Tweede rapportage

Inmiddels ben ik weer begonnen aan de tweede rapportage voor China, welke voor 8 februari in het Engels bij Kind en Toekomst moet liggen. Het valt mij zwaar deze keer. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de vermoeidheid die mij op dit moment parten speelt, maar daar moet ik me maar even overheen zetten. Ons mannetje slurpt een hoop energie op en daarnaast kan ik het normale slaapritme nog steeds niet te pakken krijgen. Jibin droomt de laatste tijd een stuk minder en vaak horen wij hem pas vroeg in de ochtend voor het eerst, maar helaas zorgt dit er nog niet voor dat ik ook de hele nacht kan doorslapen. Het wordt ook gewoon tijd dat de lente aanbreekt (helaas duurt nog wel even)want ik ben nu alweer helemaal klaar met die grijze regenachtige dagen. Het beloningssysteem voor zijn zindelijkheid lijkt te werken, want vandaag had hij slechts een keer een "ongelukje". Maar ook het stoeltje maakt nog steeds indruk, want zodra wij hem waarschuwen dat als hij niet luistert hij op het stoeltje moet, hebben wij wel zijn aandacht. Helaas voorkomt dit nog niet dat hij zo af en toe toch op dat plekje wordt gezet, maar het werkt wel. Het zal voor hem goed zijn als hij naar school kan. Ik heb echt het idee dat hij daar aan toe is, want als het aan Jibin ligt gaan we elke dag even langs zijn klasje. Nog even geduld vent. MaJin vindt het op dit moment ook weer erg gezellig met haar broertje. Ze hebben lol met elkaar en ze vindt het heerlijk om hem met dingen te kunnen helpen. Over het algemeen laat Jibin dit ook goed toe, maar natuurlijk niet altijd en dan is het natuurlijk even bonje. Gelukkig gaat dit ook weer snel over en vliegen de kusjes en knuffels ons weer om de oren. Vandaag was MaJin na school mee naar een vriendinnetje gegaan en vandaar uit zijn de twee meiden naar een kinderfeestje gebracht. Jibin vraagt dan een paar keer per dag of MaJin wel thuis komt en of we MaJin gaan ophalen. Lief toch ?? MaJin heeft een gezellig Glitz 'n Glam party gehad en de meiden hebben de hele middag lekker zitten tutten. Er is ook nog een foto gemaakt, maar die krijg ik volgende week als het goed is. Toen ons meisje om 18.30 uur thuiskwam, zat Jibin in bad en ons meisje is er snel bij gekropen. Toch nog even met haar broertje spelen, want tenslotte had zij hem toch ook wel een beetje gemist.

Flink aan de bak

Zoals jullie misschien hebben gemerkt komen de berichten iets minder frequent, maar dit komt doordat ik 's avonds vaak geen puf meer heb om een stukje te typen. Onze kleine man zit op dit moment midden in de (peuter)pubertijd en we hebben onze handen vol aan onze grote stuiterende boef. Luisteren, dat doet hij niet en dat geeft hij ook zelf toe. Hij zegt dan; "Jibin niet luisteren". En hij kan ook al behoorlijk brutaal zijn, dus tijd voor aktie. We hebben nu in de keuken een stickervel neer gehangen, waar Jibin een Bob de Bouwer sticker op mag plakken als hij goed luistert of goed doet opruimen of op tijd naar de WC gaat etc., maar daarnaast hebben wij ook een strafplekje waar hij moet gaan zitten als hij niet luistert of brutaal is. We proberen de nadruk te leggen op het belonen, maar soms is het stoeltje ook even noodzakelijk. De eerste keer dat hij hier moest gaan zitten was hij flink onder de indruk. Dikke tranen van boosheid rolden over zijn wangen, dus het leek te werken. De tweede keer, bleef hij netjes zitten en nadat ik nogmaals had uitgelegd waarom Jibin hier moest zitten, ging ons mannetje daarna lief verder spelen. Wij helemaal trots dat hij het zo goed oppakte. Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaar de derde keer dat er zich een stituatie voordeed, waarbij ik hem waarschuwde dat hij op het stoeltje moest, riep hij; "Jaaaaaaaa fijn". Tja, daar sta je dan met alle goede bedoelingen. Onze deugeniet is gewoon te slim voor ons. We geven het echter nog niet op, want we merken wel dat we bij ons mannetje echt de touwtjes in handen moeten houden.

Het ziet er dus naar uit dat ons mannetje zich inmiddels helemaal thuis voelt bij ons. Ook hij is gewoon aan het aftasten hoever hij bij papa en mama kan gaan en dat is best ver, maaaaaaaaaaar er zijn grenzen en die moeten wij hem duidelijk aangeven. Verder is het echt een heel lief en sociaal mannetje. Het is een heerlijke knuffelkont en hij legt makkelijk contact met anderen, maar houdt ons daarbij nauwlettend in de gaten. Daarnaast is het ook een kletskous en zijn rateltje staat nauwelijks stil. Er komt al een hoop Nederlands uit en het duurt waarschijnlijk niet lang meer voordat hij 's avonds zijn eigen boekjes kan voorlezen. Hij kent ze namelijk al bijna uit zijn hoofd. Langzaam aan nadert ook het moment dat Jibin naar school moet. Sinds de kerstvakantie gaan we elke week 2 keer langs zijn toekomstige klas. Op maandag, wanneer juffrouw Bernice er is en op donderdag als juffrouw Jacqueline er is. In het begin bleef hij nog wat schuchter in de deuropening staan, maar inmiddels loopt hij vlot de klas in en gaat hij in een hoek lekker zitten spelen. Zodra de bel gaat vertrekken we weer, maar we hebben er alle vertrouwen in dat hij over een aantal weken met plezier naar school zal gaan. Waarschijnlijk laten we hem niet gelijk volle dagen beginnen, maar bouwen we het heel langzaam op. Wat gaat de tijd toch snel. Ons meisje wordt soms ook wel erg moe van het gestuiter van haar broertje en regelmatig gaat ze lekker in haar eentje op haar kamer spelen en trekt ze haar eigen plan. 's Avonds als Jibin in zijn bedje ligt besteden we nog even quality time aan onze fantastische dochter. Dit heeft zij echt nodig en ze heeft er ook alle recht op.

We vervelen ons nog geen moment

Een iets wat late update zo na het weekend, maar dit had zo zijn reden. Een paar dagen geleden zag ik dat bij onze bejaarde kat Joop zijn linker oog wat dicht ging zitten. Ik dacht aan een lichte ontsteking en door het schoon te houden met water, hoopte ik dat dit snel over zou gaan. Helaas gebeurde dit niet en werd het steeds erger. Zo erg zelfs dat er in het weekend een hoop vuil en zelfs bloed uit kwam. Bij mij sloeg de paniek gelijk toe, want onze Joop is tenslotte al ruim 19 jaar oud en al ruim 7 jaar suikerpatient. Daarnaast loopt hij moeilijk en is soms ook wat in de war, waardoor hij op zijn kattebak gaat slapen in plaats van in zijn mandje. Ik zag de bui al hangen en hoorde de dierenarts al zeggen: Het is beter als we hem een spuitje geven. Natuurlijk wil ik niet dat Joop pijn heeft en zich ellendig voelt, maar afscheid nemen is ook niet een van mijn sterkste kanten en alleen al bij de gedachte brak ik in snikken uit. Ook MaJin, die we toch voorzichtig wilden voorbereiden op een eventueel afscheid, hield het niet droog en ook dan deed ik even "vrolijk" mee. Vanmorgen gelijk een afspraak gemaakt voor deze middag en met lood in mijn schoenen liep ik vanmiddag in mijn eentje met Joop de praktijk binnen. Ik heb mijn verhaal gedaan en Joop is uitgebreid onderzocht. Volgens de dierenarts zit er een flinke ontsteking net onder zijn oog en wat eruit komt is grotendeels pus met een klein beetje bloed. Voor de rest zag hij er voor zijn leeftijd nog aardig goed uit. De dierenarts heeft hem een spuit met antibiotica gegeven, welke de komende 2 weken zijn werk moet doen. Over 9 dagen moet ik terugkomen en dan kijkt ze of de antibiotica heeft geholpen en of de ontsteking echt alles is wat er zit of dat er meer zit wat nu niet zichtbaar is. Ze zag in ieder geval nog geen enkele reden om hem in te laten slapen. Ontzettend opgelucht verliet ik de praktijk en nu maar hopen dat de medicijnen zijn werk doen. Jullie kunnen je nu vast wel voorstellen dat mijn hoofd even niet naar een update stond. Gelukkig hadden we in het weekend wel wat afleiding, dus het was niet alleen maar kommer en kwel. Zaterdag kwam ons eetclubje eindelijk weer eens bij elkaar. Aangezien wij degene waren die aan de beurt waren, heeft het even op zich laten wachten. Ik had dus wel wat goed te maken, dus de afgelopen week maar eens uitgebreid in de kookboeken gedoken. Zaterdagochtend gezellig met z'n vieren boodschappen gedaan en vervolgens even naar oma gegaan voor de soep. We zijn hier niet al te lang gebleven, want tenslotte moest ik nog heel wat voorbereiden. Terwijl wij druk in de weer waren in de keuken, hebben MaJin en Jibin heel leuk samen in de sneeuw gespeeld. Wat hadden ze een lol samen.

Om 19.00 uur kwamen de gasten aan en nadat wij MaJin en Jibin aan een bakje chips met drinken hadden gezet (zij hadden al gegeten)konden ze aan tafel. In eerste instantie ontstond er wat gesteggel over de vaste tafelindeling (haha), maar nadat iedereen uiteindelijk plaats had genomen kon de amuse op tafel. Dit was een plakje carpacio opgerold met rucola en een zongedroogd tomaatje, overgoten met appel-honing dressing afgemaakt met wat kaas. Vervolgens stond er kip-pinda soep op het menu. Deze kwam gewoon uit een zakje, want waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Ik kan het vast niet beter. Het derde gerecht heb ik wel weer zelf gemaakt en dit was een bladerdeegflap bestrooid met sesamzaadjes en gevuld met kip, kastanje champignons, uitje, knoflook, koriander en bieslook op smaak gebracht met peper, zout en paprika poeder. het hoofdgerecht bestond uit een heerlijke groene salade, aardappelpartjes uit de oven en een stukje ossenhaas met een saus van rode uien gesmoord in rode wijn en basterdsuiker. Tot slot als toetje een Mexicaanse perziktaart. Met een topping van witte chocolade verwachtte men een behoorlijk zoet toetje, maar doordat er 4 limoenen in verwerkt waren (wat men natuurlijk niet kon zien) was de smaaksensatie even wat anders. Kortom het was weer erg gezellig en we hebben heerlijk gegeten. Zondag zijn we maar weer eens naar de Efteling gereden. Tenslotte was het alweer een tijdje geleden dat we er geweest waren en over 2 weken is de WinterEfteling voorbij en kan er dus niet meer geschaatst worden, dus hoogste tijd voor een bezoekje. Zo dachten ook San en Ingrid en dus nadat wij een stukje door het sprookjesbos hadden gelopen, troffen we hen in het IJspaleis.

De meiden hebben we vrijwel de hele middag niet gezien en ook de jongens vermaakten zich (afzonderlijk van elkaar) opperbest op het ijs. Ging het de vorige keer nog heel erg moeizaam op zijn botjes, na even geoefend te hebben met een stoel, had Jibin toch al aardig de slag te pakken.

De papa's en mama's hebben zich in de tussentijd tegoed gedaan aan warme chocolademelk en cappucino met daarbij veel te veel chocolade, maar dit zorgde er wel voor dat we het zolang hebben volgehouden. Na ruim 2 uur in het IJspaleis te hebben vertoefd, zijn we met de slee richting de Vogelrok en het Carnavalfestival gelopen. Hier zijn MaJin en Rosalie met z'n tweeen 3x achter elkaar in de Vogelrok gegaan en Ingrid en ik met de jongens 2x achter elkaar in het Carnavalvestifal. De mannen konden zich ondertussen warmen bij een groot kampvuur.

Rond 17.00 uur zijn we toch maar richting de uitgang gelopen, want we wilden het niet al te laat maken voor de kinderen en er moest tenslotte ook nog gegeten worden. Helaas was er niets meer over van de dag daarvoor, dus we hebben lekker makkelijk Chinees gehaald (wachttijd 20 minuten). Met z'n allen hebben we gezellig bij ons gegeten. Bij het nemen van zijn laatste hap Bami, storte Jibin in en half slapen heeft Igor hem uitgekleed, tanden gepoetst en in bed gelegd en om 18.45 uur was ons mannetje in dromenland. Al met al een gezellig weekend met toch wel een knoop in mijn buik. Gelukkig was dit voor niets en loopt onze Joop hier nog gezellig rond.

Sneeuwpret

Zoals jullie zien vermaakt Jibin zich nog steeds prima in de sneeuw.

Winters Wit

Wat hebben we de afgelopen 2 dagen ontzettend genoten van het winterse weer. Alles ziet er buiten zo mooi uit en de kinderen worden er zo vrolijk van. MaJin heeft zich op school bezig gehouden met het maken van een sneeuwpop en Jibin is niet meer naar binnen te krijgen. Uren lang vermaakt hij zich met het witte spul.

Het is dat zijn handjes en voetjes zo af en toe om een pauze vragen, maar anders zou hij echt de hele dag buiten vertoeven. Gisteren kreeg hij ook nog even gezelschap van MaJin en 2 vriendinnen die kwamen spelen, maar die hadden het al redelijk snel gezien en doken de weer warmte in.

Vanmorgen is Jibin op de slee meegegaan naar opa en oma. Dit vond hij prachtig. Het was een wandeling van bijna een half uur heen en natuurlijk ook weer terug, maar hij bleef keurig zitten.

Eenmaal weer thuis heeft hij opnieuw lekker buiten gespeeld. Toen MaJin thuiskwam van school en we lekker pannenkoeken gingen eten, kwam onze kleine sneeuwpop eindelijk naar binnen. Opnieuw heeft MaJin haar broertje geholpen met zijn pannenkoeken en wat voelt ze zich dan al groot. Vanmiddag terwijl wij een gesprek hadden met iemand van het consultatiebureau heeft ons mannetje naar zijn favoriete dvd van Dora gekeken. Hij pikt hier ontzettend veel van op en hij telt zelfs al tot 7 in het Engels (en tot 10 in het Nederlands). Wat ik erg leuk vond is, dat toen Igor de deur open deed voor de vrouw van het consultatiebureau zij werd verwelkomt door Jibin met de mededeling dat zijn mama binnen was. Dit was echt het eerste wat hij zei en hij bleef het herhalen tot zij binnen was en mij een hand schudde. Daarna is hij lekker verder naar Dora gaan kijken en hebben wij over onze zoon zitten praten. Over zijn achtergrond en over hoe het met hem gaat. Ze kwam niet met allerlei tips, maar ze was erg belangstellend en ze had wel het idee dat wij goed wisten waar wij mee bezig waren (pffffffff). Wij hebben zelf ook wel het idee dat het goed gaat en met name op het gebied van de hechting. Jibin zegt wel een paar keer per dag dat wij zijn papa en mama zijn en natuurlijk ook die van MaJin en daarnaast wilde hij vandaag opnieuw even baby zijn en lekker op schoot komen liggen. Gelukkig gaat het weer een beetje met de rug van mama, waardoor zij haar flinke baby lekker kon knuffelen. Het is dus weer volop genieten hierin huis.

Enerverende zondag

Zaterdag verliep een beetje zoals vele zaterdagen. 's Morgens op ons gemak ontbijten, boodschappen doen, soep eten bij oma en vervolgens MaJin ophalen bij de andere opa en oma, omdat zij daar vrijdagavond was blijven logeren. Vorig jaar deed ze dit nog met grote regelmaat en oma mist dit nu heel erg, dus zo af en toe blijft ons meisje gewoon voor de gezelligheid een keertje logeren. Eenmaal weer compleet, zijn we naar de Intertoys gelopen om een cadeautje uit te zoeken voor Linde, kersverse dochter van Sandra, Marcel en natuurlijk ook voor haar grote zus Eline. Sandra en Marcel hebben vorige week een voorstel gekregen van een prachtige meisje uit dezelfde stad als waar MaJin vandaan komt. Beide meiden komen ook uit hetzelfde kindertehuis en dat is dus best wel bijzonder. Gelijk hebben we met hen afgesproken om onze ervaringen met hen te delen, zowel die van de reis naar MaJin als van onze recente reis en die afspraak stond voor zondag(gisteren) op de kalender. We hadden om 14.00 uur afgesproken, dus we konden het 's morgen weer lekker rustig aan doen. Na het ontbijt is MaJin lekker gaan Ds-en en keek Jibin aandachtig naar een dvd-tje van Dora. Zelf ben ik begonnen met het inplakken van foto's van het afgelopen half jaar voor beide jaarboeken voor de kids. Tijdens het inplakken schoot het ineens vreselijk in mijn rug en kon ik even geen kant meer op. Toch heb ik mijzelf naar boven weten te slepen, waar ik onder een zeer warme douche ben gaan staan. Uiteindelijk met behulp van MaJin en Igor heb ik mijzelf aangekleed en klaar gemaakt voor ons bezoek aan Sandra en Marcel, want of ik thuis op een stoel ga zitten of daar, dat maakt niet uit. Terwijl Igor en ik nog wat spulletjes bij elkaar zochten, waren MaJin en Jibin wat aan het dollen met elkaar. Het ging er een beetje wild aan toe en dan kan je verwachten dat het een keer mis gaat en jawel hoor, ineens hoorde ik een klap en zag ik hoe Jibin met zijn hoofd op het randje van de salontafel viel. Hij was er precies met zijn oor op gekomen en zijn oorschelp was dan ook flink beschadigd. Dikke tranen waren er bij Jibin, maar ook ons meisje was vreselijk geschrokken en gezien de wond besloten we toch maar even naar de EHBO te gaan. Eenmaal bij de EHBO, was het bloeden al gestopt en kreeg ons mannetje alweer praatjes, dus het leek mee te vallen. Gelukkig waren we snel aan de beurt en terwijl Jibin met papa in de behandelkamer zat, heb ik MaJin gerustgesteld en heb ik even Sandra gebeld om door te geven dat we later zouden komen. Na een minuut of 10 kwam ons stoere mannetje alweer aangelopen met een gelijmd oortje en er leek geen vuiltje meer aan de lucht. We zijn dan ook naar huis gereden om onze spullen te pakken en vervolgens zijn we naar Sandra en Marcel gereden. In de auto heeft ons mannetje nog een dutje gedaan en uiteindelijk kwamen we een uur later dan gepland aan. Eline deed open en de meiden waren al snel naar boven vertrokken. Wat hebben ze een lol gehad samen en je kon merken dat die meiden echt een klik hadden samen. Jibin heeft zich ook prima vermaakt met een trein en met het keukentje wat al klaar stond voor Linde. De papa's en mama's hebben samen de fotoboeken doorgebladerd en we hebben geprobeerd nuttige tips te geven voor hun aankomende reis. Het was ontzettend gezellig, waardoor we ook gelijk maar zijn blijven eten. Super lief. Om 19.30 uur hebben we afscheid van elkaar genomen en een half uur later waren we thuis. Mijn rug was er nog niet echt beter op geworden en met moeite heb ik Jibin in bed kunnen krijgen en dan niet eens in zijn eigen bed, maar in dat van ons. Hij wilde absoluut niet naar zijn eigen kamer. Ook MaJin zou bij mij slapen, want Igor moest de nacht in en omdat MaJin weer erg bezig is met de inbraak van vorig jaar en daardoor erg slecht slaapt, had ik beloofd dat zij deze week bij mij zou mogen slapen. Ik verwachte een onrustige nacht gezien de ervaringen van vandaag en ik maakte mij ook wel een beetje zorgen over het oor van Jibin, want het is nogal een draaikont, dus ik zag erg op tegen de nacht. Met name ook omdat ik geen kanten uit kon. Igor heeft toen besloten zijn werk te bellen om te vragen of hij vrij kon zijn. Uiteindelijk heeft hij Jibin slapend in zijn eigen bed gelegd, is hij naast MaJin gaan liggen en ben ik beneden gebleven. Zittend in een stoel had ik nog het minst last van mijn rug dus van slapen is niet veel gekomen. Vanmorgen kon Igor gelukkig met Jibin naar het consultatiebureau voor zijn eerste inhaalvaccinaties en tevens een kleine algehele controle. Sinds Jibin bij ons is , is hij 2 cm gegroeid en is hij 1 kg aangekomen. Dit laatste was niet echt nodig. Over ongeveer 6 weken moeten we opnieuw langskomen voor opnieuw 2 spuiten. Deze week doen we het maar even lekker rustig aan.

Weer in een ritme

Maandag waren beide kids keurig op tijd wakker, dus we konden het best wel op ons gemak doen. Er was zelfs nog tijd voor een leuke foto.

Om iets over half negen waren we op school en nadat we MaJin bij haar klas hadden afgezet, ben ik met Jibin nog even langs zijn toekomstige klas gegaan. Het idee is om dit elke maandag en donderdag te doen, zodat hij zijn 2 juffen alvast wat leert kennen en ook al een beetje de groep waar hij over 2 maanden deel vanuit gaat maken. Over 2 maanden wordt ons mannetje namelijk al 4 jaar. Wat gaat dat nu toch ineens snel en we zijn dan ook van plan om hem lekker tot aan de mei-vakantie te laten oefenen en daarna maar weer verder te kijken. Jibin heeft zich vervolgens een groot deel van de ochtend buiten vermaakt met zijn step, fiets en auto's.

Het is een echt buitenkind, want zich binnen vermaken blijft soms toch wel lastig. Dinsdag was de eerste dag dat Igor en ik beiden moesten gaan werken en Jibin dus de hele dag bij opa en oma zou zijn. Omdat Igor al ontzettend vroeg moest beginnen en ik 's morgens ook niet de mogelijkheid zag om en Jibin bij mijn ouders af te zetten, MaJin op tijd op school te krijgen en vervolgens ook nog op tijd op mijn werk te zijn, was mijn moeder al om 8.15 uur bij ons. Heel enthousiast werd zij door beide kleinkinderen begroet en dat maakt het al gelijk minder erg. Terwijl MaJin en ik naar school liepen, heeft mijn moeder Jibin achterop de fiets gezet en is zij naar huis gereden. Jibin had er helemaal zin in en het is ook geweldig gegaan. Om 15.30 uur heeft opa MaJin van school gehaald en samen hebben ze nog een uurtje bij opa en oma mogen spelen, want toen stond papa voor de deur en die heeft beide kids mee naar huis genomen. Ikzelf was om 17.45 uur thuis en ook ik werd met open armen ontvangen (gelukkig). Hierover hoeven wij ons dus geen zorgen te maken, Jibin is in goede handen bij mijn ouders. Vandaag las ik op de site van adoptie-genoten Sandra, Marcel en Eline dat zij een voorstel van een dochter/zusje hebben gekregen. Hun dochter is bijna 2 jaar oud(jong) en woont op dit moment in dezelfde stad als waar MaJin vandaan komt. Binnenkort gaan we hen alles vertellen over de mooie omgeving waar hun dochter nu verblijft en wie weet kunnen we hen nog wat tips geven als recente ervaringsdeskundige. Heerlijk om dit nu toch weer van een andere kant mee te mogen beleven.

De vakantie zit er voor ons allen op

Zoals jullie al hebben kunnen lezen zat mijn verlof er afgelopen vrijdag al op. Om 8.30 werd ik door drie man sterk uitgezwaaid en iets voor negenen kwam ik keurig op tijd op mijn werk aan. Mijn collega's hadden mijn kantoor versierd en er lag een brief op mijn toetsenbord waarop ik welkom werd geheten en waarop stond dat ze blij waren dat ik weer terug was. Super lief van ze. Helaas kon ik niet iedereen gelijk een knuffel geven, want op vrijdag is er nogal een karige bezetting. Met de wel aanwezige collega's heb ik natuurlijk eerst even bijgekletst en vervolgens ben ik mijn ontplofte mailbox gaan bestuderen. Er waren toch wel wat dingen veranderd, dus ik moest er echt weer even inkomen. Halverwege de middag leek het echter alsof ik niet eens weg ben geweest. Al met al is het mij reuze meegevallen. Toen ik rond 17.30 uur thuiskwam werd ik enthousiast begroet door beide kids. Wat is dat heerlijk thuiskomen. Gisteren kregen we bezoek van onze reisgenootjes en hier hadden we ontzettend veel zin in. Om 13.30 uur kwamen ze aangereden met een nog slapende Sem en het duurde even voordat hij goed wakker was. Eenmaal weer in goede doen, konden de twee mannen elkaar goed hebben en het was leuk dat Jibin, Marianne en Jan ook gelijk herkende en dat gold ook voor Sem, dus het voelde al snel erg vertrouwd. MaJin en Noah waren ook erg blij dat ze elkaar weer zagen en zijn gelijk naar boven gegaan om daar ongestoord te kunnen spelen. Even geen kleine nieuwsgierige, bemoeizuchtige broertjes om hen heen.

De jongens vermaakte zich in eerste instantie goed met wat auto's en de playmobil.

Zo schattig om te zien die twee. Ook hebben ze samen buitengespeeld. Lekker voetballen met de papa's, steppen en glijden.

Dit was een uitgelezen moment voor Marianne en mij om even wat herinneringen op te halen en foto's en stukken film van de reis te bekijken. Op een gegeven moment kwamen de mannen met de jongens ook weer naar binnen en vervolgens hebben zij samen met ons naar de overdracht en alles wat daarna kwam gekeken. Jibin keek aandachtig mee en benoemde de momenten waar hij lachte en waar hij moest huilen. Verder leek hij erg ontspannen naar de film en foto's te kijken. Toch deed het wat met hem, want nog geen 10 minuten later wilde hij baby zijn en bij mama op schoot al liggend uit zijn beker drinken. Ook begon hij allerlei babygeluidjes te maken, wat hij volgens mij nooit eerder heeft gedaan. Samen hebben wij van dit moment genoten en steeds opnieuw liet hij weten dat Jibin baby was en ik zijn mama en ik bevestigde dat natuurlijk. Na een tijdje vond hij het genoeg en is hij lekker verder gaan spelen met Sem. Rond half zes zijn we Chinees gaan halen en hebben we gezellig met elkaar gegeten.

Na het eten was het helaas weer tijd om afscheid van elkaar te nemen, maar niet nadat we eerst nog even een originele foto van de 4 kids hebben gemaakt. Typisch gevalletje Silk Market.

Dit gaan we zeker over niet al te lange tijd overdoen. Toen de visite weg was, hebben we Jibin ook gelijk zijn pyjama aangetrokken en naar bed gebracht. Deze keer mocht ik niet van zijn zijde wijken en is hij met zijn handje in mijn hand in slaap gevallen (gelukkig wel al na 5 minuten). Vervolgens hebben we een ontzettende onrustige nacht gehad, waarin ik met grote regelmaat mijn bed uit moest waardoor Igor uiteindelijk rond 4.00 uur maar naast hem is gaan liggen. Er gaat heel wat om in dat koppie, maar op zich ook wel goed dat hij het allemaal aan het verwerken is. Vanmorgen waren we allemaal redelijk brak, behalve MaJin, en hebben we het lekker rustig aangedaan. Vanmiddag is Igor toch met Jibin, MaJin en een vriendinnetje gaan zwemmen en ben ik met een pijnstiller in een warm bad gaan liggen. Door de vermoeidheid en het vochtige weer van de laatste tijd spelen mijn rugklachten weer behoorlijk op. Toen zij thuiskwamen was ik ook weer aardig hersteld en hebben we als afsluiting van de vakantie op verzoek van de kinderen pizza gegeten. Ook vanavond ging het slapen gaan niet zonder slag of stoot. Jibin haalde alles uit de kast om maar niet te hoeven slapen, maar uiteindelijk heeft hij de strijd verloren en is hij om half negen in slaap gevallen. Ik ben erg benieuwd wat de rest van de nacht ons gaat brengen. De extra matras staat al klaar, voor het geval dat.

Mijn verlof zit erop

Morgen zit mijn adoptieverlof erop en moet ik weer aan het werk en om eerlijk te zijn heb ik daar heeeeeeeeeeeeeelemaal geen zin in. Natuurlijk, als ik er eenmaal ben is het goed, maar na 4,5 maand vrij te zijn geweest is dit toch even een vervelende gedachte. Igor is nog wel vrij, dus MaJin en Jibin kunnen gewoon lekker thuis blijven en genieten van hun laatste vakantiedag. Helaas heb ik niet echt kunnen genieten van mijn laatste verlofdag, want vandaag stond er een crematie op het programma van een veel te jong persoon die de strijd tegen die afschuwelijke ziekte heeft op moeten geven. En wat was het er druk en wat is er mooi gesproken. Er zijn weer behoorlijk wat tranen gelaten. Gelukkig staat er voor zaterdag wel weer iets heel leuks op de agenda en wel een bezoekje van onze reisgenoten uit Chengdu. Jibin gaat zijn tehuisgenootje Sem weer ontmoeten en ik ben erg benieuwd hoe ze op elkaar gaan reageren nu we weer wat maandjes verder zijn. Ook MaJin heeft er veel zin in, want zij gaat haar "vakantie"vriendin Noah weer zien. Kortom we kijken er allemaal erg naar uit.

Een gelukkig 2013 allemaal

Gisteren verliep alles volgens plan. Om 15.00 uur zijn we met z'n vieren de badkamer ingedoken om te gaan badderen en douchen. Vervolgens hebben we Jibin een pyjama aangegeven, hebben we zijn tandjes gepoetst en zoals altijd voor het naar bed gaan heeft Igor hem een verhaaltje voorgelezen. We hoopten dat Jibin zou denken dat hij aan zijn avondslaapje zou beginnen en hierdoor dus een flinke ruk zou maken. We hoopten hem om 19.00 uur wakker te moeten maken, maar helaas werd hij om 18.15 uur uit zichzelf wakker. Toch bijna twee en half uur geslapen, dus op zich ook al mooi. Toen Jibin eenmaal wakker was zijn we ons allemaal verder klaar gaan maken en hebben we onze spullen gepakt en zijn we vervolgens naar Ingrid en San gereden. Daar aangekomen, troffen wij hen nog druk bezig in de keuken, maar dit verbaasde ons niets want er stond nogal wat op het menu.

Dit was alles wat er die avond op tafel zou komen en ik kan jullie wel vertellen, niet alles is opgegaan. Vlak nadat wij waren gearriveerd, kwamen ook Karin en Marcel binnen. We zijn rustig begonnen met koffie en thee, maar al snel kwamen de eerste gerechten op tafel. Niet alleen wij maar ook de kids doken er gelijk op af. Op zich niet zo raar want tenslotte hadden we thuis niets meer gegeten.

Toen de maagjes wat gevuld waren zijn de meiden weer naar boven gegaan en hadden de papa's, mama's en de jongens het rijk weer voor hen alleen. Tijdens het kletsen en het eten hebben we gezellig naar Doe Maar en de Toppers 2012 geluisterd en er is zelfs gedanst, dus dat wil zeggen dat het gezellig was. Tegen twaalven hebben we de meiden naar beneden geroepen en hebben we samen afgeteld naar het nieuwe jaar.

Jibin vond het allemaal prachtig en wist niet wat hem overkwam. Na elkaar allemaal een gelukkig 2013 te hebben gewenst, werden de laarzen en jassen aangetrokken en konden de kids naar buiten. Helaas was het weer ons niet heel goed gezind, maar dat mocht de pret niet drukken. Al snel waren ze door de knalerwten heen en werden de sterretjes voor de dag gehaald (het zware geschut laten we graag aan anderen over). Na eerst alles op een afstandje te hebben bekeken, durfde zelfs Jibin de sterretjes vast te houden.

Na het vuurwerk hebben we nog even onze drankjes opgedronken onder het genot van wat live muziek en toen was het voor Igor, Jibin en mij tijd om afscheid te nemen van de rest.

MaJin bleef gezellig daar, maar wij vonden het beter voor ons mannetje om gewoon thuis te slapen. Voor Igor betekende dit wel dat hij de hele avond niet heeft kunnen drinken, maar dit had hij graag voor ons mannetje over. Uiteindelijk lagen we om 1.45 uur in bed en heeft ons mannetje met een kleine onderbreking uiteindelijk tot 9.30 uur geslapen. Na ons te hebben gedoucht en aangekleed, zijn we opnieuw naar San en Ingrid gereden om gezamenlijk te kunnen ontbijten. Ook daar was inmiddels iedereen uit de veren en konden we snel aan tafel.

Na alles even mee opgeruimd te hebben, hebben we definitief afscheid van elkaar genomen. Volgens mij zien we elkaar nu de komende weken niet, dus dat wordt flink afkicken. Vervolgens zijn we naar mijn oma gereden, waar ook mijn ouders, oom en tante en mijn neef en nicht met hun kinderen waren. Een gezellige drukke boel, maar door de beperkte ruimte en de vermoeidheid bij de kinderen zijn we niet al te lang gebleven. Toen wij vertrokken kwamen net mijn zus, zwager en de kids binnen, dus konden we hen ook nog even een gelukkig nieuwjaar wensen. Onze volgende stop was bij de ouders van Igor, waar ook zijn zus met man en dochter waren. Ook hier zijn we niet al te lang gebleven, want we wilden op ons gemak thuis eten en de kids op tijd in bed hebben. Dit laatst is gelukt, dus nu hopen we dat we weer snel het "normale" ritme te pakken hebben.