Movie Park

Donderdagochtend ging om 7.30 uur de wekker. Eerst met z'n vieren een licht ontbijt genuttigd, lees pannenkoeken, daarna aangekleed en wat Jibin betreft een reispilletje ingenomen. Spulletjes in de auto gezet en iets na negenen waren we onderweg naar Bottrop. Ook Karin, Marcel en Fenna zouden rond die tijd wegrijden, zodat we rond 11.00 uur elkaar op de parkeerplaats ergens zouden ontmoeten. De reis verliep voorspoedig tot de laatste 6 km. Hier hebben we uiteindelijk nog 3 kwartier over gedaan, waardoor we pas om 11.30 uur het veld op reden waar we de auto konden parkeren. Karin, Marcel en Fenna waren via een andere route gekomen en zaten al bij de ingang van het park op ons te wachten. Gelukkig hadden zij de kaartjes al opgehaald en konden wij gelijk mee doorlopen. De pret kon beginnen.

Het was inmiddels alweer een jaar of zeven geleden dat we hier voor het laatst waren geweest en ik herkende er nog maar weinig van terug. Het duurde dan ook even voordat we onze weg een beetje hadden gevonden. De meiden wilden gelijk in een achtbaan en omdat de rij nogal lang was is Igor met Jibin naar de autootjes gegaan. Van efficiënt werken hebben ze hier volgens mij nog nooit gehoord. Het was druk, maar de wachttijd zou op z'n minst gehalveerd kunnen worden. Bij elke attractie staat slechts een medewerker en diegene helpt iedereen zowat persoonlijk met instappen, dan volgt er een zeer grondige controle van alle veiligheidsmaatregelen (op zich niet verkeerd) en na het ritje helpt ie ook nog iedereen persoonlijk mee uitstappen. Bij de autootjes ging het er nog triester aan toe. Hier hebben we staan timen en per keer konden er 5 kinderen in een auto en totaal duurde het van de ene wissel naar de andere wissel ruim een kwartier. Op een dag kan je dan ook niet heel veel attracties doen en op elkaar wachten als de een niet in de attractie wil is ook bijna geen optie. Toch hebben we het reuze naar onze zin gehad en hebben we de dingen gedaan die we wilden doen.

Ook wat betreft het weer hadden we niet te klagen. De zon liet zich regelmatig zien en de temperatuur was goed, dus menig waterattractie is bezocht. Uiteindelijk gingen we, doordat we al wat later waren aangekomen en de lange wachttijden, later eten dan gepland met als gevolg dat er nog maar weinig te krijgen was. Vreemd voor zo'n pretpark in het hoogseizoen, maar ach onze buikjes raakten toch gevuld, dus we doen er verder niet moeilijk over. Voordat we het park verlieten hebben we onze kaartjes omgeruild voor de tweede dag gratis armbandjes en zijn we naar het hotel gereden. Jibin viel binnen no-time in de auto in slaap en hebben we slapend in bed kunnen leggen. MaJin heeft nog even op haar tablet gespeeld, maar ook zij is niet veel later gaan slapen. De kids waren op. Igor is met Marcel nog even de stad Essen ingegaan en Karin en ik zijn braaf bij onze kids gebleven. Jammer genoeg zaten we niet op dezelfde etage naast elkaar, anders hadden we nog een ouderwetse gangsessie kunnen houden.

Vrijdagochtend waren we allemaal rond 8.00 uur wakker en na een heerlijke douche zaten we om 9.00 uur met z'n allen aan de ontbijttafel. Even een bodempje leggen voor de dag die komen ging om vervolgens om 9.45 uur weer richting het park te rijden. Met onze roze bandjes konden we zo naar binnenlopen en opnieuw werd er druk overlegd welke attracties zeker nog uitgeprobeerd moesten worden. MaJin wilde mij in ieder geval nog meenemen in de Horror achtbaan en ze wilde samen met Fenna ook nog in een of andere ronddraaiende, misselijkmakende, op en neer gaande draaischijf. Veel plezier, ons niet gezien. Terwijl wij bij de meiden bleven kijken, zijn Karin en Marcel samen in een andere achtbaan gegaan. Iets waar Marcel later toch wel spijt van had. Jibin heeft alles op zijn gemak aan zitten kijken en heeft absoluut niet moeilijk gedaan over het feit dat hij wat vaker moest wachten dan de meiden. En de meiden vonden het blijkbaar niet erg om van de ene wachtrij van een uur in de andere te stappen. Na de middag zijn we toch maar even gaan splitsen, want we wilden ons mannetje toch ook nog wat attracties gunnen. MaJin is met Karin, Marcel en Fenna meegegaan.

Jibin heeft overigens niet alleen deze kleuterattraties gedaan, hij is ook nog in een heuse raketachtbaan geweest en dat vond hij super cool. Hij had gelijk de smaak te pakken en wilde vervolgens nog allerlei andere achtbanen uitproberen, maar hiervoor was hij helaas te klein. Tegen 15.30 uur hebben we de andere weer opgezocht en hebben we samen naar de "spectaculaire" show van Sponsebob, Patrick, Diego en Dora gekeken. Na dit stukje entertainment zijn we richting de restaurants gelopen, want niet alleen wilden we deze keer op tijd eten, het werd ook alsmaar donkerder en donkerder en volgens de buienradar zat er een flinke bui aan te komen, dus we wilden ook graag droog zitten. We waren dan ook net in het Italiaanse restaurant toen het met bakken uit de hemel kwam.

Gelukkig waren we een van de eerste en was er nog voldoende plek voor ons zevenen, want 5 minuten later was dat helemaal anders. We hebben een grote familiepizza besteld en Igor een broodje en deze hebben we heerlijk onder tal van jaloerse blikken op zitten eten. Daarna hebben de kids nog lekker een ijsje gegeten en hebben wij nog een kop koffie/ thee gehaald. Sorry alle wachtenden, maar wie het eerst komt wie het eerst maalt.

Uiteindelijk zijn we om 18.30 uur opgestaan en richting de uitgang gelopen. Het was inmiddels gestopt met heel hard regenen en slechts een klein beetje nat zijn we bij de auto aangekomen. Hier hebben we afscheid genomen van Karin, Marcel en Fenna en om 19.15 uur waren we onderweg naar huis.
We kunnen terugkijken op 2 gezellige dagen met onze lieve vrienden, maar eerlijk is eerlijk wij zijn een beetje veel verwend en dit park kan toch echt niet tippen aan Disney en de Efteling.
Om 21.00 uur parkeerde Igor de auto voor de deur en hiermee zat de vakantie er officieel op. We hebben genoten van afgelopen drie weken. Het was wel een beetje wennen dat we ons meisje zoveel minder hebben gezien dan andere jaren. Tenslotte worden de kleintjes groot en hebben ze hun papa en mama niet overal meer bij nodig. Loslaten hoort er nu eenmaal bij, ook al valt dat deze mama soms wat zwaar. Gelukkig hebben we samen ook nog wel veel leuke dingen gedaan en dat maakt ook weer een hoop goed.