Groepje verder en reunie

Afgelopen zaterdag ging Jibin voor de zoveelste keer naar zwemles. Inmiddels alweer 16 maanden. Ze hebben op het zwembad een leerlingvolgsysteem en ze beginnen met allemaal rode gezichtjes, als het dan wat beter gaat wordt het hoofdje oranje en als je het onder de knie hebt krijg je een groen gezichtje en dit voor alle onderdelen. De eerste onderdelen gingen snel en al gauw had ons mannetje diverse oranje en groene gezichtjes. Vervolgens ging het wat langzamer, maar na een maand of 10 had hij nog slechts 2 oranje gezichtjes de rest was allemaal groen. Voor drijven op de buik ( wat hij overigens wel kon, maar hij vertikte het om dit 10 tellen vol te houden op het moment dat dat moest) en de beenbeweging. 4 Maanden lang veranderde er niets, maar eindelijk was daar ook het groene hoofdje voor het drijven op de buik. Nu alleen nog de beenbeweging. Helaas werd daar in de les zo goed als geen aandacht aan besteed. Totdat Igor er iets van zei en 2 weken geleden stond daar dan eindelijk het laatste groene gezichtje, maar ………………………. Geen sticker ????  Wij dachten toch echt dat als alles op groen staat je door zou mogen naar het volgende groepje. Blijkbaar was dit een klein misverstand, want ze moeten het minimaal 2 weken op rij laten zien dat ze het kunnen en dan pas mag het gezichtje op groen en krijg je een sticker. Nu was het na een week al op groen gezet. Maaaaaar afgelopen zaterdag was daar dan toch die sticker. Ons mannetje mag door naar groepje 2. Wat was hij blij en super trots op zichzelf en wij natuurlijk ook. Hij heeft dan ook een mooie HotWheels auto uit mogen zoeken. Nu maar hopen dat hij groepje twee wat sneller doorloopt/zwemt.

Na het zwemmen, snel even wat gegeten, want de reünie met de China reisgroep van augustus 2012 stond op het programma. Net als bij de vorige reünie, van bijna anderhalf jaar geleden, hadden we afgesproken bij Schateiland Zeumeren. Totaal zouden we met 6 van de 8 gezinnen aanwezig zijn. Een van de gezinnen zit namelijk voor 3 jaar in Thailand, dus zij konden niet van de partij zijn en daarnaast was er ook een gezin dat blijkbaar helemaal geen zin had in een weerzien met ons allen, dus ook zij ontbraken. Om 13.30 uur kwamen wij aan en op een gezin na was iedereen al aanwezig. Zo leuk om alle kids weer te zien en natuurlijk ook de papa’s en mama’s. Majin zocht gelijk Noah op en Jibin zijn vriendje Sem. Met hen is de band toch wat hechter, omdat we hen ook vaker zien. En tenslotte hebben we er ook net een midweek Disney samen opzitten, dus het is ook nog eens heel vers. Voor Luna was het dus even wat lastiger, want zij had de 2 meiden na de reis pas een keer gezien. Even was het wat aftasten, maar gelukkig zijn Noah en Majin niet de moeilijkste, dus dat regelde zichzelf. De jongens doken gelijk allemaal in het zand en het water en die hadden eigenlijk niet eens iemand nodig om zich te kunnen vermaken. Toch waren Sem en Jibin redelijk onafscheidelijk. De papa’s en mama’s hebben heerlijk zitten kletsen en als je het zo allemaal hoort hebben de jongens toch allemaal grote sprongen gemaakt. Als afsluiting zijn we met 4 stellen naar de Mac gereden om daar de buikjes te vullen. Het was weer een hele gezellige middag en wat deze 6 stellen betreft doen we het volgende jaar weer.

 

Zondag deed Majin mee aan de opendag van haar dansschool. Een tijdje terug hebben ze een voorstelling gegeven en de bedoeling was om dat dansje opnieuw aan de bezoekers van de opendag te laten zien. Om 12.30 uur moesten ze aanwezig zijn en om 14.00 uur konden we haar weer ophalen. Igor is met de meiden en Jibin rond 12.00 uur die kant opgereden en ik ben met oma gaan lopen. Even lekker een flinke wandeling. Toen wij ook op het Factorium aankwamen, bleek dat de optredens buiten waren, dus het was maar goed dat het droog was. Zonnig was het niet en de wind was behoorlijk aanwezig, maar verder was het te doen. Majin stond met haar groepje nog te wachten op hun beurt, dus dit konden oma en ik ook nog mooi meepikken. Best spannend zo dicht op het publiek dansen. Heel anders dan in een zaal met belichting. Toch hebben ze het allemaal weer heel goed gedaan  en deze keer heb ik ook nog een aantal leuke foto’s kunnen schieten.

 

Na het optreden is Majin haar spullen gaan pakken en zijn we naar mijn oma (99 jaar) gegaan. Helaas gaat het niet zo goed met oma en op deze leeftijd is het lastig om weer op te knappen. De komende tijd zullen we zoveel mogelijk gaan, want wie weet ….. Wat in ieder geval fijn is, is dat ze nog wel heel goed bij is. Ze herkent ons allemaal nog en ze geeft ook de juiste (gevatte) antwoorden als wij iets aan haar vragen. Daarboven werkt alles dus nog prima, maar jammer genoeg laat de rest haar een beetje in de steek. Toch blijft het voor mij de allerliefste oma die er bestaat en dat zal altijd zo blijven.