Het vervolg ....

Na mijn vorige bericht hebben we weer een paar onrustige nachten gehad, waarin ons mannetje met grote regelmaat wakker was. Het hele China gebeuren hield hem aardig bezig en ook al merkten we overdag weinig aan hem, 's nacht ging er blijkbaar een hoop om in dat bolletje. We hebben hem zelf 2 nachten tussen ons in gehad, terwijl wij dat, op de allereerste nacht na, niet eerder hadden gedaan. Hij gaf duidelijk aan dat hij verdrietig was en dat hij de kindjes in China miste. Vervolgens kroop hij bijna in mij en zo viel hij uiteindelijk nog een paar uurtjes in slaap. Door de korte nachtjes hebben we besloten hem woensdag thuis te houden, lekker bij papa en mama weer even tot rust komen en dat heeft hem goed gedaan. Daarna is het weer stukken beter gegaan en heeft hij de nachten gelukkig weer doorgeslapen.

Afgelopen donderdag vonden de 10-minuten gesprekken plaats. Om 18.30 uur hadden we een gesprek met de juffen van MaJin en om 18.50 uur met de juffen van Jibin. Van de juffen van MaJin hebben we niet zo heel veel nieuws te horen gekregen. Ze is een hele serieuze en harde werkster en ze is eigenlijk bij iedereen wel geliefd. Ze is vrij rustig ???? en volgens de juffen is er nooit iemand die over ons meisje komt klagen. Of toch, eigenlijk pas nog kwam er een jongen in de klas naar de juf toe om te vertellen dat MaJin hem geduwd had. MaJin stond erbij en zei dat hij eerst geduwd had. De juf moest zich omdraaien om niet in de lach te schieten. Ze was namelijk blij verrast dat ons meisje wel degelijk voor zichzelf op kwam en meer pit in zich had dan zij in eerste instantie dacht. Ze vond het helemaal geweldig, maar ja dat mag je als juf natuurlijk niet laten blijken. Toen wij de juffen vertelden dat we erg blij waren dat MaJin zo serieus en hard werkte op school, omdat ze thuis nogal eens als een wervelwind door het huis kan gaan, zaten zij ons aan te kijken alsof ze water zagen branden. Zij konden zich niet voorstellen dat MaJin soms zo druk kan zijn en zelfs tijdens het eten niet stil aan tafel kan zitten. Wij waren in zijn geheel niet verbaasd door deze reactie, want die krijgen we elk jaar. Blijkbaar houdt ons meisje zich op school keurig in om vervolgens al haar opgespaarde energie thuis de vrije loop te laten. Ach, liever zo dan andersom.

Toen waren de juffen van Jibin aan de beurt. Gelukkig hadden we hier wat meer tijd, want zij hadden per kind 20 minuten uitgetrokken. We hebben het nogmaals met hen over zijn achtergrond gehad en over wat wij van zijn eerste jaren weten. Zij gaven ook gelijk aan dat ze het heel moeilijk vonden om hem te beoordelen, want ook al loopt hij op diverse punten nog wat achter, wel zijn zij van mening dat hij enorme sprongen heeft gemaakt in dat jaar (+ 2 maanden) dat hij nu in Nederland is. Ondanks dat het er nu misschien nog niet uitkomt, zijn zij van mening dat het wel een pienter mannetje is.
Hij is gewoon nog erg jong in zijn doen en laten en nog heel erg op zichzelf gericht. Inmiddels hebben zij ook ervaren dat hij erg eigenwijs kan zijn en als hij ergens geen zin in heeft, dan doet hij het ook niet. Ze vinden het dan best moeilijk om hiermee om te gaan. omdat ze in zijn situatie niet goed weten hoe dit aan te pakken. Gelukkig heb ik een tijdje geleden een brochure bij adoptienazorg besteld; Adoptiekind in de groep, en deze heb ik dan ook aan hen gegeven. Ze waren hier erg blij mee, want op onze school hebben ze vrijwel geen ervaring met adoptiekinderen. Ook hebben we definitief besloten Jibin wekelijks 4 dagen naar school te laten gaan. Dit betekent dat we hem eens in de 2 weken de woensdagochtend thuishouden. De andere week hebben ze vrijdags roostervrij. Ergens in februari zullen we nogmaals een gesprek hebben om de boel te evalueren en tussentijds hebben we natuurlijk ook contact met elkaar.

Vrijdag hebben ze bij MaJin in de klas (dit jaar voor het eerst) lootjes getrokken voor de surprise. MaJin heeft helaas het meest vervelende jongetje van de klas getrokken, waar ze natuurlijk enorm van baalde. Toch weet ik zeker dat ze haar uiterste best gaat doen om er een mooie surprise van te maken en daarnaast heeft ze al wat cadeautjes in gedachte, dus dat komt wel goed. Van school hebben ze allemaal een envelop met 3 euro meegekregen voor het cadeautje. Ik moet zeggen dit vind ik wel erg netjes, want zo kunnen ouders niet zeggen dat ze het niet kunnen missen. Ook de materialen voor de surprise kunnen ze op school halen.

Vandaag hebben we natuurlijk voor de televisie gezeten om naar de intocht van Sinterklaas te kijken. En ook al vind Jibin het allemaal al reuze interessant en spannend, ik geloof dat ons meisje nog enthousiaster is. Het lijkt wel dat ze er eigenlijk helemaal niet aan wil dat Sinterklaas niet bestaat, ook al weet ze dit inmiddels wel. Ze vindt het gewoon veel leuker om er  nog helemaal in mee te gaan en voor Jibin is dit misschien ook wel leuker. We hebben dus gewoon nog 2 stuiterende kinderen hier in huis en dat zal na morgen misschien nog wel erger worden, omdat we dan Sinterklaas hier gaan verwelkomen. We zullen het zien.