Het leed is weer geleden

Gisteren werd ons mannetje om 7.15 uur wakker en Igor heeft hem opnieuw meteen mee naar beneden genomen, zodat ik nog even kon blijven liggen (is het geen schat). Niet veel later hoorde ik MaJin, maar ook zij wilde gelijk naar beneden, dus kon ik toch nog even mijn ogen sluiten. Niet dat ik dan nog kan slapen, maar lekker doezelen is ook heerlijk. Vreemd vond ik wel dat er geen enkel geluid van beneden kwam en normaal hoor je die twee wel met elkaar bezig zijn. Waarschijnlijk heeft Igor een dvd-tje opgezet en zitten ze met z'n tweeen helemaal in de film, dacht ik nog, maar dit was het niet. Toen ik om 9.15 uur beneden kwam, lag Jibin op de bank te slapen, MaJin zat TV te kijken en Igor zat achter de laptop. Blijkbaar voelde Jibin zich helemaal niet lekker en het kleine beetje water wat hij had gedronken was er al uit gekomen. Volgens Igor lag hij alweer ruim een uur te slapen en de zweetdruppeltjes stonden op zijn voorhoofd en neus en hij zag erg bleekjes. De oor thermometer gaf geen koorts aan en volgens mij had hij die ook niet, maar volgens Igor voelde hij toch behoorlijk warm aan (vond ik dus niet). We hebben hem maar laten liggen, want rusten kan nooit geen kwaad. Pas tegen 11.30 uur werd hij wakker en liep bijna gelijk naar de koelkast om druifjes te pakken. Als het aan Jibin zou liggen, ad hij een hele bak in een keer op. Wij dachten dat als hij trek heeft, dan is hij aan de betere hand en daar leek het ook op. Helaas hadden wij het bezoekje aan mijn oma (van bijna 97) al afgeblazen, want je moet er niet aan denken dat Jibin iets onder de leden heeft, wat misschien besmettelijk is. Wij kunnen wel wat hebben, maar iemand van bijna 97 jaar heeft toch wat minder weerstand. Wel hebben we de afspraak met Ingrid, San, Rosalie en Youri om samen even naar de bossen te gaan door laten gaan, want hij leek weer aardig opgeknapt. Leek, want toen Igor de auto parkeerde op de parkeerplaats bleek dat de druiven toch niet zo goed waren gevallen en alles kwam er weer uit. Alles zat vol, zowel de auto als Jibin. Arm mannetje, hij zag er gelijk weer zo zielig uit. Voor MaJin was dit ook een beetje een domper, want zij zag haar uitje met haar vriendin nu ook in duigen vallen, ook al had ze medelijden met haar broertje. Uiteindelijk besloten we dat Igor met Jibin naar huis zou gaan en ik zou met MaJin toch gewoon de bossen ingaan. Wel had ik duidelijk aan MaJin verteld dat we na de boswandeling ook nog eens te voet naar huis zouden moeten, maar dat vond ze geen probleem. We zijn dus lekker het bos in gegaan en we hebben het pad naar de dieren genomen. De kinderen vinden dit altijd leuk en Ingrid, San en ik hadden alle gelegenheid om even bij te praten. Daarna zijn we richting de speeltuin gelopen en van daaruit terug naar de fietsen waar tevens ook de bekende ijscokar staat. Natuurlijk hebben we onszelf (of eigenlijk San) getrakteerd op een ijsje en deze hebben we nog lekker in het zonnetje op zitten eten. Toen was het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Zij hebben de fiets gepakt en wij hebben onze schoenen nog maar eens goed gestrikt en zijn aan de wandel gegaan. Onderweg hebben we nog een keer naar huis gebeld om te vragen hoe het met ons kleine mannetje was en hij was gelijk bij thuiskomst weer op de bank in slaap gevallen. Ach, wat slaapt dat lijdt niet. MaJin en ik zijn zo'n anderhalf uur onderweg geweest, maar dan moet er wel bij vertellen dat we nog even in China zijn geweest voor een sportieve onderbreking.

Grappig toch? Ik had nog niet eerder dit soort speeltuintjes gezien. Toen we thuiskwamen was Jibin net wakker en hij had gelijk al wat praatjes en had ook net 2 droge koekjes op, dus dat ging weer de goede kant op. MaJin had ook wel wat trek in iets lekkers en dat had ze ook wel verdiend, dus ik heb haar een bakje chips gegeven en daar dook Jibin ook gelijk op af, dus zijn lekkere trek was in ieder geval weer terug. Natuurlijk heeft hij ook een klein bakje gekregen en dit had hij in no-time weggewerkt en vervolgens wist hij de gang naar de kast goed te vinden. Helaas had hij geen trek in avondeten en dat hebben we dan ook maar vervangen door een appel. Doordat Ons mannetje bijna de hele dag had geslapen lukte het niet om hem op tijd in bed te krijgen, dus uiteindelijk is hij gelijk met zijn zus om 20.30 uur naar bed gegaan en is hij toch nog redelijk snel in slaap gevallen. Vanmorgen was hij al vroeg wakker 6.00 uur, maar in ons bed met de TV aan konden wij toch tot 7.00 uur blijven liggen. De boterham ging er goed in en hij had weer praatjes voor 10. Niets leek meer op het zielige mannetje van gisteren. De hele dag is hij weer vrolijk geweest en heeft hij zichzelf best goed alleen kunnen vermaken. Wel kwam hij regelmatig even naar ons toe voor van alles en niets, maar verder vermaakte hij zich prima alleen. Ons mannetje mankeerde niets meer, dus kon hij ook weer gelijk zijn huishoudelijke taken oppakken. Dit is echt zijn grootste hobby en waag het niet de stofzuiger uit zijn handen te trekken.

We zijn ontzettend blij dat hij weer helemaal lekker in zijn velletje zit en het is dus de vraag of hij afgelopen dagen zo verdrietig en humeurig was, omdat hij gewoon iets onder de leden had of dat juist alle spanningen ervoor hebben gezorgd dat hij zich niet lekker voelde en dat nu alles eruit is en hij weer helemaal bij is geslapen, hij er weer tegenaan kan. Vandaag kregen we ook nog eens een reactie terug van het tehuis van Jibin n.a.v. het bericht wat ik vorige week had gestuurd met wat info en foto's van Jibin. Ze dankten ons hartelijk voor de update en de foto's en ze hoopten dat we in de toekomst contact zouden houden (jawel, mijn Chinees wordt steeds beter). Natuurlijk gaan we dit doen en dan hoop ik ook dat zij mailtjes terug blijven sturen. Nog even tot slot. Ik ben van plan om eind deze week de boeken van de waarbenjij.nu site te bestellen, dus mocht je de kinderen nog iets willen zeggen dan kan dat nog een paar dagen.