De weken vliegen voorbij

En niet alleen de weken, maar ook het afgelopen jaar is voorbij gevlogen. Vandaag een jaar gelden zette Jibin voor het eerst voet op Nederlandse bodem en maakte onze familie en vrienden voor het eerst in levende lijve kennis met ons mannetje. Zojuist nog eens ons waarbenjij.nu reisboek voor de dag gehaald en bij het lezen van het verslag kreeg ik toch weer even een brok in mijn keel. Wat was het opnieuw een bijzonder moment en wat kwam er een hoop op ons mannetje af.

En moet je ons mannetje nu zien. De Nederlandse taal heeft hij al goed onder de knie. Hij gaat lekker mee op school en hij is de dikste vrienden met zijn zus. Kortom het is genieten met z'n vieren (meestal dan).

En terwijl we vorig jaar deze week nog lekker aan het genieten waren in China, ging nu het dagelijkse leven gewoon zijn gangetje. Afgelopen dinsdag hadden we dan eindelijk het steeds uitgesteld gesprek met de overgebleven mensen bij ons op het werk. Tenslotte moest er een oplossing komen voor de onderbezetting die was ontstaan na de ontslagronde en eigenlijk was er maar een optie en dat was dat de overgebleven 3 assistenten allemaal wat meer uren gingen draaien. Nu heb ik de afgelopen weken elke week wel een dag extra gewerkt, maar met de hoop dat Igor op korte termijn toch wel een nieuwe baan gaat vinden, wilde ik me daar niet op vastleggen en zo ook mijn andere twee collega's niet. Natuurlijk, als het echt niet anders kon zou ik uiteindelijk wel over stag gaan, maar liever niet en dus hield ik nog even wijselijk mijn mond. Met z'n drieën hadden we namelijk onze zinnen gezet op de terugkomst van een van de ontslagen collega's en dat hebben we ook heeeeeeeeeeeeel duidelijk kenbaar gemaakt. We hebben haar werkelijk op een voetstuk geplaatst en een hoger voetstuk kon ze zich niet wensen. Nou ik kan je vertellen de boodschap was aangekomen en afgelopen woensdag na wat telefoontjes te hebben gepleegd, hebben de bazen die collega het aanbod gedaan om alsnog te blijven. Dit overviel haar wel en omdat ze eigenlijk al een nieuwe baan had moest ze daar toch even over nadenken, maar gelukkig heeft ze vrijdag de knoop doorgehakt en blijft ze gezellig bij ons. Samen met een andere collega hadden we voor vrijdag al een afscheidsetentje gepland, maar gelukkig werd dit een welcome home etentje. Het officiële afscheidsetentje met alle collega's volgt in oktober, maar dit was een spontane actie van ons tweeën voor het feit dat zij tot aan het einde toe is blijven werken en ze zich ook nog volledig heeft ingezet. Het werd dus een hele gezellige avond zonder de nodige tranen.

Gisteren zijn we gezellig met Karin, Marcel, Ingrid, San en kids naar de speeltuin Het Genieten geweest. Hier hebben ze een heerlijk terras met goed uitzicht over de waterspeeltuin, er is een midgetgolfbaan en daarnaast is er ook nog een mogelijkheid om binnen te spelen, mocht het weer plotseling omslaan. Rond 15.00 uur hadden we afgesproken en terwijl wij de hele middag lekker hebben zitten keuvelen, hebben de kinderen zich opperbest vermaakt in de speeltuin en op de midgetgolfbaan. Zelfs Youri en Jibin waren regelmatig in elkaars gezelschap en dat is een goed teken, want voor alsnog zijn het nog geen dikke vrienden. Natuurlijk was het voor Youri in het begin lastig, omdat hij Jibin nog niet zo goed kon verstaan en daardoor was Jibin in zijn ogen ook nog maar een peuter, terwijl hij inmiddels een oudste kleuter is. Gelukkig is hij gisteren tot de ontdekking gekomen dat hij op school ook speelt met kinderen van Jibin zijn leeftijd en dat dat dus best goed samen gaat.

Kortom de kinderen hebben zich de hele middag prima vermaakt, op den duur zelfs met z'n vijven.

Tegen zessen heb ik de menukaart van onze plaatselijk Chinees uit mijn tas gehaald en hebben we een bestelling doorgebeld die we om 18.45 uur konden ophalen. Met z'n allen hebben we gezellig bij ons gegeten en daarna hebben we nog even na geborreld met Karin en Marcel, want Ingrid en San moesten nog naar een ander feestje. Uiteindelijk gingen zij om 22.30 uur naar huis. Het was weer super gezellig en het wordt weer eens tijd om samen een lang weekend te plannen, maar dat zal ergens volgend jaar worden. Vandaag stonden we weer in de relax-stand en kregen we nog even bezoek van oma, die een cadeautje kwam brengen voor Jibin met daarbij een heel lief kaartje. Ik kreeg er een brok van in mijn keel, maar dat heb ik volgens mij aardig weten te verbloemen. Super, super lief mam en je weet het dit kaartje krijgt ook weer een plekje in het jaarboek.

Nu maar hopen dat ik vannacht een beetje kan slapen, want ik ben zo zenuwachtig voor morgen. Dan ben ik namelijk jarig .......