gezinnen die allemaal weer op huis aan gingen en zijn wij met z'n allen weer naar het appartement gereden. Jibin was in de auto al in slaap gevallen en zonder veel moeite hebben we hem gelijk in zijn bedje kunnen leggen. Ook Fee en Paseka zijn niet veel later naar bed gegaan. Opnieuw hebben we een heerlijk relaxte avond op de bank doorgebracht en deze keer lagen we tegen enen in bed.

Wordt nogmaals vervolgd