En hoe gaat het nu ??

Om te beginnen wil ik iedereen bedanken voor de lieve meelevende reacties. Dat voelt toch altijd wel heel erg goed. Wat ik ook nog even kwijt wil is, dat wij te maken hebben gehad met criminelen met toch wel een heel klein beetje geweten. Het geheugen wat aan onze laptop gekoppeld zat met al onze foto's hebben ze los gekoppeld en laten staan. Gelukkig hebben we ook altijd nog wel een reserve geheugen, welke wij elders hebben staan, maar hier stonden de foto's van het afgelopen half jaar nog niet op.

Donderdag is de schade-expert geweest en nadat deze weg was, zijn we naar de stad gegaan en hebben we voor ons meisje een nieuwe Wii met 2 spelletjes gekocht. Wat was onze schat daar blij mee. 's Avonds heeft ze weer op de bank geslapen, want naar boven wilde ze nog niet. Ik ben daar uiteindelijk weer bij gaan liggen, maar slapen lukte niet echt.

Vrijdag hebben we weer een vriendinnetje van MaJin gebeld om te vragen of ze zin had om met ons naar het SafariPark te gaan. Die had daar wel oren naar en om 13.00 uur liepen we dan ook tussen de dieren. Hoewel, hier hadden ze maar weinig oog voor. De speeltoestellen onderweg bleken toch iets meer in trek te zijn. De meiden hadden het in ieder geval goed naar hun zin en daar was het ons toch om te doen.

Na de wandelsafari hebben we ook nog de autosafari gedaan en toen zijn we naar huis gereden. Hier zijn de meiden gelijk naar boven gegaan (jawel, de eerste stap was weer gezet) en hebben ze lekker nog een tijd met de barbies zitten spelen. Vervolgens hebben we samen nog wat gegeten en toen hebben Igor en MaJin, Laura naar huis gebracht, terwijl ik alleen thuis bleef (best spannend). 's Avonds heeft MaJin weer boven geslapen. Welliswaar in ons bed samen met Igor, maar toch. Ik heb in MaJin haar bed gelegen, maar slapen blijft bij mij nog een probleem.

Zaterdag kwamen Marcel, Karin en Fenna gezellig op bezoek. Karin en ik zijn met de meiden naar de bioscoop gegaan en de heren zijn op hun gemak bij ons thuis gebleven. s'Avond hebben we lekker gegourmet en deze keer stond alles nog op zijn plek toen we klaar waren. Ook nu heeft MaJin weer boven geslapen en wel in haar eigen bed, met Igor ernaast op een matras. Ik heb deze keer weer in onze eigen bed gelegen en wat ben ik blij dat ze de tv op onze kamer hebben laten hangen. Zo duurt de nacht toch minder lang dan wanneer je alleen maar ligt te draaien.

Vandaag hebben we het maar weer rustig aan gedaan, want tenslotte moet ons meisje morgen weer naar school. Ze ligt nu weer in haar eigen bed en Igor is nu nog wel bij haar, maar wel op onze kamer. De matars ligt nog steeds op haar kamer, maar we hopen dat het niet nodig zal zijn.
Kortom met MaJin gaat het eigenlijk best wel goed. Ze praat heel veel over wat er gebeurt is, maar dat is alleen maar goed. Met mijzelf gaat het wat minder. Overdag heb ik nergens last van, maar s'avonds en met name s'nachts spookt er vanalles door mijn hoofd. Ik hoop dat dit snel over gaat, want ik zit er inmiddels al aardig doorheen met gemiddeld 3 uurtjes slaap per nacht. Igor is onze rots in de branding en die hebben we nu ook hard nodig. Wat ben ik toch blij met mijn mannetje.

En dat kan er ook nog wel bij.

Afgelopen maandag begonnen wij gezellig met een uitstapje naar Railz Miniworld. MaJin mocht een vriendinnetje meenemen en dat werd Jalissa. Om 12.00 uur hebben wij Jalissa opgehaald en zijn we richting Rotterdam gereden. In de auto hebben we nog lekker pannenkoeken gegeten en met een klein beetje oponthoud waren we om 13.30 uur op de plaats van bestemming. Natuurlijk hebben we hier ook gelijk bij binnenkomst een speurtocht meegenomen (hoort erbij) en dat was maar goed ook. Het was minder groot dan wat ik had verwacht, maar met de speurtocht konden we toch wat tijd rekken. Op zich was het ook wel leuk en de meiden hebben zich prima vermaakt, maar inclusief drinkpauze hadden we het om 16.00 uur toch echt wel weer gezien. Het idee was om op de terugweg ergens wat te gaan eten, maar de meiden wilden liever gelijk naar huis zodat ze nog even konden spelen, We hebben toen maar lekker frietjes gehaald. Om 19.30 uur hebben we Jalissa weer naar huis gebracht en daar waren de vriendinnen het eigenlijk helemaal niet mee eens. Zij waren liever bij elkaar blijven logeren, maar dit kwam nu gewoon niet zo goed uit. Een ander keertje.

Gisteren, dinsdag, is Igor eerst weer aan het klussen geweest en MaJin heeft heel gezellig met haar playmobil en Wii gespeeld(toen kon het nog). Iets na drieen is ons meisje zich gaan aankleden en zijn we boodschappen gaan doen om vervolgens door te rijden naar opa en oma, waar we met de hele familie zouden gaan gourmetten. Het was erg gezellig en we hebben heerlijk gegeten en we gingen dan ook pas om 21.30 naar huis. Thuis aangekomen zagen we dat de poort open stond en de gordijnen boven en beneden dicht waren en dit hadden wij niet gedaan. De schrik slaat je om het hart en eigenlijk weet je al dat het foute boel is, maar toch twijfel je aan jezelf. Met z'n drieen zijn we naar de achterdeur gelopen en toen wisten we genoeg. Helaas heeft MaJin ook de opengebroken deur gezien en de spullen die over de vloer lagen verspreid. Ik heb ons meisje gelijk weer mee naar de auto genomen en terwijl Igor de politie belde, heb ik mijn vader gebeld om te vragen of hij MaJin gelijk op wilde komen halen. Ons arme meisje was helemaal over haar toeren en we wilden voorkomen dat ze verder nog iets zou zien. Mijn vader was er vrij snel en heeft haar meegenomen terwijl Igor en ik op de politie hebben gewacht, die er overigens ook vrij snel waren. Toen pas ben ik mee door het hele huis gelopen en wat was het overal een bende. Van de kelder tot aan de zolder hebben ze zo goed als alles doorzocht. Het was een enorme chaos in huis en het voelt vreselijk om zo door je eigen huis te lopen. Natuurlijk is alle audio- en video-apparatuur verdwenen. Mijn laptop en mini laptop (bedoeld voor onze reis naar China) zijn weg, maar gelukkig hebben ze de oude laptop van Igor die onder een kast was geschoven niet gevonden. De Wii met spelletjes is tot groot verdriet van ons meisje ook verdwenen. Al mijn sieraden zijn weg en ook een aantal horloges van Igor en daarnaast is ons extra spaarpotje voor de adoptiereis verdwenen. Buiten dit is het zo'n ontzettend naar gevoel dat er iemand in je huis is geweest en door al je spullen is gegaan. Nadat de politie weg was, hebben Igor en ik wat spullen bij elkaar gezocht en zijn ook weer terug naar mijn ouders gegaan, waar we vervolgens zijn blijven "slapen".
Vanmorgen is de recherche geweest en daarna zijn Igor en ik gaan ruimen. Ons meisje is lekker bij mijn ouders gebleven, waar ook haar neven nog waren, dus afleiding genoeg. Na een dag hard werken is de boel weer aan kant en kon ons meisje dus ook weer mee naar huis. Ze wilde alleen nog niet naar boven, dus ze slaapt nu lekker op de bank terwijl ik dit zit te typen en mijn mannetje ligt boven als het goed is ook te slapen. Ik kan me er nog niet goed toe zetten om te gaan slapen, want ik hoor constant vreemde geluiden, dus dat wordt nog een zware tijd. Ik hoop dat dat snel overgaat.

Carnaval zit er voor ons alweer op

Afgelopen vrijdag is hier in het zuiden het Carnaval weer in alle hevigheid losgebarsten. De wekker ging iets vroeger dan normaal, want ons meisje moest er natuurlijk goed uitzien. Na de boterham MaJin in haar oosterse buikdans outfit gehesen (overgehouden aan het dagje Parijs in mei).

Met extra legging en t-shirt was het effect wel een beetje weg, maar zonder dat was het echt niet verantwoord. MaJin was in ieder geval helemaal blij met haar outfit, dus we konden naar school. De outfit van MaJin's lieve vriendin Laura was helemaal afgestemd op die van ons meisje, dus zij vormden een leuk setje.

Ik moet zeggen ik vond dat alle kinderen erg leuk en origineel verkleed waren. Vooral de Chineesje deden het dit jaar erg goed.
Carnaval begint in de klas altijd met een modeshow. De tafels zijn de catwalk en daarom heen zitten alle kinderen. Iedereen mag om de beurt zijn of haar kostuum showen. Dit is altijd een groot succes. Daarna wordt er wat gezongen en gedanst en vervolgens gaat de hele onderbouw in een optocht naar een feestzaal in de buurt. Iedere klas heeft afgelopen weken een kleine wagen moeten "bouwen" en deze reden ook mee in deze optocht.

Dit was het programma voor de ochtend. 's Middags hebben ze spelletjes gedaan en dat was MaJin's carnaval. Verder geeft ze er helemaal niets om. Het enige wat ze er over kan zeggen is, dat je doof wordt van die harde muziek. (Laten we dit er maar in houden totdat ze een jaar of 25 is)

Igor is gisterenavond met een stel vrienden op pad geweest en om 3.00 uur kwam ie thuis. Eerlijk gezegd had ik hem later verwacht, dus volgens mij was het minder gezellig als dat ie had gehoopt. Ook vanavond heeft hij het af laten weten, volgens mij zegt dat genoeg. Ach, we worden allemaal een dagje ouder.

Komende week gaan we wat klussen in huis (jawel de nesteldrang neemt toe), maar daarnaast is er ook voldoende gelegenheid om nog wat leuke dingen te doen. Igor en MaJin hebben vakantie en ik hoef alleen vrijdag te werken, dus gezellig met z'n drietjes vrij.

Zwaar teleurgesteld

Er is gematched en wel t/m 21 augustus 2006, slechts 12 poll dossiers.
Hoeveel erger kan het nog worden.

Ik moet zeggen dat toen ik het las, ik toch wel even een traantje weg moest pinken. Dit had ik zeker niet verwacht. Je denkt zo dichtbij te zijn en dan moeten we voor de zoveelste keer weer pas op de plaatsmaken.
Ik was er (stom genoeg) toch wel aardig van overtuigd dat we er in april bij zouden zitten, maar dat zit er nu niet meer in.

Ik doe maar geen voorspellingen meer en de komende maanden wachten we maar gewoon af wat er gebeurt.

Kortom; er gaan weer 6 koekjes uit de mand en er blijven er nog 15 over.

De spanning stijgt weer

Op dit moment gaan er weer diverse geruchten dat het CCCWA weer aan het matchen is. Al de wachtende adoptie ouders weten wat dit betekent, maar er zijn natuurlijk ook gewoon geintresseerden onder de lezers die geen enkel idee hebben wat er dan gaande is. Ik zal op zijn Jip en Jannekes proberen uit te leggen hoe het matchen in zijn werk gaat.

Maandelijks worden er vanuit diverse kindertehuizen in China dossiers van kinderen naar het CCCWA gestuurd, waarvan de zoektocht naar biologische familie op niets is uitgelopen. Dit zijn dus kinderen waarvoor een adoptie-gezin wordt gezocht. Daarnaast heeft het CCCWA een enorm archief waar hele stapels met dossiers van ouders liggen, die graag een kindje uit China willen adopteren. Die dossier liggen netjes op volgorde van "binnenkomst". Inmiddels is er gematched t/m 15 augustus 2006, dus de dossiers van de ouders met een inlogdatum van 16 augustus 2006 liggen nu bovenop, daaronder die van 17 augustus enz. enz. Stel dat er 50 dossiers van kinderen zijn binnengekomen, dan pakt men ook 50 ouderdossiers van de stapel. Stel dat er op 16 augustus 12 ouderdossiers zijn binnengekomen, op 17 augustus 20 dossiers op 18 augustus 14 dossiers en op 19 augustus 8 dossiers, dan worden er maar 46 kinddossiers met ouderdossiers gematched. Men stopt namelijk "nooit" halverwege een dag. De 4 overgebleven kinddossiers worden dus bij de volgende ronde gematched. Er is die maand dan gematched t/m 18 augustus.
Ik hoop dat het hiermee een beetje duidelijk is geworden.

Wij hebben een inlogdatum van 5 september 2006, dus in principe zijn er nog 20 dagen met dossiers voor ons. Ik zeg in principe, want het lijkt erop dat er op 19 t/m 27 augustus 2006 geen of slechts een enkel dossier is ingelogd. We zouden dus deze maand een aardige sprong kunnen maken, vandaar dat het nu extra spannend is.

Zodra ik iets meer weet, zal ik het hier melden.

De laatste koude dag

Om nog even te kunnen genieten van de ijspret, zijn we gisteren naar de bossen gereden om daar vervolgens op een van de vennen te gaan schaatsen. Nu ben ik niet zo'n held wat betreft natuurijs en in gedachten was MaJin al diverse keren door het ijs gezakt, maar toch hebben we het erop gewaagd.
Het ven waar we af hadden gesproken met Ingrid, San en de kids wordt gecontroleerd door de gemeente. Er is een ijsmachine die het ijs sneeuw vrij maakt, er is een EHBO-post en men kan er zelfs schaatsen huren. Dit laatste was niet nodig, want na ons laatste schaatsavontuur (op de ijsbaan) hebben MaJin en ik zelf schaatsen aangeschaft. MaJin hadden we de schaatsen thuis al een keer laten passen, maar ikzelf was nog niet zo slim geweest. Eenmaal bij het ven aangekomen hebben we eerst ons meisje op weg geholpen en daarna ben ik mijn schaatsen aan gaan doen. Ze zaten wel wat strak, maar dat is beter dan wanneer ze veel te ruim zitten (dacht ik). MaJin en Roslie hadden, na even wennen aan het ijs, de slag al snel te pakken.

Helaas gold dit niet voor mij. Ik had er pas 1/3 van de baan opzitten toen mijn schenen vreselijk pijn begonnen te doen. Even dacht ik dat dit wel weer over zou gaan als ik de slag maar eenmaal te pakken had, maar niets was minder waar. Tot net iets over de helft heb ik het nog vol gehouden (met heeeeeeeeeeeeeeeel veel pijn en moeite), maar toen moest mijn redder in nood (Igor) eraan te pas komen. Ik kon geen slag meer maken en Igor heeft me naar het beginpunt en tevens voor mij het definitieve eindpunt moeten duwen. Een ding was duidelijk, mijn schaatsen moeten iets groter worden gezet, want als ik die halve baan nog had moeten schaatsen hadden mijn voeten los in mijn schaatsen gelegen. Ik was dan ook erg blij dat ik ze weer uit kon doen. De meiden en Ingrid hebben nog een paar rondjes geschaatst, maar niet getreurd want ik kreeg al snel leuk gezelschap.

Rond 15.00 uur hebben we de spullen bij elkaar gepakt en zijn we naar San en Ingrid gereden. Hier werd nog meer bezoek verwacht, want we hadden namelijk de Panne-reunie. Ingrid had voor echte Belgische wafels gezorgd, er was soep en de wel bekende chocolade fontein. We zijn dus op een plezierige manier weer op temperatuur gekomen.

De komende tijd zullen bovenstaande namen nog wel vaker in mijn blogs voorkomen, want Ingrid (en San) hebben zich voorgenomen ons flink bezig te houden tot aan ons voorstel. Er staan nu alweer 3 nieuwe afspraken.

De grote dag

Vandaag (of eigenlijk afgelopen maandag) na heeeeeeeeeeeeeel lang wikken en wegen, heeft ons meisje de knoop doorgehakt. Eindelijk heeft ze een bezoek aan de juwelier gebracht.
Misschien al wel een jaar heeft ze het over gaatjes in haar oren, maar steeds durfde ze de stap niet te zetten. Inmiddels was ze volgens mij het enige meisje in de klas die nog geen oorbellen had en ook van haar China vriendinnen was ze de enige. Niet dat dat een reden is om oorbellen te nemen, maar voor ons meisje is het wel doorslaggevend geweest.
Maandag waren we al gaan informeren of ze beide oren tegelijk zouden prikken en had ze al een blik mogen werpen op de oorbellen waaruit ze kon kiezen en vandaag was dan de grote dag. Wat keek ze hier ontzettend naar uit, maar wat was ze zenuwachtig.
Eenmaal binnen heeft ze de oorbelletjes aangewezen, welke het moesten worden en vervolgens mocht ze op een stoel plaatsnemen. Er werden met zwarte stift puntjes op haar oren gezet en toen kwamen de soort nietmachines tevoorschijn. 1,2,3......... en het was gebeurd. Ons meisje was er wel even van geschrokken, maar ze liet geen krimp. Toch kon ik aan haar zien dat het toch wel pijn had gedaan, maar ze heeft zich super stoer gedragen. Nu loopt ze super trots met "diamantjes" in haar oren.

Hieronder een fotoreportage van deze belangrijke gebeurtenis

Lege agenda, gezellig weekend

Dit weekend hadden we helemaal niets op de agenda staan, maar daar kwam al snel verandering in. Zaterdagmiddag belde Ingrid om te vragen of MaJin en ik misschien zin hadden om naar de dansvoorstelling van Rosalie te komen kijken. De opa en oma van Rosalie waren verhinderd en dus waren er twee kaartjes over. MaJin en ik hadden daar wel zin in, dus even later reden we naar San en Ingrid, waar Igor vervolgens weer rechtsomkeer heeft gemaakt omdat er geen derde kaartje beschikbaar was. We zijn meteen naar de zaal gelopen waar de voorstelling iets later dan gepland begon. MaJin en ik hebben genoten van een leuke, vrolijke voorstelling en de kinderen hebben allemaal ontzettend goed hun best gedaan, dus het was een geslaagde middag.
Na de voorstelling zijn we enigszins verhit terug naar San en Ingrid gegaan en door de warmte waren de kids behoorlijk loom geworden, dus lopen zat er niet meer in.

Eenmaal daar aangekomen besloten we om ook maar gezellig samen wat te eten, dus Igor gebeld en vervolgens werd er Chinees gehaald. Het was weer erg gezellig en dus gelijk ook maar plannen gemaakt voor de zondag.

Na zondagochtend eerst even lekker rustig aan te hebben gedaan, waren San, Ingrid en de kids om 15.30 uur bij ons. We hadden namelijk afgesproken om met z'n allen naar de duinen te gaan met de slee. Aangezien er op korte termijn geen sneeuw meer wordt verwacht, was dit misschien de enige kans om deze winter nog te gaan sleeen. Zoals verwacht was het er behoorlijk druk, maar daar hadden we in de duinen geen last van. Helaas was de sneeuw ver weg en viel er niet erg veel te sleeen, maar toch hebben we ons goed vermaakt.

Na ruim een uurtje ploeteren, besloten we om terug te gaan. Deze keer zijn we naar ons gegaan. Ingrid had al voor een pan soep gezorgd en Igor heeft vervolgens een heerlijke pasta gemaakt. Het ging er bij iedereen goed in, maar dat is logisch na het verblijf in de buitenlucht. Al met al dus weer een erg gezellig weekend en de volgende afspraak is min of meer alweer gemaakt.

De Kaart is onderweg

Het heeft even geduurd, maar de kaart naar China is onderweg.
Zoals ik al eerder had geschreven werden we begin januari blij verrast met een kerstkaart uit China. Na 7 stille jaren was daar dan ineens een teken van leven uit de stad waar we MaJin voor het eerst in onze armen mochten sluiten. Natuurlijk hadden we gehoopt op misschien wat informatie over MaJin die 7 jaar geleden in het dossier was achtergebleven, maar met deze kaart waren we ook heel erg blij. Wie weet waar dit toe kan leiden.

Meteen hadden we ons voorgenomen dat we iets zouden terugsturen. Na een kort bericht in het Chinees te hebben laten vertalen en wat foto's uit te hebben gezocht, was gisteren het pakketje compleet en is het vandaag op de post gegaan.

We hopen dat de kaart op de juiste plek beland en dat we in de toekomst nog vaker wat uit China mogen ontvangen.