Vanalles en nog wat..

Afgelopen donderdag stond de halfjaarlijkse controle bij de tandarts op het programma. Iets waar ik toch wel tegenop zag, omdat ik al wist dat ik er niet zonder kleerscheuren vanaf zou komen. Er was namelijk een stuk van mijn kies afgebroken en zelf had ik het vermoeden dat dit niet makkelijk te repareren was. Gelukkig had ik er absoluut geen last van en dat deed mij vermoeden dat ie toch al op sterven na dood was. Zelf had ik bedacht dat ie er maar gewoon uit moest, want het ging toch om de kies voor mijn verstandkies, dus ver achteraan in mijn mond. Eenmaal in de stoel was ik echter minder heldhaftig en toen de tandarts voorstelde om hem te repareren en maar afwachten of dit zou houden, stemde ik dan ook "volmondig" toe. Helaas brak er tijdens de behandeling opnieuw een stuk af en toen was er geen redden meer aan. Hij moest er dus alsnog uit (slik). De spuiten werden voor de dag gehaald en voordat ik het wist had ik geen enkel gevoel meer in mijn linkerkaak en gehemelte. Toen kon de marteling beginnen, want doordat hij niet meer zoveel houvast had was dit klusje niet zomaar geklaard. Ik werd behoorlijk heen en weer geschud, maar gelukkig werkte de verdoving goed. Zo raar dat je van al dat geweld niets voelt. Ik raakte wel lichtelijk in paniek toen ik hoorde dat de kies afbrak en dat er nog twee stukjes wortel waren blijven zitten. Het zal me toch niet gebeuren dat ik nu ook nog naar de kaakchirurg moet om die dingen eruit te laten snijden, maar gelukkig is me dat bespaard gebleven. Na het hechten en spoelen, mocht ik de recepten voor pijnstillers en spoeling ophalen bij de assistente en met trillende handen nam ik deze aan. Ik stond werkelijk helemaal te shaken. Op weg naar huis gelijk langs de apotheek gereden en voordat de verdoving was uitgewerkt had ik de eerste ibruprofen 600 al achter mijn (overgebleven) kiezen. Gelukkig deed die goed zijn werk en had ik maar weinig hinder van de ingreep en dat beloofde veel goeds voor die avond. We hadden namelijk vanuit het werk een etentje en daar wilde ik toch graag bij zijn. We zouden heerlijk Tapas gaan eten en dat laat ik niet graag aan mijn neus voorbij gaan. Gelukkig hoefde dat ook niet en ik heb lekker mee kunnen genieten van al het lekkers.
Vrijdag ben ik gewoon gaan werken en na het werk hadden we weer een etentje met ons clubje en ook hier heb ik gewoon mee kunnen doen.
En tenslotte stond er gisterenavond ook nog wat op het programma. Een avondje schouwburg met mijn moeder. We zijn naar de dansvoorstelling Burn the floor geweest met daarin de winnaars van het programma "So you think you can dance". Het was echt een super show en we hebben ontzettend genoten, wat een energie. Na de voorstelling kon ik het dan ook niet laten om een dvd van de show te kopen. Kan ik mijn meisje ook nog even mee laten genieten. Dan moet er trouwens wel eerst een nieuwe dvd-speler komen, want die van ons is er gisteren mee opgehouden. Wie weet komen we die vandaag nog wel tegen op de braderie bij ons in de straat.