Samenvatting van afgelopen maand

Weblog moest verhuizen en niemand had verwacht dat dit zolang zou gaan
duren. Na een maand kan ik nog steeds niet op onze site om nieuwe
berichten te plaatsen, dus vandaar deze nieuwe weblog. Er is dus een
hoop te vertellen en laat ik proberen bij het begin te beginnen.

MaJin heeft er inmiddels alweer ruim 4 weken school opzitten en ik moet
zeggen, het valt haar best wel zwaar. In de eerste week was ze nog vol
zelfvertrouwen en enthousiasme, want deze week bestond voornamelijk uit
herhalen van dingen die ze in groep 3 al had geleerd en dat was
natuurlijk een makkie. En ook had ze in die eerste week al gelijk een
feestje van een vriendinnetje uit haar klas en nog wel een zwemfeestje.
Ik was hier niet erg gelukkig mee, omdat ik de kinderen daar eigenlijk
nog iets te jong voor vind, maar ik wilde dit ons meisje toch ook niet
onthouden en tenslotte heeft ze haar A en B diploma, dus ze is gewoon
gegaan. Uiteindelijk is het natuurlijk ook allemaal goed gegaan en kwam
ze dolenthousiast thuis. Een goede eerste week dus. Aan het begin van
de tweede week werd ze al een stuk onzekerder, want nu zouden ze echt
aan de leerstof van groep 4 beginnen en daar zag ze ENORM tegenop. Ik
heb het idee dat daar geen enkele reden voor is, maar breng dat MaJin
maar eens aan haar verstand. Aan het einde van die tweede week hebben
wij, Igor en ik, de zeer druk bezochte kennismakingsavond bijgewoond en
ik moet zeggen, wij waren toch ook wel aardig onder de indruk van wat
ze dit schooljaar allemaal moeten leren. Het is een heel vol programma
met een hoop uitbreidingen op de stof van vorig jaar, dus wij begrijpen
dat ons meisje het moeilijk vindt. Ik hoop toch dat het gewoon wat
opstart problemen zijn en dat ze over een tijdje weer met meer
zelfvertrouwen naar school zal gaan en volgens de juf is dit
waarschijnlijk ook het geval, want op zich doet ze het qua stof gewoon
goed. Het is alleen een grote overgang van groep 3 naar 4 en volgens
juf Tessa zijn ze in groep 3 een beetje teveel vertroeteld, wat de stap
nu extra groot maakt. Ik heb er dus wel alle vertrouwen in dat het over
een tijdje beter zal gaan.

Tevens is er goed nieuws te vertellen op het gebied van adoptie (helaas
niet die van ons). Op donderdag 25 augustus kreeg ik een smsje van
Yvonne en Jeroen met het fantastische nieuws dat ze een voorstel hadden
gekregen . Zij zijn de trotse ouders van een zoon. Ik kreeg helemaal
kippenvel toen ik het berichtje las. Ik ben zo ontzettend blij voor hen
en voor hun mannetje, want die komt in een ontzettend warm nest terecht.

Helaas was het nieuws op het gebied van onze adoptie iets minder
geweldig. Maandag 29 augustus las ik op de site van de rumor queen dat
er voorstellen waren binnen gekomen voor de mensen waarvan het dossier
was ingelogd op 13 en 14 juli 2006. Slechts 2 dagen deze keer. En op
deze dagen waren er ook maar weinig dossiers ingelogd, dus opnieuw weer
erg weinig voorstellen. Als dit het nieuwe gemiddelde gaat worden,
duurt het voor ons misschien nog wel een jaar en daar hadden we toch
eigenlijk geen rekening meer mee gehouden. Ik baal hier ontzettend van,
maar wat doen we eraan. We mogen wel weer 2 koekjes uit de mand halen
en daarmee blijven er nog 53 koekjes over, dus helaas zijn we nog
steeds niet onder de 50 koekjes gekomen. Nu maar weer afwachten wat
september/oktober gaat brengen. Zoals ze zeggen nieuwe ronde nieuwe
kansen. Op 5 september was het ook alweer 5 jaar geleden dat ons
dossier is ingelogd. De wachttijd is inmiddels opgelopen naar ruim 62
maanden en we tellen verder.

Nog een andere tegenvaller was, dat ik van mijn baas te horen kreeg dat
ik mijn werkuren aan zou moeten passen. Ze wilden op zaterdag
definitief gaan sluiten en dat betekent voor mij dat mijn uren op
zaterdag komen te vervallen. Zij wilden wel dat ik deze uren dan door
de week zou maken en dus werk ik op dinsdag voortaan 8 uur i.p.v. 5 en
blijft MaJin tussen de middag over en haalt oma/opa ze om 15.30 uur op.
Ik kom nu nog wel een uur te kort, maar dat moeten ze maar voor lief
nemen, want ik ben niet van plan om een derde doordeweekse dag te komen
werken. Dat wisten ze al toen ik ruim 10 jaar geleden bij hen in dienst
kwam. Financieel lever ik nu wel een uur in, maar daar komen we ook wel
overheen. Pluspunt is wel, dat we nu voortaan een heel weekend samen
hebben en daar is natuurlijk ook wel wat voor te zeggen.

Zondag 28 augustus zijn we met onze AH kortingskaarten naar de Efteling
geweest. Om 10.00 uur zijn we richting Kaatsheuvel gereden en daar
zouden we Ingrid, San en de kinderen treffen. Een aantal jaren terug,
toen wij allemaal nog een abonnement hadden, gingen we heel regelmatig
samen naar de Efteling, maar nu gaan we hooguit twee keer per jaar en
dan vinden wij dat we dit minimaal een keer met elkaar moeten doen. We
kwamen bijna tegelijkertijd aan en samen zijn we naar de ingang
gelopen. MaJin had van te voren al gezegd dat ze in de Bobbaan wilde.
Iets wat ze voorgaande jaren nog niet durfde, maar na ons laatste
tripje naar Disney en haar ritje in de Nemo achtbaan, durfde ze het nu
wel aan. Gelijk bij binnenkomst zijn we dan ook richting Bobbaan
gegaan. Rosalie had nog zo haar twijfels, maar Youri was zeker van zijn
zaak en wilde er ook graag in. Doordat Rosalie in eerste instantie niet
durfde, bracht ze MaJin ook weer aan het twijfelen, maar uiteindelijk
hebben beide dames dapper doorgezet en natuurlijk waren ze
dolenthousiast toen ze uit het karretje stapten. Het liefst waren ze er
gelijk weer in gegaan, maar helaas was de rij behoorlijk lang en dus
besloten we naar een andere attractie te gaan. De eerste op de route
was de Fata Morgana, dus zijn we daar in de rij gaan staan. De kids
hebben hun ogen uitgekeken en voordat we het wisten stonden we weer
buiten. Tijd voor koffie of iets anders met wat lekkers erbij. Na de
korte pauze zijn we naar het spookhuis gegaan en daarna naar de
nieuwste attractie Ravelein gelopen om kaartjes te reserveren voor een
voorstelling wat later op de dag. Vervolgens zijn we doorgelopen naar
de Droomvlucht, waar een rij van een klein uurtje stond. Toen we hier
uit kwamen, hadden we allemaal toch wel een flinke trek gekregen, dus
op naar een terras waar de tassen werden leeggemaakt en de tafel werd
gevuld met allerlei lekkernijen. De kinderen waren hier zo mee klaar en
zijn lekker gaan spelen op het Anton Pieck plein, wij hebben er wat
meer tijd voor genomen. Na deze lunchpauze zijn we nog naar het
Carnavalfestival gegaan (2x), het doolhof , de traptreintjes en
vervolgens naar het gedeelte met de walvis, oude auto's en de
schipschommel (waar we overigens niet in zijn geweest). Na dit alles
was het weer de hoogste tijd voor wat versnaperingen en opnieuw hebben
we een plaatsje op een terras gezocht en hebben we het resterende uit
de tassen gehaald. We hebben heerlijk en verantwoord gegeten en vrijwel
alles is opgegaan. Met volle buiken zijn we richting Joris en de draak
gelopen en Igor en Ingrid durfden het aan om met volle maag hierin
plaats te nemen. Chapeau. Daarna zijn we snel naar Ravelein gegaan,
want om 19,00 uur begon de voorstelling. Toen we in de rij stonden
begon het ineens ontzettend hard te regenen en even waren we bang dat
de voorstelling niet door zou gaan, maar met een vertraging van 10
minuten mochten we toch naar binnen. Inmiddels was het ook droog
geworden en kon de show beginnen. De attractie op zichzelf ziet er
geweldig uit, maar van de show was ik niet zo onder de indruk. De kids
vonden het wel geweldig en daar gaat het toch eigenlijk om. Na dit
"spektakel" hebben Ingrid en ik het met de meiden en Youri (in de
buggy) op een lopen gezet om nog eenmaal in de Bobbaan te kunnen. We
waren net op tijd, want kort na ons werd de attractie gesloten. De
meiden vonden het weer helemaal fantastisch en vanaf nu is dit de meest
favoriete attractie van de meiden. Uiteindelijk zijn we om 20.00 uur
richting de uitgang gelopen en hebben we afscheid van elkaar genomen.
Het was weer een zeer geslaagde dag.

Op zaterdag 3 september mijn eerste vrije zaterdag zijn we met z'n
drietjes naar de stad gefietst en hebben we heerlijk geshopt. 's Avonds
is Jurre komen logeren. Om te beginnen hebben we eerst samen gekookt en
vervolgens hebben we dit lekker buiten op kunnen eten. Daarna zijn neef
en nichtje boven gaan spelen en hebben wij de boel opgeruimd. Toen kwam
bij ons ineens het idee om nog iets te gaan ondernemen. Ik had iets
gelezen over een luchtballonnenfestival en daar hadden de kids wel oren
naar. Om 20.45 uur zijn we naar het desbetreffende evenement gereden,
want om 21.30 uur zou de Night Glow zijn, allemaal verlichte
luchtballonnen. Toen we er aankwamen was het wel heel rustig op de
parkeerplaats, maar vol goede moed zijn we toch het park ingelopen,
maar daar was het heel donker en stil. Iets was er niet goed gegaan.
Teleurgesteld zijn we weer naar huis gegaan en nadat we de krant er nog
even op na geslagen hadden, bleek dat we ons een week vergist hadden
(hihi, kan gebeuren). Om het een beetje goed te maken hebben we een
grote bak chips op tafel gezet en hebben ze nog even naar het programma
"My name is ." mogen kijken. Daarna zijn ze zonder problemen naar bov=
en
gegaan en zijn ze gelijk gaan slapen. De volgende ochtend was er niet
zo heel veel tijd om nog dingen te doen, want om 11.00 uur is Jurre
door Igor naar huis gebracht. Zij hadden nog andere plannen en wij
trouwens ook. Marcel, Karin en Fenna zouden samen met hun buren naar
ons komen, want Marcel ging samen met zijn buurvrouw de Ten Miles
lopen. Marcel traint al een tijdje met hardlopen en dit zou volgens mij
zijn eerste wedstrijd zijn. Wij zouden meegaan als supporters en dit
deed Igor toch wel een beetje pijn. Igor heeft 2 jaar geleden de Ten
Miles gelopen, maar door zijn knie is dit nu niet meer mogelijk en daar
baalt hij ontzettend van. Marcel heeft de 16 km in 1.53 uur afgelegd
en wat mij betreft is dat een geweldige prestatie. Inmiddels waren
Ingrid, San met kinderen ook naar de stad gekomen om hem aan te
moedigen en na de wedstrijd zijn we met z'n allen terug naar ons huis
gegaan. Het idee was om met z'n allen nog iets te gaan eten, maar Karin
en Marcel besloten om samen met de buurtjes na een verfrissende douche
en een kop koffie toch maar gelijk naar huis te gaan. Samen met Ingrid
en San zijn we maar weer eens gaan wokken. ( Na al die tijd nog steeds
niets mis mee)

Vrijdag 9 september; Er is er een jarig hoera, hoera, .....en dat=
was
IK. De ochtend begon erg stil want MaJin was bij opa en oma logeren en
Igor was al naar zijn werk. Best ongezellig zo op je verjaardag. In
mijn uppie heb ik een ontbijtje genuttigd en heb ik een kaarsje gebrand
bij de Chinese beeldjes en heb ik gewenst dat dit het levensjaar gaat
worden dat ik voor de tweede keer moeder mag worden. Toen belde mijn
zusje om mij toe te zingen en langzaam aan begon ik me een beetje jarig
te voelen. Eenmaal op mijn werk, kwamen er meerdere felicitaties en
belde mijn meisje en mannetje op om mij te feliciteren. Tevens stond er
een prachtige bos bloemen op mij te wachten met een gevulde envelop,
mijn eerste cadeautje op mijn verjaardag. Igor's cadeau had ik een paar
dagen eerder al gekregen en dit was een mooie roze telefoon, waar ik
helemaal blij mee ben. Na de rest van de dag gewoon te hebben gewerkt,
ben ik om 17.00 uur door Igor opgehaald en zijn we naar mijn ouders
gereden. Hier troffen we een prachtig versierde voordeur aan en binnen
stonden er nog meer verrassingen op mij te wachten. Ik heb weer een
heerlijk Rituals pakket gekregen en daarnaast nog allerlei heerlijke
douchedingetjes en een prachtige luchtballonnentekening van mijn
meisje. Daarna hebben we lekker frietjes gegeten en zijn we in de auto
gestapt om opnieuw naar het ballonnenfestival te gaan. Natuurlijk wel
pas nadat we nog even in de krant hadden gekeken of het echt wel
vandaag was. Daar aangekomen was het al wel een stuk drukker dan vorige
week, maar nog steeds was er voldoende plek. In het park was van alles
te doen, maar de luchtballonnen waren in geen velden of wegen te zien.
Na even wat navraag te hebben gedaan, bleek dat er ook vanavond geen
Night Glow zou zijn. Dit is net zoals andere jaren alleen op de
zaterdag. In de krant stond toch echt dat het alle drie de dagen zou
zijn, maar blijkbaar was dit een drukfout. Voor de tweede keer
verlieten we dus teleurgesteld het park Thuis hebben we nog even wat
gedronken en tv gekeken en daarna is ons meisje lekker gaan slapen,
tenslotte zal het morgen wel weer laat worden, want dan vier ik mijn
feestje.

Zaterdag 10 september, de dag begint goed met een heerlijk
temperatuurtje en de voorspellingen voor de rest van de dag zijn ook
gunstig. Dit komt goed uit, want vanavond vier ik mijn verjaardag en de
bedoeling is om de bbq aan te steken. Iets na vijven komen de eerste
gasten aan en vervolgens druppelt langzaam de rest binnen. Tegen zes
uur steekt Igor de bbq aan en kan het feest echt beginnen. We zitten
met z'n allen heerlijk buiten en ik kan me niet heugen wanneer we dat
voor het laatst rond 9 september hebben kunnen doen, maar mij hoor je
niet klagen. Het werd echt een heel gezellige avond en natuurlijk is er
ontzettend veel overgebleven, maar dat maken we deze week nog wel op.
We hebben namelijk hele goede vrienden die daar hun hand ook niet voor
omdraaien (meer zeg ik niet).

Zondag 11 september was de jaarlijkse reünie van de familie van mijn
vaders kant. Eenmaal per jaar komen "alle" ooms, tantes, nichten,
neven, achternichtjes en achterneefjes bij elkaar om weer even lekker
bij te kletsen. Toen mijn oma nog leefde zagen we elkaar meestal op
haar verjaardag en op nieuwjaarsdag en sommige zagen we ook nog wel
eens tussendoor, maar na haar dood ruim 2 jaar geleden hebben we deze
reünie in het leven geroepen om zo elkaar toch niet uit het oog te
verliezen. Om 14.00 uur werden we verwacht bij een hele leuke locatie
niet zover bij ons vandaan. Er is hier alle gelegenheid om met z'n
allen rustig bij te praten onder het genot van een hapje en een
drankje, maar daarnaast is er van alles te doen voor de kinderen (en
sportieve volwassenen). Er is een grote speeltuin en daarnaast is er
een midgetgolfbaan waar menig familielid (inclusief mijzelf) zich prima
heeft vermaakt. Het was echt weer een topmiddag en volgend jaar doen we
het gewoon weer over, maar dan hopen wij dat de familie met 2 personen
is uitgebreid. Een van mijn nichtjes is namelijk zwanger van haar
eerste kindje en natuurlijk hopen wij op zijn minst een fotootje te
kunnen showen van onze nieuwe aanwinst.

Helaas heeft Igor te horen gekregen dat zijn baas zijn ontslag gaat
aanvragen. Igor werkt in een heel klein bedrijf en het gaat daar erg
slecht, dus er is niet voldoende werk voor hem. Hier zijn we natuurlijk
niet blij mee, want de banen liggen op dit moment niet voor het
oprapen, Hij is al wel druk aan het rondkijken en van wat wij nu zien
beseffen we dat we er flink op achteruit zullen gaan. Wie weet moet ik
dan toch die derde dag gaan werken. Wordt vervolgd.

In de week van 12 september hebben we de restjes van mijn feestje
genuttigd met onze vriendjes San en Ingrid. We hebben de 8ste
verjaardag gevierd van Rosalie. Haar grootste wens was een huisdier en
aangezien zij deze niet kreeg van haar papa en mama, heeft Karin voor
een geweldige poezentaart gezorgd. En ik ben met mijn moeder naar de
stad geweest om mijn verjaardagscadeau te innen. Ik ben weer helemaal
in het nieuw gestoken. Inmiddels hoop ik dat de site deze week weer
bereikbaar is, want ik vind het erg lastig om op deze manier alles bij
te houden. Met name de foto's zijn er aardig bij in geschoten.