Lilypie Waiting to Adopt tickers

Lilypie Waiting to Adopt tickers

donderdag 26 juni 2014

En langzaam kunnen we echt gaan aftellen

Wat hebben we de afgelopen 10 dagen zo al gedaan.

Om te beginnen had MaJin vorige week vrijdag een slaapfeestje van een van haar beste vriendinnen. Om 18.00 uur werden de meiden verwacht en gelijk mochten ze aan tafel plaatsnemen. Ze hebben eerst met z'n allen gegourmet en daarna zijn ze gaan loomen. Aangezien de meiden (en een jongen) met z'n allen in de huiskamer zouden slapen, zijn de papa en mama van de jarige al vroeg op de avond naar boven vertrokken. Hoogste tijd voor een filmpje ........en nog een en na wat enge verhalen van een van de meiden nog maar een gezellig filmpje. Gevolg, de meiden sliepen pas om 04.00 uur.
Gelukkig hebben ze nog wel een beetje uitgeslapen, maar om 9.30 uur waren ze allemaal weer wakker en dat betekent toch een kort nachtje. Om 11.00 uur heeft Igor MaJin opgehaald, terwijl ik met Jibin naar de zwemles ben gegaan. Het was kijkles (laatste kwartier van de les) en dus kon ik aan de juffrouw vragen hoe zij vond dat het ging. Het op de buik drijven en spetteren gaat heel erg goed en ook het onderwater "duiken" om spulletjes van de bodem te rapen doet ie goed het enige wat nog niet voldoende is om over te gaan naar het volgende badje is het op zijn rug drijven. Hij doet dit wel, maar nog te kort. Het zal dus nog wel paar weken duren voordat hij zijn eerste sticker krijgt, maar we hebben geen haast. Wel gaf ze aan dat hij echt wel vooruit ging en ook echt wel zijn best doet en dat vond ik erg fijn om te horen.
Eenmaal thuis, was Jibin enorm blij om zijn zus weer te zien en samen zijn ze naar de speelkamer gegaan waar ze een poosje samen hebben gespeeld. 's Middags heeft MaJin zich even teruggetrokken op haar slaapkamer en heeft Jibin op de V-Tech gespeeld. Beiden zijn die avond vroeg naar bed gegaan.

Zondags hadden we met Ingrid en San afgesproken in de bossen. De bedoeling was om eerst even lekker een stuk te wandelen en daarna op een terras wat te drinken terwijl de kids in de bijgelegen speeltuin nog wat konden spelen. Toen wij aankwamen zaten Ingrid en San al te wachten op het terras. De kids schoten gelijk de speeltuin in en wij hebben toen maar wat drinken besteld. Uiteindelijk is er van wandelen niets meer gekomen en hebben we de hele middag lekker in het zonnetje gezeten terwijl de kinderen zich ook prima vermaakten.



Om 16.00 uur zijn we naar Ingrid en San gereden, waar niet veel later de bbq werd aangestoken. Igor heeft zich lekker uit kunnen leven en wij hebben weer heerlijk gegeten.


Om 19.00 uur zijn we naar huis gegaan, zodat zowel Jibin als MaJin weer keurig op tijd in bed lagen en dat was nodig)

Vanaf maart heeft MaJin een typecursus gevolg. Dit hield in dat ze naast de klassikale lessen in de eerste weken ze ook dagelijks minimaal 15 minuten moest typen. We zagen hier heel erg tegenop maar ze heeft dit al die maanden zonder mopperen gedaan.
Afgelopen week heeft MaJin examen gedaan en ze heeft het met twee vingers in haar neus gehaald. Om haar diploma te kunnen halen moest ze minimaal 100 aanslagen per minuut halen en ze had er 207. Wij kunnen dus vol trots zeggen dat we een vingervlugge meid hebben. Op haar diploma komen dan ook de maximaal te halen 5 sterren te staan.

Vandaag hebben beide kids geoefend bij de juf waar ze volgend schooljaar bij komen te zitten. MaJin in groep 7 bij juf Elise en Jibin in groep 2 bij zijn juffen Eva en Jacqueline (die hij ook dit jaar heeft gehad). Jibin kon haast niet wachten om een groep 2 kindje te zijn en de teleurstelling was dan ook groot toen hij gewoon in dezelfde klas moest plaatsnemen bij dezelfde juffen. Toen ik hem uitlegde dat hij nu wel op een hoger stoeltje mocht gaan zitten en dat er allemaal nieuwe kindjes in de klas waren die het allemaal nog heel spannend vonden, fleurde hij langzaam weer wat op. Hij voelde zich ineens weer een hele grote jongen. Na het oefenen is Anton weer gezellig bij ons komen spelen en wat gaat dat toch goed tussen die twee. Toen de vader van Anton om 17.00 uur aan de deur stond, kreeg hij Anton echt nog niet mee, want ze waren nog niet klaar met spelen. We hebben toen maar even wat gedronken en uiteindelijk gingen Anton en zijn papa om 17.30 uur naar huis, ondanks dat ze eigenlijk nog steeds niet klaar waren met spelen. Morgen zien ze elkaar weer op school en dan spelen ze maar gewoon verder.

Morgen is het alweer 27 juni. De dag waarop we twee jaar geleden dat langverwachte o zo bijzondere telefoontje kregen dat we opnieuw papa en mama mochten worden en deze keer van een zoon. Wat waren we door het dolle heen en wat waren we benieuwd naar de eerste foto. Die volgde op 28 juni en we waren op slag verliefd. Wat een heerlijk, wijs mannetje en dat is hij ook.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten