Wat zijn wij ontzettend trots

Vandaag kreeg MaJin haar eerste rapport van dit schooljaar mee naar huis en we waren erg benieuwd naar haar resultaten. Wij hadden ons ingesteld op een wat minder rapport gezien de hectische periode die ons meisje achter de rug heeft. Ze heeft tenslotte in het begin van het schooljaar al bijna 3 weken school moeten missen en daarna had ze het ook nog eens behoorlijk zwaar om haar plekje binnen ons gezin weer te vinden. Gelukkig verkeren we nu weer in rustiger vaarwater en zit ze weer lekker in haar velletje. Om 12.30 uur kwam ze naar buiten met de envelop, maar ik heb me nog in kunnen houden tot we thuis waren, zodat ik het op mijn gemak kon bekijken. Wat was ik blij verrast toen ik haar resultaten zag. Wat een kanjer is ze toch. Het gemiddelde cijfer is gewoon een 7,5 met als laagste cijfer een 6 en het hoogste cijfer is een 8,5. Wij zijn zo ontzettend trots op ons meisje dat ze dit toch ondanks alles voor elkaar heeft gekregen. Gelukkig is ze zelf ook heel trots op zichzelf, want vanavond zei ze nog dat ze zo ontzettend blij was met haar mooie rapport. Heel goed meisje. Wat ons mannetje betreft denken wij dat er op dit moment erg veel in dat kleine bolletje omgaat. Op zich is hij heel vrolijk en ratelt hij de hele dag door, maar soms wordt hij uit het niets ineens boos of verdrietig en wil hij heel graag getroost worden. Zo ook vanavond. Normaal vindt ons mannetje het heerlijk om in bad te gaan, maar vanavond raakte hij helemaal in paniek toen zijn tenen het water raakte en hij was niet te kalmeren. Hij stond zelfs weer te kokhalzen, dus ons mannetje er maar uitgehaald en hem getroost. Samen hebben wij het bad leeg laten lopen (stond pas een bodempje in) en vervolgens gevraagd of hij dan misschien wilde douchen. Hij knikte enthousiast ja, waarschijnlijk niet wetende waarin hij toestemde, want zodra hij de straal zag stond hij hevig nee te schudden. Toen stapte hij toch weer naar het bad en wees naar de kraan en dus is hij uiteindelijk toch in bad gegaan en had hij de grootste lol ??????? Op zo'n moment vraag ik mijzelf echt af waar dat dan ineens vandaan komt. We zullen het waarschijnlijk nooit weten. Ook zijn we langzaam aan het oefenen om Jibin alleen te laten met opa en oma. Tenslotte moet ik in de eerste week van januari weer aan het werk en dat lijkt nu nog wel ver weg, maar voor dat we het weten is het zover. Vorige week had ik Jibin al even alleen gelaten met oma bij ons in huis, maar gisteren waren wij op de koffie gegaan bij opa en oma en heb ik hem daar een uurtje alleen gelaten met opa en oma. Ook nu ging het weer helemaal goed en hij heeft lekker zitten spelen met de hijskraan en zo af en toe liep hij even naar de TV als hij een bekend deuntje hoorde. Toen ik terugkwam kreeg ik een big smile toegeworpen, maar dat was het ook wel. Hij bleef lekker verder spelen met de hijskraan (heb ik weer). We zijn ook nog een boterham blijven eten en net als thuis gingen die er goed in. Volgende week gaan we proberen of hij het wat langer zonder ons kan stellen. Verder is ons mannetje gewoon een heerlijke peuter die ontzettend lief en sociaal kan zijn, maar van tijd tot tijd ook erg ondeugend en dwars. Daarnaast merken wij dat hij op school steeds vrijer wordt. Bij het wegbrengen van Majin loopt hij vrolijk achter haar aan de klas in (nadat hij natuurlijk zijn jas heeft opgehangen) en pakt hij iets uit de kast om mee te spelen, bijv. een telraam. Ook bij het ophalen maakt hij steeds makkelijker contact met andere kinderen. Dit zijn dan voornamelijk wel kinderen uit MaJin's klas, dus een beetje bekent, maar hij gaat het zeker niet uit de weg. Naar volwassenen reageert hij alleen als zij contact met hem zoeken, zelf zoekt hij dit absoluut niet op. Wat dat betreft denk ik dat we wel op de goede weg zijn. Ik denk dan ook dat Jibin over een paar maanden echt aan school toe is. Het alleen spelen gaat al wel een klein beetje beter, maar soms heb ik ook wel het idee dat hij zich gedurende de dag wat gaat vervelen. Wij proberen hem dan wel met dingen bezig te houden, maar dat is dan allemaal maar van korte duur. Nog een maand of 3 en dan mag hij gaan oefenen, maar nu eerst de feestdagen die voor de deur staan. Een hele drukke periode voor ons.