Decemberverslag

Het wordt steeds meer een opgave, maar ik blijf het volhouden. Hier dan eindelijk het decemberverslag.

Enige weken geleden heb ik dan toch de DNA Kits voor Majin en Jibin bij 23and me besteld. Jibin is natuurlijk al sinds hij bij ons is erg met zijn achtergrond bezig en voor hem hadden we dit al even in gedachten. Majin is nooit zo spraakzaam geweest over China, maar de laatste tijd houdt het haar toch wat meer bezig en praat ze er ook met haar vriendinnen van school over. Een hele openbaring. Toen wij haar vertelden dat we voor Jibin in ieder geval een set gingen bestellen, hebben we haar gevraagd wat zij wilde. Eigenlijk hoefde ze er niet lang over na te denken en ook zij wilde graag een DNA onderzoek laten doen. Ze zei letterlijk, je weet het maar nooit en wie weet heb ik wel familie in Amerika, dan kunnen we daar een keer op vakantie. Dat zou natuurlijk een mooie bijkomstigheid zijn, maar daar is het ons natuurlijk niet helemaal om te doen. Beide kids hebben dus op een middag in december de buisjes vol gespuugd en de dag daarna heb ik ze op de post gedaan. Inmiddels hebben we bericht ontvangen dat de sets in het laboratorium zijn aangekomen en nu kan het nog zo’n week of 6 a 8 duren, voordat we de uitslag krijgen. 2018 wordt dus best spannend op dit gebied. We rekenen op weinig, maar alles wat we te weten komen is een aanvulling op wat we nu weten en dat is helemaal niets.

Dan was daar natuurlijk Sinterklaas. Net als vorig jaar hadden we besloten om het “slechts” bij een pakjesavond te houden, want voorheen waren het vaak 3 spannende avonden bij de oma’s (opa’s) en bij ons en met alles wat verder in december nog op het programma staat, was dat toch altijd een beetje te veel van het goede. Ook nu zouden de oma’s en mijn zus met haar gezin op 5 december naar ons toe komen. Eerst met zijn alle lekker eten en daarna ……… . Aangezien ik dit jaar zelf moest werken en de kinderen eerder thuis waren dan ikzelf, had ik geen tijd gehad om de pakjes her en der  te verstoppen, dus voor het eerst zou er worden aangebeld en zouden de pakjes voor de deur staan. Toen de zakken met cadeautjes naar binnen waren gesleept, kon de pret beginnen. Om het een beetje avondvullend te maken, hebben we er een spel aan verbonden en wel Party & Co junior. Bij elke vraag/opdracht die je goed had mocht je een chocolade munt pakken en bij 3 munten mocht je een cadeautje uitkiezen. In het begin super leuk (Hoewel de vragen voor Jibin nog wel een beetje lastig waren), maar gezien de vele pakjes ging het toch wel heel lang duren, dus de 3 munten werden er 2 en na een tijdje zelfs 1. Tenslotte wilde Jibin ook nog wel even kunnen spelen met zijn nieuwe aanwinsten. Toen eenmaal alles was uitgepakt vroeg Jibin zich af wanneer de echte pakjesavond nu eindelijk zou beginnen. Hier keken we wel even vreemd van op, want er lag toch wel het een en ander op tafel, maar het was geen ondankbaarheid, want hij was ontzettend blij met zijn cadeautjes, maar ze hadden nog geen pakjes mogen zoeken en dat is wat pakjesavond voor hem pakjesavond maakt. Het was nog nooit anders geweest, dus ik snap zijn verwarring wel. Gelukkig was de telleurstelling snel gezakt en maakte de PS4 alles goed. Al met al een geslaagde avond.

 

Begin December kreeg Majin haar rapport mee naar huis en opnieuw zijn wij weer reuze trots op onze kanjer. Ook hebben we het 10-minuten gesprek met de mentor gehad en zij vroeg wat de Havo ambities van Majin waren, want zij was van mening dat dit er zeker wel in zit bij ons meisje. Als ze zo door zou gaan zou ze van 2 vmbo door kunnen stromen naar 3 Havo. Majin weet zelf nog niet zo goed wat ze hiermee moet, maar wat ons betreft maakt ze haar 4 jaar op deze school gewoon af en als ze dan nog steeds zulke punten haalt kan ze alsnog door naar de Havo. Ze zit nu zo lekker in haar vel, heeft een leuke vriendinnengroep en de mooie punten geven haar zoveel zelfvertrouwen, we willen haar daar nog gewoon even van laten genieten. Ook ons mannetje heeft de afgelopen weken weer stapjes voorwaarts gemaakt. Zijn sticker-beloningsvel heeft hij mee naar huis gekregen, want het werken gaat weer een heel stuk beter en de juffen vinden dat hij dat niet meer nodig heeft. Ook vertelde Jibin ons dat de koptelefoon niet meer nodig was en dat zou betekenen dat hij minder snel afgeleid is. Fijn om te horen. Niet dat we het traject naar de kinderarts hiermee stopzetten, maar zolang we daar nog niet zover zijn, zijn we blij om dit te horen.

10 december hadden we afgesproken met het tehuisvriendje van Jibin, Yan en zijn papa en mama. Helaas door de weersvoorspellingen en de afstand die we beiden af zouden moeten leggen om op de afgesproken plaats van bestemming te komen, hebben we de afspraak gecancelled. Nu staat deze voor begin januari. Om van die dag toch iets gezelligs te maken, hadden we met San, Ingrid en Youri wat afgesproken. De meiden zouden met z’n tweeen naar de stad gaan om te shoppen en wij hadden afgesproken bij de Bios. Jibin had gekozen voor de film Coco en daar konden wij ons allemaal in vinden. Halverwege de film hield Jibin het echter voor gezien, die vond het toch allemaal te spannend en verwarrend dat het leven van de levenden en de doden zo door elkaar heen liep. Samen met papa heeft hij na de pauze de zaal verlaten en hebben wij de rest van de film afgekeken. Na de film hebben we gezamenlijk nog wat gegeten en daarna hebben we de meiden in de stad opgehaald, die daar nog wat hadden gegeten. Ondanks dat onze eerste date niet door was gegaan, hebben we met z’n allen toch een gezellige dag gehad.

 

Maandag 11 december was Majin jarig en zij werd alweer 14 jaar. Jibin verraste zijn zus met een verlicht memobord en van ons kreeg ze nog een envelop met wat geld, want tenslotte had ze vorige maand haar nieuwe fiets al gehad. Helaas moesten we al snel over tot de orde van de dag, want school wachtte. Gezien de sneeuwval kon Igor niet gaan werken en kon hij dus Majin naar school brengen. Jibin en ik zijn samen naar school gelopen. Gedurende de ochtend begon het steeds harder te sneeuwen en kregen we een appje van Majin dat ze om 11:45 uur al naar huis mochten. Wel lekker op haar verjaardag. Jibin moest gewoon tot 14:30 uur, maar wat was hij blij toen hij papa en Majin met de slee voor school zag staan. De kids hebben daarna nog een tijdje samen in de sneeuw gespeeld en uiteindelijk kwamen ze doorweekt en verkleumd naar binnen. Tijd voor warme chocolademelk en een stukje taart. Ons meisje was tenslotte jarig ondanks dat we het vandaag niet zouden vieren.

 

Donderdag 14 december hadden we een afspraak bij de kinderarts met Jibin. Natuurlijk had deze arts de vragenlijsten van ons en die van school al gelezen en na tal van vragen aan ons en aan Jibin zelf te hebben gesteld en hem gedurende die tijd goed te hebben geobserveerd, kwam zij met de mededeling dat zij er toch wel aardig van overtuigd was, dat Jibin ADHD had. Dit is natuurlijk niet medisch vast teleggen d.m.v. een bloedonderzoek of foto’s , maar alles wees toch wel in die richting. We hebben in januari een vervolgafspraak met een arts die volledig gericht is op ADHD. Na het gesprek hebben ze bij Jibin nog even de bloeddruk gemeten en een hartfilmpje gemaakt, omdat wij geen verdere informatie hebben over zijn biologische familie. Het is van belang dat Jibin helemaal gezond is mochten wij misschien straks overgaan op medicijngebruik, maar hierover krijgen wij tijdens het volgende gesprek meer informatie. Voor nu doen we het nog steeds met de LTO3 pillen en die lijken al wel wat rust te geven tijdens zijn werkjes op school.

Zaterdag 16 december begon met het Judo-examen van Jibin. Een aantal weken geleden hadden we ons mannetje opgegeven voor een aantal proeflessen en tijdens die laatste proefles kreeg hij een briefje mee naar huis, waarop stond dat hij mee mocht doen met eerstvolgende examen (best handig van de leiding). We waren al van plan om hem definitief in te schrijven voor Judo, maar nu was er geen twijfel meer mogelijk. Ons mannetje was door het dolle heen. Om 9:45 uur stonden we voor de zaal en met hem nog ruim 20 andere stuiterende kids. Mijn verbazing was dan ook groot dat de 2 toch wel zeer jonge leraren heel goed orde in de chaos wisten te brengen/houden. Gedurende 45 minuten mochten ze hun aangeleerde worpen en valtechnieken laten zien en aan het einde van het examen mocht iedereen zijn diploma en gele slip in ontvangst nemen. Wat was ons mannetje blij en wij natuurlijk super trots op hem. Eenmaal thuis was ons meisje ook uit bed en voor haar (en ons) was het ook een bijzondere dag, want precies 13 jaar geleden vond onze eerste ontmoeting plaats. Normaal is dit dan een dag dat we iets met z’n viertjes gaan doen, maar dit jaar had ze ervoor gekozen dat ze haar verjaardagsfeestje voor haar vriendinnen wilde vieren. Om 18:30 uur stonden er 8 jonge dames voor de deur en niet veel later mochten ze plaatsnemen aan de bakplaat. Eerst hebben ze met z’n allen heerlijk gegeten en daarna werd er vooral muziek geluisterd, gezongen, een spel gespeeld en …… gegild. Wat een herrie kunnen die meiden maken. Toen wij alles van het eten hadden opgeruimd zijn wij met Jibin naar boven gegaan en mochten ze het zelf uitzoeken. Van slapen kwam niet veel terecht voor ons mannetje, dus dan maar even lekker op de tablet met oortjes in.  Om 23:30 uur was het feestje afgelopen en kon Jibin eindelijk gaan slapen en konden wij beneden de boel verder opruimen. Majin was ontzettend verwend en had het prima naar haar zin gehad, dus kortom een geslaagde Dag van Majin. Zondag hebben we haar verjaardag nog eens “dunnetjes” overgedaan voor familie en vrienden en ook dit was heel erg gezellig en zeer druk bezocht. Dit weekend heeft ons meisje zich echt jarig gevoeld. Nu nog een weekje hard werken op school en dan eindelijk vakantie.

 

Donderdag 21 december hoefde Jibin maar een halve dag naar school, want ’s avonds zouden ze op school kerstviering hebben met een heus kerstdiner. Hij had hier ontzettend veel zin in en hij wilde dan ook in stijl gekleed, dus de kersttrui voor de dag gehaald en nog snel een kerstmuts gekocht. Jibin’s aandeel dit jaar waren mini broodjes Hotdog. Om 17:00 uur waren we op school en de tafel was al goed gevuld met allerlei lekkers. De volgende keer als wij een feestje hebben, schakel ik gewoon de klas in. Wij zijn vervolgens weer naar huis gegaan, waar Majin met 2 vriendinnen cupcakes aan het maken waren voor het kerstbuffet morgenochtend bij hen op school. De dames hadden er een waar kunstwerk van gemaakt in de vorm van een versierde kerstboom, dus maar hopen dat het morgen heelhuids aankomt. Om 18:40 uur zijn we weer terug gegaan naar school  voor de afsluiting van de kerstviering. We werden met kaarsjes onthaald en daarna mochten we, als we zin hadden, nog wat van de overgebleven hapjes proeven. Om 19:00 uur was het afgelopen en konden wij een blij mannetje mee naar huis nemen. Nog een dag en dan ………….. vakantie.

 

 Vrijdag 22 december, na nog een dagje school en werken, zijn we om 16:30 uur samen met oma naar CenterParcs Het Heijderbos vertrokken. Ik had on-line al ingecheckt dus ruim een uur later konden we bij de slagboom de sleutel van ons huisje in ontvangst nemen en konden we gelijk door naar onze bungalow. De vakantie was nu echt begonnen. Zaterdag hebben we in besloten kring de 50^ste verjaardag van Igor gevierd. Ook hij keek hier niet heel erg naar uit, maar op deze manier hoefde hij er niet zo heel erg bij stil te staan. Hoewel ……, onze campingbuurtjes hadden weer iets leuks verzonnen, dus na het ontbijt werd hij toch even met zijn neus op de feiten geduwd door de heerlijke Abrahamkoek die zij hadden opgestuurd.

Gedurende de week hebben we heerlijk gezwommen, we hebben geklauterd in de Jungle Dome, natuurlijk hebben we een balletje geslagen op de midgetgolfbaan, trampoline gesprongen, meerdere potjes air-hockey gespeeld en in de superleuke botsauto’s gezeten. We zijn eerste Kerstdag heerlijk uiteten geweest en net als andere jaren zouden we tweede Kerstdag vieren met San, Ingrid, Karin, Marcel en alle kids. Helaas moesten Karin en Marcel deze keer verstek laten gaan, want zij zaten thuis met een hele zieke Fenna, maar Ingrid en San zijn wel onze kant op gekomen en zij hadden voor de gezelligheid de moeder van Igor opgehaald, zodat zij ook kerst met ons kon vieren. De kinderen hebben zich prima vermaakt met laser-schieten, trampoline springen en nog wat andere spelletjes. De grote hebben gezellig zitten borrelen. ’s Avonds zijn we naar onze bungalow gegaan en hebben we de bakplaat op tafel gezet. Met z’n tienen hebben we lekker zitten eten. Het was een beetje behelpen, maar dat maakte het ook wel weer leuk. Op donderdag 28 december, de verjaardag van mijn vader, is mijn zus met haar gezin nog naar het park gekomen. De kids en de papa’s zijn gaan zwemmen, terwijl de mama’s en oma op de Market Dome hebben gezeten. Ook zijn we gaan eten bij het Italiaans restaurant op het park. Al met al was het een heerlijke week, die om is gevlogen. Inmiddels zijn we de laatste dagen van het jaar ingegaan en ik kan niet anders zeggen dat 2017 om is gevlogen. Op naar 2018, erg benieuwd wat dat jaar ons gaat brengen.

 

 

 

En dan zijn we aanbeland in de tijd van Sinterklaas en nog meer gezelligheid

We zijn inmiddels ruim 4 weken verder en er is op dit moment best wel wat gaande. We zijn ons al jaren bewust van het feit dat Jibin een druk/ bewegelijk mannetje is en de term ADHD is best al weleens in ons opgekomen, maar niet ieder kind is nu eenmaal hetzelfde en het ene kind is drukker dan het andere, dus nog niets om ons zorgen over te maken. Misschien is hij gewoon heel enthousiast en vrolijk en daar is helemaal niets mis mee. In groep 3 is het ook allemaal goed verlopen en we hebben steeds gezegd, zolang school er niet onder lijdt zal het gewoon bij ons mannetje horen. Een paar weken geleden kregen we echter te horen, dat hij niet meer aan werken toekomt en zich niet op zijn taken kan concentreren. Hij staart wel naar zijn papier, maar er is continu iets wat hem van zijn werk afleid, waardoor hij vaak een leeg blad inlevert. Tijd om tot actie over te gaan en de afspraak met de huisarts was snel gemaakt. Vorige week hebben we daar ons verhaal gedaan en de huisarts heeft vervolgens voor Jibin een verwijzing naar de kinderarts aangevraagd. Afgelopen woensdag kregen we een hele vragenlijst en ook een vragenlijst voor school. Zodra we deze beiden teruggestuurd hebben, kunnen we een telefoontje verwachten voor een intake. Helaas werkt school op dit moment niet helemaal mee, want vorige week heeft er bijna iedere dag iemand anders voor de klas gestaan i.v.m. ziekte van diverse leerkrachten en ook vandaag stond zijn vaste juf niet voor de klas. Heel vervelend voor iemand die het op dit moment toch al zwaar heeft op school. We hebben voor nu al wel iets op natuurlijke basis, wat hem wat rust in zijn hoofd zou moeten geven en volgens Jibin helpt het ook wel een beetje, maar helaas kan ik dit niet terugkoppelen met school, want elke keer heeft hij dus iemand anders, dus geen vergelijking. Ik hoop toch echt dat we deze week de vragenlijsten nog kunnen terugsturen, zodat het treintje weer kan gaan rijden. Ik vind het zo sneu voor ons mannetje, want hij doet echt wel zijn best, maar het lukt hem gewoon niet en hij is slim genoeg, dus het is niet dat hij de stof niet aankan. Laten we hopen dat we snel verder kunnen in dit traject. Om na een schoolweek even wat stoom af te kunnen blazen, gaat ons mannetje op zaterdag lekker naar de Judo en leuk dat hij dat vindt.

Vandaag 22 november eindelijk weer zijn vertrouwde juf voor de klas en van haar kregen we de bevestiging dat de pilletjes die hij nu krijgt LTO3 toch wel iets bij hem doen. Hij moest vandaag een lijst met 25 woorden maken en dit heeft hij helemaal uit zichzelf, zonder extra sturing van zijn juf keurig gemaakt. Wat heerlijk om te horen. Ook mailde zij de vragenlijst vanmiddag naar ons terug en ook daar hele mooie woorden op. Het balletje kan weer gaan rollen, wij zijn blij.

Vorige week zondag 12 november hadden we weer eens afgesproken met de reisgroep van Jibin. Iets wat we elk jaar rond deze tijd doen. Ruim 5 jaar geleden zijn we met 8 stellen afgereisd en sinds die reis komen we meestal met 6 gezinnen bij elkaar. Een gezin heeft in het begin al laten weten geen behoefte te hebben aan een jaarlijks weerzien en een ander gezin heeft 3 jaar in Thailand gewoond. Via Facebook zijn we met dit laatste gezin weer in contact gekomen en inmiddels zijn zij weer terug in Nederland en konden zij dit jaar ook weer van de partij zijn. Helaas moest een ander gezin afhaken wegens ziekte, dus opnieuw waren we met 6 gezinnen. Net als vorig jaar zouden we bij elkaar komen bij KidzCity in Utrecht. De jongens kunnen zich daar prima vermaken met alle speeltoestellen, botsauto's en lasergamen en de oudere zussen hadden er wifi, dus zij hadden voldoende aan hun mobiel. Wij ouders hebben weer gezellig zitten kletsen en wat is het toch heerlijk dat je maar een half woord nodig hebt om elkaar te begrijpen. Ook was het erg leuk om te horen dat verschillende gezinnen ook plannen aan het maken zijn voor een reis naar China en natuurlijk heb ik onze ervaringen met hen uitgewisseld. Samen met Jan, Marianne, Noah en Sem hebben wij de dag afgesloten met frietjes en zoals altijd kunnen we weer terugkijken op een hele gezellige dag.

En dan is dit weekend ook nog eens Sinterklaas in ons kikkerlandje aangekomen. Wat een feest. Zoals alle voorgaande jaren, sinds Majin bij ons is, hebben wij de Sint verwelkomt samen met San, Ingrid, Rosalie en Youri. We hadden afgesproken bij oma, want die woont midden in de stad aan het plein waar de Sint met zijn gevolg langs zou komen en tevens een korte pauze zou houden. Tegen de tijd dat de stoet voorbij zou komen zijn Ingrid en ik alvast naar beneden gegaan en de rest is nog even boven gebleven. Bij de eerste klanken van de fanfare zijn ook de oudere mannen naar beneden gekomen, maar ons mannetje bleef boven bij oma, net als de meiden. Hij had prima uitzicht vanaf het balkon en had blijkbaar geen behoefte om de Goed Heiligman en zijn zwarte pieten van dichtbij te zien. Daar stonden wij dan, zonder kids. Toch maar wat foto's gemaakt om de sfeer een beetje vast te leggen en daar hadden wij het zo druk mee, dat we Sinterklaas zelf helemaal hebben gemist. Het moet niet gekker worden.

Nadat het hele gezelschap weer was vertrokken zijn wij weer naar boven gegaan en zijn de jonge meiden samen gaan shoppen. I.p.v. een kroegje in te duiken wat normaal gesproken op het programma staat zijn we bij mijn moeder wat blijven drinken en als afsluiting zijn we naar Ibiza gegaan  .............. om daar heerlijk een hapje te eten. Dat was namelijk vorig jaar erg goed bevallen. Kortom weer een TOP zondag.
Voor het slapen gaan moest er natuurlijk nog wel schoen worden gezet en daarbij is uit volle borst gezongen, dus het was geen verassing dat er de volgende ochtend wat in lag. Een gezellige tijd is weer aangebroken.

En weer naar school

Inmiddels lopen de wekkers weer op tijd af en is de school weer begonnen, de herftsvakantie zit erop.

Maandag zijn we begonnen met lekker uitslapen en pyjama hangen in huis. 's Middags hebben we de spulletjes die we in het bos hadden verzameld buiten op de tafel uitgespreid en hebben Majin en Jibin samen hiervan een mooie herfstboom gemaakt. Dit alvast als voorloper op de kerstboom. Ik moet zeggen, ik vind het wel gezellig in huis.

's Avonds hebben we de kids naar oma gebracht, waar ze mochten gaan logeren. Tenslotte moesten wij de volgende dag gewoon aan het werk. Dinsdag na werktijd hebben we met z'n allen bij oma gegeten en zijn we daarna weer naar huis gereden. Woensdag en donderdag waren weer heerlijke relaxdagen, waarop we wel een bezoekje aan de kapper hebben gebracht en we een heerlijke stroopwafelcake hebben gebakken. Donderdagavond hebben we Majin en Jibin weer naar oma gebracht voor hun tweede logeerpartijtje, want ook nu weer moesten wij beide de volgende dag werken. Vrijdag had oma een "verrassing" voor de kids in petto. Ze mochten namelijk mee naar de bioscoop. Aangezien de filmkeuze van Majin en Jibin wel enigszins uit elkaar ligt, had oma voorgesteld dat Majin samen met haar neef Jurre een film zou uitkiezen en oma zou dan met Jibin naar de film gaan. Het was dan ook niet verrassend dat Jibin samen met oma bij de Lego Ninjago film belanden en Jurre en Majin hadden de film Geostorm uitgekozen. Een film voor 12 jaar en ouder, want Jurre mag dan wel 16 zijn voor ons meisje duurt dat nog een paar jaartjes. Gelukkig vonden ze het allebei een leuke film en met VIP-kaarten was het zelfs nog een beetje specialer, dus twee happy kids . Ook voor Jibin was het een geslaagde middag en daardoor ook voor oma, 3 blije kleinkinderen.

Zondag hebben we de vakantie afgesloten met een dagje Efteling. Oma had zoals elk jaar kaartjes via de AH gekocht en deze moesten nog voor half november worden opgemaakt. We hadden natuurlijk ook de eerste zondag van de vakantie kunnen gaan, maar aangezien toen de weersverwachtingen erg goed waren, gingen we er vanuit dat het dan wel heel erg druk zou zijn. Aangezien er voor deze zondag vooral buien waren voorspeld, zou het vast minder druk zijn en dit klopte ook. Iets na tienen waren Pjotr en Jurre bij ons en niet veel later kwam ook oma aan. Met z'n zevenen zijn we vervolgens naar Kaatsheuvel gereden, ........ geen file te bekennen. Ook bij de ingang konden we zo doorlopen en eenmaal binnen was het ook nog eens gestopt met regenen, dus dat beloofde een hoop goeds. We zijn begonnen bij FataMorgana.

Daarna wilden de kids in de Bob, maar door de regen die die ochtend al veelvuldig was gevallen, was deze gesloten. Dan maar naar Joris en de Draak. Met z'n vieren zijn ze in de rij gaan staan. Jurre met Jibin en Pjotr met Majin. Ik vond het wel erg stoer van ons mannetje, want deze achtbaan gaat wel heel erg snel. Helemaal blij kwam hij uit de achtbaan, want hij en Jurre hadden maar mooi gewonnen van Pjotr en Majin.

Daarna zijn we doorgelopen naar de Python, maar daar kregen ze ons mannetje niet mee in. Na een kaartje uit de automaat te hebben gehaald, konden ze zich zo'n 15 minuten later weer melden bij de poortjes (dit is nieuw). Om die tijd te overbrugging zijn ze met z'n drieen in de Schipschommel gegaan, terwijl oma, Jibin en ik in Jonas en de Walwis gegaan.

Toen wij onze rondjes hadden gemaakt en uit de bootjes kwamen, kwam de jeugd ook net uit het schip. Zij zijn toen naar de Python gelopen en wij zijn doorgelopen naar de oude auto's. Hierin ging ons mannetje helemaal los en oma moest zich goed vasthouden om maar niet uit de auto te worden geslingerd (grapje).

Ook nu kwamen we bijna tegelijk uit de attractie en zijn we gezamenlijk naar het plein van de Vogelrok en Carnaval Festival gelopen. Voordat we hier aankwamen hebben we nog snel een tussenstop gemaakt bij de speeltuin voor een kleine boodschap en wat nostalgie.

Vervolgens zijn we doorgelopen naar de Vogelrok en Carnaval Festival. Ik heb voor de verandering  met de oudere jeugd de snelheid opgezocht en oma is met Jibin de vrolijkheid ingedoken. Aangezien we bij de Vogelrok bijna gelijk konden doorlopen en we dus eerder uit de attractie waren dan oma en Jibin, zijn Jurre en ik ook nog even een tochtje langs de diverse landen gaan maken. Eenmaal weer buiten, moesten we toch even gaan schuilen voor de regen, want even kwam het er goed uit. Toen het weer wat was gestopt met regenen, zijn we naar de Droomvlucht gelopen en daarna zouden we even een pauze houden bij de PandaDroom. Onderweg daar naar toe kwamen we langs Symbolica en op het bordje stond 15 minuten, dus de pauze moest nog even wachten. Met z'n zevenen zijn we in de nieuwe attractie gegaan en het ziet er allemaal prachtig uit, maar spannend en spectaculaire is het niet. Van de andere kant de Efteling staat natuurlijk niet bekend om alleen maar zijn snelle achtbanen, maar ook om zijn sprookjes en fantasieen dan past het wel weer bij het park. Inmiddels was het al 15:30 uur geweest en hadden we al een hoop gedaan en veel gelopen, dus op naar de koffie (en mobieltjes). Jibin heeft ook nog even lekker gespeeld bij de PandaDroom en nadat we allemaal weer even op adem waren gekomen en we overleg hadden gehad over wat nu nog te doen, zijn we op verzoek van Pjotr en Jurre naar het Sprookjesbos gelopen. Even wat herinneringen ophalen. We hebben er op ons gemak doorheen gewandeld en naast de vele bekende sprookjes, waren er voor hen toch ook wat nieuwe dingen bij.

Iets na halfzes liepen we het Sprookjesbos uit en zijn we op ons gemak naar de uitgang gelopen. Het was nog even zoeken naar de auto, want natuurlijk had niemand gekeken bij welk bordje we hadden geparkeerd, maar eenmaal in de auto zijn we als afsluiting natuurlijk nog even naar de Mac gereden. Wat een heerlijke dag ondanks de regen en hiervoor willen we oma dan ook heel hartelijk bedanken. Een leukere afsluiting van de vakantie zou ik me niet kunnen bedenken.