Even een stapje terug

Afgelopen weken merkten we aan ons mannetje dat hij niet helemaal lekker in zijn velletje zat. Hij werd snel boos, hij huilde om niets en hij had weer regelmatig een ongelukje met plassen. Hij gaf aan dat hij niet meer naar school wilde, maar als wij vroegen waarom hij niet naar school wilde, kon hij dit niet echt aangeven. We hebben van alles benoemd, maar dat was het allemaal niet. Met zijn juffen hebben we dit besproken en zij zouden hem extra in de gaten houden, maar voor alsnog leek ons mannetje het prima naar zijn zin te hebben op school en eigenlijk hadden wij zelf ook dat idee. Wij hadden meer het idee dat hij erg bezig was met zijn verleden en heel af en toe liet hij ook iets los over China, maar meestal heel onsamenhangend. Zodra wij hier op in gingen, werd het onderwerp afgesloten en ging hij verder met iets anders. Ook als wij het onderwerp heel voorzichtig zelf aan de orde brachten, ging hij er niet op in, dus het is aan Jibin om hier uit zichzelf over te vertellen. Een ding is zeker en gaat een hoop in dat bolletje om.

Afgelopen maandag ging Jibin zonder enig protest naar school, maar toen Igor Jibin om 15.30 uur ging halen werd hij aangesproken door zijn juf. Op zich had Jibin wel goed meegedaan in de klas, maar hij was wel wat stiller dan anders en ook trok hij zich wat meer terug. Eenmaal thuis was er weer niets aan de hand. Dinsdag had Jibin er duidelijk minder zin in en er rolden dikke tranen toen we zijn jas aan trokken om richting school te gaan. Even heb ik getwijfeld of we hem misschien lekker thuis moesten houden, maar daarnaast wist ik ook dat het op school weer over zou zijn en dat was ook zo. Toch heb ik het voorval weer met de juffrouw besproken en uiteindelijk hebben we in goed overleg afgesproken dat we even een stapje terug doen. Deze week gaat hij alleen de ochtenden naar school en volgende week is het hier vakantie, dus kan hij weer helemaal op adem komen. Na de vakantie zien we wel weer verder. Heel fijn dat de juffen goed met ons en met elkaar communiceren en dat er ook begrip is voor de situatie. Ook Jibin lijkt met deze oplossing vrede te hebben, want nadat hij gisteren middag lekker thuis is gebleven en samen met papa op zijn eigen fiets naar oma is gefietst, is hij vanmorgen ook zonder mopperen naar school gegaan. Ook toen wij hem vanavond vertelden dat hij morgen weer maar een keer naar school hoeft, stemde hij daar zonder problemen mee in. Voor nu lijkt dit gewoon beter te werken.

Voor ons werkte het iets minder, want Igor zou deze week de woonkamer schilderen en dat vond ik gelijk een goede gelegenheid om alle kasten, die toch van de muur moesten, eens helemaal schoon te maken en als ik dan toch bezig was kon ik de keuken ook wel gelijk onder handen nemen. Afgelopen dagen zijn we in de ochtend als een speer aan het werk gegaan en 's middags hebben we wat gas teruggenomen zodat we ook voldoende aandacht aan ons mannetje konden geven. De muren zien er inmiddels weer strak uit en ook de kasten zijn weer spik en span. Morgen nog de schouw en de toog die de afscheiding tussen keuken er zitkamer vormt en dan kan de foto van de kids en het ander schilderij weer aan de muur. Nog even het laatste poetswerk en alles ik klaar voor de gezellige, knusse herfstdagen.

Hier even een foto van mijn man in actie, morgen hoop ik wat foto's te plaatsen van het eindresultaat. Ik geloof dat hij ernstig overweegt een carrière switch te maken.