De vakantie is begonnen

Vrijdag sloot MaJin het schooljaar af met een uitstapje naar het Natuurmuseum en vervolgens een gezamenlijke lunch op school. Na de lunch werden de bedankjes aan de juffen gegeven en vervolgens was het tijd om afscheid van elkaar te nemen, het minst leuke gedeelte van de dag. MaJin heeft een hele leuke tijd gehad met juffrouw Patricia en Juffrouw Angelique en dan is het best lastig om gedag te zeggen.

Jibin was samen met alle kleuterklassen naar een nabij gelegen park gegaan. In eerste instantie leek de ochtend helemaal te verregenen, maar gelukkig werd het in de loop van de ochtend droog en genoten de kids van alle speelmogelijkheden. Igor was meegegaan als begeleiding en kon zodoende ook leuke foto's maken.

Jibin had het reuze naar zijn zin met zijn grote vrienden. Deze zal hij volgend jaar wel gaan missen, want zij gaan bijna allemaal naar groep 3. Ook de kleuters hadden 's middags een gezamenlijke lunch op school en na de boterham mochten alle oudste kleuters uit het raam glijden als afscheid van de kleuterklas. Jibin vond dit maar al te interessant, maar helaas voor hem zal hij hierop nog 2 jaar moeten wachten. Om 14.15 uur was de schooldag teneinde en begon de vakantie.

Zaterdag zijn we even naar de camping gereden om naar de vorderingen van Igor te kijken. We hebben namelijk besloten om een gedeelte van de veranda af te timmeren, zodat we weer een extra kamer hebben, waarin de kinderen kunnen spelen. Voorheen was dit Jibin's slaapkamer, maar deze is nu dus bezet en op slechte dagen missen wij deze ruimte wel. Natuurlijk is het gezellig als op een regenachtige dag MaJin en Jibin zich lekker in de caravan vermaken, maar als daar dan ook nog wat vriendjes en vriendinnetjes bijkomen, wordt het toch al gauw wat krapjes. Ook MaJin ziet deze ruimte wel zitten en ze kan dan ook bijna niet wachten tot deze klaar is, maar dit duurt nog wel even.

's Avonds hebben we met z'n vieren gezellig zitten bakplaten. Een groter plezier konden we MaJin niet doen en terwijl MaJin zat te smullen van de grote garnalen, zat Jibin te genieten van de shoarma en wij van onze kids.

Vandaag kregen wij bezoek van een adoptiegezin bij ons uit de buurt. Via een medewerkster van het consultatiebureau waren zij op de hoogte gebracht van ons bestaan en na mailcontact (met toestemming van ons) hebben we een datum geprikt om  elkaar eens te ontmoeten. Zij zijn in december van vorig jaar thuisgekomen met hun zoon van 3 jaar en zij vonden het wel prettig om ervaringen te kunnen uitwisselen met gelijkgestemden. Om 14.00 uur waren wij er helemaal klaar voor en niet veel later ging de bel. Voor de deur stonden Fina met haar prachtige zoon, maar helaas was Sjoerd verhinderd. We hebben de hele middag gezellig zitten kletsen en de jongens hebben lekker gespeeld (met en zonder elkaar). Wel moeten we regelmatig tussen beiden springen , omdat er onenigheid ontstond over hetgeen waarmee ze aan het spelen, maar hierdoor werd al wel snel duidelijk dat ze goed aan elkaar gewaagd waren. Gelukkig liep het allemaal met een sisser af en zullen we elkaar in de toekomst  nog wel vaker gaan zien. Altijd weer leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

Morgen begint dan officieel de vakantie voor de kids en we zullen wel zien hoe we de dagen gaan vullen. Zal ook een beetje afhankelijk zijn van het weer.

27 juni 2012

Vandaag precies een jaar geleden om 13.35 uur ging bij ons de telefoon. Het was Dorothee van Kind & Toekomst die ons eindelijk na 5 slopende weken uit ons lijden verloste. We mochten een klein mannetje in ons gezin verwelkomen met de naam Yang Jialin geboren op 10 maart 2009. Op dat moment verbleef hij nog in de provincie Sichuan, maar we hadden goede hoop dat we hem binnen 2 maanden op zouden mogen halen. Wat waren we blij maar ook enorm opgelucht dat aan het lange wachten nu eindelijk een einde was gekomen. De felicitaties stroomden binnen en wat waren dat er veel. Zoveel mensen hadden met ons mee geleefd en wat voelde dat bijzonder.

Nog steeds hebben we tal van trouwe lezers en we ontvangen ook nog steeds allerlei leuke reacties, wat het plaatsen van berichten alleen maar leuker maakt. Dus ik zou zeggen, blijf lekker meelezen, jullie zijn voorlopig nog niet van mij af.

Even terug naar donderdag

Donderdag kreeg MaJin haar rapport mee naar huis en ook al wisten wij dat ze over was naar groep 6, toch waren we erg benieuwd naar haar vorderingen in de laatste periode. De tekst van de juf achterop het rapport zegt eigenlijk wel alles.

Jeetje MaJin. Wat heb jij hard gewerkt de laatste periode. Je rapport is nu zelfs weer beter dan het vorige. Lezen gaat super en ook rekenen is weer vooruit gegaan. Zo zie je maar dat je beter kunt dan je zelf denkt. Je hebt het verdiend om lekker van je vakantie te genieten. Veel plezier volgend jaar in groep 6.

Het is natuurlijk overbodig om te schrijven dat we super trots zijn op ons meisje die er een enerverend jaar op heeft zitten. Ook zijn we ontzettend trots op onze grote jongen, die deze week het licht heeft gezien en het voortaan keurig op de WC doet. En om dit alles te vieren zijn we naar de Mac gereden om daar heerlijk frietjes te eten.

Vrijdag had Jibin een roostervrije dag en samen met papa is ie lekker bezig geweest in de tuin. Ook hebben ze samen geoefend op zijn nieuwe fiets, zonder zijwieltjes. Het grappige is dat hij dus gewoon kan fietsen, maar hij vertikt het gewoon.

 

Jibin zou het erg op prijs stellen als wij de zijwieltjes er gewoon weer opzetten, maar  zo snel geven wij ons nog niet gewonnen. Wat is het toch een eigenwijs ventje.
Zaterdag hadden we een lekker rustig dagje en hebben we niet veel ondernomen. Boodschappen doen, wat rommelen in huis en samen op de bank hangen (moet ook een keer kunnen). Igor is nog wel even met Jibin naar de camping gereden om kozijnen af te geven, want Igor gaat een deel van de veranda aftimmeren, zodat we op de wat mindere dagen toch wat meer leef-/speelruimte hebben. Ik hoop dat we dat deze vakantie niet nodig zullen hebben, maar er komen vast nog genoeg dagen dat we er met plezier gebruik van zullen maken.

Zondagochtend opnieuw lekker rustig aan gedaan. Om 12.00 uur is Igor met Jibin de skelter op gaan halen die wij via MP hadden gekocht en het is echt een super degelijke skelter.

Ons mannetje kan er al wel op rijden, maar eigenlijk komt ie nog net een paar centimeter te kort om echt kracht te kunnen zetten. Ach ja, die centimeters komen vanzelf wel.

Zondagmiddag zijn we naar San en Ingrid gereden om weer eens gezellig bij te kletsen. We hadden hen al een tijdje niet gezien, dus weer genoeg gespreksstof. Samen zijn we ook nog even naar de Kermis bij hun in het dorp gelopen en voor Jibin was dit zijn eerste kennismaking met dit fenomeen. De Kermis was niet al te groot ( en dit is een understatement), maar voor ons mannetje een goede generale voor het enorme spektakel wat straks bij ons in de stad komt te staan. De meiden en Youri doken gelijk in de Octopus, maar dit durfden wij Jibin niet aan te doen. Toen de meiden nogmaals in de Octopus gingen hebben we de kleine mannen meegenomen naar de pony's en hebben zij daar een ritje op mogen maken. Vervolgens zijn broer en zus samen in de mini botsauto's gegaan en als afsluiting heeft Jibin eendjes mogen vangen. Ik geloof dat ook voor Jibin dit het hoogtepunt van de Kermis was, net zoals nog niet zolang geleden voor MaJin. Jibin is nu een vissenspel rijker (dat hebben papa en mama toch maar goed voor hem uitgezocht).

Eenmaal weer terug bij San en Ingrid thuis, zijn de heren Chinees gaan halen en  hebben we nog gezellig samen gegeten.

De laatste schoolweek is hier inmiddels aangebroken en we merken dat de kinderen wel aan vakantie toe zijn. Je stelt je hier ook op in, want als wij de middelste of laatste zouden zijn geweest, dan was dit gevoel ook pas gekomen in de laatste week. Zo werkt dat nu eenmaal. Ze zijn nu dus echt aan het aftellen.

En dan was er ook nog een kijkles

Vanmorgen naar mijn werk gegaan met de bedoeling het werk wat gisteren was blijven liggen grotendeels weg te werken. Naast mijzelf, waren mijn baas en twee van mijn ontslagen collega's aanwezig. Zo knap dat ze er gewoon waren, terwijl ze toestemming hadden gekregen deze week thuis te blijven om alles te laten bezinken. Ik voelde me best ongemakkelijk en niet dat zij daar enige reden toe gaven. Opnieuw hebben we veel zitten praten en zijn er weer wat traantjes gelaten, want wat zullen we elkaar gaan missen. Daarnaast maak ik mij eerlijk gezegd ook wel een beetje zorgen over hoe mijn werk er in de toekomst uit gaat zien. Met de nieuwe bezetting komen we uren te kort en er zal zeker geschoven moeten worden met de uren en ik sta er niet van te kijken als ik ook extra uren moet gaan draaien. Met Igor nog thuis is dit geen probleem, maar ik hoop dat hier op korte termijn toch ook verandering in gaat komen en dan moeten we nog maar gaan zien hoe we dat gaan regelen. Laat ik echter maar niet op de feiten vooruit lopen, want tenslotte hebben we het hier nog niet over gehad, maar dat er voor de overblijvers een hoop gaat veranderen is wel zeker. Al met al is mijn doel voor vandaag maar gedeeltelijk geslaagd, want de achterstand is nog niet helemaal weggewerkt.

Door al dit gedoe ben ik helemaal vergeten te vertellen dat we afgelopen maandag weer hebben kunnen genieten van onze prima ballerina. Opnieuw was er een kijkles en oma, Jibin, Igor en ik waren natuurlijk van de partij om naar de vorderingen van ons meisje te kijken. Dit is voorlopig de laatste keer, want MaJin heeft besloten dat ze met ballet gaat stoppen. Niet dat ze het niet naar haar zin heeft, maar ze wil gewoon graag iets anders. Wat dat precies gaat worden, weet ze nog niet, maar wel weer iets met dansen en/of muziek. Wie weet gaat ze voor streetdance, maar ook de musicallessen zijn nog niet van de baan, hoewel ik denk dat deze het niet gaan worden. Hiervoor zou ze namelijk haar hele woensdagmiddag moeten opofferen en hier heeft ze toch wel wat moeite mee. We horen het wel als ze een beslissing heeft genomen. Hieronder nog wel even een aantal foto's van ons meisje in actie.

Nog een tweede heeeeeeeeeeele belangrijke mededeling. Onze grote vent lijkt eindelijk zindelijk te zijn. De hele week doet hij zijn kleine en grote behoefte keurig op de WC en hij heeft nog niet een ongelukje gehad (op een klein druppeltje na, als zijn broek niet snel genoeg open ging). Wij zijn zo super trots op ons mannetje, het kwartje is eindelijk gevallen. Waarschijnlijk heeft het ook te maken met het feit dat hij, na een moeilijke 2 weken (na het incident op de camping), nu weer ontzettend lekker in zijn velletje zit. Met beide vorderingen zijn wij in ieder geval ontzettend blij. Zie hieronder maar eens wat voor een grote jongen ons Jibinnetje is.

Heftige dag, nu zware hoofdpijn

Vanmorgen toog ik niets vermoedend naar mijn werk net als mijn overige collega's. Natuurlijk hadden we met dit weer liever op een terras gezeten, maar vol goede moed gingen we aan de slag. Om 13.00 uur stond er een werkoverleg gepland, maar ineens werd dit vervroegd naar 11.00 uur. Nog steeds hadden we niets in de gaten, maar hier kwam al snel verandering in. Ons werd gelijk medegedeeld dat het al een tijdje niet zo goed gaat in de huizenbranche (iets wat wij zelf natuurlijk ook wel wisten) en dat ze een reorganisatie niet langer konden uitstellen. Vandaag zouden we te horen krijgen wie wel en wie niet zouden mogen blijven. We zijn met een klein team van 9 personen en behoorlijk hecht met elkaar, dus hoe het ook zou lopen, het zou een heftige dag worden. Om gelijk uit mijn lijden te worden verlost opperde ik om als eerste te gaan. Met lood in mijn schoenen en zakdoeken in mijn hand ben ik het kantoor binnengestapt. Gelukkig werd mij, nog voordat ik überhaupt zat, vertelt dat ik mocht blijven. Waarschijnlijk door de spanning en tevens ook de opluchting heb toch even mijn tranen de vrije loop gelaten. Het voelde heel dubbel, want dit betekende wel dat er iemand anders in mijn plaats zou moeten gaan (wat een rot situatie). Vervolgens zijn om beurten mijn collega's naar binnen geroepen en uiteindelijk moeten er 4 vertrekken. Dit kwam bij iedereen heel hard aan, want dat aantal hadden we zeker niet verwacht. Er zijn dan ook heel wat tranen gevloeid en diegene die moeten vertrekken zijn ook "lekker" naar huis gegaan om alles te laten bezinken. Kortom diegene die mochten blijven, bleven achter maar de blijheid was ver te zoeken. We hebben amper nog werk kunnen verrichten en mijn hoofd barste bijna uitelkaar van de hoofdpijn. Ik kan je zeggen dit gaat je niet in de koude kleren zitten, zeker niet met zo'n fijne groep mensen om je heen. Morgen maar wat uren inhalen, want er is wel wat blijven liggen vandaag.

Een vol weekend

Afgelopen vrijdag had MaJin haar eerste slaapfeestje van haar vriendin Laura. Al een tijdje keek ze hier naar uit. Ze had er reuze veel zin in, maar vond het ook wel een beetje spannend. Tenslotte begon het feestje vrijdag al om 17.00 uur en zaterdag konden we haar om 12.00 uur weer ophalen. Een hele ruk, vooral omdat ze mama vrijdag voordat ze naar het feestje zou gaan niet meer zou zien, omdat ik dan nog niet terug zou zijn van mijn werk. Mama vond dat ook niet zo'n fijne gedachte, maar het was nu eenmaal niet anders. Ook Jibin was graag naar het slaapfeestje van Laura gegaan, maar helaas voor hem was het Girls only. Nadat Igor MaJin bij Laura had afgezet, is hij met Jibin mij van het werk komen halen. Met z'n drietjes hebben we thuis gegeten en ons mannetje lag vervolgens op tijd in bed. Of we dat van ons meisje ook konden zeggen, ik verwacht van niet.

Nadat we zaterdagochtend rustig waren opgestart en boodschappen hadden gedaan, zijn we om 12.00 uur MaJin gaan halen. Eenmaal bij Laura vlogen Jibin en MaJin elkaar gelijk in de armen en ook ik kreeg snel een dikke knuffel. Het was een zeer geslaagd feestje geweest met een hoop meiden getut. Het slapen was redelijk goed gegaan, maar zoals verwacht wel een kort nachtje. Gelukkig had ze mama toch wel een klein beetje gemist. Eenmaal thuis hebben we lekker soep gegeten en daarna zijn we met z'n drieën naar boven gegaan. De bedoeling was dat beide kids even een dutje gingen doen, want tenslotte hadden we 's avonds nog een feestje van onze grote neef Pjotr, die binnenkort alweer 14 jaar wordt. Jibin heeft heerlijk 3 uur liggen slapen en ook mama heeft bijna 2 uur geslapen (kon ze wel gebruiken na een aantal onrustige nachten van de kleine man), maar ons meisje lukte het niet om haar ogen te sluiten en na het toch een hele tijd geprobeerd te hebben, is ze uiteindelijk om 15.30 uur naar beneden gegaan. Om 16.30 waren wij ook beneden en hebben we ons op ons gemak klaar gemaakt voor het BBQ-feestje. Ondanks de vermoeidheid heeft ons meisje zich ook daar goed staande gehouden tussen alle jongens. Samen met neef Jurre van 12, Cas van 6 en Jibin hebben ze zich uiteindelijk prima vermaakt op de Wii en voordat wij er erg in hadden was het alweer 23.00 uur (Oepss) en dus de hoogste tijd om naar huis te gaan. Deze keer was het inslapen geen enkel probleem.

Zondagochtend lieten beide kids pas laat van zich horen (in ieder geval in vergelijking met wat wij gewend zijn) en moest papa tot 8.30 uur wachten op zijn cadeautjes. Jibin had voor papa een mooi Vaderdagskrant gemaakt met allemaal stukjes over papa. Ik vermoed dat de kindjes hieraan hebben gewerkt op de dagen dat wij Jibin thuis hebben gehouden om hem zindelijk te krijgen, want het was een vrij summiere tekst met minimale tekeningen, maar daardoor natuurlijk niet minder bijzonder. Van MaJin kreeg papa een zelf geschilderd T-shirt van papa's favoriete voetbalclub. Dit had ze erg mooi gedaan en ook hier was papa ontzettend blij mee. Daarnaast hadden ze voor papa nog een groot memo bord gekocht met weekoverzicht en foto's van zijn 2 prachtige kinderen.  We hebben er gelijk op kunnen schrijven dat MaJin deze week kijkles heeft van ballet en dat ze donderdag haar rapport mee naar huis krijgt. Na het geven van de cadeautjes zijn we naar beneden gegaan en hebben we met z'n vieren ontbeten. Om 11.00 uur zouden wij de vader en moeder van Igor ophalen en zouden we naar de uitspanning de zeven geitjes rijden. Dit is een cafe/pannenkoekenhuis in een bosrijke omgeving met tal van speelmogelijkheden voor de kinderen. Ook de zus van Igor en zijn broer met gezin zouden hier naar toekomen. We zijn heerlijk in het zonnetje gaan zitten, terwijl MaJin en Jibin zich prima vermaakten met van alles en nog wat.

Na een aantal uren hier vertoefd te hebben zijn we nog een stukje door het nabij gelegen bos gaan lopen waar we de dieren en nogmaals een speeltuin hebben bezocht. Opa genoot zichtbaar van de aanwezigheid van de kinderen en dat was ook de bedoeling van deze ochtend/middag.

MaJin heeft de camera ook nog even ter hand genomen en opnieuw heeft ze een aantal mooie foto's geschoten.

 

 

Om 15.00 uur hebben we opa en oma weer thuis afgezet en na een korte snackpauze zijn we op de fiets naar mijn ouders gegaan. Hier hebben we in de tuin gewoon wat gedronken en gekletst. We zijn niet heel lang gebleven, want de kids waren behoorlijk moe. Om 18.00 uur zaten we dan ook alweer thuis aan de frietjes en om 19.00 uur lag Jibin op bed en een uur later MaJin. Beiden hebben vannacht heerlijk geslapen (en ik dus ook).

Het bijzondere verhaal van een zus en haar broertje

Nu ik vanaf de tafel naar onze twee kinderen zit te kijken die samen met de playmobil aan het spelen zijn, bekruipt mij de behoefte om een speciaal blog over hen te schrijven.

Een jaar geleden zaten we nog in ondragelijke spanning te wachten op het verlossende telefoontje. Jaren had MaJin hier al naar uitgekeken en ging in eerste instantie haar voorkeur uit naar een zusje, toen het moment dichterbij kwam maakte het haar echt niet meer uit of het een broertje of zusje zou worden. Als ze maar grote zus zou worden. Toen eindelijk HET TELEFOONTJE kwam en wij te horen kregen dat een lief mannetje van bijna 3,5 jaar binnenkort bij ons gezin zou horen, was ze door het dolle heen. Bij de aanblik van het eerste zwart-wit pasfotootje was ons meisje gelijk verkocht. Grapjes maken over zijn lekkere bolle wangen, was volgens MaJin absoluut not done. Zo praat je tenslotte niet over je zoon en haar broertje. Wat was ze trots dat ze nog net op de laatste schooldag voor de zomervakantie een foto van haar broertje in haar klas kon showen. De laatste wachtperiode was aangebroken en wat MaJin betreft kon het niet snel genoeg gaan. Wat had ze zin om naar China te gaan om haar broertje te ontmoeten. Gelukkig was het wachten goed te doen, omdat ze zes weken vakantie had en we allerlei leuke dingen op de planning hadden staan. Eindelijk was het moment daar en met gezonde spanning stapten we op 21 augustus in het vliegtuig dat ons naar het land van onze zoon en ook onze dochter zou brengen. Na 2 goed verlopen vluchten kwamen we op 23 augustus aan in Chengdu, waar we diezelfde dag Jibin in onze armen mochten sluiten. De eerste kennismaking tussen broer en zus was nog erg onwennig, maar MaJin kon haar ogen niet van haar broertje afhouden. Het liefst was ze gelijk met hem gaan spelen, maar haar broertje stond daar nog niet gelijk voor open. Toch merkte je al snel dat er wel een klik was tussen die twee, want ook Jibin keek regelmatig met een schuin oog naar zijn zus en hield goed in de gaten wat ze aan het doen was. De periode in China verliep vrij ontspannen en MaJin cijferde zichzelf aardig weg om het haar broertje maar naar zijn zin te maken. Gelukkig was daar ook Noah, waar ze zich regelmatig mee terug kon trekken en even haar eigen ding kon doen. Zowel MaJin als Jibin leken het in ieder geval goed naar hun zin te hebben en we waren maar wat trots op beide kids, omdat ze zich zo snel aan leken te passen naar de nieuwe situatie.

Eenmaal thuis veranderde dit wel en ze waren beiden duidelijk op zoek naar hun plekje binnen ons gezin. Dit ging niet zonder slag of stoot en heeft ook heel wat tranen gekost, maar gelukkig is het allemaal niet voor niets geweest. De afgelopen 9 maanden zijn ze echt naar elkaar toegegroeid. Ze begrijpen elkaar nu veel beter en weten van elkaar wat ze wel en niet leuk vinden. Er is echt een hele hechte en intense band ontstaan en ze zouden elkaar voor geen goud meer willen missen. Hoe bijzonder is dat; Een jaar geleden waren ze nog volstrekt vreemden van elkaar en nu zijn het echt broer en zus die ontzettend veel van elkaar houden.

Elke dag prijzen wij ons gelukkig dat wij onze tweede procedure hebben doorgezet, ook al waren er in de jaren best wel momenten dat wij het niet meer zagen zitten en de handdoek in de ring wilden gooien. Al deze mooie momenten hadden we dan moeten missen.

Wat vliegt zo'n weekend toch voorbij

Vrijdag na school hebben de kids lekker gerelaxt op de bank. MaJin met haar tablet en Jibin over haar schouder meekijkend, of toch niet ?????

MaJin had hem het liefst op haar schouder laten slapen, maar dat was toch wel een beetje te zwaar dus heeft Igor hem even op de bank gelegd. Toen ik om 17.30 uur thuis kwam, lag hij nog steeds lekker te slapen. Omdat het eten op dat moment ook klaar was, hebben we hem rustig wakker gemaakt en na een minuut of 5 was hij weer helemaal het mannetje. Heerlijk zo'n power nap van een half uurtje. Vervolgens hebben we buiten onze pizza opgegeten en hebben de kids nog even een "duik" genomen in het zwembad. Daarna gauw de pyjama's aan en niet al te laat naar bed.

Zaterdag zijn we met z'n vieren op de fiets naar de stad gegaan, want MaJin en Jibin hadden nog zomerschoenen nodig. Voor beiden zijn we geslaagd, hoewel ik de sandalen voor de jongens afschuwelijk blijf vinden, hebben we ze voor Jibin toch ook aangeschaft. Hij kan slechts de hele zomer in dichte schoenen lopen. Gelukkig vond Jibin ze wel helemaal geweldig, want hij wilde ze niet meer uit nadat hij ze gepassen had. Dus gympen in de tas en nieuwe sandalen aan. Voordat we aan onze terugtocht zouden beginnen zijn we nog eerst even een ijsje gaan eten en dat ging er bij iedereen wel in. Op ons gemak zijn we toen teruggefietst en opnieuw lagen de kids er bijtijds in.

Vanmorgen werd ik om 7.00 uur wakker van MaJin die naast mijn bed stond. Ze voelde zich niet lekker en had hoofdpijn. Deels kwam dit waarschijnlijk door de warmte, maar ze is ook erg verkouden en dat zal er ook wel mee te maken hebben gehad. Na een paracetamol, die er met moeite in ging, is ze nog even terug naar bed gegaan, maar slapen lukte helaas niet meer. Gelukkig deed het pilletje zijn werk en na een uurtje voelde ze zich weer een stuk beter en kon ze weer gek doen met haar broertje, die inmiddels ook wakker was geworden. Rond 9.00 uur zijn we met z'n vieren naar beneden gegaan en hebben we het lekker rustig aan gedaan. Om 12.00 uur hebben we een tas ingepakt met drinken en broodjes en zijn we naar de Efteling gereden. Hier hadden we afgesproken met Bas en Colette en hun 2 geadopteerde zoons Zhi en Kai. Via onze blog ben ik in 2008 in contact gekomen met Colette en gedurende de afgelopen jaren zijn we contact blijven houden. Toen we vorig jaar het voorstel kregen van Jibin, kreeg ik al snel een telefoontje van Colette. Hun oudste zoon komt namelijk uit het zelfde tehuis als Jibin en het leek hen leuk (en ons ook) om voor onze reis naar China met elkaar af te spreken om ervaringen uit te wisselen. We hebben toen een hele gezellige dag gehad op de camping en ook op Schiphol waren ze van de partij om ons als gezin van 4 te begroeten. Nu bijna een jaar later vonden wij het de hoogste tijd om weer eens wat af te spreken en omdat zij dit weekend toch naar de Efteling zouden gaan, was dit een prima gelegenheid om elkaar weer te treffen. Het weer was ons goed gezind en we hebben een heerlijke dag gehad. Helaas was ons meisje nog steeds niet helemaal fit, waardoor ze de Python en Joris en de Draak aan zich voorbij liet gaan, maar de Vogelrok en de Schipschommel heeft ze meerdere keren betreden. De wachttijden waren goed te doen, dus onze gasten (Jawel, volgens Jibin is de Efteling van ons) hebben best het een en ander kunnen doen. De hele dag hebben we al kletsend door het park geslenterd en voordat we er erg in hadden was het alweer 18.00 uur en sloten de attracties. Tijd dus om naar de uitgang te lopen. Hier hebben we afscheid van elkaar genomen en hebben we afgesproken dat wij de volgende keer hun kant inkomen.

Eenmaal thuis snel wat gegeten en daarna zijn de kids nog even samen in bad gegaan.
Ik heb op de wasbox met een big smile naar onze twee kanjers zitten kijken. Wat is het toch een heerlijk stel en wat zijn ze gek met elkaar. GENIETEN GENIETEN GENIETEN. Na het badderen snel de pyjama's aan en hup naar bed. Nu maar hopen dat ons meisje zich morgen weer helemaal lekker voelt.

Hieronder nog wat foto's van vandaag.

 

Onze zindelijkheidsmissie is helaas mislukt. Deed hij het woensdag en donderdag zo goed als de hele dag op de WC, vrijdag had hij er al minder zin in en waren er alweer wat meer ongelukjes en zaterdag heeft ons mannetje waarschijnlijk gedacht; Jullie hebben nu vast wel gezien dat ik het wel kan, dus nu stop ik met die onzin. En het advies, laat hem maar gewoon in een vieze (onder)broek lopen, werkt helaas niet. Het interesseert hem helemaal niets. Nog even geduld dus. 

Wat genieten we van het mooie weer.

Op onze trouwdag begon dan eindelijk het zonnetje te schijnen. Afgelopen dinsdag waren Igor en ik alweer 20 jaar getrouwd. Een aantal weken geleden had ik al vrij gevraagd, zodat Igor en ik na lange tijd weer eens wat samen zouden kunnen ondernemen. Oppas was al geregeld, dus eigenlijk stond niets ons meer in de weg. Totdat de vroegere baas van Igor belde om te vragen of hij een aantal dagen beschikbaar was voor een klus en als je al een aantal maanden thuis zit klinkt dat als muziek in de oren. Na kort overleg is besloten dat Igor een paar dagen aan de slag zou gaan en dit betekende ook dat hij op onze trouwdag overdag niet thuis zou zijn. Gezien het feit dat ik al vrij had geregeld en ik geen zin had om dit terug te draaien, heb ik mijn moeder gebeld en gevraagd of zij zin had om die dag lekker mee te gaan shoppen. Mijn zus zou de kindjes opvangen. Ik heb mezelf echt vreselijk in de watten gelegd en met tassen vol kwamen we om 16.30 uur thuis. Inmiddels had Igor de kids bij mijn zus opgehaald en was hij bezig met het eten voor mijn ouders en de kinderen. Igor en ik zouden samen nog lekker naar de sauna gaan en daar een hapje eten, terwijl opa en oma bij MaJin en Jibin zouden blijven. Het was een heerlijk relaxte avond en om 23.30 uur kwamen we thuis. Ik kan niet anders zeggen dat ik heb genoten van onze trouwdag.

Woensdag was Jibin's vrije dag (door ons zelf ingelast) en daar maakte hij dankbaar gebruik van door tot 8.15 uur te slapen ( eens in de paar weken kan hij het wel). MaJin is alleen naar school gelopen, zodat Jibin alles op zijn gemak kon doen. Jawel, kleine meisjes worden groot. Iets na tienen heb ik de schuifpui open gezet en zijn Jibin en ik heerlijk buiten gaan zitten. Ik had het een en ander mee naar buiten gesleept en daar vermaakte hij zich opperbest mee.

Doordat het zo'n lekker weer was, heb ik hem uiteindelijk alleen in zijn onderbroek laten lopen in de hoop dat hij nu eindelijk eens zindelijk wil worden. We hebben al menig poging ondernomen, maar dit ging met name ten kosten van onze meubels en kledingvoorraad. De hele ochtend is het prima gegaan, maar dit kwam met name doordat ik hem toch regelmatig op de WC heb gezet. Echt zelf aangeven deed hij niet, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat hij een grote blaas heeft en niet zo vaak hoeft, maar dit moeten we nog ondervinden. Om 12.15 uur zijn we naar school gelopen om MaJin op te halen. MaJin vond het wel een beetje gemeen dat Jibin thuis mocht blijven, maar ze is vergeten dat zij in haar instroom jaar (groep 0) ook een aantal keer heeft mogen spijbelen. 's Middags zijn we naar opa en oma gegaan waar MaJin en Jibin in de tuin lekker met water hebben gespeeld.

Om 17.00 uur kwamen ook mijn zus, Pjotr en Jurre en met z'n allen hebben we heerlijk gegeten (Dat kan oma wel). Doordat wij na het eten druk waren met kletsen en koffiedrinken, vergaten wij ons mannetje en het eerste ongelukje van die dag was een feit. De rest van de dag heeft hij het droog gehouden en wij waren dan ook apentrots op onze grote jongen. Om het nu even goed door te zetten hebben Igor en ik besloten hem de rest van de week ook thuis te houden in de hoop dat hij maandag zonder pamper naar school kan.

Vandaag opnieuw kunnen genieten van een zonnige dag en ook nu is er volop buiten gespeeld. Al vroeg hadden wij het zwembad opgepompt en gevuld met water, zodat het enigszins op temperatuur kon komen. Jibin kon haast niet wachten, maar voor de middag was het toch echt nog te koud. Toen MaJin tussen de middag thuiskwam, moest er toch echt afgekoeld worden en wat begon met de voeten, monde uit in kopje onder. Gelukkig hadden we al voorzorgsmaatregelen getroffen, waardoor alleen het ondergoed vervangen hoefde te worden. Toen MaJin 's middags weer naar school ging, heb ik Jibin in zijn bedje gelegd. We zijn helaas weer in de fase van onrustige nachten beland en of hier het voorval van zondag schuldig aan is weten we niet, maar ons mannetje heeft weer een hoop te verwerken in de nachtelijke uren. Om 15.30 uur heb ik hem maar wakker gemaakt, anders wordt het vanavond een probleem. Net toen we beneden kwamen, kwam ook MaJin samen met een vriendinnetje thuis. Gelijk moest de zwemkleding aan en doken ze in het "zwembad".

Na een tijdje hadden de meiden het wel gezien, maar ons mannetje kon er maar geen genoeg van krijgen. Om 18.00 uur heb ik hem onder enig protest uit het water gevist, want er moest tenslotte wel gegeten worden.

Na het eten nog even papa helpen met de plantjes water geven en daarna voor de zoveelste keer ondergoed vervangen, pyjama aan en naar bed. Ook vandaag heeft ons mannetje het goed gedaan zonder pamper.