Eindelijk vakantie

Officieel begint morgen pas de vakantie, maar voor MaJin en Jibin was het vrijdag om 14.15 uur toch echt al zover. Wat waren ze er aan toe en ik moet zeggen ze hebben het ook dubbel en dwars verdiend. Jibin heeft afgelopen weken geen dag op school overgeslagen en MaJin heeft het ontzettend druk gehad met typen, huiswerk en ook nog eens haar spreekbeurt over China.
Na de voorjaarsvakantie hebben ze een werkstuk in moeten leveren, waarover ze later in het jaar een spreekbeurt moesten houden. MaJin heeft een tijdje erg getwijfeld over haar onderwerp, maar uiteindelijk had ze toch gekozen voor China. Niet over haar adoptie, maar over het land China. De volgende hoofdstukken heeft ze aan bod laten komen;
* Het land China
* Het eten in China
* De taal en het schrift
* Belangrijke bezienswaardigheden
Voor haar werkstuk had ze al een 9 gekregen en voor haar spreekbeurt wilde ze minimaal hetzelfde halen (haar eigen lat, niet die van ons).
Ze heeft echt ontzettend hard aan haar PowerPoint gewerkt en deed haar uiterste best om de tekst in haar hoofd te krijgen. Daarnaast koos ze zorgvuldig de spulletjes uit die ze in de klas wilde laten zien. Dit waren haar naamstempel en het bewijs dat ze de Chinese muur had beklommen. Als afsluiting van haar spreekbeurt had ze voor iedereen eetstokjes meegenomen en ik had een grote pan plakrijst gekookt en iedereen mocht gaan proberen om met stokjes te eten. Dit was natuurlijk een groot succes en er is heel wat af gekliederd. Al met al was het wel goed voor een 9,5 en daar was ons meisje ontzettend blij mee. Alle zenuwen waren dus helemaal voor niets geweest.

Vrijdag stond in het teken van de Koningsspelen. Beide kids hadden er ontzettend veel zin in en met een lege maag vertrokken ze in gepaste kledij naar school.

Eenmaal op school stond er om te beginnen een lekker ontbijt op ze te wachten en niet veel later begonnen ze aan de recordpoging van de Kanga. Vervolgens werd er een heel parcours aan spelletjes afgelopen  met tussendoor een fruitpauze en een lunchpauze en om 14.00 uur werd deze leuke dag in de klas afgesloten. Om 14.15 uur kon de vakantie beginnen.

Om ze even op adem te laten komen hadden we dit weekend niets gepland en daar hebben de kinderen ook dankbaar gebruik van gemaakt. Lekker uitslapen, met z'n tweeën op de Wii spelen, tentje bouwen en tussendoor nog lekker buitenspelen en een stukje fietsen. Nu maar hopen dat ze weer een beetje zijn opgeladen, want komende dagen gaan we wel wat ondernemen. Hierover later in de week meer.

Onze Paasdagen

Donderdag was het begin van een lang weekend voor ons alle vier. Het zou een druk weekend worden, maar we hadden er zin in. Al een hele tijd geleden had MaJin al eens gevraagd of haar vriendinnen een keer mochten blijven logeren en nu MaJin op de zolder slaapt, was dat een prima gelegenheid om het er eens op te wagen. Om 15.30 uur liepen we dan ook met 4 meiden en een super enthousiast mannetje naar huis. Niet alleen de meiden waren lekker druk, maar ook Jibin was door het dolle, want hij mocht bij oma gaan logeren. Deze keer zou hij voor het eerst zonder zijn grote zus gaan, maar daar leek hij geen enkel probleem mee te hebben. Na met z'n allen wat gedronken te hebben, is Igor Jibin naar oma gaan brengen en zijn de meiden gaan Wii-en. Na een poosje hadden ze dit wel gezien en zijn ze lekker naar buiten gegaan. Ook hier vermaakten ze zich prima, maar inmiddels was het tijd voor de voorbereidingen van het eten en heb ik de meiden naar binnen geroepen. Met z'n vieren hebben ze ijverig zitten snijden en vervolgens hebben ze de tafel gedekt. Het bakplaten kon beginnen.

Igor en ik hebben op de bank maar een broodje shoarma gegeten, want samen met je ouders aan tafel zitten terwijl je vriendinnen er zijn is natuurlijk niet cool. Nadat de buikjes gevuld waren zijn ze weer lekker naar buiten gegaan en hebben ze een spelletje Giebelen gedaan. Dit is een echt meidenspel met allemaal grappige opdrachten en gewaagde vragen. Ze hebben vreselijk veel lol gehad en wat kan je daar als ouders dan van genieten.

Toen het eenmaal wat begon te schemeren en het ook wat frisser werd zijn ze naar binnengekomen om vervolgens gelijk door naar boven te lopen om lekker voor de TV te kruipen. Chips, popcorn en drinken ontbrak natuurlijk niet.

Uiteindelijk lagen ze om 22.30 uur in bed, waar ze nog een half uur mochten kletsen. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb ze daarna ook niet meer gehoord.

Vrijdagochtend rond 8.00 uur waren ze alle vier alweer wakker en ging het kletsen gewoon weer door. Tegen negenen zijn ze naar beneden gekomen en hebben we een heerlijk ontbijt voor ze klaargemaakt. Wat kunnen die meiden eten zeg. Volgens mij zitten ze alle vier flink in de groei. Nadat opnieuw de buikjes gevuld waren, zijn ze zich gaan aankleden en zijn ze weer lekker naar buiten gegaan. Toch begon de vermoeidheid hen parten te spelen en na een uurtje zaten ze weer binnen voor de dvd De Dolle Tweeling. Toen deze afgelopen was, was het ook tijd om de spullen bij elkaar te zoeken en de meiden naar huis te brengen. Het was inmiddels bijna 13.00 uur. Moe maar voldaan stapten ze in de auto. Het was een geslaagd logeerpartijtje.

Bij het wegbrengen van de meiden heeft MaJin zich af laten zetten bij oma, want ze wilde ontzettend graag naar Jibin toe. Ook daar was het logeren ontzettend goed gegaan. Jibin had zijn zus ook wel gemist, maar had ook voldoende afleiding doordat zijn neef Jurre en de buurjongen ook gezellig op bezoek waren gekomen. Het was dus een drukke, maar gezellige boel bij oma. Laat in de middag zijn wij ook die kant op gegaan en hebben we met z'n allen frietjes gegeten. Na het eten zijn we snel naar huis gegaan, want beiden waren vreselijk moe. Ze zijn dan ook gelijk naar bed gegaan.

Zaterdagochtend moesten zowel MaJin als Jibin zwemmen, maar daarna zijn we snel richting de camping vertrokken. Eindelijk gingen we er weer eens 2 nachtjes slapen en we hadden er zin in. Eenmaal daar aangekomen zochten MaJin en Jibin gelijk hun vriendjes en vriendinnetjes op en wij gaven alle spulletjes weer een plekje.

De nieuwe speelkamer werd gelijk in gebruik genomen en ik weet zeker dat hier nog veel uurtjes doorgebracht gaan worden. Zeker als hij echt helemaal klaar is. Zelf zijn we nog even op de koffie geweest bij onze campingvrienden en al snel was het tijd om aan het eten te beginnen. Helaas was het net iets te fris om buiten te eten, maar in de caravan is het ook wel weer knus. Na het eten zijn ze alle twee nog even naar buiten gegaan, maar Jibin was al snel weer terug en vond het geen enkel probleem om lekker naar bed te gaan. Wel mocht hij nog even naar een filmpje van Pieter Post kijken en dat vond hij maar wat interessant zo in zijn bed. Thuis kan dat niet. Ook MaJin wilde nog graag een film in bed kijken en dus lag ook zij er bijtijds in. Een heerlijke eerste middag op de camping.

Zondag werden we pas tegen achten gewekt en ons hoor je dan niet klagen. Blijkbaar doet de buitenlucht zijn werk. Ook nu mocht de TV op de slaapkamer aan en dit gaf ons de tijd om de caravan op temperatuur te krijgen en het ontbijt klaar te maken. Na een poosje zijn de kids uit bed gekomen en hebben we op ons gemak ontbeten. Na het eten hebben ze nog even op de tablet gespeeld, omdat er buiten nog weinig te zien was, maar iets na tienen zijn ze zich aan gaan kleden en gingen de deuren open. Jibin is gelijk naar ons buurjongetje gegaan en MaJin heeft Lisa en Fleur opgezocht. Opnieuw vermaakten ze zicht kostelijk. Dit gaf mij de gelegenheid om de eieren rondom de caravan te gaan verstoppen. Elk jaar gaan wij eieren zoeken bij mijn ouders thuis en ook dit jaar wilde mijn moeder dit gewoon door laten gaan, maar wij vonden het toch wel zonde om ons campingweekend weer zo snel te moeten onderbreken, dus hebben we mijn moeder en mijn zus en haar gezin bij ons uitgenodigd. Zo kon het eieren zoeken toch gewoon doorgaan en konden wij op de camping blijven. Een prima compromis. Om 14.15 uur stonden ze aan de poort en heeft Igor ze opgehaald. Inmiddels had ik de kids opgespoord en gelijk met de visite kwamen ze aan bij de caravan. Terwijl wij voor de koffie en thee zorgden met daarbij een stukje overheerlijke Paastaart, gingen de vier gelijk op zoek naar eieren.

Na een tijdje waren alle eieren gevonden en werden ze eerlijk verdeeld. Tijd om lekker te gaan spelen, terwijl wij heerlijk op de veranda konden toekijken.

Iets na zessen heb ik de grote pan rijst warm gemaakt en hebben we gezellig nog met z'n allen gegeten en deze keer kon het wel buiten. Het was een gezellige middag.

Toen de visite eenmaal weg was heb ik Jibin snel onder de douche gezet en opnieuw lag hij er op een schappelijke tijd in. MaJin lag er wat later in, maar dat moet ook een keer kunnen.

Maandag zijn we weer rustig opgestart en ook nu kwam er pas tegen 10.30 uur wat leven in de brouwerij. Ook die dag zijn we met z'n allen veel buiten geweest. Jammer genoeg vertrokken de vriendjes en vriendinnetjes al vroeg naar huis en Igor is dan ook 's middags gezellig met ze gaan zwemmen, terwijl ik de spullen weer een beetje bij elkaar heb gezocht en de boel weer aan kant had gemaakt. Tegen vieren kwamen ze terug en hebben we de boel weer in de auto gezet en zijn we naar huis gereden. We hadden ons sowieso al voorgenomen om thuis te eten, want we merken inmiddels wel dat de kids echt toe zijn aan vakantie. Nog 4 dagen (inmiddels 2) en dan heerlijk 2 weken vakantie.

Gezellig weekend

Afgelopen zaterdag begonnen beide kids met een zwemles. Jawel, sinds 4 weken gaat MaJin voor haar diploma C. Toen MaJin op 6-jarige leeftijd haar A en B diploma haalde besloten we het C-diploma te laten halen tijdens schoolzwemmen. Helaas is dit inmiddels afgeschaft en dus besloten wij dat het nu het ideale moment was om alsnog dat diploma te gaan halen. Tenslotte moeten wij op zaterdagochtend toch met Jibin naar zwemles en zo vangen we twee vliegen in een klap. Ik vermoed dat het maar van korte duur is, want het zal mij niet verbazen als MaJin eind mei al mag afzwemmen. Het zou ook maar zo kunnen zijn dat het nog een leskaart langer gaat duren, maar dan denk ik dat dit komt, omdat er maar heel weinig kinderen voor hun C gaan. Ze hebben namelijk maar met 3 kinderen les. Ach, we zullen er geen woorden over vuil maken, want tenslotte bouwt ze er een hoop conditie mee op. Wat moeten die kids veel baantjes zwemmen met kleding (lange broek, t-shirt met lange mouwen, regenjas en zwemschoentjes) aan. Wat Jibin betreft zal het nog wel even gaan duren, maar daar hebben we ook rekening mee gehouden. Zijn A B C hebben we afgekocht.

Na de zwemles zouden we eigenlijk bij oma soep gaan eten (zoals bijna elke zaterdag), maar MaJin klaagde ineens over heftige buikpijn. Igor en Jibin zijn dan ook met z'n tweeën gegaan en ik ben met ons meisje thuisgebleven. Na een tijdje is ze in een warm bad gaan liggen en gelukkig zakte het daardoor. En gelukkig knapte ze zodanig op dat we toch gezellig met z'n vieren naar de duinen konden, want daar hadden we afgesproken met San en Ingrid. De bedoeling was eigenlijk om lekker een stuk door het zand te baggeren, maar het tempo zat er niet echt in, dus heel ver zijn we niet gekomen. Toch was het heel gezellig en hebben we ons prima vermaakt.

Na de korte wandeling zijn we het terras opgedoken waar we lekker even hebben zitten borrelen, terwijl de kids zich vermaakten in de speeltuin. Om half vijf zijn we naar mijn werk gereden, waar we de auto's hebben geparkeerd om vervolgens van daaruit te voet naar het centrum te lopen om in de rij te gaan staan bij Happy Italie om daar te mogen eten. Gelukkig waren we vroeg en hebben we niet heel lang hoeven te wachten en uiteindelijk hebben we dan ook heerlijk kunnen genieten van onze pasta's en pizza's. Jibin heeft het ook keurig gedaan en misschien kwam dat ook wel, omdat zijn juf er ook was. Om 19.00 uur zijn we maar eens richting huis gegaan en op dat moment stond er nog steeds een behoorlijke rij voor de deur. Hoezo gaat het slecht in Nederland ???? We gingen alleen niet met vieren naar huis, maar met vijven, want Rosalie zou gezellig bij ons komen logeren. Dit hadden we op weg naar het restaurant besloten en de meiden hadden hier ontzettend veel zin in.
Eenmaal thuis hebben we Jibin in bed gelegd en zijn de meiden boven muziek gaan luisteren. Om 22.00 uur hebben we ze naar bed gestuurd, waar ze nog een half uurtje hebben mogen kletsen en toen was het de hoogste tijd om te gaan slapen en dat hebben ze ook netjes gedaan.

Zondag hebben we redelijk kunnen uitslapen. Jibin hield het tot 7.30 uur vol en de meiden lieten pas om 20.45 uur van zich horen. We hebben een heerlijke rustige ochtend en middag gehad en pas na 14.30 uur kwam er wat actie. Rosalie en MaJin zijn samen nog even over de braderie gelopen en Jibin heeft Igor geholpen met de auto te wassen. Om 17.00 hebben we met z'n zessen ( Jennifer ons petekind kwam ook nog gezellig even langs) lekker frietjes gegeten en om 18.00 uur heeft Igor Rosalie uiteindelijk weggebracht. MaJin heeft zich dit weekend kostelijk vermaakt en Jibin vindt het ook altijd wel gezellig als er iemand op bezoek is. Ons meisje kijkt nu alweer uit naar het volgende logeerpartijtje en dit is komende donderdag al. Dan komen MaJin's beste vriendinnen van school hier gezellig een nachtje doorbrengen.

En langzaam breekt voorzichtig het zonnetje door.

Afgelopen maandag hadden mijn moeder en ik een afspraak met een van de behandelend artsen van mijn vader en een van de verpleegkundige die veelvuldig voor mijn vader heeft gezorgd. Dit gesprek vond plaats op mijn verzoek. Gedurende de weken dat mijn vader op de IC heeft gelegen liep ik hard weg voor alle informatie die de artsen ons gaven. Ik wilde alleen maar uitgaan van een goede afloop en iets anders wilde ik niet horen. Nu, zo'n twee maanden na zijn overlijden, kwamen er bij mij steeds meer vragen naar boven en dit zorgde ervoor dat ik het niet kon "afsluiten".

Maandag 7 april om 13.45 uur zaten we dus op dat afschuwelijke plekje op de 2de verdieping, uitkijkend op de klapdeuren van de IC. Drie weken lang zaten we daar dagelijks wel even te wachten. Toch zat ik er deze keer meer ontspannen. In principe wist ik nu wat me te wachten stond. Geen angst en helaas ook geen hoop meer, gewoon praten.
Anderhalf uur hebben ze geluisterd en mijn vragen beantwoord en het heeft mij hele nieuwe inzichten gegeven. Ik ben ontzettend blij dat ik het gesprek ben aangegaan ( en mijn moeder ook) en het heeft me echt rust gegeven.
Een ding is zeker, het was van te voren niet te voorzien en er is echt alles aangedaan om mijn vader er bovenop te helpen. Niemand valt iets te verwijten en iedereen heeft even hard gevochten. Helaas was de afloop onvermijdelijk.

Na dit gesprek heb ik het meer een plekje kunnen geven en heb ik het idee dat ik draad weer kan oppakken. Natuurlijk zijn er nog steeds moeilijke momenten, maar dat voelt nu toch anders.

Jibin lijkt de draad ook weer een beetje op te pakken. Het naar school gaan verloopt weer minder moeizaam en ook het slapen gaan gaat weer goed. Ik vermoed dat hij de verandering bij mij ook haarfijn aanvoelt.

MaJin doet gewoon nog steeds haar ding en van tijd tot tijd kan ze erg behulpzaam zijn. Dit is echt iets van de laatste tijd en we hopen dit er wel in te houden.
Daarnaast heeft ze deze week met de koorklas meegedaan met een liedjes wedstrijd; De Kender Kweek. 7 Scholen lieten ieder 2 liedjes in het dialect horen en daaruit werd een winnaar gekozen. En wat is een wedstrijd zonder publiek, dus woensdagochtend togen Igor, oma en ik richting de Euroscoop waar de wedstrijd zou plaatsvinden.
Ondanks dat ik er in eerste instantie niet zoveel zin in had, viel het uiteindelijk reuze mee. Er zaten hele leuke liedjes tussen ( helaas niet die van onze school, maar dat was niet aan hen) en het werd gezellig in het dialect aan elkaar gepraat, dus al met al toch een leuke ochtend. Zoals verwacht heeft MaJin haar school niet gewonnen, maar ze hebben het wel leuk gehad en daar gaat het uiteindelijk om.

Morgen gaan we weer eens gezellig op pad met onze vrienden San en Ingrid. De laatste tijd hebben we elkaar maar weinig gezien, dus hoogste tijd om de schade een beetje in te halen.

Geen energie

Zoals jullie misschien wel merken volgen de berichtjes zich steeds minder frequent op. Dit heeft vooral te maken met het feit dat ik hier eigenlijk geen energie meer voor heb. Sinds half januari sukkel ik al ontzettend met mijn gezondheid (niets ernstigs) en dat is ook wel te verklaren met alles wat we begin dit jaar hebben doorgemaakt. Ik val van het ene vervelende kwaaltje in het andere en met mijn verdriet daar bovenop voel ik me aardig gesloopt.
Gelukkig weet MaJin er inmiddels beter mee om te gaan, want nadat zij zich in het begin overal vanaf sloot en vluchtgedrag vertoonde, heeft zij toch de draad weer op weten te pakken. Niet dat ze er over wil praten, maar ze gaat het ook niet meer uit de weg.
Met Jibin is het een ander verhaal. Het lijkt erop dat hij ons gemis en verdriet projecteert op zijn eigen verlies en verdriet. Hij heeft het op dit moment heel veel over zijn tijd in China en komt met informatie, die wij niet uit de papieren kunnen halen. Wat er allemaal van waar is, dat blijft moeilijk om in te schatten, maar ik schrijf alles op en wie weet kunnen we het achterhalen. Tenslotte hebben we een mailadres van de directeur en stuur ik om de paar maanden een korte update met foto's. Volgende keer toch maar eens wat vragen stellen, wie weet wordt er weer wat meer duidelijk.
Door dit alles lijkt het wel dat we weer een beetje terug bij af zijn. Hij plast weer regelmatig in zijn broek (wordt overigens nu wel weer wat minder), hij eet slecht en luistert weer slecht, terwijl we daar juist de goede kant mee opgingen. Ook wil hij weer niet meer naar school, terwijl als hij er een maal is, hij het prima naar zijn zin heeft.
Ik vind het allemaal behoorlijk pittig nu, want ik zit absoluut niet lekker in mijn vel, maar ons mannetje duidelijk ook niet. We hebben onlangs wel een gesprekje gehad met de juffen en zij geven ons alle vrijheid om te handelen zoals wij denken dat we moeten handelen. Als dit betekent dat hij soms een extra dag thuisblijft dan is dat prima. Ook hebben zij de informatie brochure over adoptie kinderen in de klas nog eens doorgenomen om te kijken waar zij op in kunnen springen en dat geeft toch ook wel een goed gevoel. Laten we hopen dat het vanaf nu langzaam weer een beetje beter gaat.