Arme schat

Vandaag moest/mocht ik met MaJin naar de KNO-arts. Ruim 4 jaar geleden zijn haar neusamandelen verwijderd en toen werd ook al geconstateerd dat haar keelamandelen groot waren, maar ze waren rustig dus hier hebben ze toen niets aan gedaan. Vanaf die tijd spelen haar keelamandelen met enige regelmaat op, maar voor alsnog zag men geen reden om ze te verwijderen tot voor kort. Het slapen ging erg slecht en ook mij hield ze de halve nacht wakker met als gevolg dat we beiden redelijk uitgeput raakten. Eindelijk kregen we twee weken geleden dan een doorverwijzing.

Na ruim drie kwartier in de wachtkamer te hebben gezeten, waren we eindelijk aan de beurt en toen was de knoop snel doorgehakt. De arts had geen enkele twijfel, want haar amandelen waren zo groot dat ze bijna haar keel afsluiten. Ook had hij het vermoeden dat haar neusamandelen weer wat waren aangegroeid (dat kan namelijk) en deze zullen indien dit inderdaad het geval is ook weer opnieuw worden verwijderd. Het is voor ons toch weer een spannende ingreep, maar we zijn wel blij dat het nu toch gaat gebeuren. Ook MaJin zelf is er blij mee en dat wil toch wel wat zeggen.

De grote amandelen zijn waarschijnlijk ook de reden dat ons meisje zo langzaam eet. Er is gewoon erg weinig ruimte waardoor het slikken lastig is. En wij maar mopperen dat ze een beetje door moet eten. Arme schat.
7 mei gaat het gebeuren, dus MaJin haar meivakantie wordt gewoon met een kleine week verlengd.