Maandag 4 juni. Onze trouwdag en wel een hele bijzondere, want die dag was het precies 25 jaar geleden dat wij elkaar het ja-woord gaven. Dat was ook de reden dat we er met z'n vieren 2 dagen tussenuit zijn gegaan. Inclusief deze maandag, waarvoor de kinderen verlof hadden gekregen. Na een prima ontbijt zijn we naar Mini Europa gereden. Dit is een soort van Madurodam, maar dan van bouwwerken van allerlei beroemde gebouwen die overal in Europa te vinden zijn. De hele ochtend hebben we hier lekker rond gelopen en aangezien het een gewone doordeweekse maandag was, was het er best wel rustig. Het was super leuk, want we herkenden verschillende gebouwen die we in het "echt" ook al eens hadden gezien. O.a. de Eifeltoren en de Sacre Coeur in Parijs, San Marco plein in Venetie, Big Ben in Londen en de Porta Nigra in Trier. Ook de kids vonden het erg leuk. Na een relaxte pauze waar we met z'n allen wat lekkers hebben genuttigd (het was tenslotte feest) zijn we naar het Atomium gelopen. Het Atomium is een monument in het Heizelpark in Brussel. Het is gebouwd in het kader van de Brusselse Wereldtentoonstelling in 1958, de zogenaamde Expo 58. Het is een stalen constructie van totaal 102 meter hoog die bestaat uit negen bollen met elk een diameter van 18 meter. De bollen vormen samen het kubisch ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van ijzer, 165 miljard maal vergroot. Het gebouw werd ontworpen door ingenieur André Waterkeyn en is sinds de restauratie bekleed met roestvast staal. Vijf van de negen bollen zijn toegankelijk voor het publiek. Wij hebben deze bollen ook bezocht en vanuit de hoogste bol had je een prachtig uitzicht over Brussel. Ruim een uur hebben we hier rondgelopen en rond 15.00 uur stonden we weer buiten. We hebben toen even staan dubben wat we zouden gaan doen. Voor de drukte richting huis rijden en daar nog lekker een hapje gaan eten of hier nog wat rondlopen, hier nog iets eten en dan pas na het eten naar huis te rijden. We kozen voor het eerste, want dinsdag moesten de kids natuurlijk wel weer naar school. Ondanks dat we dus op tijd waren vertrokken, was het al behoorlijk druk op de weg. Rond vijven waren we bij ons in het centrum en hebben we nog even nieuwe gympen voor Majin gescoord. Iets na zessen zaten we bij La Cubanita en hebben we heerlijk Tapas gegeten. Ook nu weer heeft ons mannetje goed meegedaan en voor hem is dat een hele prestatie. Wat was het een heerlijk weekend met prachtig weer. We hebben op en top genoten.
Dinsdag 5 juni heeft Majin opnieuw meegedaan aan de auditie voor de Kings Crew van het Factorium. Dit is de wedstrijd/demonstratie groep Street Dance. Ruim een jaar geleden had ze zich hiervoor ook opgegeven, maar helaas was ze toen niet door. Ik had nooit verwacht dat ze het opnieuw zou gaan proberen, maar de donderdag ervoor gaf ze aan zich toch weer te willen inschrijven. Dinsdag ging ze vol goede moed naar de auditie en na een uur kwam ze met een big smile aanlopen. Yesss, ze was aangenomen en vanaf nu gaat ze 2x per week dansen (zolang school dat toelaat). Wat was ze blij en wat is dit een opsteker voor haar zelfvertrouwen. En natuurlijk waren wij reuze trots op onze kanjer.
Zaterdag 9 juni ging Jibin zijn Judoles die hij afgelopen maandag had gemist inhalen. Dit moest, omdat deze week de examens waren, waarin werd bepaald of je door mocht voor de volgende slip of band. Als Jibin deze week geen les zou bijwonen, zou hij over een paar weken ook niet op mogen voor zijn volgende slip. Om 10.30 uur was hij dan ook aanwezig en een uur later kwam hij bezweet en met briefje de les uit. Yesss, over 3 weken mag hij op voor zijn 2de gele slip. Super knap van onze judoka. Snel heb ik hem een beetje opgefrist en omgekleed, want om 12.00 uur hadden we afgesproken met Jan, Marianne, Noah en Sem in het Safaripark Beekse Bergen. Zij waren al vroeger gegaan, omdat zij eerst de autosafari wilden doen. Iets voor twaalven kregen we een telefoontje dat zij weer bij de ingang stonden en aangezien wij nog maar een 10 minuten daarvan verwijderd waren, hebben ze daar op ons gewacht. Eenmaal binnen zijn we begonnen met koffie en gelijk maar de broodjes en terwijl wij lekker even zaten bij te kletsen, hebben de jongens de speeltuin opgezocht en hebben Noah en Majin elkaar weer een beetje zitten aftasten. Tegen enen zijn we begonnen aan de wandelroute en nu bleek dat het voor ons toch ook al een hele tijd geleden was dat we hier waren geweest. Langs de wandelroute bevonden zich inmiddels vele klauterparcoursjes en daar werd door de kids veelvuldig gebruik van gemaakt. Niet alleen de jongens, maar ook de meiden vonden dit een leuke aanvulling. Waarschijnlijk hebben ze daardoor wel wat dieren gemist, maar zij en wij hadden het prima naar ons zin en daar gaat het om. De hele middag hebben we lekker door het park geslenterd en aan het einde zijn we met de boot teruggevaren naar de in-/uitgang. Hier hebben we nog wat gedronken en toen zijn we met z'n allen naar de Toekomst gereden. Marianne herkende dit nog van het aankomstfeestje van Jibin, wat we daar hebben gevierd. Hier hebben we lekker frietjes gegeten en ook nu hebben de jongens weer lekker kunnen klauteren. Je merkt dat ze ouder worden en ze veel beter samen kunnen spelen zonder dat er onenigheid ontstaat. Zo ontzettend leuk om te zien. Zo rond 19.30 uur hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we naar huis gegaan. Wat een ontzettend gezellige dag was dit.
Zondag 10 juni. Vandaag waren de Club Kampioenschappen van Judo. Op verzoek van Jibin hadden we hem daarvoor opgegeven, want hij wilde zo graag een prijs winnen met Judo. Natuurlijk had ik eerste even gelezen hoe die dag er uit zou komen te zien en de bedoeling van die dag was om kinderen kennis te laten maken met het wedstrijd element en daarnaast zouden alle judoka's aan het einde van de dag met een prijs naar huis gaan. Om 11.00 uur vertrokken wij dan ook naar de sporthal in Oisterwijk, waar de kampioenschappen plaatsvonden. Ons mannetje was ontzettend zenuwachtig hoe we hem ook gerust probeerden te stellen. Hij deed mee in de poule van kinderen van 9 t/m 11 jaar met een gele slip. Dit zou wel even wennen voor hem zijn, want hij heeft les met kinderen van 7 t/m 9, dus dan zijn de meeste jonger dan hem. Nu waren ze dus minimaal even oud of ouder en in ieder geval groter dan hem. Hij zat stilletjes op het bankje terwijl hij moest wachten op zijn beurt, maar eenmaal op de mat ging hij er helemaal voor. Helaas verloor hij al zijn wedstrijden, maar gelukkig kon pakte hij dat goed op. Op zich ook al een prijs waard. Toen hun groep klaar was met de onderlinge wedstrijdjes, was de prijsuitreiking en trots nam Jibin de 3de prijs in ontvangst. Jibin vond het wel raar dat je toch een 3de prijs kreeg als je geen wedstrijd had gewonnen, maar iedereen die niet 1ste of 2de was geworden kreeg de 3de prijs mee naar huis. Wat een geweldig concept. Met een blije Judoka gingen we dan ook weer naar huis.
Zondag 17 juni; Vaderdag. Ook nu had ons mannetje weer ontzettend zijn best gedaan op zijn knutsel/kleurwerkje en op zijn versje. Dit zijn toch echt wel de mooiste cadeautjes die je je maar kan wensen. Zelfs Majin had een mooi schilderwerkje voor papa gemaakt, dat verwacht je niet echt als ze al op de middelbare zitten, maar des te groter is dan de verassing. Hier was Igor dan ook heel erg blij mee. Daarnaast had hij ook nog een leesboek gekregen, wat natuurlijk straks mee gaat op vakantie. Na een gezamenlijk ontbijt had Igor ook nog een verassing in petto voor zijn mannetje. Ze gingen namelijk samen zwemmen en dat had Jibin al bijna een half jaar niet meer gedaan. Voor Jibin was dit ook echt een cadeautje en samen vertrokken ze naar de Drieburcht. Na heerlijk een uurtje of 2 te hebben gespetterd, hebben ze zich weer aangekleed en zijn ze naar huis gekomen. 's Middags hadden we de oma's op de koffie. Zonder onze eigen vaders blijft dit toch een beetje een rare dag en ik heb dan toch het idee dat we onze moeders erbij moeten betrekken. 's Avonds hebben we gewoon gezellig met z'n vieren gegeten.
Donderdag 21 juni mocht Jibin gaan oefenen in groep 5 bij meneer Dirk. Wat ben ik blij dat Jibin komend schooljaar een leraar heeft die gewoon 5 dagen per week voor de klas staat. Ook wordt de klas weer iets uitgedund en zoals het er nu naar uit ziet zitten ze volgend jaar nog met 21 kinderen in de klas. Het klinkt allemaal veelbelovend en Jibin kwam super enthousiast naar buiten, hij heeft er nu al zin in.
Het weekend van 23-24 juni stond in het teken van het Ninjakamp waar Jibin al weken naar uit keek, georganiseerd vanuit de judo. Om 10.00 uur werd hij zaterdagmorgen op het kampterrein verwacht en zondag om 14.00 uur mochten we hem daar weer ophalen. Het was dus te overzien, ook voor mama. Vrijdagavond was Jibin ontzettend zenuwachtig en voelde hij zich helemaal niet lekker en ik heb hem toen ook gezegd dat hij naar het kamp mocht, maar dat hij niet moest en dat gaf toch wel wat rust. Uiteindelijk had hij er zaterdagochtend wel weer zin in en dus heb ik zijn spullen bij elkaar gezocht en rond 9.30 uur vertrokken we naar het Sparrenhof. We hebben eerst een slaapplekje voor hem gezocht en daarna is hij naar de speeltuin vertrokken. Hier waren al veel kindjes, maar helaas zag ik maar weinig bekende gezichten. Jibin vond het wel prima en wij zij dan ook maar vertrokken. Wat een stoere kerel is het toch. Het weekend duurde voor mij toch wel lang en ook de nacht heb ik met weinig slaap doorgebracht en ik was dan ook blij dat het zondag 13.30 uur was en wij ons mannetje weer konden ophalen. Hoe zou hij het toch hebben gehad. Toen wij aankwamen vonden we hem op een heuveltje naast een begeleidster. In eerste instantie had hij ons nog niet gezien, maar ook toen wij pal voor hem stonden reageerde hij vrij koeltjes. Was het zo leuk geweest dat hij het helemaal niet leuk vond dat wij hem al kwamen halen of was er iets anders. Al snel hoorden we van andere kindjes die erbij waren komen zitten dat Jibin was gepest en dat hij daardoor woede aanvallen had gehad. Later hadden die kinderen het wel voor hem opgenomen, omdat zij het ook niet leuk vonden wat die anderen deden en dat ze vonden dat Jibin eigenlijk wel heel aardig was, maar toen was voor Jibin het kwaad al geschied. Dit had ik niet verwacht en ik vond het zo ontzettend sneu voor ons mannetje dat dit nu zijn eerste kampervaring moest zijn. Hoe halen die kinderen het in hun hoofd om hem met zijn afkomst te pesten en hoe kan het dat de kampleiding niet heeft ingegrepen ?? We zijn de spullen van ons mannetje dan ook snel bij elkaar gaan zoeken en na de prijsuitreiking voor het beste Ninja-team zijn we meteen naar huis gegaan. Thuis eerst lekker onder de douche gezet en daarna heerlijk onze lieve vent geknuffeld. Snel vergeten deze ervaring en op naar mooie nieuwe ervaringen. Gelukkig wilde hij maandag wel weer gewoon naar Judo, want de boosdoeners zitten niet bij hem op de sportschool, maar op een andere vestiging.
27 juni was de dag dat we 6 jaar geleden dat langverwachte telefoontje kregen, waarbij we opnieuw papa en mama mochten worden. Deze keer van de allerliefste jongen uit Yibin/Sichuan. Ik vertelde dit 's morgens aan Jibin en hij knuffelde mij zowat helemaal plat. Hij was helemaal blij met deze voor ons zo bijzondere dag. Hij moest het ook gelijk aan zijn juf vertellen, die het even verkeerd begreep en dacht dat wij die ochtend een telefoontje hadden gekregen met de mededeling dat we opnieuw een zoon in ons gezin mochten opnemen en Jibin dus een broertje kreeg. Was het maar zo'n feest, maar nee Jibin had het over 6 jaar geleden. Ook nu viel dit op een woensdag, net als 6 jaar geleden en was ons mannetje lekker vroeg vrij. We hebben er dan ook een beetje een feestelijke dag van gemaakt. Lekker spetteren in het zwembad, ijsje eten, chipjes knabbelen en als avondeten lekker pizza. Ook kreeg onze kanjer die dag zijn rapport mee naar huis en wat heeft hij het met zijn medicatie voor zijn ADHD goed opgepakt. In alles is hij vooruit/omhoog gegaan en ook zijn cito-score zijn boven gemiddeld, dus zo ontzettend trots op hem dat hij nu wel de rust kan vinden om zich op zijn schoolwerk te concentreren. Dat mannetje heeft heel wat in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten