Lilypie Waiting to Adopt tickers

Lilypie Waiting to Adopt tickers

maandag 2 februari 2015

Het was me het weekje wel

Afgelopen dinsdag zat MaJin met waterige ogen aan de ontbijttafel en ze klaagde van keelpijn en hoofdpijn. Na haar even te hebben getemperatuurd bleek dat ze flinke verhoging had, dus we besloten haar thuis te houden. Dat had Jibin ook graag gedaan, maar helaas voor ons mannetje, maar hij moest toch echt naar school. Gedurende de dag begon ons meisje ook vreselijk te hoesten en dit kwam haar hoofd- en keelpijn niet ten goeden. Wat voelde ons meisje zich vreselijk beroerd. Ze wilde geen TV aan en ook van haar tablet moest ze niks weten en dat zegt een hoop. De hele dinsdag en woensdag heeft ze met een koel washandje op haar hoofd stilletjes op de bank gelegen. Eten wilde ze niet, maar gelukkig kreeg ze genoeg vocht naar binnen met het innemen van de paracetamol en hoestdrank.
Terwijl ons meisje zo zielig was, stond voor Jibin zijn eerste kinderfeestje voor de deur. Het piratenfeest van Thomas. Volledig in stijl toog hij woensdagmiddag naar Thomas, wat had hij er zin in.


Om 17.30 uur konden we hem weer ophalen en wat was hij enthousiast. Ze hadden een schatkistje geknutseld en een piratenshirt beschilderd en spelletjes gedaan en volgens de mama van Thomas had hij heel goed  meegedaan. Het volgende feestje is waarschijnlijk zijn eigen kinderfeest, want volgende maand wordt onze jongste kanjer alweer 6 jaar.

Donderdag begon ook Igor flink te bulderen en ook ons meisje was nog niet opgeknapt, dus de ziektekiemen dwarrelden hier door het huis. De nachten waren ook behoorlijk onrustig, dus dat hakte er flink in. Vrijdag bood oma aan de kinderen te laten logeren, zodat wij een keer een hele nacht door zouden kunnen slapen. Na eerst bij oma te hebben gegeten, stortte ons meisje weer helemaal in en had ze opnieuw verhoging. We besloten dan ook om haar toch maar weer mee naar huis te nemen. Na een paracetamol knapte ze weer enigszins op en vervolgens heeft ze een goede nacht gemaakt. Zaterdag leek eindelijk het ergste leed te zijn geleden op het hoesten na. Gelukkig.

Ons mannetje had heerlijk geslapen bij oma en toen Igor Jibin om 10.15 uur ging ophalen voor de zwemles, had hij net zijn derde boterham naar binnen gewerkt. Blijkbaar hadden die boterhammen hem goed gedaan, want hij had heel goed zijn best gedaan bij de zwemles en volgens de juf is hij nu bijna zover om naar het volgende (tweede) groepje te gaan. Laten we hopen dat hij inderdaad na de carnavalsvakantie over mag, want dan heeft hij tenslotte toch een heel jaar over groepje 1 gedaan. Ach, gelukkig hebben wij zijn diploma's A,B en C afgekocht, dus al duurt het nog 3 jaar ons kost het geen cent meer.

's Avonds zijn MaJin en ik samen met tante Jolanda en oma naar Den Bosch gereden voor de musical DreamGirls. Dit was oma's verlate verjaardagscadeau en als verrassing ging MaJin ook mee en dit had ons meisje tot het einde toe geheim weten te houden. Oma was zeer blij verrast. Met z'n viertjes zijn we eerst even wat gaan eten en om 20.00 uur zaten we er helemaal klaar voor.


We hebben een heerlijke avond gehad en ook MaJin heeft er van genoten ook al zei het verhaal haar natuurlijk niet zoveel. Uiteindelijk klonk om 22.30 uur het finalelied en niet veel later verlieten we de zaal.


Eenmaal in de auto was ons meisje al snel vertrokken. Thuis heeft ze gelijk haar pyjama aangetrokken en haar tanden gepoetst en om iets voor middernacht lag ons meisje erin. Zondag heeft ze heerlijk tot 10.30 uur uitgeslapen ( Jibin tot 6.20 uur), dus ze had haar uurtjes wel gemaakt. 's Middags is Igor met de kinderen naar SponsBob de film geweest, want Jibin had het daar al een tijdje over en weer om een stukje te fietsen was het ook niet echt. Ik ben lekker thuis gebleven, want eerlijk is eerlijk het was een pittig weekje.

Dat wordt het ook voor MaJin, want ze heeft natuurlijk bijna een hele week school gemist en er moet een hoop ingehaald worden. Elke dag minimaal een toets, de voorbereidingen voor haar spreekbeurt die naar volgende week maandag is verschoven en dan nog het gewone huiswerk. Arm kind.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten