Flink aan de bak

Zoals jullie misschien hebben gemerkt komen de berichten iets minder frequent, maar dit komt doordat ik 's avonds vaak geen puf meer heb om een stukje te typen. Onze kleine man zit op dit moment midden in de (peuter)pubertijd en we hebben onze handen vol aan onze grote stuiterende boef. Luisteren, dat doet hij niet en dat geeft hij ook zelf toe. Hij zegt dan; "Jibin niet luisteren". En hij kan ook al behoorlijk brutaal zijn, dus tijd voor aktie. We hebben nu in de keuken een stickervel neer gehangen, waar Jibin een Bob de Bouwer sticker op mag plakken als hij goed luistert of goed doet opruimen of op tijd naar de WC gaat etc., maar daarnaast hebben wij ook een strafplekje waar hij moet gaan zitten als hij niet luistert of brutaal is. We proberen de nadruk te leggen op het belonen, maar soms is het stoeltje ook even noodzakelijk. De eerste keer dat hij hier moest gaan zitten was hij flink onder de indruk. Dikke tranen van boosheid rolden over zijn wangen, dus het leek te werken. De tweede keer, bleef hij netjes zitten en nadat ik nogmaals had uitgelegd waarom Jibin hier moest zitten, ging ons mannetje daarna lief verder spelen. Wij helemaal trots dat hij het zo goed oppakte. Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaar de derde keer dat er zich een stituatie voordeed, waarbij ik hem waarschuwde dat hij op het stoeltje moest, riep hij; "Jaaaaaaaa fijn". Tja, daar sta je dan met alle goede bedoelingen. Onze deugeniet is gewoon te slim voor ons. We geven het echter nog niet op, want we merken wel dat we bij ons mannetje echt de touwtjes in handen moeten houden.

Het ziet er dus naar uit dat ons mannetje zich inmiddels helemaal thuis voelt bij ons. Ook hij is gewoon aan het aftasten hoever hij bij papa en mama kan gaan en dat is best ver, maaaaaaaaaaar er zijn grenzen en die moeten wij hem duidelijk aangeven. Verder is het echt een heel lief en sociaal mannetje. Het is een heerlijke knuffelkont en hij legt makkelijk contact met anderen, maar houdt ons daarbij nauwlettend in de gaten. Daarnaast is het ook een kletskous en zijn rateltje staat nauwelijks stil. Er komt al een hoop Nederlands uit en het duurt waarschijnlijk niet lang meer voordat hij 's avonds zijn eigen boekjes kan voorlezen. Hij kent ze namelijk al bijna uit zijn hoofd. Langzaam aan nadert ook het moment dat Jibin naar school moet. Sinds de kerstvakantie gaan we elke week 2 keer langs zijn toekomstige klas. Op maandag, wanneer juffrouw Bernice er is en op donderdag als juffrouw Jacqueline er is. In het begin bleef hij nog wat schuchter in de deuropening staan, maar inmiddels loopt hij vlot de klas in en gaat hij in een hoek lekker zitten spelen. Zodra de bel gaat vertrekken we weer, maar we hebben er alle vertrouwen in dat hij over een aantal weken met plezier naar school zal gaan. Waarschijnlijk laten we hem niet gelijk volle dagen beginnen, maar bouwen we het heel langzaam op. Wat gaat de tijd toch snel. Ons meisje wordt soms ook wel erg moe van het gestuiter van haar broertje en regelmatig gaat ze lekker in haar eentje op haar kamer spelen en trekt ze haar eigen plan. 's Avonds als Jibin in zijn bedje ligt besteden we nog even quality time aan onze fantastische dochter. Dit heeft zij echt nodig en ze heeft er ook alle recht op.