Een reactie van veel waarde

Om te beginnen richt ik mij even tot Yvonne, moeder van 2 Chinese meiden, die mij zojuist een reactie heeft gestuurd van onschatbare waarde. Zou je mij misschien willen mailen op oostersekanjers@hotmail.com zodat ik jullie mailadres ook heb. Ik zou je graag prive willen mailen. Daarnaast kan ik jullie vertellen dat de eerste rapportage af is en dat deze morgen de deur uit gaat en wel aangetekend. Dit is een vereiste van Kind en Toekomst, omdat het hier toch wel privacy gevoelige informatie betreft. Van de ene kant kan ik dit wel begrijpen, maar dan vind ik het wel vreemd dat het medischerapport met de eerste gegevens van onze zoon samen met het acceptatieformulier de dag na het voorstel door Kind en Toekomst gewoon per post wordt verstuurd. Ook de enige 2 originele kleurenfoto's zijn gewoon per post verstuurd en wij moeten alles aangetekend doen. Beetje vreemd. Daarnaast hebben we Jibin's nieuwe passie ontdekt. Sinds 2 dagen speelt hij bijna onafgebroken met het keukentje wat ik van de zolder heb gehaald. Ik eet de hele dag plastic pizza's, eitjes, ijsjes en krijg het ene kopje koffie na het andere. Zo leuk om te zien dat hij hier zo mee bezig kan zijn.

Mijn volgende missie is nieuwe foto's uitzoeken voor ons digitale fotolijstje. Jibin zit daar regelmatig voor en dan is het natuurlijk niet leuk als hij zichzelf niet voorbij ziet komen. Gelukkig staat daar de foto naast, die wij van mijn nicht hebben gekregen bij onze aankomst en waar wij wel met z'n vieren opstaan. Joyce ik kan je vertellen, Jibin loopt regelmatig met deze foto in zijn handen en noemt ons dan allemaal op. Zo ontzettend lief. Inmiddels merken wij dat hij echt al heel veel begrijpt van wat wij tegen hem zeggen, want hij reageert daar meestal op de juiste manier op. Bijv. ga je jas maar halen of pak maar even een vork enz.enz en dit doet hij dan ook. Soms vertaald hij ook dingen voor ons. Bijv. wij zeggen; niet doen. En Jibin zegt dan Bo ja, niet doen. Ook herhaalt hij ons steeds meer en er komen inmiddels zelfs al spontaan Nederlandse woorden en zelf korte zinnetjes uit dat mondje van hem. Wat een kanjer is het toch ook. Toch blijft hij ook volop Chinees tegen ons praten en volgens mij denkt hij dat wij hem dan ook nog begrijpen. Ik moet zeggen, ik praat ook altijd wel gewoon terug alsof we echt een gesprek voeren en blijkbaar neemt ons mannetje daar genoegen mee. Voor alsnog raakt hij niet gefrustreerd als ik misschien wel helemaal verkeerd reageer. We hebben echt het idee dat ons mannetje van naturen een heel vrolijk ventje is. Hij lacht heel veel en ook zingt hij de hele dag door. Niet alleen maar Chinese liedjes, maar inmiddels hoort Enji Benji ook tot zijn repertoire. Wat een gezelligheid allemaal. Misschien nog wel een leuk weetje. Jibin heeft al kennis gemaakt met zijn kleuterjuf. Jibin staat namelijk al ingedeeld voor dit schooljaar. Als alles namelijk goed gaat zal ons mannetje in februari al gaan oefenen. Best een rare gedachte. Ik merk wel dat hij, doordat hij elke dag wel een keer op school komt, hij hier ook al een heel klein beetje vrijer wordt. Komt dus vast wel goed en zo niet dan gaan we gewoon de rest van het schooljaar alleen maar oefenen. Voorlopig zijn we nog lekker 3 maanden samen thuis.