Jibin's kinderfeestje

Vandaag was het dan eindelijk zover. Samen met 4 vriendjes uit zijn klas, Jalissa (vriendin van MaJin) en grote zus MaJin zouden ze Ballorig onveilig gaan maken. Heel even leek het erop dat het feestje misschien niet door zou kunnen gaan, omdat ons mannetje al ruim een week klaagt over buikpijn. In eerste instantie dachten wij dat hij dit gebruikte om niet naar school te hoeven of om niet te hoeven eten, maar hij hield het wel heel consequent vol en op den duur ook op momenten dat er niets moest. Vanmorgen toch maar even naar de huisarts gegaan en omdat hij de laatste tijd ook wat slechter naar de wc gaat, zou het kunnen zijn dat hij een beetje verstopt is geraakt, maar voor de zekerheid moeten we ook urine inleveren. Na het bezoekje aan de dokter is Jibin toch naar school gegaan en gelukkig is de ochtend verder goed verlopen. Eenmaal thuis heeft hij op zijn gemak een tosti gegeten en heeft hij op de bank naar een filmpje gekeken. Even rust in de tent. MaJin is samen met Jalissa naar haar nieuwe kamer gegaan, waar ook zij lekker even een filmpje hebben gekeken. Jawel, onze jongedame is naar de zolder verhuisd. Heel lang heeft ze dit eng gevonden, maar afgelopen vrijdag ging die knop om en leek het haar super cool om op de zolder te gaan slapen. En gek als we zijn, hebben we afgelopen weekend de boel dus naar boven gesjouwd. Onze meisje is BLIJ.

Om 14.30 uur hebben we onze jassen aangedaan en zijn we naar Ballorig gegaan. We wilden er ruim voor de rest zijn en op ons gemak hebben we ons aan de gereserveerde tafel gesetteld. Een van Jibin's vriendjes was er al, want zijn broertjes vierden er vandaag toevallig ook hun verjaardag, dus gelijk konden de eerste cadeautjes al worden uitgepakt.

Een kwartiertje later druppelden de overige kindjes binnen en kon er eindelijk gezongen worden. Jibin mocht op de verjaardagstroon plaatsnemen en genoot met volle teugen.

Na nog snel even wat gedronken te hebben vlogen de kids vervolgens alle kanten op. In eerste instantie gingen ze een beetje hun eigen gang, maar geleidelijk aan zochten ze elkaar steeds meer op en uiteindelijk hebben ze heel leuk met elkaar gespeeld. Tussen het spelen door was er nog wel tijd voor wat chips met wat drinken, maar langer dan 5 minuten hebben ze niet gezeten.

Om 17.00 uur werden de frietjes gebracht en met moeite hielden we het uitgelaten spul aan tafel om op z'n minst toch minimaal de helft op te eten. Uiteindelijk hebben ze daarna nog even een half uur kunnen klimmen, klauteren, rennen en fietsen, maar toen was het toch echt de hoogste tijd om de schoenen weer aan te trekken en op huis aan te gaan. Maar voordat het zover was moest er nog even een groepsfoto worden genomen. want tenslotte was dit weer een mijlpaal voor ons mannetje. Zijn eerste eigen kinderfeestje was nu een feit.

Eenmaal thuis hebben we beide kids in bad/douche gezet en fris en fruitig lag ons mannetje uiteindelijk om 19.30 uur in bed. Gelukkig heeft hij niet meer geklaagd over buikpijn, dus wie weet zijn het ook wel een beetje de spanningen voor zijn feestje geweest.

Onze Chengdu-reisgenoten op bezoek.

Eindelijk was het afgelopen zondag dan zover. Het was inmiddels alweer 6 maanden geleden dat we onze Chengdu-reisgenoten voor het laatst hadden gezien, maar door allerlei omstandigheden werd een afspraak steeds voor ons uitgeschoven.
Jibin hebben we het niet al te lang van te voren verteld, want besef van tijd is er nog niet echt, maar toen ik het eenmaal had verteld was hij gelijk door het dolle heen. Wat wilde hij zijn vriendje Sem graag zien, alleen mochten we hem niet zo noemen. Jibin houdt steevast zijn Chinese naam aan, maar dat is voor Sem gelukkig geen probleem.

Om 14.00 uur ging de bel en Jibin stoof naar de voordeur. Hij stond helemaal te springen en ook Sem was blij om zijn "grote" vriend Jibin te zien. Echt heel grappig om te zien hoe goed die twee mannetjes op elkaar reageren, terwijl wij niet echt het idee hebben dat ze elkaar in het tehuis veel hebben gezien. Wij vermoeden dat ze in een andere groep zaten en waarschijnlijk dus ook op een andere afdeling. Blijkbaar is de band tijdens ons gezamenlijk verblijf in China ontstaan en misschien hebben ze wel haarfijn aangevoeld dat zij op dat moment hetzelfde moesten doormaken. Net zoals wij een band met onze reisgenoten hebben opgebouwd in die periode, geldt dat voor onze jongens (en meiden)ook. Tenslotte zijn wij die 19 dagen bijna onafscheidelijk geweest. Je maakt samen toch iets heel bijzonders en intens mee.

Eenmaal binnen werden er cadeautjes uitgewisseld en vervolgens stoven de meiden naar boven en liet Jibin zijn speelgoed aan Sem zien. Vooral de lasergeweren ( Disney) met veel licht en lawaai deden het goed bij de mannen. Gelukkig was dit van korte duur en wilden ze al snel naar buiten. En aangezien de zon zo heel af en toe tevoorschijn kwam, moesten de zonnebrillen op.

Het zou echter Jibin niet zijn (en waarschijnlijk ook Sem) als ook dit van korte duur zou zijn en eenmaal weer binnen zijn er tal van spelletjes voor de dag gehaald.

Sem wilde graag memorie spelen, maar hier heeft Jibin geen geduld voor. Jibin is dan meer van de bordspelletjes zoals Knibbel, Knabbel Knuisje of Winnie de Poeh Bingo, maar ook Stef Stuntpiloot kan hem wel bekoren en gelukkig Sem ook. Ze hebben de hele middag lekker aangekeuteld met elkaar en wij hebben ook heel gezellig met elkaar kunnen kletsen. De meiden hebben we de hele middag niet gezien. Pas tegen etenstijd kwamen ze naar beneden en samen hebben we nog lekker Chinees gegeten.

Het was een heel geslaagde middag en we moeten er nu echt geen half jaar meer tussen laten zitten.

Best lastig, loslaten.

Hebben de afgelopen dagen nogal in het teken gestaan van onze jarige job. Nu even alle aandacht voor ons meisje.

Vandaag kreeg zij haar tweede rapport mee naar huis en wat was ik deze keer benieuwd naar haar prestaties. Zeker omdat ik wist dat de Cito's voor dit rapport waren afgenomen in de weken dat mijn vader op de IC lag en zijn situatie erg kritiek was. Het was toen behoorlijk hectisch bij ons thuis, maar MaJin wilde geen uitzonderingspositie en heeft dus alles gewoon mee gemaakt. Zo super knap van haar.
Toen ik om 12.30 uur op het schoolplein stond om mijn beide kanjers op te halen, kon ik mijn nieuwsgierigheid met moeite bedwingen. Toch heb ik netjes tot thuis gewacht voordat ik de envelop open deed. Als eerste las ik de tekst die de juffen op de achterkant van het rapport hadden geschreven. Het volgende stond er;
We vinden het zo leuk met jou vooraan ons bureau. We hebben jou wat beter leren kennen en wat zijn we trots op jou! Je werkt hard en je bent lief en behulpzaam. Ga zo door meid!
Heerlijk om zoiets te lezen. Toen de binnenkant van het rapport. Wat was ik blij met de prachtige punten en de vele g's van goed die op het rapport stonden. Helaas waren de Cito scores inderdaad wat lager en deze stonden absoluut niet in verhouding met haar overige cijfers, dus daar schenken we nu maar verder geen aandacht aan. Wij zijn in ieder geval super trots op ons meisje.

En omdat ze zo'n prachtig rapport had, mocht ze vanmiddag met haar vriendinnen gaan zwemmen. Jibin was echter zo ontzettend moe en Igor was niet thuis, dus ons meisje moest alleen naar het zwembad. MaJin had hier geen enkel probleem mee, maar mama vond dat toch best wel spannend. Ik heb haar dan ook een oude mobiel meegegeven, zodat ze als ze op het zwembad was aangekomen ze even kon bellen om te zeggen dat ze goed was aangekomen. Dit heeft ze ook keurig gedaan en dat was een pak van mijn hart. Het valt nog niet mee om ze los te laten, ook al weet ik dat ze dit best alleen kan. Ik heb met haar afgesproken dat ze om 16.30 uur weer thuis moest zijn, want er staat nog een bezoekje bij de kapper op de agenda. Ben erg benieuwd hoeveel ze ervan af laat knippen. Foto volgt later.

Jibin 5 jaar

Vandaag werd onze grote vent alweer 5 jaar.
Dat betekende feest op school en dat was voor ons mannetje voor het eerst, dus super spannend. Voordat het zover was, hadden we gisteren het feestje voor de familie en vrienden en daar had hij ook ontzettend veel zin in. De avond ervoor hadden we met behulp van MaJin de hele kamer al versierd en gezien de weersvoorspellingen, hadden we de tuin ook maar gelijk meegenomen, want wie weet konden we zijn feestje lekker buiten vieren en dat begin maart. Op de gebruikelijke tijd (7.15 uur)werd ons mannetje wakker en niet veel later kwam zijn zus onze kamer op met haar cadeautje voor haar lieve broertje. Ze had het helemaal zelf uitgekozen en betaald, als dat geen zusterliefde is.

Jibin was er blij mee, dus MaJin was helemaal gelukkig. Toen spoorde ze Jibin aan om naar beneden te gaan en dus zat er voor ons ook niets ander op om uit bed te komen en mee naar beneden te gaan. Hier stond ons cadeau aan Jibin op hem te wachten en ook dit viel gelukkig in goede aarde.

Tot groot ongenoegen van ons mannetje wilden wij dat er toch eerst wat gegeten werd, voordat er buiten gefietst kon worden. Om het leed wat te verzachten mocht dat deze keer voor de televisie. Toen de boterham op was, werd er snel aangekleed (door beiden) en kon zijn super snelle crossfiets worden getest. Wat ging hij hard en wat straalde hij.

Vanaf 14.00 uur waren de gasten welkom, maar waarschijnlijk door het mooie weer werd dat wat later en de eerste gasten druppelden dan ook pas na drieen binnen. Op dat moment volgden ze elkaar snel op en binnen no time was het een drukke en gezellige boel. Vergissing over waar het feestje zou zijn werd voorkomen door een duidelijke aanwijzing.

Toen bijna iedereen aanwezig was en de cadeautjes waren uitgepakt, mocht Jibin de kaarsjes uitblazen en vanaf dat moment kon het feest echt beginnen. Iedereen heeft zich volgens mij prima vermaakt. Groot en klein, zowel de jongens als de meisjes en wat een luxe was het dat we lekker naar buiten konden.

We hadden ook een eindtijd aan het feestje gehangen gezien het feit dat we er net een drukke vakantie op hadden zitten en er de volgende dag gewoon naar school gegaan moest worden. Iedereen heeft zich daar keurig aan gehouden en om 19.00 uur gingen de laatste met gevulde buikjes de deur uit. Wat was het een geslaagde dag ( waarbij ik toch even een traantje moest wegpinken) en dat vond de jarige job ook. Om 19.30 uur lag hij lekker in zijn bed en niet veel later was hij in dromenland.

Vandaag was ons mannetje dan echt jarig en ook al hadden wij het feest er al opzitten, op school mocht er ook nog wat gevierd worden. Om 8.30 uur togen we dan ook naar school met camera en traktaties. Ons mannetje had er zin in, want tenslotte was dit voor hem de eerste keer dat hij zijn verjaardag op school mocht vieren. Hij heeft namelijk, voordat hij vorig jaar naar school ging, niet op een peuterspeelzaal of KDV gezeten en om gelijk na een paar keer oefenen in het middelpunt van de belangstelling te staan was ook geen strak plan, dus vandaag voor hem de primeur. Bij binnenkomst mocht hij op de troon plaatsvinden en kreeg hij zijn verjaardagsmuts op. Hij zat helemaal te stralen, maar je zag ook wel dat het wat onwennig was.

Eerst mocht Jibin vertellen over zijn feestje en over de cadeautjes die hij had gehad en met behulp van mama kwamen we daar wel uit. Toen mocht ie vertellen hoeveel jaar hij was geworden en zoveel kaarsjes werden er aangestoken. Vervolgens mocht hij de instrumenten uitdelen en werd er voor hem gezongen. Daarna moest iedereen Jibin en mij een handje komen geven om te feliciteren en eindelijk was het tijd voor de traktaties. Oma mag deze keer met de eer gaan strijken, want zij had een super gave taart gemaakt van stokjes met een cakeje, wat snoepjes en vervolgens een speeltje. Het zag er ontzettend feestelijk uit en dat vonden ook de kinderen in de klas. Jibin mocht ze een voor een zelf uitdelen en toen iedereen zijn traktatie had, mochten ze deze mee naar buiten nemen om ze daar lekker op te eten. HEEEEEEEEL slim van de juf. Dit was ook het moment dat ik weer naar huis ben gegaan en onze kanjer bij zijn vriendjes heb achter gelaten.

Jibin heeft echt een heerlijke ochtend gehad. 's Middags was hij wel wat teleurgesteld omdat hij niet opnieuw op de troon mocht zitten, maar vandaag was er ook een ander kindje uit de klas jarig en dat werd vanmiddag gevierd. Even leken er wat tranen te komen, maar toen de juf voorstelde om op haar stoel te gaan zitten was het leed snel geleden. Eenmaal thuis hebben de kids nog wat chipjes gegeten, want tenslotte was het toch een bijzondere dag, maar verder hebben we er niet al te veel aandacht meer aan geschonken. Nu weer even wat rust in de tent.

Woensdag 5 maart

Opnieuw zijn we op tijd wakker, 7.30 uur, dus alle tijd om weer lekker te douchen en te badderen en om al onze spullen weer in de tassen te doen. Om 9.00 uur zitten we weer met z'n achten aan het ontbijt en ook deze keer laten we ons alles lekker smaken. Na het ontbijt weer even terug naar boven om de spullen in de auto te zetten en om 10.30 uur vertrekken wij, deze keer met de auto, voor de laatste keer richting het DisneyPark. Joyce en haar gezin pakken gewoon de pendelbus, want zij gaan vanavond gewoon weer terug naar het hotel.
Wij komen iets eerder aan en we besluiten alvast richting de Studio's te lopen, want nogmaals de tekenles missen is geen optie. Gelukkig zijn we op tijd en kunnen zowel MaJin als ik plaatsnemen achter een tekentafel en ook Joyce, Veerle en Max, die inmiddels ook zijn aangekomen, nemen achter een tafel plaats. Het figuur wat we mogen tekenen is Goofy. Yessssssssssssss.
Voor de kids is het wat lastig, want de uitleg is in het Frans en het Engels en ook al doen wij ons best om ze aanwijzingen te geven, zelf proberen wij het ook te volgen en dan mis je weleens wat. Uiteindelijk ben ik toch behoorlijk tevreden over het resultaat.

Aangezien de meiden wat minder tevreden waren, ook al zagen hun tekeningen er ook geweldig uit (foto maken mocht niet) besloten we de volgende tekenles ook bij te wonen. Deze keer mochten ze Donald Duck tekenen. Ik ben bij MaJin gaan staan om aanwijzingen te geven en dit verliep gelijk een stuk relaxter en wat was ze uiteindelijk blij met het resultaat.

Jibin vermaakte zich in de tussentijd ook prima met het digitaal inkleuren van Disneyfiguren.

Na deze creatieve activiteit zijn we onder het genot van een beker koffie en voor de kids wat sap naar het DisneyPark gelopen.

Hier hebben we eerst wat familie kiekjes gemaakt en daarna zijn we in de rij gaan staan voor Peter Pan. De bedoeling was om een Fastpass te halen, maar helaas werkte deze vandaag niet. Na het korte boottochtje zijn we richting de Big Thunder Mountain gelopen. MaJin twijfelde even of ze dit wel zou durven, maar stoer als ze is is ze toch mee gegaan. Igor en ik zijn met Jibin en Veerle richting Dombo gelopen, want ook Veerle wilde niet in de achtbaan en omdat zij zich niet zo lekker voelde wilde ik Igor niet met 2 kids achterlaten. Met z'n viertjes zijn wij dus in de olifantjes gegaan. Toen we hieruit kwamen kreeg ik een berichtje van Joyce dat zij al een plekje hadden bemachtigd voor de parade, dus zijn wij daar ook naar toegelopen. Vanaf de eerste rij hebben we naar de prachtige wagens kunnen kijken en toen zat Disney er voor ons weer op. Nog even hebben we samen wat gegeten in de Village en vervolgens hebben wij afscheid genomen van ons super fijne gezelschap. Zij gingen nog even terug naar het park en wij zijn naar de auto gelopen. Om 19.00 uur zijn we richting huis vertrokken, waar we om 23.30 uur aankwamen. Wat een heerlijke afleiding was dit.

Dinsdag 4 maart

Vanmorgen opnieuw om 9.00 uur aan de ontbijttafel, maar nu samen met mijn nichtje Joyce en haar gezin. We hebben lekker uitgebreid zitten ontbijten en ook nu weer hadden we de pendelbus van 11.00 uur richting het park. Vandaag stonden de studio's op het programma en aangezien de weersvoorspellingen voor vandaag een stuk positiever waren hebben we de paraplu's en regencapes op de hotelkamer gelaten. Eenmaal binnen zijn we op verzoek van de kids gelijk naar de achtbaan van Nemo gelopen. Wachttijd op dat moment bijna anderhalf uur, maar naar verwachting zou dat gezien de drukte er vast niet beter op worden, dus toch maar in de rij gaan staan. Aangezien deze achtbaan niet geschikt is voor Jibin, ben ik samen met hem in de Cars auto's gegaan. Ook een wachttijd van 50 minuten, maar onze grote kerel heeft dat ook nu weer keurig gedaan.

Na onze dollemansrit in de cars, hebben we even wat gedronken en gesnoept en niet veel later kwamen de andere uit Nemo. Op naar de Leger parachutes. Ook MaJin wilde deze keer mee naar boven, dus Igor met de kids en Albert en Max met z'n vijven in de rij. Joyce, Veerle en ik hebben al wachtend lekker van het zonnetje genoten.

MaJin had inmiddels de smaak te pakken en wilde deze keer ook mee in Rock & Roller Coaster. Deze keer ben ik met haar in de rij gaan staan en is Igor met Jibin richting Stitch gelopen. Helaas stond de rij na een tijdje volkomen stil en werd er omgeroepen dat er een technische storing was. We hebben nog wel even staan wachten, maar uiteindelijk besloten we maar uit de rij te gaan en een sprintje te trekken naar de stunt show die ook op het punt stond om te beginnen. Inmiddels hadden we Igor ook ingeseind en hij zou gelijk weer naar ons toe komen. Ook deze keer hebben de kids met open mond naar de rokende en slippende auto's en motors gekeken en vooral de act's met vuur maakten een hoop indruk.
Na de stunt show zijn we met z'n allen naar Stitch gelopen en tijdens de voorstelling kreeg onze mooie meid zelfs een soort huwelijksaanzoek van Stitch. Wat had ze hier naar uit gezien om een keer door Stitch te worden aangesproken. Dit was ook de reden dat ze als enige van ons gezelschap voor op de mat ging zitten. En dit ook nog eens in het Engels. Super stoer van haar.
Na Stitch was het de hoogste tijd om de tekenstudio eens op te zoeken. De afgelopen 2 keer dat we in Disney waren, was er geen tekenles tot groot ongenoegen van MaJin en nu wilde ze toch echt weer eens een Disneyfiguur leren tekenen. Vol goede moed stapten we binnen, maar helaas was de tekenles al begonnen en waren er geen stoeltjes meer vrij. Pluspunt; Er werd dus weer tekenles gegeven. Dan maar over een half uur weer eens proberen. MaJin en ik bleven in de buurt van de tekenstudio achter en de rest ging naar de vliegende tapijten. Nadat we even later de studio weer inliepen, bleek de nieuwe les ook weer net te zijn begonnen en opnieuw zat deze vol. Wat baalde ons meisje hiervan, maar gelijk maar even geinformeerd wanneer de volgende les zou beginnen en dat was ....... de volgende ochtend om 11.00 uur. Nou, hier zouden we zeker bij zijn. Uiteindelijk zijn wij dus ook maar naar de vliegende tapijten gelopen, waar de andere net op hun tapijt stapte.

Vervolgens wilden de grote mannen nog in de Tower of Terror en eigenlijk daarna nog in de Tramtours, maar dat laatste hebben we toch maar niet gedaan, want dan zouden we weer hetzelfde krijgen als gisteren met het eten. Na de vrije val van de mannen zijn we dus maar naar de Village gelopen om te kijken of er deze keer gelijk plaats was bij Planet Hollywood en jawel, we konden gelijk plaatsnemen. Ik moet zeggen de eerste indruk was die van een vreetschuur, maar we hebben er heerlijk gegeten.

Na het eten zijn we nog even naar het Disney Park gelopen om naar de lichtshow op het kasteel te kijken. Omdat we vrij laat aankwamen stonden we helemaal achteraan en hebben we van de lichtshow maar weinig gezien. Wel hebben we kunnen genieten van het prachtige vuurwerk en dus opnieuw konden we terugkijken op een geslaagde dag.
Om 20.15 uur hebben we de pendelbus terug naar het hotel genomen en om 21.00 lagen de kids lekker op bed. Ikzelf ben met Joyce nog even naar de hotelbar gegaan om nog wat te drinken. En met een heerlijk potje thee van 6,- euro ( waar nog geen 2 kopjes uitgingen) hebben we een heerlijk avond gehad. Om 00.30 uur lag ik uiteindelijk in bed.

Maandag 3 maart

Na een redelijke nacht van zondag op maandag, zaten we maandagmorgen om 9.00 uur in de ontbijtzaal. Er stond een uitgebreid ontbijtbuffet en we hebben dan ook heerlijk onze buikjes vol gegeten. Tegen tienen zijn we nog even naar de kamer gegaan om de rugzak te vullen en om 11.00 uur zaten we in het busje richting het park. De weersvoorspellingen waren niet al te best, dus ook de regencapes en paraplu's lagen onder in de buggy. Opnieuw waren we binnen het kwartier op het park. Ook nu zijn we gelijk richting Buzz Ligtyear gelopen. Opnieuw stond er een behoorlijke rij, maar deze keer zijn we achteraan gesloten. Na een ritje laserschieten zijn Igor, MaJin en Jibin in de rij gaan staan voor een ritje in de raket. Inmiddels pakten de regenwolken zich boven ons samen, dus snel hebben de kids hun regencapes aangetrokken. Toen ze eenmaal aan de beurt waren kwam het inmiddels met bakken uit de hemel en ik kan jullie wel vertellen, dan wordt je behoorlijk nat in zo'n raket.

Gelukkig stopte het al snel met regenen en zijn we naar Adventureland gelopen. Hier zijn we in Pirates of the Caribbean gegaan. Jibin wilde daarna graag naar de speeltuin bij de boot van Kapitein Haak, maar alles was zo nat dat we dat aan ons voorbij hebben laten gaan. Helaas begon het opnieuw te druppelen en zijn we naar Pinokkio gelopen. Hier stonden we tenminste lekker droog. Terwijl we in de rij stonden kregen we een sms-je van mijn nichtje, dat ze onderweg waren naar het park en dat ze binnen een kwartiertje op het park verwachtte te zijn. We zijn dan ook gelijk na het ritje in Pinokkio richting de ingang gelopen en halverwege Main Street kwamen we Joyce en haar gezin al tegen. Zij waren inmiddels al helemaal doorweekt, dus snel een "cafeetje" opgezocht om even wat te drinken en wat lekkers te nuttigen, om vervolgens daarna onze tocht voort te zetten. Aangezien het voor hen de eerste keer was dat ze in Disney waren, zijn we maar naar It's a small world gelopen, omdat daar de wachttijd nooit zo lang is. Daarna waren ze toch wel toe aan iets snellers, dus op naar Space Mountain. MaJin ging het er deze keer ook op wagen en Igor ging gezellig met haar mee. Jibin en ik zijn samen naar de onderzeeboot van Nautilus gegaan. Op zich stelt dit niet veel voor, maar Jibin vond het prachtig.

 

Eenmaal weer compleet, zijn we met z'n allen nogmaals onder water gegaan, want de rest van de kids wilden de onderzeeër ook weleens van binnen zien. Inmiddels begon het al aardig donker te worden, dus tijd om wat te gaan eten. De plannen waren zo gemaakt, maar helaas bleek het uitvoeren daarvan niet zo eenvoudig te zijn. We wilden graag bij Planet Hollywood eten, maar daar moesten we nog ruim een half uur wachten op een tafeltje en het was inmiddels al 19.00 uur geweest. Om 21.15 uur zou de laatste pendelbus naar het hotel gaan en dat zou krap aan worden en dat risico wilden we niet nemen. Ook bij de overige restaurantjes was het behoorlijk druk, dus besloten maar gelijk de pendelbus naar het hotel te nemen en daar wat te eten. Om 20.30 uur zaten we uiteindelijk aan een heerlijke maaltijd in het restaurant van het hotel.

 

 

 Jibin was inmiddels behoorlijk uitgeput en na een paar hapjes van zijn pizza viel hij prinsheerlijk in slaap. Wij hebben op ons gemak verder kunnen eten en hebben ons mannetje uiteindelijk om 21.30 uur al slapend mee naar de kamer genomen. Hier hebben we hem in zijn bedje gelegd en ook MaJin is zich gelijk gaan uitkleden en naar bed gegaan en wij volgden niet heel veel later. Morgen tenslotte weer een dag.

Even er tussenuit

Zondag 2 maart. Om 8.00 uur zijn we allemaal uit bed. Eerst even wat eten, dan douchen, spullen verder bij elkaar zoeken en de auto vol laden. Om 10.00 uur rijden we naar oma voor nog even een kopje koffie en dan om 11.00 uur kan onze reis naar ………………. DisneyLand Parijs beginnen.

 

In de week na het weekend dat mijn vader voor het eerst heel kritiek had gelegen en weer een klein beetje aan het opkrabbelen was, hadden we al besloten dat we deze vakantie er even met z’n viertjes tussenuit wilden gaan. Dat weekend had er bij ons zo ingehakt dat we wel een verzetje konden gebruiken. Op dat moment gingen we er nog vanuit dat mijn vader dan zodanig opgeknapt zou zijn dat hij op zijn minst weer van de IC zou zijn en misschien al wel thuis.  Dat de weken daarna nog heftiger zouden worden hadden we op dat moment nog niet kunnen voorzien. Het uitje verdween dan ook naar de achtergrond en ons hoofd stond er absoluut niet meer na. Tot voor afgelopen weekend. Ik had het opnieuw erg zwaar en ook aan de kinderen merkten we dat ze absoluut niet lekker in hun vel zaten en het hele gebeuren ook bij hen hun sporen had achtergelaten. Tijd dus om onze zinnen even te verzetten en toch even weg te gaan (wel na overleg met oma).

In eerste instantie was het de bedoeling om naar MoviePark Duitsland te gaan, maar dit park gaat pas in april open, dus dan maar even schakelen. We gaven de kids 2 opties of naar een vakantiepark of naar Disney en toen was de keuze snel gemaakt. Vorige week zondag dus op zoek naar een gunstige aanbieding en met behulp van mijn nichtje vonden we die al snel.

Ik wist namelijk dat zij ook naar Disney zouden gaan en toen ik maar geen geschikte mogelijkheid kon vinden heb ik haar gebeld. Zij was gelijk enthousiast en zocht gelijk hun arrangement op. Deze bleek nog steeds vrij te zijn op de voor ons gewenste dagen en tevens was het de goedkoopste optie die we tot nu toe waren tegengekomen, dus snel gegevens invoeren, betalen en klaar was kees. Op naar 2 maart.  

Na een rustige autorit van ruim 4 uur met daar tussendoor een korte lunchpauze kwamen we om 16.00 uur in het Raddison Blu Hotel aan. Het inchecken was zo gebeurd en ook de tassen waren zo uitgepakt, dus een uurtje later zaten we alweer in het pendelbusje van het hotel richting het DisneyPark waar we zo’n 10 minuten later aankwamen. Het was er aardig druk, maar dat kon de pret niet drukken. Eerst even wat popcorn gescoord en toen naar Buzz Lightyear. Helaas een wachtrij van ruim een uur, dus dan maar op naar it’s a Small World. Hier waren we zo aan de beurt en ook deze keer hebben we weer wat nieuwe dingen kunnen ontdekken. Vervolgens zijn we het doolhof van Alice in Wonderland in gelopen. MaJin kent inmiddels al aardig de weg en in een keer zijn we naar het kasteel gelopen. Appeltje, eitje dus. Inmiddels was het toch alweer 18.30 uur en er moest ook nog gegeten worden, dus zijn we naar de Village gelopen, waar de Mac uitkomst bood. Eenmaal de buikjes volgegeten zijn we via de Disney Store weer naar het busstation gelopen waar we al snel de pendelbus terug naar het hotel hadden. Om 20.30 uur waren we weer op de kamer, waarna de kids nog even een spelletje op de tablet hebben gespeeld. 

Nu maar hopen dat we vannacht met z’n allen een beetje kunnen slapen, want met z’n vieren op een kamer is best even wennen en dan heb ik het nog niet over alle vreemde geluiden die je in een hotel ook nog eens hoort .

Morgenmiddag treffen we mijn nichtje met haar gezin. Hier kijken we erg naar uit.

 

DE rest van het verslag volgt de komende dagen.