Middagje Natuurmuseum

Sinds de zomervakantie is MaJin helemaal weg van museumbezoekjes en dus mocht dit deze vakantie ook niet ontbreken. Van school heeft ze een pasje van het Natuurmuseum gekregen waarmee ze gratis entree heeft, dus de keuze was snel gemaakt. Natuurlijk mocht de speurtocht ook niet ontbreken en voordat we aan de route begonnen moest deze eerst zorgvuldig worden doorgenomen.

Wat ik zo ontzettend leuk vind aan de musea van tegenwoordig is dat je zelf ook actief bezig kan zijn. Er is van alles te ontdekken en te ervaren.

Het meest favoriet was het beeldscherm waarop de warmte van het lichaam was af te lezen. De gedeelten die licht van kleur waren, waren warm en de gedeelten die blauw waren, waren koud(er). Als je dus je warme handen op je koudere benen hield en ze na en poosje weer weghaalde stonden je handafdrukken op je benen en dat kon je dus ook op andere plaatsen doen.

Daarnaast hebben we nog een zeer interessant gesprek gehad met de dieren.

Vervolgens hebben we nog uitgevogeld wat je wel en niet kan eten. Bijvoorbeeld een boterham met schimmel of een blauw biefstuk???

We hebben de tocht afgesloten met het geraamte van de in 1995 aangespoelde potvis. We hebben zelf de film gezien van het moment van aanspoelen, het verwijderen van de huid, het schoonmaken van de botten en het uiteindelijk weer in elkaar zetten van het skelet. Het stuk waar de huid werd verwijderd was niet echt kindvriendelijk, maar MaJin zei dat ze er niet zoveel moeite mee had, want tenslotte wil ze toch dierenarts worden en dan moet je daar wel tegen kunnen. Om 17.15 uur hebben we het museum verlaten en zijn we naar huis gegaan. De volgende vakantie is over 8 weken, dus op ons gemak maar eens uitzoeken waar we dan naar toe zullen gaan. Heeft iemand misschien een leuk idee????

Zondag de laatste dag van de vakantie zijn we naar de bossen gegaan, maar hierover morgen meer.

De herfstvakantie zit er weer op.

Deze week is echt voorbij gevlogen en helaas zit de vakantie er alweer op. We hebben allerlei leuke dingen gedaan, maar we hebben ook tijd genomen om weer een beetje tot rust te komen voor de komende schoolperiode.

Afgelopen donderdag zijn MaJin en ik samen met Ingrid, Rosalie en Youri gaan schaatsen. Het weer was er niet echt naar, want het was zo'n 17 graden en het zonnetje kwam regelmatig tevoorschijn, maar de meiden hadden hier nu eenmaal hun zinnen op gezet. Vorig jaar zijn we ook al eens met z'n allen gaan schaatsen en dit was de meiden zo goed bevallen, dat we dit de komende winter vast vaker gaan doen. De meiden hadden de slag zo weer te pakken, maar Youri(en zijn mama) hadden er in het begin wat meer moeite mee.

We zijn zo'n twee en een half uur op de baan geweest, maar toen kwamen de kleine gevoeligheden. MaJin en Rosalie waren toch wel regelmatig met het ijs in aanraking gekomen en ook Youri kreeg last van zijn armpjes (van het vasthouden), dus om 17.15 uur besloten we van het ijs te gaan. Per toeval kwamen we er nog achter dat we recht hadden op vrijkaartjes voor de maand februari, dus die zijn we nog even gaan afhalen bij de kassa. Iets voor zessen waren we thuis en had Igor voor het eten gezorgd. Ingrid en de kids hebben gezellig mee gegeten en daarna zijn zij naar huis gegaan. MaJin is toen in bad gegaan en schrok enorm toen ze zich uitkleedde en ik haar knieen zag. Deze waren allebei donker blauw en volgens ons meisje deden ze ook wel een heel klein beetje pijn. Toen ze uiteindelijk na een half uurtje uit bad kwam, waren haar blauwe knieen zo goed als verdwenen. Wat was nu het geval, door het vallen was haar spijkerbroek aardig nat geworden en die had enorm afgegeven op haar knieen. Gelukkig viel het dus allemaal best mee en heeft ze enorm genoten van het schaatsen.

Vrijdag hebben Igor en MaJin het samen rustig aan gedaan en heb ik de hele dag gewerkt.

Zaterdag zijn we met z'n drietjes naar het Natuur Museum geweest. Wordt vervolgd.

De nieuwe voorspellingen

De oktober voostellen zijn inmiddels alweer een aantal dagen binnen, dus tijd voor de nieuwe voorspellingen. Volgens de site China Adopt Talk kunnen we de komende maanden het volgende verwachten;

Eind november 2011 3 t/m 7 augustus
Eind december 2011 8 t/m 17 augustus
Eind januari 2012 18 t/m 31 augustus
Eind februari 2012 1 t/m 8 september (Wij dus)

Een geweldig schema, maar helaas ik geloof niet dat het dat gaat worden.
Dit zijn mijn verwachtingen;

Eind november 2011 3 t/m 7 augustus
Eind december 2011 8 t/m 13 augustus
Eind januari 2012 14 t/m 16 augustus
Eind februari 2012 17 t/m 30 augustus
Eind maart 2012 31 augustus t/m 4 september
Eind april 2012 5 september t/m .... (Wij dus)

Zoals jullie zien heb ik door het kleine aantal voorstellen deze maand, mijn schema alweer een beetje aangepast, maar natuurlijk ben ik bereid dit de komende maanden gewoon weer te doen, als blijkt dat er weer een keer een onverwachte aangename verrassing tussen zit.

Herfstvakantie

Inmiddels zit de herftstvakantie er alweer voor de helft op en wat hebben we zo al gedaan. Het begon zaterdag met een logerpartijtje bij opa en oma samen met Pjotr en Jurre, haar twee grote neven. Dit is altijd een waar feest met een hoop lekkers en verwennerij. Natuurlijk lagen ze met z'n allen weer veel te laat in bed, maar dat moet wel een keer kunnen. Zondag hebben wij MaJin tegen de middag opgehaald en eenmaal thuis is ze lekker op de bank geploft, even een beetje bijkomen. 's Avonds hebben we met z'n drieen zitten gourmetten en het was echt een genot om ons meisje zo te zien genieten. Niet alleen van het eten maar ook van het feit dat we dit gezellig met z'n drietjes doen.

Maandag mochten MaJin en ik met oma mee naar de Efteling, samen met mijn zus en haar twee jongens.

Hier hadden we erg naar uit gekeken en gelukkig troffen we het ook met het weer, hoewel het wel wat fris was. Om 11.00 uur betraden we het park en we hadden afgesproken dat ieder om de beurt een attractie mocht kiezen. Natuurlijk mocht de jongste als eerste kiezen, want ze wordt door haar neven nog steeds op handen gedragen.

Zoals verwacht koos ons meisje gelijk voor de Bobbaan, want dit is zoals ik vorige keer schreef tegenwoordig haar favoriete attractie. Helaas was die vanwege onderhoud gesloten en dit was toch wel een behoorlijke teleurstelling voor iedereen. We zijn toen maar naar de Fata Morgana gelopen en dit bleek toch wel een aardige vervanger te zijn, want ook dit is best spannend.

Vervolgens zijn we via de Vliegende Hollander (waar we overigens niet in zijn geweest vanwege te weinig belangstelling) naar Joris en de Draak gelopen. Hier is mijn zus samen met Jurre in geweest en ik met Pjotr. Oma is samen met MaJin naar de oude auto's gelopen, want Joris en de Draak is nog net even iets te heftig voor ons meisje. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook de longen uit mijn lijf heb gegild, maar hij is wel heel erg leuk. Toen we weer compleet waren zijn we naar de Pandadroom gelopen om op ons gemak even wat te drinken en te eten. Na de breake zijn we naar het Spookhuis gelopen en via het Doolhof kwamen we bij de Vogelrok. Wie o wie wilde daar in ?? MaJin twijffelde, maar ze wilde zo graag in een achtbaan en aangezien de Bobbaan dicht was, vond ze dat ze deze maar moest proberen. Ik vond het super stoer van haar, maar ik heb haar ook heel duidelijk gemaakt dat ze het alleen moest doen als ze het ook echt zelf wilde, maar er waren geen twijffels en vol zelfvertrouwen stapte ze in het karretje. Tijdens het eerste ritje moest ze er natuurlijk nog even inkomen, maar de tweede keer was het helemaal leuk. Ik hoefde er zelfs niet meer naast te komen zitten. Jurre was mijn plaatsvervanger.

Daarna zijn we nog in het Carnavalfestifal, de Droomvlucht en de Zweefmolen geweest om vervolgens via het Sprookjesbos naar de uitgang te gaan. Het was inmiddels ook al 18.00 uur geweest en de Efteling stroomde massaal leeg en dat hebben we geweten op de parkeerplaats. We hebben er veertig minuten over gedaan om van het terrein te komen en omdat er ook nog gegeten moest worden zijn we natuurlijk naar de Mac gereden. Hier hebben we met z'n alle behoorlijk zitten schransen en uiteindelijk waren we om 20.15 uur thuis. Wat een leuke dag.

Dinsdag heb ik gewoon gewerkt en heeft MaJin een pyjama-dag gehouden. Ze heeft lekker zitten tekenen (een van haar grote hobby's) en ze heeft samen met papa een tent gemaakt.

Vanmorgen zijn we naar mijn oma gegaan, want die werd 96. Echt al een hele leeftijd en dan mag je natuurlijk geen verjaardag meer overslaan. We hebben gezellig koffie gedronken en natuurlijk moest er een foto worden gemaakt van de vier generaties.

Binnenkort gaan we met de hele familie uit eten en dat wordt vast weer erg leuk. Zeker nu oma zelf ook mee gaat. Oma heeft zich een tijdje niet zo goed gevoeld, maar gelukkig zit ze nu weer helemaal lekker in haar (wat gerimpeld)vel, dus ze gaat ook gezellig mee.

Morgen gaan we ook weer wat gezelligs doen, maar daarover later meer.

25 oktober 2004

Vandaag precies 7 jaar geleden stond onze wereld op z'n kop. Rond 15.30 uur kreeg ik HET telefoontje van onze vergunninghouder Kind en Toekomst (ik vermoed van Bertie, maar dat weet ik eigenlijk niet meer)dat we ouders waren geworden van een meisje geboren op 11 december 2003 in de zuid-westelijke provincie van China, Yunnan. Wat waren we gelukkig en dat zijn we nog steeds met onze lieve meid. Ik kan het gevoel wat ik toen had nog helemaal terug halen en ik hoop dat ik dat gevoel volgend jaar nogmaals mag ervaren.

Nieuwe voorstellen

JOEHOEEEEEEEEEEEEEE er zijn weer nieuwe voorstellen onderweg naar de vergunninghouders en dat slechts drie weken na de vorige ronde en van die drie weken is het CCCWA ook nog eens een week dicht geweest. Er is gematched t/m 2 augustus en dat zijn helaas niet zo veel dossiers, maaaaaaaaaaaaaaaaaaaar ik had deze berichten pas begin november verwacht en ik zie het dan ook als een klein cadeautje tussendoor. De afgelopen jaren is dit steeds de periode geweest dat de tijd tussen de voorstellen steeds maar opliep en nu ineens een versnelde ronde, ik ben blij. Waarschijnlijk denkt daar niet iedereen zo over, want Rene en Karen (zie Links) hadden verwacht er deze ronde toch echt bij te zitten met hun LID van 3 augustus 2006, maar helaas missen zij deze nu op 1 dag na. Het was hen zo gegund, maar zij kunnen er nu in ieder geval zeker van zijn dat zij er de volgende keer bij zitten (schrale troost). Eindelijk zijn ze aan de maand augustus begonnen en dat voelt voor ons ineens weer een stuk dichterbij. Ik ga er nog steeds vanuit dat wij er in april 2012 bij kunnen zitten. Er mogen weer 5 koekjes uit de mand en dat brengt het totaal terug naar 34. Jawel, de bodem komt in zicht.

Een goede zet.

We hebben er zeker geen spijt van dat we MaJin's bed hebben verhuisd naar haar oude kamer. Ons meisje is helemaal blij met haar "nieuwe" kamer en het slapen gaat nu een stuk beter. Gisteren hebben we nog een kastje voor naast haar bed gekocht en een mat voor op de vloer, zodat ze niet zo'n koude voetjes krijgt als ze uit bed stapt. Haar kamer ziet er nu helemaal tiptop uit.

Vanmiddag heb ik met ons meisje nog een extra controle bij de GGD. Toen ze eind groep twee bij de GGD is geweest, vonden ze dat ze toch wel wat aan de kleine kant was en ze stelden toen voor om MaJin tussendoor nog een keer extra op te roepen. En dat zei de Aziatische mannelijke arts die ik met mijn 1.58 m (het zit waarschijnlijk toch in de genen) bijna recht in de ogen keek (haha). Natuurlijk hadden wij hier geen problemen mee, maar ik maak mij absoluut geen zorgen want onze dame is het afgelopen half jaar echt enorm gegroeid. Alle winterkleding van vorig jaar kan ik weg doen, want ze past echt helemaal niets meer. Van maat 110/116 zit ze nu in 128. Goed excuus dus om er heerlijk op los te shoppen.

Vanavond ga ik weer lekker met collega's uit eten. Ook ik doe nog steeds mijn uiterste best om er wat centimeters bij te eten, maar helaas lukt dit alleen in de breedte en niet in de lengte. Ach ja, ik blijf het gewoon proberen.

De jaarlijkse reunie

Gisteren was het eindelijk weer zover, de reunie van de KunmingKids. Elk jaar komen we minimaal een keer bij elkaar en hier kijken wij steeds erg naar uit. Op een gezin na was onze reisgroep compleet, maar deze leegte hebben San, Ingrid en de kids opgevuld. Dit lijkt misschien een beetje vreemd, maar dat is het niet echt. Tenslotte kregen San en Ingrid net als wij op 25 oktober 2006 het voorstel van Rosalie en ze waren ook bij het afreisgesprek op 7 december 2006. Alleen bijna zeven jaar geleden waren de groepen zo groot dat deze in tweeen werden gesplitst. San en Ingrid zaten in de groep die op 10 december naar China vertrok en wij met nog 8 andere stellen zijn op 14 december afgereisd. Daarnaast hebben San en Ingrid dit jaar de reis naar Youri met twee stellen uit onze reisgroep gemaakt, dus ze zijn zeker geen vreemden voor de meesten van ons. Natuurlijk hebben we van te voren wel even overleg gehad met iedereen, maar niemand had er moeite mee.

Om 13.00 uur hadden we afgesproken bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in Oisterwijk. Iedereen was netjes op tijd en zo konden we eerst even lekker bijpraten, terwijl de kinderen zich prima vermaakten op de speeltoestellen.

Zo leuk om te zien hoe groot en wijs ze allemaal worden en wat nog leuker is om te zien, is dat de groep steeds groter wordt. We waren met 18 volwassenen en 18 kinderen en volgend jaar worden dat er hoop ik 19.

Na ruim een uur te hebben gekletst, was het tijd om een heerlijke wandeling door de bossen te maken. Igor en Luc zijn niet meegegaan i.v.m. lichamelijke klachten, maar de rest had er ontzettend veel zin in. We troffen het natuurlijk ook wel heel erg met het weer, dus we hebben echt volop genoten.

Na zo'n drie kwartier te hebben gewandeld hebben we de achterblijvers opgepikt en zijn we naar het pannenkoekenrestaurant de Ontdekking gereden. Hier zijn de papa's en mama's het terras op gedoken en zijn de kids weer met z'n allen gaan spelen. Er is hier ook vanalles te doen, zowel buiten als binnen en dus ideaal voor dit soort bijeenkomsten. Je kon wel duidelijk zien dat Rosalie, Fenna en MaJin elkaar veel vaker zien, want zij waren de hele dag vrijwel onafscheidelijk. Gelukkig hebben ze samen ook wel met andere gespeeld, want dat is natuurlijk wel het hele idee van een reunie (of is het meer iets voor de ouders ????)

Om 17.00 uur konden we aan tafel en hebben we met z'n allen pannenkoeken gegeten. Om 19.00 uur zijn we langzaam afscheid van iedereen gaan nemen en konden we terugkijken op een zeer geslaagde dag. Samen met Karin en Marcel zijn wij nog even naar San en Ingrid gereden om daar nog even gezellig na te praten en uiteindelijk waren we om 21.30 uur thuis. Op naar de volgende reunie en hopelijk dan met onze tweede kanjer.

Vandaag hebben we de knoop doorgehakt en hebben we MaJin's bed verhuisd. Natuurlijk kon ik het niet laten de hele kamer opnieuw aan te pakken en zo ligt ons meisje er nu bij.

Ik moet wel zeggen dat ik er nu aardig doorheen zit, maar ik ben ontzettend blij met het resultaat en ons meisje gelukkig ook. Haar oude kamer is nu tijdelijk speelkamer geworden en hier kan ze zich de komende tijd lekker vermaken met haar barbies en playmobil.

Tweestrijd

Gisteren had ons meisje besloten om maar weer eens terug te gaan naar haar oude kamer en naar haar grote bed. Ze was er stellig van overtuigd dat ze niet meer bang was en dat ze het wel weer aandurfde. Nadat ze nog even televisie had mogen kijken op haar kamer, is ze daarna zonder problemen gaan slapen. Geen probleem dus.
Vandaag, na een drukke schooldag en een druk bezochte inloopavond, waarbij de leerlingen hun ouders, opa's en oma's en eventueel andere familieleden en vrienden mochten rondleiden, was het om 20.00 uur de hoogste tijd om naar bed te gaan. Na even gezellig gekletst te hebben, begon ons meisje ineens weer over inbrekers en als er toch eens brand uitbreekt in ons huis. Hier is ze toch echt heel erg bang voor. Ze weet dat we overal rookmelders hebben hangen en we hebben haar ook al eens laten horen dat ze ook echt werken (toen Igor de voordeur aan het afbranden was) maar dat neemt haar angst niet weg.
Ik heb gelijk maar voorgesteld om haar juniorbed weer op te zoeken, want blijkbaar is ze er toch nog niet aan toe. MaJin voelde zich heel erg stom, maar ik heb geprobeerd haar gerust te stellen door te zeggen dat het helemaal niet erg is en dat ik het ook wel gezellig vind om haar een beetje dichter bij ons in de buurt te hebben. En daarnaast heb ik haar verteld dat ik vroeger ook wel eens bang ben geweest en dat je je daar helemaal niet voor hoeft te schamen. Het gaat vanzelf wel een keer over (hoop ik).

Binnenkort toch maar eens de bedden omwisselen.

En we zijn weer terug bij af

Vanmorgen moest Igor om halfnegen opnieuw in het ziekenhuis zijn voor zijn knie. De laatste weken had hij er weer behoorlijk veel last van en na een bezoek aan de huisarts zag deze er alle reden toe om hem toch weer door te verwijzen. De arts in het ziekenhuis dacht dat het of de meniscus was die opnieuw opspeelde (vreemd, want daar is hij 15 augustus aan geopereerd) of het lag aan de achterste kruisbanden of eigenlijk het ontbreken daarvan. De arts heeft een flinke spuit in zijn knie gezet tegen de pijn en de ontsteking en dit heeft hij geweten. Mijn mannetje heeft de hele dag op de bank gelegen. De komende tijd moet Igor het weer heel rustig aan doen en dit betekent dat hij voorlopig weer thuis is. 25 November moet Igor terugkomen en als hij dan nog steeds klachten heeft zal er of een kniebrace worden aangemeten of hij moet opnieuw onder het mes. Laten we er maar het beste van hopen.

Vanalles en nog wat..

Afgelopen donderdag stond de halfjaarlijkse controle bij de tandarts op het programma. Iets waar ik toch wel tegenop zag, omdat ik al wist dat ik er niet zonder kleerscheuren vanaf zou komen. Er was namelijk een stuk van mijn kies afgebroken en zelf had ik het vermoeden dat dit niet makkelijk te repareren was. Gelukkig had ik er absoluut geen last van en dat deed mij vermoeden dat ie toch al op sterven na dood was. Zelf had ik bedacht dat ie er maar gewoon uit moest, want het ging toch om de kies voor mijn verstandkies, dus ver achteraan in mijn mond. Eenmaal in de stoel was ik echter minder heldhaftig en toen de tandarts voorstelde om hem te repareren en maar afwachten of dit zou houden, stemde ik dan ook "volmondig" toe. Helaas brak er tijdens de behandeling opnieuw een stuk af en toen was er geen redden meer aan. Hij moest er dus alsnog uit (slik). De spuiten werden voor de dag gehaald en voordat ik het wist had ik geen enkel gevoel meer in mijn linkerkaak en gehemelte. Toen kon de marteling beginnen, want doordat hij niet meer zoveel houvast had was dit klusje niet zomaar geklaard. Ik werd behoorlijk heen en weer geschud, maar gelukkig werkte de verdoving goed. Zo raar dat je van al dat geweld niets voelt. Ik raakte wel lichtelijk in paniek toen ik hoorde dat de kies afbrak en dat er nog twee stukjes wortel waren blijven zitten. Het zal me toch niet gebeuren dat ik nu ook nog naar de kaakchirurg moet om die dingen eruit te laten snijden, maar gelukkig is me dat bespaard gebleven. Na het hechten en spoelen, mocht ik de recepten voor pijnstillers en spoeling ophalen bij de assistente en met trillende handen nam ik deze aan. Ik stond werkelijk helemaal te shaken. Op weg naar huis gelijk langs de apotheek gereden en voordat de verdoving was uitgewerkt had ik de eerste ibruprofen 600 al achter mijn (overgebleven) kiezen. Gelukkig deed die goed zijn werk en had ik maar weinig hinder van de ingreep en dat beloofde veel goeds voor die avond. We hadden namelijk vanuit het werk een etentje en daar wilde ik toch graag bij zijn. We zouden heerlijk Tapas gaan eten en dat laat ik niet graag aan mijn neus voorbij gaan. Gelukkig hoefde dat ook niet en ik heb lekker mee kunnen genieten van al het lekkers.
Vrijdag ben ik gewoon gaan werken en na het werk hadden we weer een etentje met ons clubje en ook hier heb ik gewoon mee kunnen doen.
En tenslotte stond er gisterenavond ook nog wat op het programma. Een avondje schouwburg met mijn moeder. We zijn naar de dansvoorstelling Burn the floor geweest met daarin de winnaars van het programma "So you think you can dance". Het was echt een super show en we hebben ontzettend genoten, wat een energie. Na de voorstelling kon ik het dan ook niet laten om een dvd van de show te kopen. Kan ik mijn meisje ook nog even mee laten genieten. Dan moet er trouwens wel eerst een nieuwe dvd-speler komen, want die van ons is er gisteren mee opgehouden. Wie weet komen we die vandaag nog wel tegen op de braderie bij ons in de straat.

Nieuwe voorspellingen

Elke maand, nadat de nieuwe voorstellen zijn binnengekomen, worden er op de site van China adopt talk weer voorspellingen gedaan over wat ons de komende maanden te wachten staat. Voor het eerst staan wij nu in het rijtje van meest voorzichtige voorspellingen. Ik moet zeggen, dat geeft toch wel een heel bemoedigend gevoel. Zo ziet het rijtje eruit:

eind oktober/begin november 29 juli t/m 4 aug.
eind november/begin december 5 aug. t/m 11 aug.
eind december/begin januari 12 aug. t/m 29 aug.
eind januari/begin februari 30 aug. t/m 4 sept.
eind februari/begin maart 5 sept. t/m 11 sept.

Dit zou dus betekenen dat onze inlogdatum van 5 september er over 5 maanden bij zou kunnen zitten. Dit klinkt toch ineens wel heel dichtbij. Ikzelf ben iets voorzichtiger met mijn voospellingen, want ik denk dat we nog een maand langer moeten wachten. Hieronder een overzicht van hoe ik denk dat het er de komende maanden uit zal zien.

eind oktober/begin november 29 juli t/m 3 aug.
eind november/begin december 4 aug. t/m 9 aug.
eind december/begin januari 10 aug. t/m 14 aug.
eind januari/begin februari 15 aug. t/m 29 aug.
eind februari/begin maart 30 aug. t/m 4 sept.
eind maart/begin april 5 sept. t/m ......

Ik ben benieuwd wie er gelijk gaat krijgen.

Het warmste weekend van oktober sinds .......

Wat is de herfst toch heerlijk begonnen. Afgelopen week was het natuurlijk al prachtig weer en omdat de voorspellingen voor het weekend ook goed waren, besloten wij om toch nog maar eens een keer naar de camping te gaan. Hier waren we sinds de zomervakantie niet meer geweest, omdat er elk weekend wel iets was. Nu stond er niets op de kalender, dus niets weerhield ons ervan om te gaan. Zaterdag na eerst nog even boodschappen te hebben gedaan zijn we naar de caravan gereden. We wisten dat MaJin's vriendinnen Lisa en Fleur er niet zouden zijn, maar helaas bleek ons buurmeisje Macy er ook niet te zijn. Het was uberhaupt vrij rustig op de camping, maar ons meisje vond dat niet zo'n probleem. Na eerst even met haar knuffels op haar kamertje te hebben gespeeld (daar was het tenminste lekker koel) zijn we daarna met z'n drietjes richting de uitkijkpost gewandeld. Hier hebben we een tijdje naar de giraffen en de zebra's gekeken en daarna zijn we nog even naar het watertje gegaan en hebben daar met steentjes gegooid. Iets wat iedereen weleens heeft gedaan. Daarna zijn we terug gegaan en hebben we de bbq aangestoken. We hebben heerlijk buiten op de veranda kunnen eten, want zelfs toen was het nog heerlijk van temperatuur. Tegen 20.30 uur is MaJin naar haar bed gegaan om daar nog gezellig een dvd te kijken met daarbij een bakje chips en wat drinken.

Vanochtend heeft ons meisje Jeroen weer eens opgezocht. Hier speelde ze in het begin vrij veel mee, maar in de loop van de tijd heeft MaJin er andere vriendinnen bijgekregen en Jeroen andere vriendjes vandaar dat ze elkaar niet meer zoveel zien. Toch was het nu weer erg gezellig, dus dat zit nog wel goed tussen die twee. 's Middag zijn we met z'n drietjes naar het SafariPark gefietst waar we voornamelijk de speeltuinroute hebben gelopen.

En van al dat geklauter en geklim krijg je natuurlijk enorme dorst. Het was dan ook behoorlijk warm en dan is het ook heel belangrijk om je vochtgehalte op pijl te houden.

We hebben natuurlijk niet alleen maar klimtoestellen gezien, maar ook de prachtige dieren. En Yvonne en Jeroen, deze keer voornamelijk van de voorkant.

Om 16.00 uur zijn we richting de uitgang gegaan en zijn we op ons gemak terug gefietst naar de camping. We hebben daarna gelijk onze spullen gepakt, want we hadden ons voorgenomen om thuis te eten, zodat MaJin gewoon lekker op tijd naar bed kon. Dit is ook gelukt en onze dame ligt inmiddels alweer een hele tid te slapen in haar juniorbed (wat volgens haar toch niet blijvend is)