Afgelopen dinsdag 16 december was het precies 10 jaar geleden dat we ons meisje voorgoed in de armen mochten sluiten. Natuurlijk moest MaJin gewoon naar school en moest ik werken, maar 's avonds zouden we gezellig met z'n vieren bij Happy Italy gaan eten. Tijdens het werk werd ik gebeld door Igor met de mededeling dat hij die middag naar de Heikant moest komen, samen met zijn broer, zussen en zijn moeder, want het zou slecht gaan met zijn vader. Ik heb toen geopperd om na het werk gewoon naar huis te komen en thuis iets lekkers klaar te maken, maar daar wilde Igor niets van weten, want zo'n vaart zou het wel niet lopen. We zijn na het werk dan ook gewoon de stad in gegaan en hebben heerlijk met z'n vieren zitten eten.
Woensdag voor de middag werd Igor opnieuw gebeld en gelijk is hij weer naar zijn vader gegaan. MaJin had die middag afgesproken met een vriendinnetje, maar toen zij was opgehaald, zijn wij met z'n drietjes ook even bij opa op bezoek gegaan. Opa lag te slapen, met behulp van medicatie, maar ik ben er zeker van dat hij heeft geweten dat wij er waren. Het was hem duidelijk aan te zien dat hij het de afgelopen jaren en met name het laatste jaar erg zwaar heeft gehad en wat hem betreft hoefde het allemaal niet meer. Zo'n drie kwartier later ben ik met de kinderen weer gegaan en is Igor daar gebleven. Een paar uur later kregen we het bericht dat opa was overleden. Van de ene kant was ik blij dat hij uit zijn lijden was verlost, maar van de andere kant moesten we nu voor de tweede keer dit jaar afscheid nemen van een vader en een opa van de kinderen en dat is toch wel heel erg verdrietig.
Afgelopen dagen is Igor met zijn broer, zussen en moeder druk bezig geweest met het regelen van de uitvaart. Ik heb met een ziek klein mannetje thuis gezeten en ook MaJin klaagt over buikpijn en andere kwaaltjes. Het hakt er bij ons allen flink in. Jibin heeft van de kerstviering op school dus niets meegekregen, maar MaJin kon er vrijdag gelukkig wel bij zijn.
Gelukkig is het nu vakantie en hebben we dus alle tijd om alles te laten bezinken en even tot rust te komen. 2014 is duidelijk ons jaar niet geweest.
Ach Igor en Marlou, wat een verdrietig bericht. We wensen jullie veel sterkte om ook dit verlies te verwerken. Dat 2015 jullie geluk en gezondheid mag brengen! Liefs, Yvonne
BeantwoordenVerwijderen