Om nog even te kunnen genieten van de ijspret, zijn we gisteren naar de bossen gereden om daar vervolgens op een van de vennen te gaan schaatsen. Nu ben ik niet zo'n held wat betreft natuurijs en in gedachten was MaJin al diverse keren door het ijs gezakt, maar toch hebben we het erop gewaagd.
Het ven waar we af hadden gesproken met Ingrid, San en de kids wordt gecontroleerd door de gemeente. Er is een ijsmachine die het ijs sneeuw vrij maakt, er is een EHBO-post en men kan er zelfs schaatsen huren. Dit laatste was niet nodig, want na ons laatste schaatsavontuur (op de ijsbaan) hebben MaJin en ik zelf schaatsen aangeschaft. MaJin hadden we de schaatsen thuis al een keer laten passen, maar ikzelf was nog niet zo slim geweest. Eenmaal bij het ven aangekomen hebben we eerst ons meisje op weg geholpen en daarna ben ik mijn schaatsen aan gaan doen. Ze zaten wel wat strak, maar dat is beter dan wanneer ze veel te ruim zitten (dacht ik). MaJin en Roslie hadden, na even wennen aan het ijs, de slag al snel te pakken.
Helaas gold dit niet voor mij. Ik had er pas 1/3 van de baan opzitten toen mijn schenen vreselijk pijn begonnen te doen. Even dacht ik dat dit wel weer over zou gaan als ik de slag maar eenmaal te pakken had, maar niets was minder waar. Tot net iets over de helft heb ik het nog vol gehouden (met heeeeeeeeeeeeeeeel veel pijn en moeite), maar toen moest mijn redder in nood (Igor) eraan te pas komen. Ik kon geen slag meer maken en Igor heeft me naar het beginpunt en tevens voor mij het definitieve eindpunt moeten duwen. Een ding was duidelijk, mijn schaatsen moeten iets groter worden gezet, want als ik die halve baan nog had moeten schaatsen hadden mijn voeten los in mijn schaatsen gelegen. Ik was dan ook erg blij dat ik ze weer uit kon doen. De meiden en Ingrid hebben nog een paar rondjes geschaatst, maar niet getreurd want ik kreeg al snel leuk gezelschap.
Rond 15.00 uur hebben we de spullen bij elkaar gepakt en zijn we naar San en Ingrid gereden. Hier werd nog meer bezoek verwacht, want we hadden namelijk de Panne-reunie. Ingrid had voor echte Belgische wafels gezorgd, er was soep en de wel bekende chocolade fontein. We zijn dus op een plezierige manier weer op temperatuur gekomen.
De komende tijd zullen bovenstaande namen nog wel vaker in mijn blogs voorkomen, want Ingrid (en San) hebben zich voorgenomen ons flink bezig te houden tot aan ons voorstel. Er staan nu alweer 3 nieuwe afspraken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten