Tweestrijd

Gisteren had ons meisje besloten om maar weer eens terug te gaan naar haar oude kamer en naar haar grote bed. Ze was er stellig van overtuigd dat ze niet meer bang was en dat ze het wel weer aandurfde. Nadat ze nog even televisie had mogen kijken op haar kamer, is ze daarna zonder problemen gaan slapen. Geen probleem dus.
Vandaag, na een drukke schooldag en een druk bezochte inloopavond, waarbij de leerlingen hun ouders, opa's en oma's en eventueel andere familieleden en vrienden mochten rondleiden, was het om 20.00 uur de hoogste tijd om naar bed te gaan. Na even gezellig gekletst te hebben, begon ons meisje ineens weer over inbrekers en als er toch eens brand uitbreekt in ons huis. Hier is ze toch echt heel erg bang voor. Ze weet dat we overal rookmelders hebben hangen en we hebben haar ook al eens laten horen dat ze ook echt werken (toen Igor de voordeur aan het afbranden was) maar dat neemt haar angst niet weg.
Ik heb gelijk maar voorgesteld om haar juniorbed weer op te zoeken, want blijkbaar is ze er toch nog niet aan toe. MaJin voelde zich heel erg stom, maar ik heb geprobeerd haar gerust te stellen door te zeggen dat het helemaal niet erg is en dat ik het ook wel gezellig vind om haar een beetje dichter bij ons in de buurt te hebben. En daarnaast heb ik haar verteld dat ik vroeger ook wel eens bang ben geweest en dat je je daar helemaal niet voor hoeft te schamen. Het gaat vanzelf wel een keer over (hoop ik).

Binnenkort toch maar eens de bedden omwisselen.