Verlaat feestje van Majin

De eerste schoolweek zit er weer op en ons Jibinnetje begon goed en had er veel zin in, maar halverwege de week was dat al ver over. Het rara is dat hij op school gewoon goed mee doet en dat de juffen er helemaal niets van merken, maar thuis blijft hij zeggen dat hij niet meer wil. Toch komt hij ook nooit chagrijnig uit school, dus wat het precies is ????
Ik hoop wel dat we nu snel een gesprek hebben met al zijn juffen, zodat ze allemaal op een lijn gaan zitten en gaan inspelen op zijn achtergrond. Ik hoop dat ze allemaal de noodzaak hiervan in zien en eraan mee willen werken. Ik snap dat dat voor een volle klas niet altijd mee zal vallen, maar hat valt te proberen. Baat het niet schaadt het niet. (Aafke bedankt voor de correctie)

China blijft voor hem ook een dagelijks onderwerp. Deze week heeft hij het steeds over zijn Chinese moeder die een baby in haar buik heeft. De baby komt heel snel en dan doen ze hem  (Joep) in een pakketje en dan sturen ze hem naar ons toe. Zijn Chinese mama had meer kindjes en toen ik vroeg of die ook niet bij de Chinese papa en mama konden blijven, beweerde hij dat die wel mochten blijven, maar alleen hijzelf niet, omdat wij centjes hadden betaald ?? Wat gaat er toch allemaal in dat bolletje om en wat kunnen wij ermee?  Ik vind het zo moeilijk, omdat hij ook nog eens een hele rijke fantasie heeft. Binnenkort wil ik een schrift maken, waarin ik zijn verhalen wil schrijven en wil proberen er een beetje wijs uit te worden door wat dieper op de dingen in te gaan, maar eerst moet hij uit zijn elvenwereld komen.

Afgelopen vrijdag mocht Majin dan eindelijk haar kinderfeest vieren. In december was het er niet meer van gekomen in verband met het overlijden van opa en in januari waren er al 2 klasgenootjes die hun feestje vierden, dus dan maar februari. Om 15.30 uur, rechtstreeks vanuit school, waren de meiden hier welkom. Eerst even cadeautjes uitpakken, wat drinken met wat lekkers erbij en dan nog even dansen, totdat we in de auto moesten stappen voor de activiteit die voor die middag/vroege avond stond gepland. Jibin was inmiddels naar oma (moeder van Igor) gebracht waar hij ook voor het eerst zou blijven logeren. Iets voor vijven waren we bij Neoliet, waar de meiden anderhalf uur zouden gaan klimmen. Eerst kregen de klimmers, de meiden dus, uitleg met Majin als voorbeeld en daarna kregen Igor, Jennifer en ik uitleg als zekeraars. Jennifer was zo lief geweest om mee te gaan, ten eerste voor het extra vervoer, maar ook omdat per 2 a 3 klimmers er een zekeraar aanwezig moest zijn en we waren met 7 meiden.

Nadat Majin een stukje had geklommen, was het de beurt aan de andere. In het begin ging het nog heel voorzichtig en kwam men zo'n beetje halverwege de wand, maar naarmate de tijd verstreek werden ze steeds moediger en kwamen ze steeds hoger.

Na een uur mochten we zonder begeleiders nog even verder klimmen en de meiden wisten werkelijk niet van ophouden. Ze vonden het allemaal geweldig en zelfs degene met hoogtevrees heeft het hoogste punt gehaald. Om 18.30 uur werden we gevraagd om de spullen in te leveren en hebben we daar nog even wat gedronken en kreeg iedereen een diploma. Vervolgens zijn we naar ons huis gereden, waar de bakplaat op de meiden stond te wachten. Inmiddels hadden ze allemaal wel trek gekregen, dus er werd heerlijk gegeten.

Na het eten waren papa en mama zo lief om de boel op te ruimen zodat de meiden nog even Just Dance op de Wii konden doen.

Om 21.30 uur was ik helaas spelbreekster en heb ik iedereen verzocht om de schoenen weer aan te trekken, waarna Igor de meiden naar huis heeft gebracht. Jennifer is nog even gezellig na blijven kletsen en ook zij had het prima naar haar zin gehad. Het was een geslaagd feestje.

Gisteren, afgelopen zondag, hadden we weer eens afgesproken met San en Ingrid. Eerst even lekker in de bossen wandelen en daarna naar hun huis om nog wat te drinken en een hapje te eten. De meiden zijn dan echt onafscheidelijk, maar de jongens spelen dan heel afwisselend met en zonder elkaar. Op zich ook helemaal niets mis mee als ze dat allebei prima vinden en zo maken ze ook geen ruzie. Tijdens het eten hebben we het weer even over de reis gehad die we van plan zijn volgend jaar te maken. Plannen te over, maar dit moet nog wel vorm krijgen, want ik geloof niet dat ik een maand vrij krijg van mijn baas. Na de zomervakantie gaan we er een keer goed voor zitten. Nu al zin in de voorpret.