Wat een verdriet

Vandaag hadden we niets op de agenda staan, dus dan maar even naar de camping om de plantjes wat water te geven. Komende week schijnt het behoorlijk warm en zonnig te worden, yesssssssssss, en dit zouden ze anders niet overleven. Rond 11.45 uur stonden we bij onze caravan, maar helaas waren de vriendjes en vriendinnetjes op Speelland, dus MaJin en Jibin waren op elkaar aangewezen. Samen hadden ze de grootste lol met de bellenblaas en daarna met de tablet. MaJin maakte foto's van haar broertje en deze bewerkte ze dan op een grappige manier. Jibin vond dat maar wat interessant en keek vol bewondering toe. Tegen enen kwamen Macy en Jordy terug en gelijk waren de vogels gevlogen. Igor en ik zaten lekker op de veranda te genieten van het zonnetje en om beurten liepen we even richting het pleintje om te zien of alles nog goed ging. Op een gegeven moment was ik weer onderweg naar het pleintje toen ik ineens Jibin heel hard hoorde huilen. Ik rende zijn kant op en op zijn loopfiets kwam hij heftig huilend mijn kant op, met MaJin al achter hem aan en ook de opa van Jordy. Toen ik bij hem was stortte hij zich in mijn armen en ik vroeg mij werkelijk af wat er gebeurd was. Jibin was zo overstuur. Het huilen ging weer gepaard met kokhalzen en dit hebben wij alleen bij hem gezien in de eerste weken toen hij het soms heel erg moeilijk had. Van de opa van Jordy kreeg ik te horen wat er gebeurd was en in eerste instantie viel bij mij het kwartje nog niet. Jordy en Jibin waren samen aan het spelen en het liep even niet zo lekker, waardoor de opa dacht dat het elk moment mis kon gaan. Hij zei toen:" We gaan niet vechten, want anders stuur ik je naar huis". Bij Jibin is er toen iets geknapt en heftig huilend is ie toen gegaan. Opa zelf was hier ook ontzettend van geschrokken, want hij besefte ook niet goed wat hij verkeerd had gedaan. Ik heb Jibin even mee genomen naar onze caravan en heb hem lekker op schoot gezet en getroost. Ineens viel bij mij wel het kwartje, want volgens mij dacht Jibin dat hij teruggestuurd zou worden naar China. Ik heb dit ook aan hem gevraagd en hij antwoorde hier bevestigend op. Niet dat dat wil zeggen dat het echt zo is, maar gezien zijn reactie vermoed ik wel dat ik het bij het rechte eind had. Natuurlijk heb ik hem op zijn hartje gedrukt dat hij nooit meer naar China hoeft en dat hij altijd bij ons mag blijven. Tenslotte houden we met z'n allen zo ontzettend veel van hem. De opa van Jordy hebben we uitgelegd wat wij denken wat er is gebeurd en hij voelde zich behoorlijk schuldig. Dit hoeft natuurlijk niet, want wij weten dat het absoluut niet zijn bedoeling is geweest om hem van streek te maken.
Gelukkig zakte het verdriet en heeft hij toch nog gezellig met Jordy gespeeld. Wel bij onze caravan, zodat hij regelmatig even een knuffel kon komen halen.
Wat gaat er toch af en toe in dat bolletje om. Voor alsnog laat hij er weinig over los. Ook niet als wij er heel voorzichtig naar vragen, maar ongetwijfeld gaan zijn gedachten weleens terug naar de tijd dat hij in China was en ik hoop dan ook dat er ooit een moment komt dat hij ons daarvan deelgenoot maakt. Wij hebben geduld.
MaJin had ook vreselijk te doen met haar broertje en is opnieuw weer ontzettend lief voor hem geweest. Zelfs vanavond in de douche zei ze dat ze Jibin zo lief vond en dat ze erg blij was dat hij haar broertje was en dit meent ze ook echt. Die twee zijn de laatste tijd echt naar elkaar toegegroeid en dat is heel mooi om te zien.