9 september was wel een bijzondere dag. Dit was de dag dat ik mijn 50ste levensjaar afsloot, we vierden dat Igor nog midden in zijn 50ste levens jaar zit en ook stil stonden bij het feit dat Igor en ik al meer dan 25 jaar getrouwd zijn. Op al die bijzondere dagen waren we steeds niet thuis, omdat we ervoor hadden gekozen, deze met het gezin door te brengen. Toch wilde wij deze mijlpalen niet zomaar aan iedereen voorbij laten gaan, dus hadden we mijn 51ste verjaardag gekozen om onze dierbare vrienden en familie uit te nodigen om samen met ons het glas te heffen op de voorbije periode. Het was een heel geslaagde middag en avond en ondanks de uitgebreide voorbereidingen die eraan vooraf waren gegaan, waren we blij dat we het alsnog gevierd hadden. Een heerlijke dag om op terug te kijken en het weer zat ook nog eens mee.
Eind september ook nog even een gesprekje gehad met de leraar van Jibin om te vragen hoe het met hem gaat op school. Gelukkig was meneer Dirk erg positief, hij schijnt lekker mee te draaien in de klas en hij lijkt goed in zijn vel te zitten. Dat wilden wij graag horen.
Oktober begon vrij heftig. Dit had te maken met mijn werk en heeft als uitkomst dat ik vanaf nu Jibin alle dagen naar school kan brengen en van school kan halen. En eerlijk is eerlijk daar ben ik niet rauwig om. Ik had het namelijk al een hele tijd niet meer zo naar mijn zin daar. Meer tijd om me te richten op ons nieuwe avontuur. Gedurende de zomervakantie hadden we het idee opgepakt om ergens een vakantiehuis te kopen, bestemd voor de verhuur en bedoeld als aanvulling op ons niet opgebouwde pensioen. We hebben vervolgens veel op internet gekeken en kwamen toen uit bij Hongarije, omdat het daar voor ons nog betaalbaar is. Om zo'n beslissing te kunnen nemen, moet je op z'n minst zelf een keer in het land zijn geweest, dus de herfstvakantie had al snel een invulling.
Zaterdag 13 oktober zaten we dus al vroeg in de auto op weg naar Keszthely in Hongarije, de hoofdstad van het Balatonmeer. Alles bij elkaar zijn we 17 uur onderweg geweest en om 19.00 uur kwamen we aan bij ons geboekte huisje aldaar.
Zondag hebben we de omgeving verkend. We zijn eerst naar het strandje op nog geen 10 minuten afstand van ons huisje gelopen en van daaruit hebben we een heel stuk langs het Balatonmeer gelopen. Heerlijk rustig maar ook erg mooi.
Vervolgens wilden we naar het centrum van Keszthely lopen, maar dit mislukte een beetje en uiteindelijk kwamen we wel bij een winkelcentrum aan, maar deze lag niet in het centrum. Toch heeft Majin hier wel haar slag kunnen slaan en heeft daar een hele stapel T-shirts gekocht (gekregen). Inmiddels waren we ook weer vlakbij ons vakantiehuisje, dus zijn we teruggelopen om even wat te eten en te relaxen.
Tegen 4 uur zijn we in de auto gestapt en zijn we op die manier naar het centrum gereden. Het was er vrijwel uitgestorven want de winkels zijn hier op zondag buiten het seizoen blijkbaar gesloten, maar het was wel een heel charmant centrum. Het schijnt dat het seizoen hier eind september echt voorbij is en dat was ook te zien. We hebben toch de omgeving even goed bekeken en wij hebben de indruk dat het hier in de zomer wel heel gezellig kan zijn. Uiteindelijk zijn we nog lekker een hapje gaan eten en daarna zijn we terug naar ons huisje gegaan. Morgen zou de huizenjacht beginnen.
Maandag hadden we slechts een bezichtiging, want de tweede ging niet door, omdat dat huis inmiddels was verkocht. Het was een leuk huis met nogal een onlogische indeling, waar weinig aan te veranderen viel, dus deze viel al gelijk af. 's Middags zijn we naar het kuurstadje Heviz gereden, bekend om zijn Thermale baden, die een geneeskrachtige werking zouden hebben voor o.a. reuma patienten en tevens een stadje dat in de winter goed bezocht wordt door toeristen met leuke winkeltjes en restaurantjes. Hier hebben we gezellig doorheen gewandeld.
Dinsdag hadden we in principe 4 bezichtigingen staan, maar met de eigen inbreng van de makelaar werden dat er uiteindelijk 7. In de ochtend zijn de kinderen nog wel meegegaan, maar 's middags zijn ze lekker met hun mobiel en tablet in het huisje gebleven. Bij die 7 zaten best aardige huizen, maar de ligging was allemaal behoorlijk ver van de bewoonde wereld en het meer en dat was niet echt wat wij in gedachten hadden, dus ook deze huizen vielen allemaal af. Woensdag hadden we in eerste instantie ook maar 1 bezichtiging staan, maar dat werden er 2enhalf. De eerste was het ook niet, maar toen kwam de makelaar met een woning die pas net in de verkoop stond en op een plek lag die wij toch wel een beetje voor ogen hadden. Helaas waren de eigenaren op dat moment niet thuis en konden we de woning alleen van een afstand bewonderen. Het huis en de ligging spraken ons wel heel erg aan en dus gaven we aan dat we toch wel heel graag binnen wilden kijken en of dat dan donderdag kon, omdat we vrijdag weer naar huis zouden rijden. De makelaar heeft dit kunnen regelen, maar hij zou daar zelf dan niet bij kunnen zijn. Geen probleem wat ons betreft. 's Middag hadden we ook nog een bezichtiging van een huis, wat ik in de afgelopen dagen daar nog had opgespoord. Een heel erg leuk huis met een prachtig uitzicht op het Balatonmeer, maar waar nog ongelooflijk veel aan gedaan moest worden en dat is niet handig als de afstand zo ontzettend groot is en je een verbouwing niet graag uit handen geeft aan een Hongaars bedrijf, terwijl je er geen controle op hebt. Onze hoop was dus gevestigd op de laatste bezichtiging op onze laatste dag daar.
Na deze bezichtiging zijn we naar het centrum van Kesthely gelopen en daar hebben we een bezoek gebracht aan het kasteel van Kesthely Wat een mooi gebouw is dat en binnen kregen we van een oudere man die daar werkte en zo'n 40 jaar geleden 3 maanden in Nederland had gestudeerd een uitleg over de bibliotheek in zeer goed Nederlands. Hou bijzonder was dat. Daarna zijn we nog naar een soort van reptielenmuseum geweest, maar daar zal ik maar niet teveel over zeggen, behalve dat we daar enorm hebben lopen rillen van afschuw maar ook hebben gelachen om de hele opzet. De dag hebben we afgesloten met een bezoek aan de Mac.
Donderdagochtend om 9.00 uur, kinderen waren opnieuw in het huisje gebleven, stonden we bij het hek van het huis wat we de dag ervoor op een afstand hadden gezien. We werden aller aardigst ontvangen door een wat ouder Schots echtpaar die behoorlijk op hun praatstoel zaten. Zij hebben ons een rondleiding door hun huis gegeven en Igor en ik waren toch wel behoorlijk enthousiast. Een behoorlijk ruim huis, waar niet zo heel veel aan gedaan hoeft te worden op een goede locatie. Hier zouden we zeker over na gaan denken. Na de bezichtiging zijn we broodjes gaan halen en hebben we met de kids ontbeten. Daarna hebben we onze zwemspullen gepakt en zijn we naar Kehidakustany gereden, waar een binnenzwembad was en tevens kuuroord. Bij het zwembad was ook een glijbaan van 94 meter en een stroomversnelling, dus wij dachten gezellig lekker een middagje te gaan zwemmen, maar dat liep anders. We kwamen namelijk binnen en het stonk er gigantisch. Blijkbaar zit er zwavel in het water, wat dus geneeskrachtig werkt, maar dat ruikt dus naar rotte eieren of moos. Wij dachten dat we er wel gewend aan zouden raken en de temperatuur van het water was heerlijk, zo'n 33-35 graden, dus vol goede moed zijn we het water ingegaan. Jammer genoeg raakten we dus niet gewend aan die vreselijke lucht en ook de glijbaan viel een beetje tegen, dus na ruim een uur hadden we het wel gezien en zijn we ons maar weer gaan aankleden en zijn we naar ons huisje gereden om vervolgens allemaal onder de douch te gaan staan om ons van de vieze lucht te ontdoen. Eenmaal gedoucht ben ik alvast wat spullen bij elkaar gaan zoeken, want tenslotte wilden we de volgende dag niet te laat vertrekken. Vervolgens zijn we nogmaals naar het centrum van Keszthely gereden en hebben we daar in een leuk restaurantje nog heerlijk gegeten voor niet te veel geld. Tja, dat scheelt toch wel wat met o.a. Nederland.
Vrijdag zijn we om 7.15 uur dankzij de laatste bezichtiging toch wel met een goed gevoel terug naar Nederland gereden. Of dit ook voor de kinderen geld is een beetje de vraag. Voor hen was het natuurlijk niet echt een vakantie zoals ze dat gewend zijn, maar dat hadden wij hen van te voren al wel verteld. Toch hebben we ook wel wat leuke dingen ondernomen, dus ik hoop dat dit voldoende compensatie is geweest om toch van een leuke vakantie te kunnen spreken.
Inmiddels zijn we alweer bijna 2 weken verder, hebben we thuis het een en ander op een rijtje gezet en hebben we dus een bod uitgebracht op het laatste huis wat ook is geaccepteerd. Op termijn zullen we dus een vakantiehuis in Hongarije hebben. Hoe gaaf is dat.
Het komende jaar zal in het teken staan van een kleine modernisering van het huis, zullen we het moeten gaan inrichten en daarnaast willen we er ook een zwembad bij aanleggen, zodat het volledig vakantieproof is. Vanaf 2020 hopen wij het te kunnen gaan verhuren.
Na deze enerverende week hadden we de zondag weer eens afgesproken met Yan en zijn papa en mama. Deze keer hadden we gekozen voor een binnen speelplek, omdat de jongens daar veel beter tot elkaar komen en wij als ouders op ons gemak kunnen bijkletsen. Het werd een geslaagde middag bij KidzCity in Utrecht en nog steeds vind ik het heel bijzonder dat onze jongens hun vriendschap die zij in China al hadden opgebouwd hier kunnen voortzetten.
25 oktober hebben we stil gestaan bij de dag dat we 14 jaar geleden dat alles veranderende telefoontje kregen. Dat was het moment dat wij eindelijk papa en mama mochten worden. Het blijft zo'n bijzondere dag die je op dat moment weer helemaal terug kan halen alsof het de dag van gisteren was. Wat zijn we trots op ons meisje en wat houden wij ontzettend veel van haar en zo ook haar broer. Wat is hij blij met zijn zus.
