Ballet

Afgelopen maandag was het kijkles bij ballet en natuurlijk wilden wij MaJin wel weer eens zien dansen. Niets is tenslotte leuker om te zien hoeveel plezier ons meisje hierin heeft. Inmiddels zit ze hier alweer 3 jaar op, maar het verveelt haar nog lang niet. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de ontzettend leuke manier van lesgeven door een ontzettend lieve en goede balletjuf maar ook door het leuke clubje meiden die allemaal erg goed met elkaar overweg kunnen. Ons mannetje heeft ook vol bewondering naar zijn grote zus gekeken en dat hij onder de indruk was heeft hij niet onder stoelen of banken gestoken. De Oooh's en Aaah's klonken regelmatig door de zaal. Gelukkig kon iedereen er wel om lachen, dus we hebben de 50 minuten gewoon met z'n allen uit kunnen zitten. Hieronder een aantal foto's van onze prima ballerina;

En terwijl ik dit bericht aan het plaatsen ben, zit Jibin gezellig naast mij met zijn autootjes te spelen en om aan te geven hoe goed het met de taal gaat hier het korte gesprekje wat we hadden. Jibin laat een van zijn autootjes van de tafel rijden en hij zei toen; Auto op de grond gevallen. Mama pakken. Ik zei toen; Nee, Jibin heeft hem zelf van de tafel laten rijden. Waarop hij zei; Jibin zelf pakken. Toen hij dit had gedaan gaf ik hem een knuffel, maar toe zei ons mannetje; Niet doen mama, pas op !! Dit is toch helemaal geweldig.

Wat een verrassing

Afgelopen zaterdag zouden we bij mijn ouders gaan gourmetten en mijn zus en haar gezin zouden er ook zijn. Zomaar gezellig even tussendoor !!!! De bedoeling was om Jibin 's middags even te laten slapen, want het zou weleens wat later kunnen worden. Helaas werd dit een dutje van een half uur, dus van echt bijtanken was niet echt spraken. Om 17.00 uur waren we compleet en kon de tafel worden gedekt. Jibin en MaJin vermaakte zich goed met hun neefjes en de diverse game-computers (DS, Mobigo en telefoon),waardoor wij onze handen vrij hadden. We hebben met z'n allen, op een na, heerlijk zitten smullen en vooral de garnalen vielen bij ons meisje goed in de smaak.

Jibin wilde helaas helemaal niets eten (al doet bovenstaande foto anders vermoeden). Hij vond het principe van het gourmetten wel heel interessant, maar het eten zelf sprak hem deze keer geheel niet aan. Wat is het soms toch een vreemde vogel, want we hebben al eens eerder gegourmet en toen heeft hij heerlijk mee zitten eten ??? Toen alle buikjes gevuld waren en de boel een beetje was opgeruimd, vroeg oma aan Pjotr of hij nog even naar de brievenbus wilde lopen, want ze was die middag helemaal vergeten de post eruit te halen ;-). Tot onze grote verbazing lag er een brief van de Sint in de bus met de mededeling dat hij deze keer de pakjes wat vroeger had gebracht, omdat hij het over een week zo ontzetten druk krijgt. Van oma had hij gehoord dat op zaterdag iedereen bij opa en oma zou zijn, dus dat was een mooie gelegenheid om de pakjes al te bezorgen. MaJin was helemaal door het dolle heen en Jibin begreep er helemaal niets van. In de brief stond dat de pakjes verstopt lagen in het huis, omdat de Sint niet wilde dat de kinderen de cadeautjes al zouden zien voor of tijdens het eten. Er werd een hele zoektocht door het huis gehouden en met regelmaat werd er een pakje gevonden.

Toen eenmaal alle pakjes verzameld waren, mochten ze worden uitgepakt. Jibin kon niet wachten en had het liefst gelijk van alle pakjes het papier gescheurd, maar natuurlijk was niet alles voor ons mannetje. Om de beurt mocht er door iemand een cadeautje worden uitgepakt en gelukkig had de Sint het goed gedaan, want de kids waren erg blij met hun cadeautjes.

Terwijl de papa's en mama's nog even een kopje koffie of thee dronken, hebben de kinderen lekker met hun nieuwe spulletjes gespeeld.

Ruim na 21.00 uur hebben we alle spulletjes bij elkaar gezocht en zijn we maar eens naar huis gegaan. Eenmaal thuis zijn onze kids gelijk naar bed gegaan en we merkten gelijk dat dit een onrustige nacht voor ons mannetje zou worden. Hij was erg huilerig en onrustig en tegen twaalven was het helemaal mis. Hij kon niet meer stoppen met huilen en hij voelde ook erg warm aan. Waarschijnlijk was dit een combinatie van verkoudheid en drukte, dus we hebben een zetpilletje gegeven en gelukkig werd hij vrij snel daarna al wat rustiger. We hebben hem vervolgens lekker in mijn bed gelegd en Igor is er naast gaan liggen. Aangezien ik ook al weken top met mijn gezondheid vonden wij het niet zo'n goed plan dat ik naast hem ging liggen, dus heb ik heerlijk op de bank geslapen. Rond 6.00 uur was ons mannetje weer wakker en opnieuw was hij huilerig en voelde hij warm aan, maar voordat we hem opnieuw een zetpil konden geven was hij alweer in slaap gevallen. Rond 8.00 uur was hij weer wakker en ineens was het weer een ander mannetje. Hij vroeg gelijk om drinken en wilde graag een bakje met honing loops. Dit werd even later opnieuw herhaald, dus het ging de goede kant op met ons mannetje. Gelukkig maar, want we zouden die middag lekker naar de Efteling gaan. Ons meisje had hier zoveel zin in, want we hadden beloofd dat we de schaatsen mee zouden nemen. Nu zou een van ons toch wel met MaJin zijn gegaan, maar met z'n vieren is natuurlijk gezelliger. De rest van de ochtend hebben we het rustig aan gedaan en ons mannetje werd steeds levendiger en drukker en er leek niets meer aan de hand. Hij heeft goed gedronken en ook nog eens een banaan gegeten, dus tegen 12.00 uur hebben we de kids aangekleed en zijn we richting de Efteling gereden. Ook San, Ingrid, Rosalie en Youri zouden naar de Efteling komen. Ook door Jibin werd gelijk het water opgezocht en hierin verschilt hij niet zoveel van zijn zus, want die had hier vroeger ook een handje van.

Gelukkig hield grote zus hem goed in de gaten, waardoor er geen ongelukjes konden gebeuren. Hiervoor werd grote zus dan ook hartelijk bedankt.

Vervolgens zijn we gelijk naar de ijsbaan gegaan, want hier hadden beide meiden het zo op staan. Al snel waren de schaatsen onder gebonden en stonden ze op het ijs. Het was weer even wennen maar al snel hadden ze de slag te pakken.

Ook Ingrid en ik hebben het erop gewaagd en na in eerste instantie wat gestuntel, ging het uiteindelijk toch redelijk soepel. Eigenlijk wel heel erg leuk schaatsen.

En terwijl de dames aan het schaatsen waren, zaten de heren aan de koffie en daarbij kregen ze de bekende Unox-muts. Jibin vindt hem helemaal geweldig en heeft hem de rest van de dag op gehad.

Toen de voeten begonnen te tintelen, besloten we dat het tijd was om maar eens iets anders te gaan doen. We zijn naar het plein gelopen met de Vogelrok en het Carnavalfestival en terwijl Rosalie en MaJin met z'n tweeen 3x in de Vogelrok zijn geweest is Youri met zijn papa en Igor in het Carnavalfestival gegaan. Jibin sliep inmiddels in de buggy en we hoopten dat hij dit op zijn minst een uur zou volhouden, wat overigens ook is gelukt. Ook zijn we nog naar het andere ijspaleis gelopen en hier hebben de kids nog heerlijk op de springkussens gespeeld. Terwijl de kinderen aan het spelen waren hebben wij plannen gemaakt voor het eten. Omdat we vorige week na de intocht niet uit eten zijn geweest, vonden wij dit een goed excuus omdat nu in te halen. We zijn dan ook gezellig Tappas gaan eten. Jibin heeft opnieuw niet erg veel gegeten, maar de rest van de dag heeft hij wel gewoon gegeten, dus dat was niet zo heel erg. Om 19.30 uur zaten we in de auto op weg naar huis en om 20.00 uur lag ons mannetje in bed. Helaas duurde het een hele tijd voordat hij wilde gaan slapen en ik heb een hele tijd naast zijn bed gezeten. Ook vannacht is hij een tijdje onrustig geweest, dus ik vermoed dat er weer een hoop in dat bolletje omgaat. Komende dagen maar weer rustig aan doen.

3 maanden geleden

Vandaag is het precies 3 maanden geleden dat Jibin ons leven kwam binnengewandeld. Pas 3 maanden geleden en toch lijkt het al zoveel langer. Hij hoort er al zo bij en niet alleen bij ons, maar ook bij onze familie en dierbare vrienden. Niet meer weg te denken. En wat heeft hij al stappen gemaakt. Zijn Nederlands gaat elke dag met sprongen vooruit. Zijn gevoel van veiligheid wordt met de dag sterker. Elke dag durft hij wat verder van mij weg te lopen, zonder dat hij mij echt uit het oog verliest. Hij staat mij dan op een afstandje uit te dagen om vervolgens met open armen op mij af te komen "rennen". Het oppassen door de opa's en oma's verloopt zonder problemen en de knuffels vliegen ons om de oren. Helaas is hij nog steeds geen groot fan van de Hollandse keuken en er zijn avonden bij dat hij niets wil eten. Wij nemen dit maar voor lief en zorgen ervoor dat we de andere dag rijst of bami hebben. Om eerlijk te zijn smaakt dat ook veel lekkerder dan die gekookte aardappels, dus neem het hem eens kwalijk. Het slapen gaat op zich wel goed, maar ook ons mannetje is een vroege vogel. Met regelmaat laat hij om 5.30 uur al van zich horen en het helpt niet als we hem bij ons in bed leggen. Onze kleine man is dan gewoon wakker en gaat absoluut niet meer slapen. Gelukkig is er al vroeg iets voor de kleintjes op TV, zodat papa en mama nog even kunnen doezelen. verder is het vooral genieten en we zien ons mannetje met de dag groeien als persoontje.

Ons mannetje op de dag van de overdracht

Ons mannetje nu. Zijn ondeugende blik is terug. Vanmiddag was ik met Jibin wat aan het dollen op het schoolplein, terwijl we op MaJin stonden te wachten. Ik hoorde toen een moeder tegen een andere moeder zeggen;" Ze hebben wel echt de mooiste uitgezocht, wat een heerlijk ventje". Ik kon het niet helpen dat er een grote glimlach op mijn gezicht verscheen, want natuurlijk ben ik trots op ons mannetje maar we zoeken onze kindjes niet zelf uit, maar als dit had gemogen dan hadden we zeker ons Jibinnetje uitgekozen. En dit geld ook voor MaJin. Wij zijn zo ontzettend trots en gelukkig met onze twee prachtige kinderen en wij niet alleen.

10 minuten gesprek

Vanavond hadden we naar aanleiding van MaJin's rapport het 10-minuten gesprek met de juf. Altijd wel leuk zo'n gesprek, want dan hoor je toch iets meer van hoe ons meisje zich op school gedraagt. Zoals verwacht waren er weinig op- of aanmerkingen over het rapport en hebben we dus gewoon even gezellig zitten kletsen. De juffrouw merkte goed dat MaJin uit haar schulp begon te kruipen. Was ze in het begin van het schooljaar nog erg stilletjes, nu moest de juf toch nog weleens vragen of ze het gesprekje met haar vriendin op een ander tijdstip wilde voortzetten (hihi). Dit herkennen wij wel. MaJin kijkt altijd eerst even de kat uit de boom en als het dan wat meer vertrouwd voelt komt ze los en dan is ze een echte kwebbelkous. Verder zei de juf dat ze heel lief en sociaal is en veel vriendinnen heeft in de klas en ik geloof dat we daarmee nog het meest blij zijn. Kortom een heerlijke leerling om in de klas te hebben. Wat zijn wij toch trots op onze oudste kanjer. Terwijl wij dit gesprekje hadden, waren de ouders van Igor bij ons in huis om een oogje in het zeil te houden. Ik had Jibin uitgelegd wat we gingen doen en voordat ik uberhaupt mijn jas aan had, zwaaide hij al heel enthousiast; bey, bey. Zo fijn dat hij papa en mama zo mist als we even weg moeten (dus niet). We zijn uiteindelijk ook maar een half uur weg geweest, dus zoals verwacht geen centje pijn.

Een gevuld schoentje

Gisterenavond mochten MaJin en Jibin hun schoen/laars zetten. MaJin gaf het goede voorbeeld en uit volle borst zong ze Sinterklaas kapoentje. Jibin was niet te flauw en deed een goede poging om hetzelfde liedje te zingen. Het klonk erg schattig, maar dit vraagt toch nog wel om enige oefening.

Terwijl ik Jibin naar bed bracht, heeft MaJin nog even een brief geschreven voor Sinterklaas. Hieronder de originele tekst; Lieve Sint, Welkome in Nederland ! Ik vind het altijd heel leuk als u steets komt. Oooooo ja, weet u dat ik weer een broertje er bij heb. Ik denk van wel want voorig jaar had u een kadautje bij. Voordat u het nog niet weet hij heet Jibin. groetjes MaJin Jibin en Papa en Mama doeiiiii Ik vond het super lief dat ze geheel uit zichzelf deze brief had geschreven en gelukkig was de Sint al op de hoogte en had hij ook een schoencadeautje voor Jibin meegenomen. Vanmorgen kon MaJin niet wachten om naar beneden te gaan, want zou er iets in haar schoen zitten? Jibin lag nog lekker te slapen, dus MaJin zou de primeur hebben. En ja hoor, er stak een pakje uit haar laars en zonder enig beleid werd het papier ervan afgescheurd en wat zat er in ???? Een mini tekenbord. Het liefst had ze het cadeautje van Jibin ook opengemaakt, maar hiervan hebben we haar gelukkig toch weten te weerhouden. Toen Jibin een kwartier later beneden kwam, stond ons meisje eerder bij zijn schoen dan Jibin en gelijk werd het pakje in zijn handen geduwd. Jibin kent inmiddels het principe van cadeautjes, dus ook nu was de verpakking snel verwijderd. Ook Jibin werd verblijd met eenzelfde mini tekenbord. Wat slim van de Sint om ze allebei hetzelfde te geven, zo kan er ook geen ruzie worden gemaakt om de cadeautjes. Enthousiast werd er even getekend en gekrast, maar toen moest MaJin zich toch echt klaar gaan maken voor school. Toen ik MaJin naar school had gebracht, hebben we Jibin ook aangekleed, want hij zou weer gaan oefenen bij opa en oma en deze keer een hele ochtend. Jibin had er zin in en om 10.00 uur hebben wij hem bij mijn ouders afgezet met de mededeling dat Jibin lekker bij opa en oma mocht spelen en dat papa en mama boodschappen gingen doen en nog wat andere dingen. We vertelden hem ook dat hij een boterham bij opa en oma mocht blijven eten en ons mannetje vond het allemaal prima. Igor en ik zijn toen gelijk naar huis gegaan en ons mannetje zwaaide ons vrolijk uit. Rond 12.00 uur heb ik even gebeld om te informeren hoe het ging, maar onze kleine man vermaakte zich prima. Toen wij om 13.30 uur bij mijn ouders kwamen kwam hij ons enthousiast tegemoet. Hij liet zien waarmee hij allemaal gespeeld had, maar kwam daarna toch even bij mij op schoot zitten. Het was allemaal goed gegaan en ook de boterham was er goed ingegaan, dus dat zit wel goed. Wel had hij gezegd, toen hij een filmpje op TV zag waarbij iemand boodschappen deed, papa en mama ook boodschappen doen. De schat, hij had het dus heel goed begrepen. Eenmaal thuis had hij toch wel weer trek gekregen van al dat spelen en dan gaat een appeltje er natuurlijk wel in.

Iets na drieen zijn we MaJin gaan halen en ook nu was hij weer blij om zijn zus te zien en andersom ook. Thuis hebben ze samen naar Gangnam style / Zwarte pieten stijl geluisterd en Jibin mocht zelfs even de koptelefoon van MaJin op en zeg zelf, dat is toch cool.

Toen ik aan het eten begon hebben ze samen nog even naar een dvd-tje gekeken. Jibin wilde graag naar Pieter Post kijken en ik geloof dat MaJin dat helemaal niet erg vond. Wat dat betreft is er in de afgelopen 4 a 5 jaar niets veranderd.

Vanavond lagen ze er alletwee op tijd in, waardoor ik op mijn gemak dit verslag kon typen. Morgen heeft ons meisje weer een bijeenkomst van haar meidenclub. Ik ben erg benieuwd wat ze gaan doen.

een drukke zondag

Gisteren waren we om 10.30 uur al op pad. Onze neef Dennis werd gisteren alweer 20 jaar en dus moest er wel even gefeliciteerd worden. Omdat we naar de intocht van Sinterklaas wilden en daarna ook nog naar feestje van Youri die 5 jaar werd, waren we dus al vroeg onderweg. Dennis had zaterdagavond een aantal vrienden op bezoek gehad en eerlijk gezegd hadden we niet verwacht om de jarige al "zo vroeg" aan te treffen, maar op het moment dat wij net binnen waren, kwam ook Dennis de kamer in gelopen. Hij was nog wel iets of wat gammel, maar petje af om ook 's morgens een grote jongen te zijn. We zijn ruim een uur gebleven en toen hebben we onze jassen gepakt en zijn we in de auto gestapt om naar de intocht te gaan. Het kwam inmiddels met bakken uit de hemel, maar voor de kinderen konden we het niet maken om niet te gaan. Ingrid en San met jarige job Youri en Rosalie kwamen ongeveer tegelijkertijd met ons aangereden, dus konden we gelijk door. Sinds MaJin bij ons is, is het traditie dat we samen naar de intocht gaan dus dit doen we nu al voor het 8ste jaar samen. Toen we eenmaal een plekje hadden gevonden tussen het al toegestroomde publiek stopte het met regenen en konden de paraplu's weer ingeklapt worden. We zo handig, anders valt er niet zo heel veel te zien. Jibin had werkelijk geen idee van wat al die mensen daar kwamen doen, maar net als iedereen bleef hij braaf aan de kant staan.

Toen eenmaal de eerste zwarte pieten langs kwamen en er pepernoten werden uitgedeeld, was ons mannetje snel enthousiast. Wel was hij wat kieskeurig, want de schuimpjes en de tumtum werden er nauwkeurig tussenuit gevist.

MaJin genoot ook met volle teugen en zeker toen ze werd gevoerd door een van de pieten.

Na alle reclamewagens, fanfares en zwarte pieten, kwam eindelijk de Goed Heilig Man zelf in zicht. Helaas hebben de kids hem geen hand kunnen geven, want Americo moest flink in bedwang worden gehouden. Waarschijnlijk was hij nog een beetje van slag doordat hij een tijdje in een grote doos heeft moeten bivakkeren, maar ze hebben Sinterklaas wel goed kunnen zien en hij heeft ook nog naar ze gezwaaid, dus hun dag kon niet meer stuk. Jibin had toch meer oog voor de pieten dan voor Sinterklaas, maar wie weet verandert dat wel als hij van ons te horen krijgt van wie de cadeautjes die hij de komende weken krijgt afkomstig zijn.

Nu vindt hij het allemaal nog heel vreemd. De volgende stop zou zijn bij Ingrid en San. Youri werd 5 jaar en ook dat is een feestje waard. Jibin heeft zich prima vermaakt met al het speelgoed wat in de kamer lag (en dat was niet weinig). Van echt samen spelen was geen sprake, maar hij had het naar zijn zin en daar gaat het om. Toen kwam het moment van het uitblazen van de kaarsjes en natuurlijk wilde Jibin dit ook proberen. Uiteindelijk lukte het ons mannetje wel, maar dit vraagt nog wel om wat extra oefening.

Uiteindelijk hebben we nog lekker bamisoep gegeten en toen zijn we om 20.00 uur maar eens op huis aangegaan. Het was een super gezellige dag en ons mannetje heeft het geweldig gedaan (van MaJin zijn we het gewend).

Sinterklaas is in het land

Afgelopen week was deze Goed Heilig Man bij ons thuis regelmatig onderwerp van gesprek. Op school wordt dagelijks naar het Sinterklaasjournaal gekeken en dan is het logisch dat de kinderen het er onderling ook met elkaar over hebben. Dinsdag kwam ze dan ook met de mededeling dat er bij haar in de klas verschillende kinderen zitten die niet meer in Sinterklaas geloven (schokkend !!!). Ik vroeg toen quasi nonchalant; Hoezo geloven die kinderen niet meer in Sinterklaas ? Krijgen zij soms geen cadeautjes ?? Jawel zei MaJin op haar beurt, waarop ik weer vroeg van wie krijgen ze die dan ??? Nou zegt MaJin; die kinderen zeggen dat hun papa's en mama's de cadeautjes kopen, waarop ik vervolgens weer vroeg waarom die papa's en mama's dat dan doen. Hierop moest ze het antwoord schuldig blijven. Ik was inmiddels wel nieuwsgierig hoe ons meisje er nu over dacht en ik vroeg dan ook of zij nog wel in Sinterklaas geloofde, waarop ze volmondig "Jaaaaaa natuurlijk" antwoordde. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog wel erg leuk vind dat ze nog in Sinterklaas gelooft, want waarschijnlijk zal dit wel het laatste jaar zijn. Vanmiddag heeft ze dan ook aan buis gekluisterd gezeten om met eigen ogen te zien of Sinterklaas met zijn gevolg wel echt aan zou komen in Roermond. Jibin kan het echt nog niet boeien en snapt echt niet waar al die ophef om is. Nou, daar komt hij snel genoeg achter en dan weet ik zeker dat hij helemaal om is. Zelf had ik geen tijd om naar de televisie te kijken, want het was hoognodig dat ik de kamer van MaJin weer eens flink onderhanden zou nemen. Om een beetje uit de voeten te kunnen heb ik eerst alle knuffels van haar kamer verwijderd (tijdelijk). Het leek mij een goed idee om MaJin er maar even bij geroepen, want misschien als ze de berg knuffels zou zien zal ze de volgende keer wel 2 keer nadenken voordat ze een nieuwe aanschaft.

Toen eenmaal alles weer spik en span was heb ik alle knuffels toch maar weer een plekje gegeven, want tenslotte kan ik er weinig van zeggen want ik had vroeg ook ontelbare knuffels op mijn kamer. Zo moeder, zo dochter dus. Vanavond hebben we gezellig met z'n vieren een spelletje Lotto gespeeld. Dit kunnen we echt met z'n vieren doen, want Jibin speelt het heel goed mee. Hij kan de kaartjes heel goed matchen, dus erg knap van ons mannetje. Het werd natuurlijk pas echt een feestje toen er ook nog eens een bakje chips bij werd gezet. Een echte zaterdagavond. Nu ligt ons mannetje lekker in bed met zijn lievelings knuffel Koala. 2 Maanden geleden moest hij nog niets van knuffels weten, maar zijn zelf uitgekozen knuffel uit de dierentuin is inmiddels toch wel erg speciaal voor hem. Dit is een hele goede ontwikkeling, want dit betekent dat hij zich aan iets kan hechten en ook dat deze knuffel hem veiligheid en troost kan bieden mochten wij er heel even niet zijn. UPDATE: Ik was nog even iets vergeten. Vanmorgen is Igor met Jibin naar voetbalclub Zigo gegaan. Grote neven Pjotr en Jurre moeten op zaterdagochtend meestal voetballen en Igor besloot om een keer te gaan kijken met onze kleine man. Jibin vond het helemaal geweldig en is bijna een uur met een bal in de weer geweest (niet op het veld, maar langs de lijn). Ik vrees dat we in de toekomst ook elke zaterdag langs de lijn staan, maar laten we maar niet op de zaken vooruit lopen.

Wat zijn wij ontzettend trots

Vandaag kreeg MaJin haar eerste rapport van dit schooljaar mee naar huis en we waren erg benieuwd naar haar resultaten. Wij hadden ons ingesteld op een wat minder rapport gezien de hectische periode die ons meisje achter de rug heeft. Ze heeft tenslotte in het begin van het schooljaar al bijna 3 weken school moeten missen en daarna had ze het ook nog eens behoorlijk zwaar om haar plekje binnen ons gezin weer te vinden. Gelukkig verkeren we nu weer in rustiger vaarwater en zit ze weer lekker in haar velletje. Om 12.30 uur kwam ze naar buiten met de envelop, maar ik heb me nog in kunnen houden tot we thuis waren, zodat ik het op mijn gemak kon bekijken. Wat was ik blij verrast toen ik haar resultaten zag. Wat een kanjer is ze toch. Het gemiddelde cijfer is gewoon een 7,5 met als laagste cijfer een 6 en het hoogste cijfer is een 8,5. Wij zijn zo ontzettend trots op ons meisje dat ze dit toch ondanks alles voor elkaar heeft gekregen. Gelukkig is ze zelf ook heel trots op zichzelf, want vanavond zei ze nog dat ze zo ontzettend blij was met haar mooie rapport. Heel goed meisje. Wat ons mannetje betreft denken wij dat er op dit moment erg veel in dat kleine bolletje omgaat. Op zich is hij heel vrolijk en ratelt hij de hele dag door, maar soms wordt hij uit het niets ineens boos of verdrietig en wil hij heel graag getroost worden. Zo ook vanavond. Normaal vindt ons mannetje het heerlijk om in bad te gaan, maar vanavond raakte hij helemaal in paniek toen zijn tenen het water raakte en hij was niet te kalmeren. Hij stond zelfs weer te kokhalzen, dus ons mannetje er maar uitgehaald en hem getroost. Samen hebben wij het bad leeg laten lopen (stond pas een bodempje in) en vervolgens gevraagd of hij dan misschien wilde douchen. Hij knikte enthousiast ja, waarschijnlijk niet wetende waarin hij toestemde, want zodra hij de straal zag stond hij hevig nee te schudden. Toen stapte hij toch weer naar het bad en wees naar de kraan en dus is hij uiteindelijk toch in bad gegaan en had hij de grootste lol ??????? Op zo'n moment vraag ik mijzelf echt af waar dat dan ineens vandaan komt. We zullen het waarschijnlijk nooit weten. Ook zijn we langzaam aan het oefenen om Jibin alleen te laten met opa en oma. Tenslotte moet ik in de eerste week van januari weer aan het werk en dat lijkt nu nog wel ver weg, maar voor dat we het weten is het zover. Vorige week had ik Jibin al even alleen gelaten met oma bij ons in huis, maar gisteren waren wij op de koffie gegaan bij opa en oma en heb ik hem daar een uurtje alleen gelaten met opa en oma. Ook nu ging het weer helemaal goed en hij heeft lekker zitten spelen met de hijskraan en zo af en toe liep hij even naar de TV als hij een bekend deuntje hoorde. Toen ik terugkwam kreeg ik een big smile toegeworpen, maar dat was het ook wel. Hij bleef lekker verder spelen met de hijskraan (heb ik weer). We zijn ook nog een boterham blijven eten en net als thuis gingen die er goed in. Volgende week gaan we proberen of hij het wat langer zonder ons kan stellen. Verder is ons mannetje gewoon een heerlijke peuter die ontzettend lief en sociaal kan zijn, maar van tijd tot tijd ook erg ondeugend en dwars. Daarnaast merken wij dat hij op school steeds vrijer wordt. Bij het wegbrengen van Majin loopt hij vrolijk achter haar aan de klas in (nadat hij natuurlijk zijn jas heeft opgehangen) en pakt hij iets uit de kast om mee te spelen, bijv. een telraam. Ook bij het ophalen maakt hij steeds makkelijker contact met andere kinderen. Dit zijn dan voornamelijk wel kinderen uit MaJin's klas, dus een beetje bekent, maar hij gaat het zeker niet uit de weg. Naar volwassenen reageert hij alleen als zij contact met hem zoeken, zelf zoekt hij dit absoluut niet op. Wat dat betreft denk ik dat we wel op de goede weg zijn. Ik denk dan ook dat Jibin over een paar maanden echt aan school toe is. Het alleen spelen gaat al wel een klein beetje beter, maar soms heb ik ook wel het idee dat hij zich gedurende de dag wat gaat vervelen. Wij proberen hem dan wel met dingen bezig te houden, maar dat is dan allemaal maar van korte duur. Nog een maand of 3 en dan mag hij gaan oefenen, maar nu eerst de feestdagen die voor de deur staan. Een hele drukke periode voor ons.

YESSSSSSSSSSSS, we hebben ze.

Vanmiddag zijn we richting Kaatsheuvel gereden om de abonnementen voor de Efteling te regelen. Ik had thuis voor ons drieen al een kant en klaar aanvraagformulier liggen met daarbij recente pasfoto's, dus op naar de gastenservice om deze daar af te geven. Zoals verwacht konden we wachten op de pasjes en zo gebeurde het dat we een half uur later met z'n vieren in de Efteling liepen. We hadden verwacht dat ons mannetje wel snel in slaap zou vallen, want de afgelopen dagen is het vroeg dag (lees tussen 5.00-6.00 uur)en hij had vandaag nog geen middagdutje gedaan, maar niets was minder waar. Opnieuw keek hij zijn ogen uit en hij leek zelfs een stuk enthousiaster dan een paar weken geleden toen hij er voor de eerste keer was. We besloten om ook nu eerst het sprookjesbos in te lopen, want het was er ontzettend druk, dus de wachttijden voor de attracties zouden wel behoorlijk lang zijn. MaJin heeft haar broertje al een beetje wegwijs gemaakt in het bos en Jibin vond dit maar al te leuk.

Samen op de trillende steen bij de Trollen Koning

Rare woordjes roepen bij de sprekende papagaai

Eerst moeder geit eens goed bekijken en daarna naar de kleine geitjes. Helaas wilde Jibin niet op of bij een grote paddenstoel staan. Dit hoort er eigenlijk wel bij, want volgens mij heeft iedereen die weleens met kinderen in de Efteling is geweest een foto van zijn kind op een paddenstoel. Gelukkig was MaJin niet zo flauw en heeft zij nog even geposeerd voor een leuke foto.

MaJin in juni 2006 De vliegende draak is nog steeds niet favoriet bij onze kleine man en ook van de reus moet hij niet zoveel hebben (held van ons), maar het nieuwe sprookje van de Nieuwe Kleren van de Keizer en de Sprookjesboom vindt hij wel weer heel leuk. En Jibin niet alleen.

Verder zijn we met z'n vieren in Het Carnaval Festival geweest met als gevolg dat Jibin daarna de hele tijd het melodietje heeft gezongen. Erg gezellig, maar na een tijdje ook best wel een beetje irritant. En MaJin en ik zijn samen in de Vogelrok geweest. Terwijl wij hierin zaten zijn Igor en Jibin lekker bij het vuur gaan zitten en MaJin is er daarna ook nog even bij gaan zitten.

Vervolgens zijn we op ons gemak naar de uitgang gelopen. MaJin was nog heel graag in de Bobbaan gegaan, maar de wachttijd was hier een half uur (valt op zich wel mee)maar wij wilden toch echt op tijd thuis zijn, want Jibin had tenslotte nog steeds niet geslapen dus die wilden wij er om 19.00 uur in hebben. MaJin legde zich hier snel bij neer, want tenslotte hebben we nu toch pasjes, dus we zullen snel wel weer een keer gaan. Beide kids en wij hebben ons in ieder geval goed vermaakt. Hoe gaat het hier verder. Zoals jullie op de foto's kunnen zien zijn MaJin en Jibin nog steeds dikke vrienden. Natuurlijk is er nog weleens onenigheid tussen die twee, maar daar zijn ze dan ook broer en zus voor. Jibin is al heel erg op ons gericht, zo ook op een dag als vandaag. Meneertje wilde absoluut niet in de buggy zitten, maar als hij dan zo rondloopt dan blijft hij echt heel dicht bij ons in de buurt. Zodra een van ons achterblijft om nog even ergens te kijken, dan moet er gelijk gewacht worden. Ook als MaJin alvast een stukje vooruit loopt dan roept hij haar gelijk terug. Ook MaJin wil hij graag bij hem in de buurt hebben. Ook heeft hij nu soms behoefte om even baby te zijn. Deze week kwam hij 's avonds na het avondeten even op mijn schoot liggen en ik moest hem dan drinken geven uit zijn beker zoals je dat ook bij een baby doet. Heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk zo'n momentje, zowel voor ons mannetje als voor mama.

Ook in huis zoekt hij constant onze nabijheid op en voor ons is dat een teken dat we goede stappen maken in het proces van de hechting. Langzaam zijn we toch aan het proberen om hem ook even alleen te laten met oma en dat is deze week goed verlopen. Ik had mijn moeder gevraagd om even een uurtje bij ons in huis te komen, terwijl ik even weg zou gaan. Ik ben niet het huis uit gegaan, maar dat wist Jibin niet. Ze hebben samen televisie gekeken en ook heeft hij even zelfstandig zitten spelen met zijn treintje. Toen ik weer terug was, was hij blij maar het was niet zo dat hij helemaal stond te springen. Natuurlijk ben ik wel vaker even weg om boodschappen te doen en ik ben zelfs een keer een hele dag met mijn moeder naar de stad geweest, maar toen was ons mannetje bij papa en MaJin. Nu was hij alleen met oma, maar dat is dus ook goed gegaan. Wel is hij daarna nog even een tijdje bij mij komen hangen, dus misschien heeft hij mij toch wel een klein beetje gemist. We gaan dit wel langzaam opbouwen, want voordat ik het weet moet ik in januari weer aan het werk en dan gaat oma ook oppassen. Daarnaast gaat het erg goed met de taal. Wij verstaan al best veel van wat hij zegt, maar dat zal waarschijnlijk niet altijd voor andere gelden. Daarnaast gaat het alleen spelen steeds beter, maar het leukste is toch wel om samen met papa of mama en MaJin een spelletje te doen. Stefstuntpiloot is dan wel favoriet.

Ons meisje kan zich uren vermaken met playmobil

Ook is Jibin sinds deze week ineens dikke vrienden geworden met onze kat Joop. Tot voor een aantal dagen geleden moest hij echt niets van hem hebben, maar ineens zat hij bij hem en ging hij hem aaien en zelfs kusjes geven. Ook wilde hij Joop laten drinken uit zijn beker. Natuurlijk ontzettend lief, maar dat hoeft nu ook weer niet. Wij zijn in ieder geval blij met deze ontwikkeling Kortom het gaat hier lekker en we genieten volop (behalve van onze vroege vogel die het dit weekend wel erg bont maakte). Hier nog even 2 foto's van onze prachtige kids.