Even een terugblik op het jaar 2012

2012 begon voor ons met wat mindere gebeurtenissen. Opnieuw tegenvallende voorstelrondes, waardoor wij onze verwachtingen opnieuw weer bij moesten stellen en vervolgens werd er tot twee maal toe bij ons ingebroken, wat op MaJin een enorme impact heeft gehad. Gelukkig was daar op 21 mei het bericht dat de dossiers die op 5 september 2006 waren ingelogd, gematched waren en ons dossier zou daar dus bij moeten zitten. De bevestiging hiervan volgde op 24 mei en toen was het wachten op dat ene telefoontje. Het werden 5 slopende weken, maar toen kwam het verlossende bericht. In China wachtte een zoon op ons genaamd Yang Jialin geboren op 10 maart 2009. Wat waren we door het dolle heen en wij niet alleen. Een enorme last viel van onze schouders en het genieten kon beginnen. Kamertje inrichten, aankomstkaartjes ontwerpen, prikken halen en nog veel meer voorbereid dingetjes voor de reis en de komst van onze zoon. Inmiddels hadden we ook contact met reisgenoten en samen konden we de voorpret delen. Op 14 augustus hadden we het afreisgesprek in Halle en daar ontmoette we alle overige reisgenoten, waar we een week later mee naar China zouden vertrekken. 21 Augustus was het dan eindelijk zover en vlogen we richting onze zoon en MaJin haar broertje. We hebben werkelijk een fantastische tijd daar gehad met z'n vieren en wat voelde het al snel helemaal vertrouwd. Op 8 september landen we met z'n vieren op schiphol en wat een mensen stond daar op ons te wachten. Helemaal geweldig. Eenmaal weer thuis was het zoeken naar een ritme en dat vonden we redelijk snel. Tussen MaJin en Jibin verliep het de eerste tijd wat stormachtig. Het ene moment waren het dikke vrienden en hadden ze ontzettend veel lol met elkaar en het andere momenten konden ze elkaar niet luchten of zien. Best een heftige tijd, met name voor onze grote meid die toch wel wat moeite had met alle veranderingen. Gelukkig hebben ook zij hun weg hierin inmiddels kunnen vinden en gaat het de laatste tijd een heel stuk relaxter. Jibin doet het erg goed. Hij spreekt al een aardig woordje Nederlands en ook de hechting verloopt naar ons idee aardig goed. Wel merken we dat door de drukke maand december hij wel wat aan het fladderen is gegaan. Op zich ook best logisch als je na gaat dat we de laatste weken ontzettend veel bezoek hebben gehad en er ook zelf vaak op uit zijn gegaan. Hierdoor is het vaste ritme ver te zoeken en weet hij vaak niet waar hij aan toe is. We maken ons daarom ook nog geen zorgen, want we verwachten dat als we het in januari weer rustig aan gaan doen en wat meer tijd met z'n vieren doorbrengen, dit wel weer wat minder zal worden. Echt eenkennig zie ik hem niet zo snel worden, want het is tenslotte een heel sociaal mannetje. Vanavond gaan we het jaar afsluiten met onze goede vrienden Karin, Marcel, San en Ingrid. Normaal blijven we bij elkaar slapen, maar daar zien wij dit jaar vanaf. De bedoeling is dat we Jibin rond 16.00 uur in bed leggen en we hopen dan dat hij dan tot een uur of zeven slaapt. Vervolgens gaan we naar San en Ingrid en vieren daar oud en nieuw. Afhankelijk van hoe Jibin zich houdt nemen we na middernacht afscheid van iedereen en gaan we terug naar huis. MaJin blijft wel gezellig logeren. We hebben er zin in. Ook jullie allemaal een heel gezellig en spetterend uiteinde en een heel gelukkig 2013.

The story of NiNi part 3 (slot)

Half the Sky's Family Village exists to give children who have lost the love of family a second chance at a happy childhood. Little NiNi's parents dearly wanted their new daughter to thrive. "We played games and did our best to make NiNi feel like one of the family," her mama said. "I kissed and hugged her whenever we were together. I read stories and sang songs to her to make her smile. Gradually she began to smile at us. Her eyes began to shine. She opened her mouth to speak, from word to words, and then to sentences. Her teacher and nanny are surprised to see her progress. They say, 'Is this really NiNi? I did not recognize her!' But the best change is that NiNi is beginning to have her own thoughts and ideas and she dares to say them out. Every night when my husband comes home, she says, 'I miss you, Baba.' "NiNi has become more and more adorable. She has made big steps in every way. As her mother, I am so proud. All I have done is worthwhile. I love her so much." NiNi was never a throwaway child -- a child with no potential, a life not worth saving. No child is. What NiNi found was inside her all along. She just needed somebody to love her. And every child is worth loving. In this holiday season, thank you for helping NiNi, and children like her, find her second chance.

Afgelopen dagen

Donderdag hadden MaJin en ik een pyjamadag. MaJin heeft een ware TV marathon gehouden, met Pietje Bel, de Musical Doorneroosje en vervolgens Mijn opa, de bankrover en tussendoor heeft ze op de tablet zitten spelen. Igor en Jibin zijn samen even naar de camping gereden om te zien of alles in orde was met de caravan en daarnaast hebben zij nog even een plons genomen in het zwembad. Ons mannetje heeft zich weer helemaal uit kunnen leven en was bekaf toen hij thuiskwam. Met moeite hebben we hem wakker kunnen houden tot aan het eten en daarna is hij gelijk naar bed gegaan. Vandaag was opa jarig en gezien de drukte van afgelopen dagen, weken of eigenlijk al de hele maand had oma besloten om het lekker vanmiddag te vieren. Gewoon met het eigen gezin. Natuurlijk moet er dan wel gezongen worden en dat deden onze kinderen met alle liefde voor hun opa. Zoals ook de bedoeling was, waren we keurig op tijd thuis en lag ons mannetje op tijd in bed. MaJin lag er ook op de normale tijd in, maar heeft nog wel de Voice Kids in bed mogen kijken. Normaal valt ze bij het tweede reclameblok wel in slaap, maar deze keer dus niet. Ach, het is vakantie zullen we maar zeggen.

Onze Kerst als gezin van vier

Eerste Kerstdag begon voor ons al vroeg, want ons mannetje melde zich al om 6.30 uur. Gelukkig hebben we hem nog een uurtje bezig kunnen houden en toen was het ook voor ons tijd om eruit te gaan. Al vroeg zou ons bezoek aanwezig zijn en er moest nog vanalles worden voorbereid. Eerste Kerstdag hadden we afgesproken met Karin, Marcel en Fenna en met z'n allen zouden we de dag doorbrengen in de Efteling en 's avonds zouden we met z'n allen lekker bij ons thuis eten. Om 10.30 uur stonden ze voor de deur en na eerst de nodige spullen in de koelkast te hebben gezet en de logeerspullen een plekje te hebben gegeven zijn we op ons gemak naar de Efteling gereden. Het was drukker dan verwacht, gezien de weersvoorspellingen, maar zeker niet te druk.

Gezien het feit dat de regen nog uitbleef besloten we eerst diverse attracties langs te gaan, want schaatsen en het andere Kinder IJspaleis waren de ideale uitwijkmogelijkheden zodra het met bakken uit de hemel zou komen. Op verzoek van Fenna zijn we begonnen in de Droomvlucht. Meiden natuurlijk samen in een karretje, dan de mannen met hun adoptiezoon en daarna Karin en ik die alles met een big smile van een afstandje konden bekijken. Vervolgens is Karin met Fenna en MaJin in Villa Volta gegaan en terwijl wij stonden te wachten hebben we 3 Unox mutsen gescoord (bij aanschaf van 3 broodjes Unox rookworst, de perfecte Kerstlunch) en heeft Jibin zijn ogen uitgekeken bij de stoomtrein die net het station kwam binnen gereden. Na zo'n 20 minuten kwamen de dames terug en MaJin was helemaal enthousiast. Hoogste tijd voor een kop koffie of iets anders te drinken en terwijl wij hier alle tijd voor namen zijn Fenna en MaJin met z'n tweeen Laafland in gegaan. Jibin heeft zich in de tussentijd prima vermaakt met het speeltje van zijn grote vriend Marcel. Marcel had op zijn telefoon een Lego spel waarbij met kleine handelingen autootjes gebouwd konden worden en die kon je dan laten rijden. Jibin had dit snel door en vond het helemaal fantastisch.

Nadat de meiden weer terug waren zijn we doorgelopen naar de Vogelrok en het Carnavalfestival. Eerst was de Vogelrok aan de beurt en voor Fenna was dit de eerste keer, dus eerst met papa en mama erin, maar daarna zijn de vriendinnen samen nog een paar keer gegaan. Daarna met z'n allen in het Carnavalfestival en vervolgens wilden de meiden nog in de kookpotten. Terwijl zij daar stonden te wachten, begon het te regen. Marcel is even bij de meiden gebleven en wij zijn naar de schaatsbaan gelopen. Het kostte wat moeite om een tafeltje te vinden, maar uiteindelijk konden we zitten en konden de kids gaan schaatsen. Jibin voor het eerst op zijn botjes en dat viel nog niet meer. Hij lag meer op het ijs dan dat hij er op stond, maar hij vond het wel heel leuk.

Na hier een hele tijd te hebben vertoeft, hebben we de kids toch maar eens van het ijs gehaald (waren ze het niet mee eens) om verder het park in te gaan. De bedoeling was om richting de oude auto's te lopen, in de hoop dat ons mannetje onderweg in slaap zou vallen. Voordat we bij de auto's waren aanbeland hebben we nog even een tussenstop bij de Vogelrok moeten maken, want de meiden konden hier maar geen genoeg van krijgen. Na de auto's zijn we gaan schuilen in het Kinder IJspaleis, want het kwam inmiddels weer met bakken uit de hemel. De kids hebben hier lekker op de springkussens gespeeld terwijl de mannen met z'n tweeen naar Joris en de Draak zijn gelopen. Toen de meiden hier lucht van kregen wilden zij ook graag in die achtbaan en toen de papa's terug waren zijn we met z'n allen opnieuw die kant op gelopen. Voor zowel Fenna als MaJin zou dit de eerste keer zijn, maar beide leken ze nergens meer bang voor te zijn. En ja hoor, ook hier kwamen ze dolenthousiast naar buiten. Vanaf nu is dit de meest favoriete achtbaan van de meiden. Inmiddels was het bijna 18.00 uur en vond ik het wel een mooie tijd om naar huis te gaan. De meiden wilden echter nog in de Bobbaan en Marcel is dan ook nog even met de meiden gebleven, terwijl wij alvast naar huis zijn gegaan om aan het eten te beginnen. Eenmaal thuis hebben we voor ons mannetje gelijk de soep warm gemaakt, zodat hij alvast wat kon eten. Tenslotte was het al 18.30 uur en had hij flink trek gekregen. Toen Marcel en de meiden iets na zevenen thuiskwamen was het eerst gerechtje inmiddels klaar en konden we gelijk aan tafel. Zoals jullie wel zullen begrijpen liet onze Kerstoutfit wel een beetje te wensen over, maar wat wil je na een dagje Efteling. Wel hebben we in ieder geval heerlijk gegeten. Tussen de gerechten door hebben we ons mannetje in bed gelegd en uiteindelijk zaten we om 23.00 uur aan ons toetje. Vervolgens zijn de meiden naar boven gegaan en hebben wij nog gezellig een tijdje zitten kletsen. Om 00.30 uur zijn ook wij gaan slapen, want we waren allemaal best moe na een hele dag slenteren. Tweede Kerstdag, was het iets minder vroeg dag en opnieuw hebben we ons mannetje nog een tijdje in bed weten te vermaken. Om 9.00 uur was iedereen wel wakker en zijn we naar beneden gegaan. We hebben heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel uitgebreid zitten ontbijten en uiteindelijk hebben we om 12.00 uur afscheid genomen van Karin, Marcel en Fenna. De rest van de middag hebben we het lekker rustig aan gedaan, want rond 16.00 uur werden we bij mijn zus verwacht, waar ook mijn ouders zouden zijn. Jibin heeft nog bijna 2 uur geslapen en dat gaf wel wat ruimte voor de avond. We werden ontvangen met een heerlijk stuk cake, gebakken door Pjotr. Na een poosje kregen we een heerlijke amuselepel met carpaccio en vervolgens hebben we een heerlijk kopje pompoensoep genuttigd.

Het derde gerecht was een garnalencocktail en als vierde kregen we een culinaire hoogstandje gemaakt door kok Jurre.

En terwijl Jurre druk bezig was in de keuken, hielden de andere 3 zich bezig met andere serieuze zaken.

Het gerecht is daarna vakkundig genuttigd door een ieder en als je zou zeggen dat Jibin Italiaans bloed in zich zou hebben, zou ik dit direct geloven. Met gemak draaide hij de spaghetti om zijn vork en stak het in zijn mond. Hij heeft heerlijk zitten smullen.

Vervolgens hebben we nog zitten genieten van het hoofdgerecht met Hertenbiefstuk en wintergroenten en als slot van een toetje met zelfgemaakt ijs. Meer dan voldaan zijn we om 21.30 uur naar huis gegaan en opnieuw hebben de kids het fantastisch gedaan. We kunnen terugkijken op 2 fantastische dagen. Wat heeft ons mannetje het toch goed gedaan. Helemaal uit zijn ritme gehaald, maar toch zo flexibel en gezellig.

The story of NiNi, part 2

Little NiNi, a child born with hydrocephalus, came to the Harbin orphanage before Half the Sky began its programs. She was left alone in her bed for days on end. She languished. But happily, a few months later, Half the Sky arrived, and NiNi entered our Infant Nurture Program. "Over time," her HTS nanny said, "I noticed that she would touch the toys with her hands. Then after some more time, she let me hold her." With her nanny's patient efforts, NiNi learned to sit up, then to walk a bit. She began to smile, but there was a sadness about her. When she was finally ready to enter our Half the Sky Preschool, her new teacher asked if there would possibly be a place for NiNi in the Family Village. There was! Her new mother said: "When I first saw NiNi, she could not speak or walk steadily. She would sit for a long time, her eyes glazed over. My husband and I were determined to do our best to help our child get well no matter how hard it would be." To be continued...

Fijne kerstdagen

Lieve lezers van ons blog. Via deze weg willen wij jullie allemaal hele fijne kerstdagen toewensen en natuurlijk ook alvast een heel gelukkig 2013. Dat dromen en lang gekoesterde wensen uit mogen komen. Zoals ook andere jaren, sturen wij dit jaar opnieuw geen kerstkaarten, maar leggen wij het geld dat we anders daaraan uitgeven bij het bedrag wat we schenken (hebben geschonken) aan een goed doel. Dit jaar hebben we gekozen voor de Stichting Half the Sky. Dit is waar zij voor staan; Our Mission Statement Half the Sky was created in order to enrich the lives of orphaned children in China. We provide model programs and caregiver training designed to offer loving, family-like care to children of all ages and abilities. It is our goal to ensure that every orphaned child has a caring adult in her life and a chance at a bright future. Hieronder de tekst uit een mail, die ik vandaag van hen ontving. The story of Nini, part 1 Four years ago, on a wintry day, a baby girl was bundled up and abandoned on a quiet street in Harbin, a city in China's far north. The temperature outside was 20 below. When the police brought her to the orphanage, the baby, about 6 months old, was near frozen and barely alive. The orphanage staff discovered that the child also had hydrocephalus -- more commonly known as water-on-the-brain. Her head was swollen to almost twice normal size. She received no medical treatment. She was placed in a crib in a room with all the other babies who had special needs. She was given food and kept clean. That was it. She never left her bed. Sometimes children like this would survive. Often they would not. Maybe it was just as well. What future could there be for a child nobody wanted? Later that year, Half the Sky established a Children's Center at the Harbin Institution. Little NiNi -- for that was the name they gave her -- was assigned a Nanny. And even though everyone assumed that NiNi was retarded and unable to learn, Nanny Wang followed her Half the Sky training and treated NiNi like her very own child. Nanny Wang wrote: "When I first met NiNi, she stared at me with her big eyes and was afraid. She did not want me to touch her. When I played games with her, she would not play because she was afraid of me." To be continued... Deze organisatie is ook werkzaam in het kindertehuis waar Jibin een deel van zijn leven heeft gewoond en door deze organisatie hebben wij heel veel informatie ontvangen over de Jibin's verblijf al daar. Zeer kostbare en bijzondere informatie voor ons en voor hem later. Wat ons betreft, dus een geweldige organisatie, die prachtige dingen doet voor de kinderen, zowel de gezonde kinderen als wel de kinderen met een handicap, in de tehuizen in China.

Dan is het nu officieel Kerstvakantie

Even terug in de tijd. Afgelopen donderdag moest ik om 17.00 uur op mijn werk zijn, want we zouden met collega's en bazen gezellig uit eten gaan. Voordat we naar het restaurant gingen werden we nog "verrast" met een bezoekje aan ICI PARIS waar we allemaal een luchtje uit mochten zoeken. Wat mij betreft het perfecte Kerstpakket van je bazen. Toen iedereen eenmaal iets naar wens had gevonden zijn we naar het Grill restaurant gelopen en hier hebben we heerlijk zitten eten. Het was een gezellige avond en ik zou bijna zin krijgen om over 2 weken weer te gaan beginnen (maar toch niet heus). Vrijdag had MaJin eerst Kerstviering op school met als afsluiting een Kerstlunch met de hele klas. Andere jaren ben ik altijd bij dit soort activiteiten aanwezig geweest, maar dit jaar heb ik natuurlijk afgezien van het klassenouder zijn i.v.m. ons mannetje. Volgend jaar als ons mannetje ook naar school gaat probeer ik dit wel weer op te pakken, maar waarschijnlijk wel in zijn klas. Om 14.15 uur hebben we MaJin en haar vriendinnen opgehaald, want tenslotte vierde ons meisje die middag ook nog haar kinderfeest. Eenmaal thuis hebben de meiden eerst wat gedronken en wat lekkers gegeten en MaJin heeft de cadeautjes uitgepakt.

Alles was in de roos, dus dat zegt iets over hoe goed haar vriendinnen haar kennen. Igor is vervolgens Jibin naar opa en oma gaan brengen, want een klein broertje kan je op je feestje niet gebruiken en de meiden hebben op hun beurt nog wat zitten kletsen en giechelen. Toen Igor terug kwam zijn wij met z'n allen in de auto gestapt en zijn we richting de bioscoop gereden. Eenmaal daar hebben we kaartjes gekocht voor de film "De groeten van Mike" en zijn we naar de zaal gelopen om een goed plekje uit te zoeken. Natuurlijk mocht de popcorn ook niet ontbreken en even later zaten ze geboeid naar de film te kijken. Het was een leuke film met vaak een lach en soms een traan, zelfs bij de meiden. Na de film zijn we terug naar huis gereden en heb ik de meiden aan het werk gezet. We zouden gaan gourmetten en de voorbereidingen mochten ze zelf doen, wat ze overigens allemaal ook erg leuk vonden om te doen.

Toen alles netjes in stukjes was gesneden en op schaaltjes lag kon het gourmetten beginnen. Ze hebben heerlijk zitten eten en met een muziekje op de achtergrond was het nog eens extra gezellig.

Om 19.30 uur waren de buikjes gevuld en hebben ze nog even met de Playmobil gespeeld, terwijl Igor en ik de boel weer een beetje aan kant maakten.

Om 20.00 uur werd ons mannetje thuis gebracht en nadat de meiden hem nog even hadden bewonderd, was het ook de hoogste tijd om hen naar huis te brengen. Het was een geslaagd feestje en zeker een waarvan ons meisje even moest bijkomen. Ze heeft dan ook lekker naast mama op de bank naar The Voice Kids mogen kijken. Uiteindelijk ging ze dus veel te laat naar bed, maar ach het is vakantie. Zaterdag had ik een gezellig uitje met de meiden van het meidenweekend. Al een aantal jaren gaan we met 5 meiden in januari een weekend weg, maar dit jaar is dat uitgesteld omdat het voor mij nog te vroeg is om een weekend van huis te gaan en komend jaar zou het nu net ons eerste lustrum zijn, dus dat houden we nog te goed. Toch vonden we het wel gezellig om elkaar nog even voor alle feestdagen te zien, dus we zijn eerst met z'n vijven naar de film "Alles is familie" gegaan en daarna zijn we naar ons heerlijke Tapas restaurant gegaan waar we ruim 5 uur hebben zitten tafelen. Het was een erg gezellige middag en avond en om 01.30 uur lag ik in bed. Zondag, op Igor's verjaardag, was het de beurt aan de mannen om er een avondje op uit te gaan. Zij zijn naar de film "Skyfall" gegaan en hebben ook gezellig met z'n drieen een hapje gegeten. Ook dit was voor herhaling vatbaar. Nu maken we ons klaar voor de Kerstdagen. Later hierover meer.

Geniet momentje

Zo kan het dus ook op woensdagmiddag. MaJin genoot met volle teugen van het feit dat ze haar broertje mocht helpen bij het eten en Jibin genoot op zijn beurt van het feit dat hij gevoerd werd en mama genoot van haar twee kanjers.

Feestje MaJin

Zaterdag was het dan zover, MaJin's feestje voor familie en vrienden. Gelukkig waren we alle drie aardig opgeknapt, dus niets stond een leuke middag/avond nog in de weg. Behalve ........ een aantal afmeldingen van mensen, die met hetzelfde virus kampten als waar wij last van hebben gehad. Gelukkig waren haar vriendinnen Fenna en Rosalie wel van de partij en ook Youri en haar neven Pjotr en Jurre, dus voor MaJin was er geen vuiltje aan de lucht. We hebben de meiden de hele middag en avond amper gezien (wel gehoord) en ook de jongens hebben zich prima vermaakt. Jibin beneden lekker bij ons en de ander boys op zolder aan het voetbalspel. Jibin had er geen enkele moeite mee dat hij beneden moest blijven, want hierdoor had hij alle aandacht van oma, tante Jolanda en Karin en ons mannetje genoot hier zichtbaar van. Voor alle gasten had ik lekker rijst gemaakt, dus iedereen is gezellig blijven eten. Terwijl het huis nog vol visite zat, heb ik Jibin om 21.15 uur toch maar naar bed gebracht. Natuurlijk had hij helemaal geen zin om te gaan slapen, maar binnen 10 minuten was hij vertrokken. Rond 23.00 uur is de laatste visite vertrokken, op Karin, Marcel en Fenna na, want zij bleven gezellig logeren. De meiden hebben zich gelijk uitgekleed en zijn naar boven gegaan en wij hebben nog lekker zitten kletsen. Uiteindelijk lagen we rond 1.00 uur in bed. Zondagochtend was het voor ons alweer vroeg dag, want om 7.00 uur melde ons mannetje zich alweer. We hebben geprobeerd om hem nog even tussen ons in te laten slapen, maar daar had meneertje absoluut geen behoefte meer aan. Omdat de rest nog lekker lag te slapen, hebben we de TV maar aangezet, zodat hij in ieder geval stil zou zijn. MaJin en Fenna waren om 8.30 uur wakker en langzaam aan kwam er leven in de brouwerij. Nadat we op ons gemak hebben ontbeten en gedouched, zijn Karin en ik naar de Kerstmarkt in het nabij gelegen tuincentrum gegaan. Hier hebben we ons zo'n drie en half uur vermaakt en natuurlijk kwamen we met tassen vol thuis, terwijl we eigenlijk alleen maar even gingen kijken. Daarna hebben nog even wat gedronken en zijn we uiteindelijk frietjes gaan halen. De bedoeling was in eerste instantie om ergens wat te gaan eten, omdat het de Hebbes-dag van MaJin en Fenna was, maar we hadden er geen puf meer voor, dus dit houden de meiden maar tegoed (vonden ze helemaal niet erg). Om 18.30 uur hebben we afscheid genomen van onze logees en zijn de kids in bad gegaan om vervolgens op tijd naar bed te gaan. Ook wij lagen er vroeg in. Zoals jullie zien staan er geen foto's bij dit bericht, maar voor het feestje had ik wat geschoven met meubels, waardoor ik niet meer bij mijn fototoestel kon.

In de lappenmand

Zoals ik al eerder had geschreven kwam Igor afgelopen maandag behoorlijk ziek thuis van zijn werk. De hele nacht heeft hij op het toilet doorgebracht en ondanks dat het ergste leed geleden is, kan hij nog steeds niet zeggen dat hij zich goed voelt. Helaas is zijn ziek zijn niet zonder gevolgen gebleven, want woensdagnacht was het mijn beurt om het toilet de hele nacht bezet te houden en van slapen is die nacht dan ook weinig gekomen. Wat voelde ik me beroerd en ik ben donderdagochtend dan ook gelijk terug naar bed gegaan. Igor heeft vervolgens de kids mee naar beneden genomen en klaargemaakt om MaJin naar school te brengen. Toen ze op het punt stonden om te gaan, bleek dat ook ons meisje door ons was aangestoken en haar ontbijt kwam er weer net zo vlot uit als dat het erin was gegaan, dus ook maar een dagje thuisblijven. Wat een ellende met 3 zieke mensen in huis. Gelukkig heb ik een mama uit duizenden, die altijd voor ons klaar staat en die heeft de boel hier opgevangen. Wat zouden we toch zonder haar moeten. Ik heb lekker uit kunnen zieken en MaJin is ook lekker vertroeteld, dus met ons gaat het nu wel weer oke. Igor kwakkelt nog wat door, maar is inmiddels ook iets aan de betere hand. Dit moet ook wel, want morgen is MaJin's feestje en daar kijkt ze enorm naar uit. Nu maar hopen dat Jibin gespaart blijft. Mam, nogmaals bedankt dat je hier gisteren de boel hebt opgevangen. Je bent de allerliefste van de hele wereld.

En dat is 9

Vandaag 9 jaar geleden werd er in het mooie China een prachtig meisje geboren. Een meisje die wij de naam MaJin hebben gegeven. Vandaag zijn er in China een vader en moeder die dat moment nooit meer zullen vergeten en wij sinds het voorstel op 25 oktober 2004 ook niet meer. Elk jaar gaan op deze dag onze gedachten uit naar de biologische vader en moeder van MaJin. Wat zijn wij hen ontzettend dankbaar dat zij het leven hebben geschonken aan onze dochter en wat zouden wij hen graag willen laten weten hoe het met haar gaat. Helaas zijn dit dromen die niet uit zullen komen. Hoe hebben wij deze dag verder beleefd. Ik begin even bij gisterenavond. Igor had late dienst en de bedoeling was, dat we de kamer zouden versieren zodra hij om 23.00 uur thuis zou komen. Het liep echter anders, want om 22.00 uur was Igor al thuis en hing hij doodziek boven de WC-pot. Dit heeft tot diep in de nacht geduurd, dus van versieren kwam weinig. Toen MaJin vanmorgen om 7.00 uur aan ons bed stond, vroeg ze zich af waar papa was, maar die had besloten om beneden op de bank te "slapen" gezien zijn toestand. Jibin lag inmiddels al wel bij mij in bed (ook na een onrustige nacht) en zodoende hebben we alvast met z'n tweeen het 'Lang zal ze leven' voor ons meisje gezongen. Ik had dit gisterenavond nog eens uitgebreid met Jibin geoefend en ik moet zeggen, dit had zijn vruchten afgeworpen, want hij zong het helemaal mee. Na te zijn toegezongen wilde MaJin toch heel graag naar papa, dus met z'n drieen zijn we naar beneden gegaan. Papa was ook wakker, dus de cadeautjes konden gegeven worden. Van ons heeft ze een eigen fototoestel gekregen en van Jibin het beschermhoesje hiervoor en dit bleek een schot in de roos te zijn. Wat was ons meisje blij met haar cadeau. Helaas kon ze er nog niet gelijk mee aan de slag, want de accu moest nog worden opgeladen, maar we beloofden haar dat wanneer ze tussen de middag thuis zou komen, haar fototoestel gebruiksklaar zou zijn en dat het huis dan ook versierd zou zijn. En wat is het dan toch fijn dat ze al 9 jaar wordt, want ze had er alle begrip voor dat het even wat anders was gelopen dan gepland. Ondanks dat Igor zich nog aardig gammel voelde hebben we ons toch met z'n vieren klaargemaakt en zijn we MaJin naar school gaan brengen. Nadat we de jarige job met haar traktaties hadden afgezet zijn wij weer naar huis gegaan en is Igor toch nog maar even naar bed gegaan. Om 11.00 uur zijn we de boel gaan versieren, zodat alles er vrolijk en feestelijk uit zou zien als MaJin uit school zou komen. Toen MaJin thuiskwam wilde ze gelijk haar fototoestel uitproberen en er zijn inmiddels al veel foto's gemaakt.

Natuurlijk moest ons meisje nog terug naar school en dit gaf papa en Jibin nog even de gelegenheid om lekker een dutje te doen en hierdoor had ik ook mijn handen vrij en heb ik lekker naar "Waar is de mol?" gekeken (programma gemist). Toen ik om 15.30 uur ons meisje van school had gehaald, kwamen beide opa's en oma's langs om toch even hun kleindochter te kunnen feliciteren. De rest van de familie en vrienden komen zaterdag, want dan vieren we pas echt haar verjaardag. Mijn ouders zijn blijven eten en de jarige job had frietjes uitgekozen dus op Igor na hebben we zitten genieten van deze heerlijke maaltijd. En als er frietjes zijn, dan zijn er van ons mannetje wel leuke foto's te maken tijdens de maaltijd.

Na het eten hebben we het gebruikelijke ritueel opgestart, zodat Jibin toch gewoon op tijd in bed zou liggen. Ik hoop dat hij vannacht wat rustiger slaapt. MaJin ligt er inmiddels ook in en ze kijkt nu uit naar zaterdag, de dag waarop haar feestje echt wordt gevierd.

Sneeuwpret

Gisteren heeft Jibin volgens mij voor de eerste keer kennis gemaakt met het fenomeen sneeuw. Al vroeg mocht hij gisteren de kou trotseren. Goed ingepakt is hij zijn zus mee naar school gaan brengen en alsof het de gewoonste zaak was, baggerde hij lekker mee in de sneeuw. Eenmaal weer thuis gaf hij wel aan dat het koud en nat was. Vervolgens heeft hij heel lief met zijn Chuggington treintjes zitten spelen en wat zijn wij trots dat ons mannetje dat hij zich al zo goed zelf kan vermaken. Om 12.00 uur zijn we weer richting school gegaan om ons meisje weer op te halen, maar deze keer konden we de slee meenemen, want inmiddels was er genoeg sneeuw gevallen. Dit vond Jibin helemaal fantastisch. Hij zat helemaal te glimmen op de slee, behalve als papa iets te hard aan het touw trok klonk het luid; Nee, neeeeeee niet doen papa. Het blijft toch onze held. Toen MaJin de deur uit kwam lopen, kwam er ook bij haar gelijk een lach op haar gezicht. In eerste instantie wilde ze haar broertje trekken, maar daar kwam ze al snel van terug en binnen no-time zat ze achter haar broertje op de slee. Wat hadden ze een pret en wij dus ook. Meerdere malen kieperde de slee om en lagen ze met z'n tweeen in sneeuw en een lol dat ze hadden. Helaas had ik de fotocamera niet bij me, maar thuis heb ik nog wat leuke plaatjes kunnen schieten.

Nadat we met z'n viertjes een boterham hadden gegeten hebben we MaJin deze keer met de auto naar school gebracht, zodat wij gelijk door konden om Jibin bij mijn ouders af te zetten. Jibin mocht lekker bij opa en oma gaan spelen, zodat papa en mama lekker een middagje naar de sauna konden. We hebben er echt even van genoten alleen heeft het niet het gewenste effect gehad op mijn verkoudheid. Toen wij om 18.30 uur weer terug waren, was MaJin ook al een tijdje bij opa en oma en zaten ze lekker aan de frietjes. Het was weer erg goed gegaan en Jibin heeft zich prima vermaakt zonder ons. Dit geeft een hoop vertrouwen voor als ik weer moet gaan werken. Toch merk je dat hij het ook wel weer fijn vindt dat wij er weer zijn en hij komt ons dan ook regelmatig even opzoeken en bij ons zitten (gelukkig maar). Eenmaal thuis is ons mannetje gelijk in bad en naar bed gegaan en al snel was hij in dromenland. MaJin mocht nog even naar de Voice kijken, maar het einde heeft ze niet meer meegekregen. Zo leuk om te zien dat ze zich steeds meer gaat interesseren voor muziek en daarin al een eigen smaak ontwikkeld. Jawel, de kleintjes worden groot.

Verslag afgelopen 2 dagen

Gisteren was het natuurlijk 5 december, de dag van pakjesavond. Aangezien Sinterklaas de dag er voor al op school was langs geweest, moest deze ochtend met iets anders worden gevuld. Werken is er echter niet van gekomen, want de meeste kinderen waren aardig nerveus voor wat de avond hen zou brengen, dus hebben ze gezellig zitten knutselen en hebben ze film gekeken. Om 12.30 uur hebben we ons meisje van school gehaald en hebben we wat gegeten. Daarna zijn we met z'n viertjes boodschappen gaan doen, in de hoop dat Jibin even een dutje zou doen in de buggy, maar helaas had hij daar absoluut geen zin in. Om 15.30 uur zijn we naar Ingrid gereden, omdat zij haar verjaardag vierde en zolang we dit kunnen combineren met pakjesavond, zijn wij van de partij. De meiden doken gelijk naar boven en ook Youri ging met zijn neefje boven spelen. Jibin heeft zich vervolgens uitstekend in zijn uppie vermaakt met spulletjes van Youri. Helaas werd dit wat lastiger toen Youri weer naar beneden kwam, want ook voor hem is het nog lastig om te zien dat iemand anders met zijn spulletjes speelt, dus dat gaf zo af en toe wel wat spanning. Ik vermoed dat het nog wel een tijdje gaat duren voordat de twee jongens gezellig met elkaar kunnen spelen, maar we hebben geduld. Voor het gemak hebben we nog lekker pasta meegegeten om vervolgens om 19.00 uur afscheid te nemen van het feestvarken en naar huis te rijden. Tenslotte kregen wij ook nog bezoek van beide opa's en oma's. Toen wij voor de deur stonden wilde MaJin als eerste naar binnen, want zij hoopte dat zij net als vorig jaar een grote mand met cadeautjes voor de openhaard zou zien staan, maar helaas was dit niet het geval. Ze was behoorlijk teleurgesteld, maar begreep het min of meer ook wel, aangezien de kast al vol stond met pakjes van de Sint. Na een tijdje vond ik het zo zielig voor ons meisje, dat ik per ongeluk een kussen van de bank omstootte waardoor er een pakje tevoorschijn kwam. Meteen klaarde haar gezicht op en ze begreep dat de cadeautjes dus verstopt lagen in het huis. Toen beide opa's en oma's binnen waren, kon de zoektocht beginnen.

De bedoeling was dat eerst de pakjes werden verzameld en daarna mocht er uitgepakt worden. Het was weer een hele berg en ik vraag mij echt af waar we het allemaal moeten laten. Op schoot van papa werden de pakjes uitgepakt en ons mannetje weet nog steeds niet wat hem allemaal overkomt en daar zijn wij natuurlijk zelf schuldig aan.

Na het uitpakken moest er natuurlijk nog wel even gespeeld worden en Jibin koos zijn radio bestuurbare auto en MaJin wilde graag het spel Bert Bever met de oma's spelen.

Beide kids hebben zich nog even uitstekend vermaakt en ook wij hebben het reuze naar onze zin gehad. Helaas bezorgde deze drukke dag ons wel een onrustige nacht, maar we weten inmiddels dat dit van tijdelijke aard is. Vandaag had MaJin een studiedag, dus die was de hele dag vrij. Ook Igor, die in de nachtdienst zat heeft 2 nachten vrij genomen, dus we zijn vanmorgen rustig opgestart. Ik helemaal, want toen Igor om 8.30 uur met de kinderen naar beneden is gegaan ben ik nog een tijdje blijven liggen. Ik voel me al weken niet zo lekker, maar de afgelopen dagen wordt het steeds erger, dus tijd om even gas terug te nemen nu daar de mogelijk voor was. Rond een uur of tien ben ik naar beneden gegaan en beide kinderen waren heerlijk aan het spelen met hun nieuwe spulletjes. Jibin met zijn uitgebreide treinset van Chuggington en MaJin met haar Playmobil Disco, waar ze dolgelukkig mee is.

Beide kinderen hebben de hele ochtend heerlijk zitten spelen en we hebben zitten genieten van het aanblik hiervan. Daarnaast zijn we ook voorzichtig begonnen om alles weer ergens een plekje te geven en wonder boven wonder is dit aardig gelukt. Het tafelvoetbalspel is tot ongenoegen van de kids naar de speelzolder verhuisd, dus de volgende keer als we met z'n vieren een potje voetbal willen spelen, verplaatsen we ons naar boven.

Na 's middags een boterhammetje te hebben gegeten, stelde Igor voor om naar de Efteling te gaan. MaJin en Jibin hadden hier wel oren naar, maar ik heb het voorstel voor eigen bestwil afgeslagen. Natuurlijk was ik graag meegegaan, maar het verstandiger om dit niet te doen en gewoon even op bed te gaan liggen. Nadat iedereen warm was aangekleed is Igor gegaan en ben ik naar boven gegaan. Na zo'n 2 uur kreeg ik een telefoontje van MaJin, waarin ze enthousiast vertelde dat het erg gezellig was en dat ze samen met Jibin en papa in de Bobbaan was geweest. Onze stoere vent heeft er dus een eerste achtbaanrit opzitten en hij is niet ziek geworden. Yessssssssss. Verder was het zo rustig dat ze in verschillende attracties 2 keer zijn gegaan. Daarnaast hebben ze gezellig wat gedronken in de Pandadroom en ook daar hebben MaJin en Jibin heel leuk met elkaar gespeeld. De keren dat broer en zus het erg gezellig hebben met elkaar komen steeds vaker voor en daarnaast wordt er tussen die twee ook steeds meer geknuffeld. Heerlijk om ze dan zo samen te zien. Ook vandaag heeft ons mannetje zijn middagslaapje overgeslagen met als gevolg dat hij zijn ogen bij het avondeten nauwelijks open kon houden. Hij is dan ook gelijk na het eten in bad en naar bed gegaan en voor 19.00 uur was hij al in dromenland. MaJin en ik hebben dan ook in alle rust naar haar nieuw verkregen dvd Madagascar 3 gekeken. Wat is dit toch een leuke film. Ook ons meisje is daarna gelijk naar bed gegaan, want morgen moet ze toch gewoon naar school. Morgen hebben we het een en ander kunnen regelen, waardoor Igor en ik 's middags een paar uurtjes naar de sauna kunnen. Mijn ouders hadden hiervoor kaartjes gewonnen, maar zij gaan hier nooit naar toe, dus hebben wij ze gekregen. Wij hebben hier ontzettend veel zin in en ik hoop dat ik er wat van opknap.

Wat een cadeautjes

En ja hoor, zoals verwacht had Sinterklaas er lucht van gekregen dat we vandaag met de hele familie van Igor bij elkaar zouden zijn voor opa's verjaardag, dus heeft hij deze gelegenheid aangegrepen om "wat" pakjes achter te laten. Ze lagen/stonden al op de kinderen te wachten toen we binnen kwamen. MaJin was het liefst gelijk begonnen met uitpakken, maar Jibin had er geen haast mee. Die had de dierengeluidentrein van zo'n 15 jaar oud, weer uit de speelkamer gehaald en was daar druk mee bezig. Uiteindelijk heeft ome Pieter na zo'n half uur het startschot maar gegeven en na het eerste pakje was ook ons mannetje niet meer te stoppen. Volgens hem was alles van Jibin, maar ondanks dat er inderdaad wel erg veel pakjes voor ons mannetje bij zaten, was toch echt niet alles voor hem. Beide kids zijn vreselijk verwend en het hoogtepunt was het enorme pak waar beide namen opstonden. Dit was een vier-in-een tafelvoetbal, biljart, pingpong en"air"hockeyspel. Dit moest natuurlijk gelijk worden uitgeprobeerd en niet alleen door MaJin en Jibin, maar ook door de rest van de familie. Ik ben benieuwd of die familie ook te porren is voor een middagje Limbo-dansen. Ook een van de cadeaus. Van al dat uitpakken en spelen hadden we toch wel trek gekregen en op verzoek van opa hebben we heerlijk koude schotel gegeten, zijn lievelingskostje. Onze kinderen worden daar niet erg blij van, dus voor hen hebben we een pizza in de oven gegooid en die ging er bij beiden goed in. Bijtijds zijn we naar huis gegaan en op dit moment ligt ons mannetje al heerlijk in zijn bedje te slapen. Ik zit nu te twijfelen of ik Sinterklaas misschien een brief moet schrijven, waarin ik vertel dat hij MaJin en Jibin al zo ontzettend verwend heeft, dat hij woensdag niet meer langs hoeft te komen. Ik ben alleen bang dat dit nu te laat is en dat hij de cadeautjes al heeft gekocht. We zullen het woensdag wel zien.

En dan is het alweer december

En zo zijn we alweer in de laatste maand van het jaar 2012 aanbeland. Een veelbewogen jaar, maar waar we met hele warme gevoelens op terugkijken, maar daarover later meer. Eerst deze overvolle december maand maar eens doorkomen, want de agenda staat behoorlijk vol. We beginnen morgen met het vieren van opa's verjaardag (vader van Igor) en wie weet brengt de Sint ongezien ook dit jaar weer een bezoekje. Dan hebben we de komende week de verjaardag van onze lieve vriendin Ingrid en natuurlijk pakjesavond. Dan hebben we het volgende weekend een aankomstfeesje en de verjaardag van mijn schoonzus. 11 December wordt ons meisje alweer 9 jaar en dat vieren we zaterdag de 15de. Die zondag 16 december is ons meisje alweer 8 jaar bij ons en is het MaJin's eerste kusjes-dag. Dan staat er nog een etentje met mijn werk op de agenda, MaJin's kinderfeest, een avondje met de meiden van het meidenweekend, Igor's verjaardag, de kerstdagen, de verjaardag van de andere opa (mijn vader), de verjaardag van Fenna en dan tenslotte oudjaar. Zoals jullie kunnen lezen hoeven wij ons niet te vervelen. Toch waren wij van mening dat er nog wel wat bij kon, dus zijn wij vandaag onze campingbuurtjes gaan opzoeken. Zij hadden ons laten weten dat zij dit weekend op de camping zaten, dus vanmiddag de zwemspullen in de auto gegooid en naar hun caravan gereden. Na een kop koffie zijn we met z'n allen naar het zwembad gegaan en de kids hebben genoten. MaJin heeft zich prima vermaakt met Lisa en Jibin had vriendinnetje Fleur waar hij zich prima mee vermaakte. Ons mannetje vindt zwemmen helemaal geweldig en kent ook helemaal geen angst, dus dat is opletten geblazen. Hieronder wat aktiefoto's.

Om 16.30 uur zijn we gaan douchen en aankleden en zijn we weer naar huis gereden. Zoals verwacht viel ons mannetje in de auto al in slaap, maar er moest nog wel gegeten worden. We hebben hem ruim een half uur laten slapen en toen hebben we hem wakker gemaakt. Hij heeft vervolgens gegeten als een bootwerker en er werd zelfs niet moeilijk gedaan over de diverse groenten die in de pasta verwerkt waren (moeten we dus vaker doen, zwemmen). Om 20.00 uur lag Jibin alweer heerlijk te slapen en ons meisje gaat er ook zo in, want die lag er gisteren veel te laat in.