Ons meisje heeft het zwaar

MaJin maakt op dit moment een moeilijke periode door. Het hebben van een broertje had zij zich toch iets anders voorgesteld, als hoe het nu in werkelijkheid is. Ze had verwacht een gezellig speelkamraadje 24 uur per dag in huis te hebben, maar Jibin is alles behalve dat. Het lijkt erop dat Jibin echt een jongetje is die er graag op uit gaat en op die manier wordt bezig gehouden i.p.v. dat hij zichzelf moet bezighouden. MaJin vindt dit ook wel leuk, maar zij houdt er ook van om lekker een dagje thuis te zijn en zich binnen met allerlei dingen te vermaken. Helaas voor haar moet ze die dingen nog steeds veelal alleen doen, want hoe ons meisje ook haar best doet, haar broertje wil niet gezellig met haar mee doen. Met grote regelmaat wordt ze door hem afgewezen en dan is de teleurstelling en de frustratie van haar gezichtje af te lezen. Samen verstoppertje spelen of wild achter elkaar aanrennen lukt nog wel en dan zie je haar ook genieten, maar samen even ergens gaan zitten om met de blokjes of autootjes spelen wijst Jibin keer op keer af. Gisteren, terwijl ik met mijn moeder was gaan shoppen(nog voor mijn verjaardag), werd het haar even te veel en is ze naar boven gerend en heeft daar een hele tijd alleen op haar kamer zitten spelen. Wat was ze verdrietig. Toen ik dit hoorde, brak mijn hart, want een verdrietig meisje is niet iets wat een moeder wil. In overleg met oma(mijn moeder) hebben we besloten om haar die avond lekker te laten logeren. Even weg bij haar broertje en even alle aandacht van oma voor ons meisje. Hier had ze ontzettend veel zin in. Ondanks alle onrust die dag heeft ze toch nog tijd gezien om een heerlijke chocoladetaart te maken en deze hebben we 's avonds bij opa en oma nog lekker zitten opeten. Naast fotograferen heeft ons meisje dus nog een ander talent. Terwijl MaJinnetje vandaag dus lekker bij opa en oma was is Igor vanmorgen met Jibin gaan zwemmen, zodat ik alle tijd had om me nog met de laatste regeldingetjes voor volgende week zondag bezig te houden. We hebben ontzettend veel zin in het aankomstfeestje van Jibin en we doen dan ook ons uiterste best om er een leuke middag van te maken. Ons mannetje heeft op zijn beurt ontzettend genoten van de zwempartij en volgens Igor wordt hij steeds vrijer en gaat hij zelf op onderzoek uit, maar daarbij houdt hij Igor nog wel steeds in de gaten. Hij is meerdere keren alleen van het glijbaantje gegaan en hij legde ook contact met de andere kinderen. Het is ook niet zo dat Jibin het niet leuk vindt om andere kinderen in zijn buurt te hebben, maar echt samen met hen spelen, daar is hij gewoon nog te jong voor. Dit probeer ik MaJin ook wel uit te leggen, maar echt begrijpen doet zij dit niet. Ach, het zal gewoon zijn tijd nodig hebben, maar ik weet zeker dat het goed komt want ons meisje houdt wel ontzettend veel van haar broertje en op zijn beurt is Jibin ook dol op zijn zus.

Vandaag 8 jaar geleden

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren, maandag 25 oktober 2004. Zoals elke maandag vertrok ik om 8.30 uur naar mijn werk, alleen op de een of andere manier had ik nu het gevoel dat ik mijn mobiel mee moest nemen (ik had toen nog een hele slechte relatie met mijn mobiel). Ik wist natuurlijk al wel dat ons voorstel binnen was, maar het zou nog zo'n anderhalve week duren voordat ze zouden bellen, maar toch..... Ik ben gewoon aan het werk gegaan maar op de een of andere manier verloor ik mijn mobiel geen moment uit het en oog en toen gebeurde het, rond 15.30 uur ging deze ineens. Ik kon mij nog steeds niet voorstellen dat dit Kind en Toekomst zou kunnen zijn, maar niets was minder waar. In een roes kreeg ik te horen dat we ouders mochten worden van een meisje geboren op 11-12-2003 in de provincie Yunnan.

Ze zouden proberen ons nog voor de feestdagen af te laten reizen en dit is uiteindelijk ook gelukt, want op 14 december vertrokken we toen voor het eerst naar China op weg naar onze dochter. Wat was dit een enerverende reis, maar wat zijn wij nog steeds ontzettend gelukkig met onze prachtige meid die het in alle opzichten geweldig doet.

Een tweede reis naar onze lieve zoon hebben we er inmiddels ook opzitten en deze hebben we op een hele andere meer ontspannen manier ervaren en ook hij doet het ontzettend goed. Nu ligt er een derde reis in de planning en wel een rootsreis samen met Ingrid en San en hun kids. De bedoeling is dat we alle vier de provincies van de kids gaan aandoen en vervolgens sluiten we de reis af in Hongkong. We hebben hier nog wel even geduld voor nodig want dit staat in de planning voor de zomer 2015 of 2016, maar leuk om hier al naar uit te kijken en over te fantaseren. Inmiddels zit er hier alweer bijna een schoolweek op en MaJin pakt dit ritme gelijk goed op, maar ons mannetje heeft daar meer moeite mee. Maandag was hij best moe, maar hij heeft zich toch nog best aardig kunnen vermaken. Dinsdag had hij een onzettende off-day. Hij was erg hangerig, huilerig, wilde niets eten en had een kort lontje, dus eigenlijk geen land mee te bezeilen. Het enige voordeel aan zo'n dag is dat hij extra knuffelig was. Gisteren was zijn humeur als een blad van een boom omgeslagen. Wat zat hij lekker in zijn velletje en wat was hij vrolijk en dan is er natuurlijk ook tijd voor een grapje. Oeps verkeerde jas.

Vandaag heeft hij gelukkig ook een goede dag, ondanks dat de nacht wat onrustig was, dus ik denk dat hij weer helemaal is bijgekomen van de drukke vakantie.

De laatste dagen van de vakantie

Vrijdag had ik voor ons vieren een afspraak bij de kapper gemaakt. Bij MaJin moest er een flink stuk af, want haar haren kwamen bijna tot aan haar billen en ons mannetje kon ook wel een knipbeurt gebruiken. Ik was erg benieuwd hoe Jibin het zou doen, maar hij heeft zich echt voorbeeldig gedragen en voor de kapster was het een makkie om hem te knippen. Wat is het toch weer een lekker mannetje en ook ons meisje ziet er weer prachtig uit met haar mooie haren, waar alle kapsters jaloers op zijn. Helaas vindt ons meisje dat ze er veel te veel vanaf hebben geknipt, maar het was echt nodig.

Eenmaal terug van de kapper, was het tijd voor een meidenuitje. Bijna elke vakantie gaan we wel een keer naar de bios en het leek mij een goed plan om dat ook deze keer te doen. MaJin wilde super graag naar Mees Kees en ook Rosalie wilde deze film graag zien, dus gezellig met zijn drietjes zijn we naar de voorstelling van 16.00 uur gegaan. De meiden hebben het ontzettend naar hun zin gehad en kregen regelmatig de slappe lach, dus ook ik heb genoten (zowel van de film als van de meiden). Om 17.30 uur zijn we opgehaald door Ingrid en Youri, die van de zwemles afkwamen en met z'n vieren zijn we naar ons thuis gereden, waar Igor al volop bezig was met de voorbereidingen voor de gourmet. Dit was de eerste keer dat er iemand bij ons zou blijven eten, maar gezien het veelvuldige contact met bovengenoemde personen leek het ons wel weer eens tijd om wat terug te doen. Het was een gezellige avond en ons mannetje heeft heerlijk zitten smullen van de grote garnalen, stokbroodjes en komkommer. Toen hij eenmaal de garnalen had geproefd, ging er geen vlees meer in. Niet al te laat is de visite naar huis gegaan, want zaterdag zou het weer vroeg dag zijn. Zaterdag hadden we afgesproken met, hoe kan het ook anders San, Ingrid en de kids, om naar Duisburg Zoo te gaan. Youri wilde al zolang naar een dolfijnenshow en aangezien de kaartjes voor Harderwijk 26,- euro p.p. waren en die voor Duisburg Zoo 32,- per gezin, was de keuze snel gemaakt. We wisten natuurlijk niet precies wat we er van konden verwachten, maar Youri had toch nog geen Nederlands vergelijkingsmateriaal, dus we liepen weinig risico. De rit duurde een uur en vijftien minuten en dit was helaas net iets te lang voor ons mannetje, want zo'n kwartier voordat we bij de Zoo waren spuugde ons mannetje alles onder. Gelukkig hadden we een schone set kleding bij ons, dus de schade was zo herstelt. Het laatste stukje ging gelukkig goed, dus we hebben hem schoon de Dierentuin mee ingenomen. Als eerste zijn we natuurlijk naar de Dolfijnenshow gegaan, want afgelopen maandag in de Efteling had Youri de show van Ravelein al moeten missen, dus dit konden we hem niet opnieuw aandoen. Zoals verwacht was de show wel wat kleinschaliger als in Harderwijk, maar de jongens vonden het prachtig. Rosalie en MaJin waren druk met het vastleggen van de show op camera, dus zij hebben het met hele andere ogen bekeken.

Na de show zijn we naar de Chinese tuin gelopen om daar een zelfmeegenomen kopje koffie/thee te nuttigen (je bent Nederlander of niet). Ook hier heeft MaJin prachtige foto's gemaakt.

Na deze koffiepauze zijn we op ons gemak het hele park doorgelopen en wat zag het er prachtige uit met al die herfst kleuren. MaJin en ik hebben dan ook bijna 200 foto's gemaakt van dit dagje uit. Ik zal dan ook niet alles in detail beschrijven, want ik denk dat de foto's genoeg zeggen.

Voordat we het park verlieten, hebben Rosalie, Youri en MaJin zich nog even uit kunnen leven in de erg leuke speeltuin, terwijl ons kleine mannetje nog even een dutje deed. Ook mochten ze alle vier nog iets uitzoeken in de shop en ze zijn dan ook allemaal weer een knuffel rijker (die hadden we nog niet). Om 17.30 uur zijn we naar de auto gelopen, omdat we hadden besloten dat het beter was om niet hier iets te eten, maar eerst zo goed als naar huis te rijden en dan nog even wat te eten bij de Mac. Het leek ons namelijk niet verstandig om ons mannetje met volle maag in de auto te zetten. Keurig hebben we weer een watje in zijn oor gedaan in de hoop dat dit zou helpen. Opnieuw werd ons mannetje wat stilletjes tijdens de rit, maar hij hoefde niet te spugen. Eenmaal bij de Mac, dachten wij dat het leed gelden was, want over het algemeen lijkt de misselijkheid gelijk verdwenen zodra Jibin de auto uitstapt. Helaas was dit deze keer niet het geval, want na een paar frietjes te hebben gegeten, kwam de rest van wat hij die dag had gegeten(overigens niet zo heel veel)er toch uit. Snel hebben we alles opgeruimd en toen dit er eenmaal uit was, was ons mannetje ook weer gelijk de oude. Met smaak heeft hij zijn frietjes opgegeten en is daarna het klimtoestel ingedoken. Het klein stukje naar huis is daarna gelukkig goed gegaan. Morgen toch maar eens primatour aanschaffen, dan hebben dat in ieder geval op voorraad. Mocht iemand nog tips hebben wat betreft wagenziekte dan horen wij ze graag. Vandaag hebben we het weer rustig aan gedaan. Opa en oma zijn even op de koffie geweest en Igor is nog even gaan fietsen met onze twee kids, zodat ik nog even als een speer door het huis kon. Heerlijk weer frisse bedden en alles weer aan kant. Wat later in de middag hebben MaJin en Jibin nog even bij ons achter op de plaats gespeeld en deze keer speelden ze ook echt samen tot grote vreugde van MaJin. Wat had ze het naar haar zin. Vanavond zijn ze alle twee op tijd naar bed gegaan en morgen begint het gewone leven weer. Voor MaJin en Jibin maar goed ook, want alle drukte en ongeregeldheid eisen inmiddels hun tol.

Aapjes kijken

Gisteren hadden we afgesproken met onze campingburen. We zouden eerst bij hen op de koffie gaan en vervolgens zouden we met z'n allen naar het SafariPark gaan. 's Morgens leek het er nog op dat het bij koffiedrinken zou blijven, maar gelukkig klaarde het tegen de middag op. Rond 14.00 uur stonden we bij de kassa en heel stout hebben wij ons mannetje als 2-jarige mee naar binnen gesmokkeld. We zijn gestart bij de apen en ons mannetje vond deze dieren wel heel interessant. Hij was het er dan ook niet mee eens toen wij met z'n allen verder wilden lopen, maar toen hij door had dat er nog meer dieren te zien waren, kregen we hem toch mee. Jibin keek zijn ogen uit en had het reuze naar zijn zin.

Alle dieren werden aandachtig bekeken en onze kids vermaakten zich uitstekend. Alleen toen de dieren iets te dichtbij kwamen, haakte ons mannetje af. De kinderboerderij is nog niets voor Jibin zijn we achter gekomen. De foto hieronder doet misschien anders vermoeden, maar zodra de geit zich omdraaide raakte ons mannetje toch lichtelijk in paniek)

Eenmaal weer veilig bij papa in de nek, had onze stoere man het weer reuze naar zijn zin.

Ook heeft ons meisje nog prachtige foto's gemaakt. Als je het mij vraagt heeft MaJin echt oog voor mooie plaatjes. Ook bovenstaande foto is van haar hand.

Toen we eenmaal aan de andere kant van het park waren aanbeland besloten we met de Safaribus terug te gaan. Natuurlijk best een gok met een mannetje dat in China niet zo'n goede ervaringen had met het busvervoer, maar gelukkig is het nu goed gegaan. Het was dus een heerlijk familie uitje met leuk gezelschap.

Aangezien niemand meer zin had om te koken zijn we opnieuw naar de locatie van het aankomstfeestje 'De Toekomst' gereden en hebben we daar lekker frietjes gegeten. Ook nu hebben de kinderen weer naar hartenlust geklommen en geklauterd. Nu we hier toch waren hebben we gelijk nog even de laatste dingen met de eigenaar besproken en alles is nu geregeld. 4 November is het zover en we hopen dat iedereen die een uitnodiging heeft gekregen ons mannetje komt bewonderen. Even voor de duidelijkheid, de locatie ligt achter het Griekse Restaurant, want langs de weg ligt. Gelijk na het Griekse restaurant kan je de parkeerplaats op rijden. Vandaag hebben we het weer rustig aan gedaan. Vanmorgen lekker een beetje bankhangen en vanmiddag is Igor met de kids gaan fietsen en had ik alle vrijheid om de huiskamer weer eens een goede beurt te geven, zonder dat Jibin de stofzuiger of de dweil uit mijn handen trekt.

Toen mijn kanjers thuiskwamen hadden ze ook nogeens een cadeautje voor mama meegebracht. Een heerlijke douchegel van Rituals. Wat een verwennerij. We zijn er deze week achtergekomen dat ons mannetje graag dingen onderneemt. Heeft MaJin zo af en toe echt behoefte aan een pyjama-dag, ons mannetje trekt er liever op uit. De eerste weken hebben we dit erg beperkt gedaan, maar nu we in de vakantie toch wat afspraken hebben gemaakt, zien we ons mannetje opbloeien. Hij geniet echt van alle nieuwe indrukken en we hebben zelfs het idee dat het ook nog een positieve invloed heeft op de hechting. Niet alleen als we op pad zijn, blijft hij dicht bij ons in de buurt (met soms een klein slippertje), maar ook thuis komt hij vaker een knuffel halen of even bij je hangen. Kortom we genieten met z'n vieren op dit moment volop van de Herfstvakantie.

Dagje Efteling

Gisteren hebben we Jibin kennis laten maken met de Efteling. We hadden nog 3 AH-kortingskaartjes en deze moesten voor 7 november worden opgemaakt. Samen met oma, San, Ingrid en de kids hadden we rond 11.00 uur afgesproken en ondanks dat de parkeerplaats redelijk vol stond, waren we binnen no-time binnen. We zijn rustig begonnen in het sprookjesbos en als eerste waren daar de Rode Schoentjes. Vol verbazing heeft ons mannetje hier naar gekeken.

Daarna kwamen we bij de Trollenkoning om vervolgens onze weg voort te zetten richting Rapunzel, de Draak (geen succes) en het huis van de Wolf en de Zeven Geitjes. Wat was daar veel te zien.

Daarna kwamen we langs Hans en Grietje. Ons mannetje liep heel stoer naar het hek, maar zodra de kat tevoorschijn kwam, was de lol er voor Jibin heel snel af. Hij is nu eenmaal geen kattenliefhebber (ook niet van onze kat).

Dan maar door naar Vrouw Holle. Eerst op de rand van de put naar het verhaal luisteren en dan door naar het huisje, waar we net zolang hebben gewacht totdat er sneeuw uit het kussen kwam. Toen was het de hoogste tijd voor een versnapering op het pleintje na Ezeltje Strek Je. Oftewel het pleintje met de gekleurde duiven. Wij dachten even heerlijk op een bankje te gaan zitten, even genieten van wat lekkers in het zonnetje, maar helaas gooide de duiven poep in het eten/drinken. Binnen no-time zaten we onder de duivenpoep, dus snel wegwezen hier. Gelukkig heb je met kleine kinderen meestal wel een pak vochtige doekjes mee, dus die kwamen nu goed van pas. We hebben onze koffie en thee maar even aan de kant op gedronken, terwijl de kids de duiven achterna gingen. Even verhaal halen.

Vervolgens hebben we onze weg voortgezet richting de Indische Waterlelies, de Reus (ook best wel eng), Repelsteeltje, de Sprookjesboom en langs de Fakir richting de uitgang. Het laatste stuk hebben we in redelijk hoog tempo gedaan, want de meiden hadden het wel gezien en wilde graag in een van de achtbanen.

Voordat we echter op ons kop gingen hangen, moest er wel even gegeten worden. Opnieuw heerlijk in het zonnetje, maar nu zonder duiven.

Nu was het tijd voor de echte attracties. We zijn eerst naar de droomvlucht gelopen, zodat we ook gelijk kaartjes voor Ravelein konden trekken. Dit was ongeveer het enige wat op Youri's verlanglijstje stond. De rest kan hem niet zo boeien. De wachttijd voor de droomvlucht was 40 minuten, maar we zijn toch in de rij gaan staan. Gelukkig, want Jibin heeft hier ontzettend van genoten. Hij keek zijn ogen uit.

Vervolgens zijn wij in het Carnaval festival gegaan, terwijl Rosalie en MaJin met z'n tweeen in de Volgelrok gingen. Super leuk dat ze dit nu zelfstandig kunnen doen, zonder dat er iemand van ons mee moet. Jibin vond het Carnaval festival in eerste instantie erg leuk, totdat we een stop moesten maken pal voor de Chinese Draak.

Hij kroop zowat in mij, maar zeg nu zelf heel vriendelijk ziet hij er ook niet uit. MaJin en Rosalie hadden het wel goed naar hun zin gehad en als het aan hen had gelegen waren ze nog wel een keer gegaan, maar gezien het tijdstip en hetgeen er nog op het verlanglijstje stond, zijn we toch maar doorgelopen. Voor de meiden op naar de Vliegende Hollander en voor de boys naar de Oude Auto's en Jonas en de Walvis. Voor Rosalie en MaJin was het de eerste keer dat ze in de Vliegende Hollander zouden gaan en ze vonden het allebei reuze spannend. Toch hebben ze stoer doorgezet en achteraf maar goed ook, want ze kwamen er zeer enthousiast uit en ik kletsnat. Ook Jibin heeft zich in de tussentijd goed vermaakt. Hij is een ware wegpiraat en ook in de bootjes had hij de grootste lol.

Eenmaal weer compleet zijn we naar de Fata Morgana gelopen en daar waren we redelijk snel aan de beurt. We zijn er inmiddels achter dat onze stoere vent eigenlijk helemaal niet zo stoer is. Wat vond hij het spannend en de helft heeft hij niet eens gezien. Deze keer kroop hij helemaal in papa. De meiden hebben wel aandachtig naar alles zitten kijken en op het laatst durfde ons mannetje toch nog even te kijken.

Helaas was het nu te laat geworden voor Ravelein en ook de Bobbaan was al dicht, dus dan nog maar even naar het speelgedeelte van de PandaDroom. De groten hebben hier nog wat gedronken en de kinderen konden zich nog even uitleven op de glijbaan en in de klimtouwen. Al met al hebben broer en zus zich prima vermaakt. Om de dag goed af te sluiten hebben we samen met Ingrid, San en de kids nog zelfgemaakte pompoensoep gegeten. Helaas hebben wij niet van die kinderen, die alles willen proberen en lusten dus ook maar even een blik tomaten-groentesoep opengetrokken en die ging er goed in. Ook niet zo verwonderlijk, want van zo'n dagje pretpark krijg je toch wel trek. Wonder boven wonder heeft ons mannetje toch vrij rustig geslapen. Alleen om 5.30 uur is hij even onrustig geweest en moesten wij er een paar keer uit, maar iets na zessen was hij weer in diepe slaap om vervolgens pas op 9.00 uur weer wakker te worden. Heerlijk uitslapen dus. Vandaag zijn we lekker thuis gebleven. De kinderen hebben wat zitten spelen en hebben TV gekeken en Igor en ik hebben onze huiskamer heringericht. Het speelgoed lag inmiddels over heel de kamer verspreid en dit wilden wij toch liever wat beperken, dus hebben we een speelhoek gecreeerd. Hiervoor moesten wel wat kasten verplaatst worden en dus leeggehaald, maar uiteindelijk zijn we wel blij met het resultaat.

Morgen gaan we even naar de camping, langs onze campingbuurtjes die ons nu vreselijk missen (denk ik).

Agenda niet meer zo leeg

Hier is de herfstvakantie begonnen en dus tijd om een beetje uit te rusten, maar ook om allerlei leuke dingen te doen. Dit begon zaterdagavond bij mijn ouders. We waren samen met mijn zus en haar gezin uitgenodigd om gezellig te komen eten. Dit zou de eerste keer zijn dat we als complete familie bij elkaar zouden komen. Helaas had Jibin 's middags niet geslapen, dus we waren erg benieuwd hoelang hij het vol zou houden. Toen wij om 17.30 uur bij mijn ouders aankwamen, was mijn zus er nog niet dus lekker nog even de tijd om weer wat te wennen. Heel lang heeft hij hier niet voor nodig, want hij lijkt zich hier al aardig thuis te voelen. Niet veel later kwam de rest en Jibin werd gelijk bedolven onder zijn neven Pjotr en Jurre (of was het andersom ???)

Wat zijn ze blij met hun kleine neefje (en natuurlijk ook met hun prachtige nichtje) en op zijn beurt vindt Jinbin zijn grote neven erg interessant. Vooral als ze van die leuke spelletjes in hun handen hebben. Eerst goed kijken hoe het moet en daarna zelf proberen.

Al met al was het een geslaagde avond en heeft ons mannetje zich goed vermaakt. Vandaag zijn we bij mijn oma langs geweest. Oma wordt over 2 weken alweer 97 jaar en hoe bijzonder is het dat ze dit nog mag meemaken, 2 achterkleinkinderen uit China.

Omdat we oma nog niet hadden gezien nadat we terug zijn uit China, had Jibin nog een cadeautje te goed en dit was een schot in de roos. Jibin kreeg een prachtige treinbaan van Chuggington (Die-Cast), die in de toekomst makkelijk uitgebreid kan worden. Natuurlijk moest ie gelijk in elkaar worden gezet en vervolgens heeft hij er lekker mee zitten spelen.

Rond 14.00 uur heb ik Jibin in de buggy gezet en ben ik op mijn gemak naar huis gelopen, terwijl MaJin met opa en oma (mijn ouders) mee naar huis is gereden (Igor had namelijk beloofd mijn zus met haar gezin naar het vliegveld te brengen). De bedoeling was dat ons mannetje een dutje ging doen, want na het latertje van gisterenavond kon hij dit goed gebruiken. Gelukkig werkte dit en heeft hij lekker 2 uur geslapen. Niet dat ik zolang heb gelopen, maar hij heeft thuis ook nog even doorgeslapen. Pas tegen 16.30 uur werd hij wakker, dus alle gelegenheid om 's avonds ook nog wat leuks te doen en aangezien we geen zin hadden om te koken, leek uit eten gaan wel een goed plan. Omdat we nog niet wisten hoe Jibin zich zou gaan gedragen in een restaurant, leek het ons het beste om te gaan wokken. Hier hoeven de kinderen tenminste niet constant op hun stoel te blijven zitten. Voor de gezelligheid hebben we San en Ingrid gebeld om te vragen of zij zin hadden om mee te gaan, maar eigenlijk was het antwoord al wel bekend. Om 18.00 uur zaten we aan tafel en ik moet zeggen dat ons mannetje het heel goed heeft gedaan.

De klik tussen Jibin en Youri is er ook steeds meer, maar dat komt natuurlijk ook dat ze elkaar nu een paar keer hebben gezien. Ook de meiden hebben zich prima vermaakt en kunnen nog steeds perfect met stokjes eten.

Morgen opnieuw een drukke dag met bovengenoemde personen. Morgen gaan we namelijk naar de Efteling.