Dag 11 t/m 14

* Dag 11; Vandaag opnieuw een reisdag en wel naar de Chengdu, de stad waar we toen bijna 4 jaar geleden Jibin in onze armen mochten sluiten. Helaas hadden we ook nu vertraging en kwamen we pas rond 17.00 uur op de luchthaven van Chengdu aan. Hier stond onze gids Dustin al op ons te wachten en hij bracht ons met een heerlijk ruime bus naar ons hotel voor 1 nacht.We zaten midden in een traditionele Chinese straat in een super leuk cortyard hotel. Omringd door lampionnen en bladgoud en voor de verandering ook meerdere Nederlandse gezinnen. Na de bagage op de kamers te hebben gezet zijn we nog een stukje in de omgeving gaan wandelen. We herkenden niets van 4 jaar geleden, maar Chengdu is dan ook een zeer grote stad. Voor het avondeten zijn we teruggegaan naar ons hotel en hier hebben de kids zitten smullen van een pizza.

* Dag 12; Vandaag vertrokken we al vroeg naar het Panda Park. Aangezien in China de vakantie ook was begonnen en het ook nog eens erg warm was, was dit waarschijnlijk het beste moment om toch nog een paar panda's (actief) te kunnen zien. Dit viel alsnog tegen als je het vergeleek met 4 jaar geleden. We hebben helaas maar weinig reuze panda's gezien, maar wel verschillend pasgeboren panda's. Ook bij de rode panda was er weinig te beleven. Jammer, want we hadden hier erg naar uitgekeken. Toch was het ook wel weer bijzonder om hier nogmaals te zijn. Natuurlijk hebben we het bezoek afgesloten in de Pandashop. Vervolgens zijn we in onze bus gestapt en zijn we naar Yibin gereden, de geboorteplaats van Jibin en de plek waar hij zo'n drieënhalf jaar heeft gewoond. Het was een rit van zo'n 4 uur en op een gegeven moment kwamen we zelfs een wegbewijzering tegen waar zowel Yibin als Kunming op stond. Deze twee speciale plaatsen liggen dus echt niet heel ver uit elkaar (volgens Chinese maatstaven). Aangekomen in het hotel hebben we onze spullen op de kamers gezet en heeft Dustin ons naar een lokaal hotpot restaurant gebracht, waar hij voor ons de bestelling heeft gedaan en vervolgens is gegaan. We hebben heerlijk gegeten en ........er was Wifi (iets wat we deze keer niet in het hotel hadden)

* Dag 13; Deze dag stond in het teken van het bezoek aan het kindertehuis van Jibin. We werden om 9.00 uur verwacht, dus op tijd opgestaan. Eenmaal aangekomen bij het tehuis werden we al opgewacht door een tweetal enthousiaste verzorgsters. Ook kwam de directeur al gelijk naar buiten gelopen. Fijn om de persoon te zien die blijkbaar een hele hechte band met Jibin had. Een ding werd duidelijk bij dit bezoek, ons mannetje was zeer geliefd en iedereen die hem kende was blij hem weer te zien. Ik vond het wel moeilijk om te zien dat er nog steeds kindjes in het tehuis zitten die er ook al zaten toen Jibin daar nog woonde. Waarschijnlijk is hun handicap te heftig om geadopteerd te worden. Gelukkig bevinden ze zich wel in een tehuis waar veel liefde is en waar ze ook een beetje aan de samenleving mogen deelnemen, want regelmatig komen de kinderen ook buiten het tehuis om naar het park te gaan, om boodschappen te doen en om naar school te gaan. Wij hebben er in ieder geval een goed gevoel aan over gehouden. Na het dit bezoek zijn we naar de vindplaats gereden. Dit vond ik erg confronterend en emotioneel. Jibin is gevonden in de meest arme wijk van de stad en het is dus heel aannemelijk dat armoede de reden is geweest dat Jibin niet bij zijn Chinese ouders kon opgroeien. Na deze indrukwekkende ochtend en middag zijn we terug naar ons hotel gegaan en hebben alles even laten bezinken. Ons mannetje leek behoorlijk opgelucht toen we eenmaal weer terug waren. 's Avonds zijn we een hapje gaan eten bij de Pizzahut, want tenslotte hadden we 's middags al een uitgebreide Chinese lunch gehad.

* Dag 14; Vandaag hadden we tot 15.30 uur vrij te besteden, maar aangezien we allemaal best wel een beetje vermoeid waren en alle bezienswaardigheden niet echt in de buurt lagen, besloten we alleen maar even te gaan winkelen en verder hebben we het rustig aan gedaan. Achteraf maar goed, want we hebben nog leuke souvenirs weten te bemachtigen en ook was het die ochtend behoorlijk regenachtig en het winkelcentrum gaf prima beschutting. Iets na 15.30 uur zijn we uiteindelijk richting Leshan vertrokken, een rit van 2 uur. Tijdens deze rit hebben de meiden geprobeerd Dustin wat Nederlands te leren en op zijn beurt probeerde hij de meiden wat Chinees bij te brengen. Al met al was het heel gezellig. Eenmaal aangekomen in Leshan, zijn we afgezet bij een prachtig hotel. Jammer genoeg konden we hier niet meer eten, dus we hebben een restaurant in de buurt gezocht. Dit bleek een restaurant te zijn waar niemand een woord Engels sprak en de menukaart alleen maar uit Chinese tekens bestond zonder plaatjes. Gelukkig zat er aan de tafel naast ons een groep te eten met volop gerechten op tafel, Ingrid is bij hen gaan kijken wat er op tafel stond en kon in ieder geval duidelijk maken dat de gerechten waar de rode pepers in dreven voor ons veel te pittig zijn. Vervolgens heeft een van die mannen aan die tafel voor ons de bestelling gedaan en hij had goed begrepen wat wij lekker zouden vinden. Het was een heerlijke maaltijd met wel 8 of 9 gerechten en dat voor maar 45 euro.