Weer als vanouds

Vanaf dat MaJin bij ons is, gaan wij elk jaar samen met onze vrienden San en Ingrid naar de intocht van Sinterklaas. En ook dit jaar hadden we weer met hen afgesproken. In eerste instantie zouden we elkaar rond 14.00 uur op de afgesproken treffen. In ieder geval wat later dan voorgaande jaren, want elk jaar staan we daar minimaal een uur te blauwbekken en daar hadden we inmiddels van geleerd. Dit betekende dat we voor de middag nog tijd hadden om naar de verjaardag van neef Dennis te gaan die 21 jaar werd. Na de koffie en een heerlijk stukje taart zijn we iets na 12.30 uur weer naar huis gereden en eenmaal thuis hebben we voor de zekerheid nog even op internet gekeken voor de route en de verwachte eindtijd. We zagen dat de geplande eindtijd 14.00 uur was en na even contact te hebben gehad met San, bleek dat de intocht ook nog eens op tijd uit de haven was vertrokken, dus als een speer zijn we weer in de auto gestapt en richting het centrum gereden. Om 13.30 uur stonden we op de afgesproken plek en hier kon Jibin al wat wennen aan de zwarte pieten die pepernoten aan het uitdelen waren.

Ondanks dat hij de afgelopen week vol interesse naar het Sinterklaasjournaal heeft gekeken, waren de pieten in het echt toch wel wat enger. Gelukkig durfde hij uiteindelijk met hulp van zijn grote zus toch wat pepernoten aan te nemen. Kort na ons arriveerden ook San en Ingrid met de kids en samen zijn we naar ons vaste stekje gelopen.  Helaas was het toch weer zo'n 45 minuten wachten voordat de stoet voorbij kwam, dus blijkbaar hebben we er nog steeds niets van geleerd. De ene piet na de andere kwam voorbij en tussendoor reden wat reclame wagens. De kinderen genoten van de zakjes die gevuld werden met pepernoten en manderijnen en wij genoten van de gezichtjes van de kinderen. Het was moeilijk te zien wie er nu het meest genoot, Youri en Jibin of Rosalie en MaJin. Ik denk zelfs de laatste twee.

Na de intocht zijn we ons gaan opwarmen in een cafeetje, maar in tegenstelling tot andere jaren, was er nu niet zoveel te beleven. Lopen er andere jaren diverse pieten rond om de kinderen wat te vermaken met muziek, dans en ballonnen, nu was er geen piet te bekennen. Er stond wel een grote tafel met daarop kleurplaten met stiften en wat ander speelgoed en er lag wat strooigoed, dus ze hebben zich wel prima vermaakt, maar het was zeker niet zo leuk als andere jaren.

Nadat we wat hadden gedronken en gesnackt besloten we om deze keer maar eten te gaan halen om gezamenlijk bij San en Ingrid op te eten in plaats van ergens in een restaurant/eetcafe te gaan eten. De jongens zaten er al aardig doorheen en uit eten gaan zou waarschijnlijk geen succes worden. De heren zijn toen lekker Chinees gaan halen en Ingrid en ik zijn bij hen thuis alvast de tafel gaan dekken. In de tussentijd hebben Youri en Jibin heel leuk met elkaar gespeeld. Ik moet zeggen dat gaat echte elke keer weer beter. Om 18.00 uur kwamen de heren terug met tassen vol en ook al leek het in eerste instantie veel te veel te zijn. Uiteindelijk is vrijwel alles opgegaan. Na nog een kopje thee/koffie te hebben gedronken zijn we om 19.15 uur naar huis gegaan, waar de kids zoals beloofd hun schoen mochten zetten.

Een half uur later dan normaal lag ons mannetje in dromenland en ook MaJin lag er keurig op tijd in. Een hectische tijd staat voor de deur, maar we proberen zo goed en zo kwaad als het kan ze zoveel mogelijk in het ritme te houden.