Onze kleine held

MaJin had er de laatste tijd al een gewoonte van gemaakt om zich 's avonds voor het slapen gaan allerlei enge dingen in haar hoofd te halen. Op het moment dat ik aangaf dat het licht uit moest en dat ze lekker moest gaan slapen dan begon ze over inbrekers, brand en doodgaan. Gezellige onderwerpen als je je oogjes moet gaan sluiten. Toch, als ik naar beneden ging, hoorden wij haar niet meer en ik dacht dat het gewoon een kwestie van tijdrekken was. Afgelopen zondag ging die vlieger echter niet meer op. Toen wij al zo'n half uur beneden waren hoorden we ons meisje roepen. Ze was helemaal in tranen en gaf aan zo ontzettend bang te zijn. Ik heb geprobeerd er rustig met haar over te praten, maar ik kon haar maar niet geruststellen. Uiteindelijk heb ik haar voorgesteld om weer op haar oude kamertje te gaan slapen. Die kamer grenst aan die van ons en nu slaapt zij aan de voorkant en wij aan de achterkant en daar zit best een stuk tussen. Dit wilde ze wel proberen, maar dan moest ze wel weer in haar junior-bed. Gelukkig ben ik iemand die niet zo goed tegen rommel kan en haar oude kamer was dus ook nog redelijk op orde. Na snel even het bed te hebben gedekt, kon onze held verhuizen. Igor is nog even bij haar boven gebleven en binnen no-time was ze vertrokken. Maandag heb ik de kamer weer helemaal gezellig gemaakt en inmiddels slaapt ze er al de hele week en dit gaat goed. Binnenkort moet ze wel beslissen of ze hier definitief wil blijven slapen of dat ze terug gaat naar haar grote meiden kamer, want anders zullen we in de herfstvakantie wat meubels moeten verplaatsen. Het junior-bed is tenslotte wat aan de kleine kant voor onze "grote" meid.