Sinterklaas is in het land

Afgelopen week was deze Goed Heilig Man bij ons thuis regelmatig onderwerp van gesprek. Op school wordt dagelijks naar het Sinterklaasjournaal gekeken en dan is het logisch dat de kinderen het er onderling ook met elkaar over hebben. Dinsdag kwam ze dan ook met de mededeling dat er bij haar in de klas verschillende kinderen zitten die niet meer in Sinterklaas geloven (schokkend !!!). Ik vroeg toen quasi nonchalant; Hoezo geloven die kinderen niet meer in Sinterklaas ? Krijgen zij soms geen cadeautjes ?? Jawel zei MaJin op haar beurt, waarop ik weer vroeg van wie krijgen ze die dan ??? Nou zegt MaJin; die kinderen zeggen dat hun papa's en mama's de cadeautjes kopen, waarop ik vervolgens weer vroeg waarom die papa's en mama's dat dan doen. Hierop moest ze het antwoord schuldig blijven. Ik was inmiddels wel nieuwsgierig hoe ons meisje er nu over dacht en ik vroeg dan ook of zij nog wel in Sinterklaas geloofde, waarop ze volmondig "Jaaaaaa natuurlijk" antwoordde. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog wel erg leuk vind dat ze nog in Sinterklaas gelooft, want waarschijnlijk zal dit wel het laatste jaar zijn. Vanmiddag heeft ze dan ook aan buis gekluisterd gezeten om met eigen ogen te zien of Sinterklaas met zijn gevolg wel echt aan zou komen in Roermond. Jibin kan het echt nog niet boeien en snapt echt niet waar al die ophef om is. Nou, daar komt hij snel genoeg achter en dan weet ik zeker dat hij helemaal om is. Zelf had ik geen tijd om naar de televisie te kijken, want het was hoognodig dat ik de kamer van MaJin weer eens flink onderhanden zou nemen. Om een beetje uit de voeten te kunnen heb ik eerst alle knuffels van haar kamer verwijderd (tijdelijk). Het leek mij een goed idee om MaJin er maar even bij geroepen, want misschien als ze de berg knuffels zou zien zal ze de volgende keer wel 2 keer nadenken voordat ze een nieuwe aanschaft.

Toen eenmaal alles weer spik en span was heb ik alle knuffels toch maar weer een plekje gegeven, want tenslotte kan ik er weinig van zeggen want ik had vroeg ook ontelbare knuffels op mijn kamer. Zo moeder, zo dochter dus. Vanavond hebben we gezellig met z'n vieren een spelletje Lotto gespeeld. Dit kunnen we echt met z'n vieren doen, want Jibin speelt het heel goed mee. Hij kan de kaartjes heel goed matchen, dus erg knap van ons mannetje. Het werd natuurlijk pas echt een feestje toen er ook nog eens een bakje chips bij werd gezet. Een echte zaterdagavond. Nu ligt ons mannetje lekker in bed met zijn lievelings knuffel Koala. 2 Maanden geleden moest hij nog niets van knuffels weten, maar zijn zelf uitgekozen knuffel uit de dierentuin is inmiddels toch wel erg speciaal voor hem. Dit is een hele goede ontwikkeling, want dit betekent dat hij zich aan iets kan hechten en ook dat deze knuffel hem veiligheid en troost kan bieden mochten wij er heel even niet zijn. UPDATE: Ik was nog even iets vergeten. Vanmorgen is Igor met Jibin naar voetbalclub Zigo gegaan. Grote neven Pjotr en Jurre moeten op zaterdagochtend meestal voetballen en Igor besloot om een keer te gaan kijken met onze kleine man. Jibin vond het helemaal geweldig en is bijna een uur met een bal in de weer geweest (niet op het veld, maar langs de lijn). Ik vrees dat we in de toekomst ook elke zaterdag langs de lijn staan, maar laten we maar niet op de zaken vooruit lopen.