Logeetje, voorlichting VO en 40 minuten gesprek

Inmiddels alweer 2 weken geleden kwam Jibin trots de school uitgelopen met logeeraap Louie op zijn arm. Als je een hele week goed je best hebt gedaan mag Louie komen logeren en blijkbaar had ons mannetje het die week erg goed gedaan. Eerst mocht Louie mee naar oma, lekker frietjes eten en de volgende dag mocht ie mee naar de andere oma voor een bordje soep. En hij had ook nog eens geluk dat we dat weekend een feestje hadden van Youri die 8 jaar werd en tot laat in de avond heeft hij gezellig mee gefeest. 's Zondags was dan ook een pyjama dag, want van al die drukte moet je wel weer even bijkomen. Majin, oma en ik zijn die dag naar de stad gegaan voor nog wat 5 december inkopen en natuurlijk om een glimp van Marco Borsato op te vangen. Die was die dag in de Mediamarkt om zijn nieuwe CD te signeren en als je er dan toch bent, wil je natuurlijk ook een foto. Majin schaamde zich dood voor haar mama, maar we hebben best een aantal leuke foto's kunnen knippen.

Ook hebben we afgelopen week de voorlichtingsavond Voortgezet Onderwijs bijgewoond. We hadden 3 scholen aangekruist waar we graag wat meer over wilden weten en van alle drie hebben we  hun verhaal aangehoord. Ik moet zeggen, het is er niet makkelijker op geworden, want elke school had wel wat. Waarschijnlijk zullen we na de opendagen in januari een beter beeld krijgen en wordt de keuze wat makkelijker. Uiteindelijk gaat het er toch om waar ons meisje zich het prettigst bij voelt en niet waar wij de voorkeur aan geven. Hoewel een beetje inspraak hebben we natuurlijk wel.

Afgelopen woensdag brachten Jibin en ik een bezoekje aan de GGD. Meten, wegen en andere opdrachtjes om te kijken hoe ons mannetje zich ontwikkeld. Hij ziet goed en ook zijn oren werken prima ???? en ook volgt hij met zijn lengte keurig de lijn. Helaas was hij wel wat te zwaar en dit komt niet door het vele eten of snoepen, want dat doet hij helemaal niet. Nu heeft hij gewoon een grove bouw, maar we gaan het toch nog meer in de gaten houden. Wie weet is er wel iets met zijn stofwisseling. Om dit uit te kunnen sluiten wordt hij over een half jaar nogmaals opgeroepen om te kijken of hij nog verder van de lijn afwijkt. Verder deed hij alle opdrachtjes keurig, maar zou hij iets meer kunnen tekenen of kleuren, voor de ontwikkeling van de fijne motoriek. Tja, en dat is nu net iets waar hij helemaal niet om geeft. Ik zet de bak Lego wel beneden.

Tenslotte hadden we nog een 20-minuten gesprek met de Juf van Jibin, wat uiteindelijk 40 minuten zijn geworden. We waren de laatste, dus geen boze gezichten na ons. Ons mannetje doet het super goed en gaat lekker mee met de rest van groep 2. Hij heeft behoorlijke stappen gemaakt ten opzichten van vorig jaar. Hij kan zich al veel beter concentreren op zijn werkjes en helpt ook regelmatig andere kinderen mee. Hij heeft duidelijk voorkeur voor bepaalde kinderen en heel voorzichtig worden er vriendschappen gesloten. Hij hecht nog wel heel erg aan een vaste structuur en als het plots anders gaat, vindt hij dat nog wel moeilijk. Gelukkig heeft hij een juf die zich wil verdiepen in zijn achtergrond en daar dus goed mee om kan gaan. Inmiddels is er ook een wiebelkussen voor hem aangeschaft om te kijken of hij wat beter op zijn stoel kan blijven zitten, want dat is nog wel een puntje. Verder gaat het erg goed en gaat hij met veel plezier naar school en daar gaat het uiteindelijk toch allemaal om.

Continu rooster

Inmiddels hebben de kids er alweer 2 weken school op zitten. Na de herfstvakantie zijn ze begonnen met een continu rooster wat betekent dat ze elke dag 10 minuten eerder beginnen, gezellig met z'n allen in de klas lunchen en vervolgens om 14.50 uur uit zijn. Ik had verwacht dat ze er beiden erg aan zouden moeten wennen, omdat wij in de luxe positie zijn dat de kinderen voorheen nooit over hebben hoeven blijven, maar niets is minder waar. Jibin vind het helemaal gezellig en vindt het zelfs wel lekker dat ie nu een keer minder op en neer hoeft naar huis. Majin vindt het alleen jammer dat er nu minder tosti's en andere warme dingen gegeten kunnen worden, maar het is niet anders.

Vorige week is ook het Sinterklaas journaal weer begonnen. Een spannende tijd breekt weer aan. Op televisie zijn al die Pieten zo leuk en grappig, maar wat is het toch anders als ze ineens voor je neus staan. Dit hebben we gisteren mogen ervaren. Net als andere jaren zijn we met San, Ingrid en de kids Sinterklaas en zijn Pieten gaan inhalen. Jibin kon niet wachten en wat was hij blij dat zaterdag het laatste kruisje op zijn aftelblad gezet kon worden. Mooi op tijd stonden we deze keer langs de kant van de weg en al snel lieten de eerste Pieten zich zien. Youri vond het prachtig en zijn capuchon raakte al snel gevuld met pepernoten, maar ons mannetje sloeg alles af. Hij dook steeds achter onze rug als er alleen al een Piet naar hem keek. Eenmaal bij papa in de nek ontdooide hij langzaam en durfde hij de pepernoten aan te nemen.

Ook Majin heeft genoten van de intocht ondanks dat ze zich er eigenlijk veel te groot voor voelt. Wie weet kan ze over een paar jaar wel een steentje bijdragen. De eerste vuurdoop heeft ze al gehad.

En de middag kon niet meer stuk toen Sinterklaas ook nog eens voor onze neus stil bleef staan. Alle tijd dus om hem de hand te schudden en ...... nog een keer de hand te schudden.

Na de intocht zijn we een cafeetje in gedoken, waar ook een aantal Zwarte Pieten rondliepen. In eerste instantie bekeek Jibin alles van een afstandje, maar langzaam kwam hij los en durfde hij zelfs bij Zwarte Piet op schoot te zitten. Rosalie en Majin hadden het na een drankje wel gezien en zijn met z'n tweeën de stad in gegaan.

Om half 5 zijn we naar Happy Italy gelopen en hebben daar gezellig gegeten. Uiteindelijk waren we om 7 uur thuis en natuurlijk mocht er toen een schoentje worden gezet. Vanmorgen was ons mannetje als eerste beneden en gelukkig werd hij niet teleurgesteld. Zijn eerste schoencadeautje was een mini scheetkussen. Iets wat hij eigenlijk helemaal niet nodig heeft, maar toch leuk om te krijgen. Ook Majin had zo'n zelfde pakje in haar schoen en ook zij heeft zich daar vandaag prima mee vermaakt.
Het liefst had hij vanavond opnieuw zijn schoentje gezet, maar hier wachten we mee tot woensdag. Twee keer per week vind ik meer dan genoeg.

Oh ja, Majin heeft er vanavond bij haar broertje nog een tand uitgetrokken. Hij had zo'n last van zijn wiebeltand, waardoor hij zelf aan Majin had gevraagd of zij hem er uit wilde trekken. Hij mist er nu 4, dus hoogste tijd voor een van de andere tanden om door te komen. Het eten wordt zo wel heel lastig.

Weekendje weg

De laatste dagen van de vakantie zijn voorbij gevlogen. Donderdag zijn we met oma en neef Jurre naar het Natuurmuseum geweest. De kinderen krijgen elk jaar van school een pasje, waarmee ze voor 1 euro naar binnen mogen. Jibin heeft het hier al een tijdje over, dus besloten wij om er deze vakantie maar eens gebruik van te maken. Jurre en Majin trokken een beetje hun eigen plan en oma, Jibin en ik deden het op een wat rustiger tempo. We hebben een leuke middag gehad, welke we hebben afgesloten met een bezoekje bij de Mac.

Vrijdagochtend hoefde Jibin niet naar zwemles en terwijl hij en Majin het even rustig aan konden doen, heb ik de boel bij elkaar gepakt voor ons weekendje weg met San, Ingrid, Rosalie en Youri.
Rond 13.00 uur zou Ingrid mij en de kids ophalen en later op de dag zouden San en Igor richting de Ardennen rijden. Nadat wij al zoveel mogelijk bagage in de auto hadden gepropt zijn we uiteindelijk iets voor tweeën vertrokken. Helaas moesten we al voor Eindhoven een eerste stop maken, want Jibin voelde zich niet zo lekker. Na even een frisse neus te hebben gehaald en de stoel te hebben gewisseld, zijn we na een klein kwartiertje weer verder gereden.

Dit was een goede zet, want meneer had weer praatjes genoeg en heeft het uiteindelijk tot Durbuy volgehouden. Tegen vijven stonden we bij de receptie om de sleutel van het huisje/appartement in ontvangst te nemen en niet veel later was alle bagage naar boven gesjouwd. De kids vervolgens maar even aan de Multi media (en een zak chips) gezet, zodat Ingrid en ik op ons gemak de spullen uit konden ruimen. Voordat echter alles een plekje had gekregen viel de stroom uit. Daar stonden we dan in het pikkendonker. Lang leve de mobieltjes en tablets, want die gaven nog enigszins wat licht. Doordat we er telefonisch bij de receptie niet doorkwamen, is Ingrid er maar even naartoe gelopen. Er zou een monteur onze kant op worden gestuurd en terwijl we daar op zaten te wachten, hebben we maar een wijntje opengetrokken. Gelukkig kwam er snel hulp en was het euvel snel verholpen. De elektrische verwarming in de keuken was de boosdoener, dus deze werd op non-actief gezet. Inmiddels was het al na zessen en moesten we nog aan het eten gaan beginnen. Snel even de mannen gebeld om te informeren waar zij ergens waren en of zij al gegeten hadden, want anders konden zij gewoon bij ons aanschuiven. Uiteindelijk zaten we om 19.30 uur met z'n allen aan tafel en hebben we heerlijk pasta gegeten. Na het eten zijn de meiden naar hun kamer gegaan en hebben de jongens samen nog even op de tablet gezeten. Heel lang heeft dit niet geduurd, want Jibin gaf al snel aan dat hij moe was en naar bed wilde, dus binnen no-time lag hij lekker op een oor. Wij zijn nog even in de China boeken gedoken, want daar was het weekend tenslotte voor bedoeld en de meiden zijn de Voice komen kijken. Het was een gezellige en relaxte avond.

Zaterdagochtend melde ons mannetje zich al om 7.00 uur. Op zich niet vreemd, want hij sliep tenslotte ook op tijd, maar met zijn tablet hebben we hem nog ruim een half uur stil kunnen houden. Tegen achten zijn we met z'n drieen uit bed gegaan en niet veel later melde Youri zich ook en langzaam aan druppelden we allemaal uit bed. Na een gezamenlijk ontbijt, besloten we de wandelroute naar het historische stadje Durbuy te nemen. Tenslotte was het een schitterende dag.

Uitzicht vanuit ons appartement

Het was een super mooie route en eenmaal aangekomen in Durbuy bleek dat het stadje ook nog eens in Halloweensfeer was gebracht. We hebben er gezellig doorheen gewandeld en op zijn tijd hebben we natuurlijk ook een terrasje gepakt.

Via een andere weg zijn we weer terug gelopen naar ons appartement en opnieuw hebben we genoten van de prachtige omgeving. Eenmaal terug hebben we wat lekkere dingen op tafel gezet en hebben we de laatste puntjes op de i gezet wat betreft het reisschema. Gelukkig zijn we het behoorlijk eens met elkaar en hoeven er weinig compromissen te worden gesloten. Tegen zessen hebben we de bakplaat op tafel gezet en vervolgens hebben we uitgebreid zitten tafelen. Na nog een kopje koffie/thee en een drankje besloten we het niet te laat te maken. Wat zullen we vanavond allemaal lekker slapen na de stevige wandeling van vandaag.

Zondag verliep het ochtendritueel een beetje hetzelfde als de dag ervoor behalve dan dat we na het ontbijt helaas de spullen alweer bij elkaar moesten zoeken. We wilden die avond niet al te laat naar huis rijden, want tenslotte moesten de kids de volgende dag weer naar school en we wilden die middag nog graag naar de grotten van Hotton. Hier kwamen we rond het middaguur aan en terwijl we even moesten wachten voordat de rondleiding begon, hebben de kids even in het naastgelegen speeltuintje gespeeld. De rondleiding met een Nederland/Frans sprekende gids die voor iedereen goed te volgen was, duurde ongeveer een uur. Jibin vond het allemaal reuze interessant maar ook spannend, maar hij heeft het super gedaan. Ik was best verbaasd over wat hij allemaal aan informatie opving. Na dat uur was hij wel blij dat hij weer boven de grond was en hij niet alleen. En omdat het nog steeds prachtig weer was hebben we daarna nog een stukje in de omgeving gewandeld.

Ook deze middag sloten wij gezellig af op een terras met een Belgisch biertje. Uiteindelijk zijn we terug naar het appartement gereden en hebben we onze spullen in de auto gezet om vervolgens richting huis te rijden. Voordat we echter afscheid van elkaar zouden nemen, hebben we eerst nog even een frietje bij de Mac gegeten. Daarna zat het weekend er echt op en wat was het gezellig. De jongens hebben het super met elkaar kunnen vinden en het reisschema is wat ons betreft af. Nu maar hopen dat het ook allemaal mogelijk is. Ik zeg missie geslaagd.