Wij zijn Igor en Marlou en sinds 25 oktober 2004 zijn wij de trotse ouders van MaJin. MaJin is geboren in China. In april 2006 hebben wij opnieuw een adoptieprocedure opgestart en op 27 juni 2012 werden we verblijd met het bericht dat we een zoon in ons gezin mogen opnemen. Jibin hebben we op 23 augustus 2012 in onze armen mogen sluiten en vanaf nu gaan we als gezin van 4 door het leven.
vrijdag 15 maart 2013
De eerste schoolweek zit erop
Onze grote knul heeft zijn eerste schoolweek erop zitten en volgens de juffen heeft hij het perfect gedaan. Om langzaam in het ritme te komen was dit een ideale week. Maandagochtend hebben wij hem zelf thuis gehouden en vandaag had hij een roostervrije dag, dus weer lekker even bijkomen van alle nieuwe indrukken van deze week. Wij hadden verwacht dat ons mannetje wel toe zou zijn aan een beetje rust, maar niets was minder waar. Ons mannetje heeft de hele dag door het huis gestuiterd. Pas tegen vijven dreigde hij in te storten, maar toen stonden Igor en MaJin op het punt om naar opa en oma te gaan, want we hadden afgesproken om daar te eten. Eenmaal daar was hij weer opgeladen en stuiterde hij gewoon weer verder (zucht).
Na het eten zijn we met z'n drieen terug naar huis gegaan en bleef MaJin achter bij opa en oma. Onze lieve meid mocht weer bij opa en oma blijven logeren en dat betekent dat ze vanavond waarschijnlijk wel iets te laat in bed zal liggen, maar ook dat ze morgenvroeg niet wakker wordt van haar broertje.
Jibin is de laatste tijd weer erg vroeg wakker (tussen 5.30 uur en 6.30 uur) en dat vaak na een onrustige nacht, dus jullie snappen dat ook wij korte nachten maken. Er gebeurt natuurlijk op dit moment ook wel erg veel en ons mannetje heeft een hoop te verwerken en blijkbaar doet hij dit dus 's nachts.
Gisteren had hij ook geheel uit het niets een enorme huilbui. Gelukkig zoekt hij dan wel gelijk troost bij ons (in dit geval Igor) en zakt het ook wel weer na een klein kwartier, maar blijkbaar is er een hoop gaande in dat bolletje.
Helaas kan hij het allemaal nog niet onder woorden brengen, maar er voor hem zijn schijnt voor nu gelukkig voldoende te zijn. Om eerlijk te zijn vind ik het toch wel fijn dat hij zich af en toe even laat gaan. Wij verwachten echt niet dat hij altijd maar gezellig en vrolijk is.
Labels:
ditjes en datjes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zo herkenbaar het maar doorgaan met stuiteren en die huilbuien....... Geniet van het weekend!!
BeantwoordenVerwijderenLiefs Danielle