Wij zijn Igor en Marlou en sinds 25 oktober 2004 zijn wij de trotse ouders van MaJin. MaJin is geboren in China. In april 2006 hebben wij opnieuw een adoptieprocedure opgestart en op 27 juni 2012 werden we verblijd met het bericht dat we een zoon in ons gezin mogen opnemen. Jibin hebben we op 23 augustus 2012 in onze armen mogen sluiten en vanaf nu gaan we als gezin van 4 door het leven.
maandag 26 november 2012
Wat een verrassing
Afgelopen zaterdag zouden we bij mijn ouders gaan gourmetten en mijn zus en haar gezin zouden er ook zijn. Zomaar gezellig even tussendoor !!!! De bedoeling was om Jibin 's middags even te laten slapen, want het zou weleens wat later kunnen worden. Helaas werd dit een dutje van een half uur, dus van echt bijtanken was niet echt spraken. Om 17.00 uur waren we compleet en kon de tafel worden gedekt. Jibin en MaJin vermaakte zich goed met hun neefjes en de diverse game-computers (DS, Mobigo en telefoon),waardoor wij onze handen vrij hadden. We hebben met z'n allen, op een na, heerlijk zitten smullen en vooral de garnalen vielen bij ons meisje goed in de smaak.
Jibin wilde helaas helemaal niets eten (al doet bovenstaande foto anders vermoeden). Hij vond het principe van het gourmetten wel heel interessant, maar het eten zelf sprak hem deze keer geheel niet aan. Wat is het soms toch een vreemde vogel, want we hebben al eens eerder gegourmet en toen heeft hij heerlijk mee zitten eten ??? Toen alle buikjes gevuld waren en de boel een beetje was opgeruimd, vroeg oma aan Pjotr of hij nog even naar de brievenbus wilde lopen, want ze was die middag helemaal vergeten de post eruit te halen ;-). Tot onze grote verbazing lag er een brief van de Sint in de bus met de mededeling dat hij deze keer de pakjes wat vroeger had gebracht, omdat hij het over een week zo ontzetten druk krijgt. Van oma had hij gehoord dat op zaterdag iedereen bij opa en oma zou zijn, dus dat was een mooie gelegenheid om de pakjes al te bezorgen. MaJin was helemaal door het dolle heen en Jibin begreep er helemaal niets van. In de brief stond dat de pakjes verstopt lagen in het huis, omdat de Sint niet wilde dat de kinderen de cadeautjes al zouden zien voor of tijdens het eten. Er werd een hele zoektocht door het huis gehouden en met regelmaat werd er een pakje gevonden.
Toen eenmaal alle pakjes verzameld waren, mochten ze worden uitgepakt. Jibin kon niet wachten en had het liefst gelijk van alle pakjes het papier gescheurd, maar natuurlijk was niet alles voor ons mannetje. Om de beurt mocht er door iemand een cadeautje worden uitgepakt en gelukkig had de Sint het goed gedaan, want de kids waren erg blij met hun cadeautjes.
Terwijl de papa's en mama's nog even een kopje koffie of thee dronken, hebben de kinderen lekker met hun nieuwe spulletjes gespeeld.
Ruim na 21.00 uur hebben we alle spulletjes bij elkaar gezocht en zijn we maar eens naar huis gegaan. Eenmaal thuis zijn onze kids gelijk naar bed gegaan en we merkten gelijk dat dit een onrustige nacht voor ons mannetje zou worden. Hij was erg huilerig en onrustig en tegen twaalven was het helemaal mis. Hij kon niet meer stoppen met huilen en hij voelde ook erg warm aan. Waarschijnlijk was dit een combinatie van verkoudheid en drukte, dus we hebben een zetpilletje gegeven en gelukkig werd hij vrij snel daarna al wat rustiger. We hebben hem vervolgens lekker in mijn bed gelegd en Igor is er naast gaan liggen. Aangezien ik ook al weken top met mijn gezondheid vonden wij het niet zo'n goed plan dat ik naast hem ging liggen, dus heb ik heerlijk op de bank geslapen. Rond 6.00 uur was ons mannetje weer wakker en opnieuw was hij huilerig en voelde hij warm aan, maar voordat we hem opnieuw een zetpil konden geven was hij alweer in slaap gevallen. Rond 8.00 uur was hij weer wakker en ineens was het weer een ander mannetje. Hij vroeg gelijk om drinken en wilde graag een bakje met honing loops. Dit werd even later opnieuw herhaald, dus het ging de goede kant op met ons mannetje. Gelukkig maar, want we zouden die middag lekker naar de Efteling gaan. Ons meisje had hier zoveel zin in, want we hadden beloofd dat we de schaatsen mee zouden nemen. Nu zou een van ons toch wel met MaJin zijn gegaan, maar met z'n vieren is natuurlijk gezelliger. De rest van de ochtend hebben we het rustig aan gedaan en ons mannetje werd steeds levendiger en drukker en er leek niets meer aan de hand. Hij heeft goed gedronken en ook nog eens een banaan gegeten, dus tegen 12.00 uur hebben we de kids aangekleed en zijn we richting de Efteling gereden. Ook San, Ingrid, Rosalie en Youri zouden naar de Efteling komen. Ook door Jibin werd gelijk het water opgezocht en hierin verschilt hij niet zoveel van zijn zus, want die had hier vroeger ook een handje van.
Gelukkig hield grote zus hem goed in de gaten, waardoor er geen ongelukjes konden gebeuren. Hiervoor werd grote zus dan ook hartelijk bedankt.
Vervolgens zijn we gelijk naar de ijsbaan gegaan, want hier hadden beide meiden het zo op staan. Al snel waren de schaatsen onder gebonden en stonden ze op het ijs. Het was weer even wennen maar al snel hadden ze de slag te pakken.
Ook Ingrid en ik hebben het erop gewaagd en na in eerste instantie wat gestuntel, ging het uiteindelijk toch redelijk soepel. Eigenlijk wel heel erg leuk schaatsen.
En terwijl de dames aan het schaatsen waren, zaten de heren aan de koffie en daarbij kregen ze de bekende Unox-muts. Jibin vindt hem helemaal geweldig en heeft hem de rest van de dag op gehad.
Toen de voeten begonnen te tintelen, besloten we dat het tijd was om maar eens iets anders te gaan doen. We zijn naar het plein gelopen met de Vogelrok en het Carnavalfestival en terwijl Rosalie en MaJin met z'n tweeen 3x in de Vogelrok zijn geweest is Youri met zijn papa en Igor in het Carnavalfestival gegaan. Jibin sliep inmiddels in de buggy en we hoopten dat hij dit op zijn minst een uur zou volhouden, wat overigens ook is gelukt. Ook zijn we nog naar het andere ijspaleis gelopen en hier hebben de kids nog heerlijk op de springkussens gespeeld. Terwijl de kinderen aan het spelen waren hebben wij plannen gemaakt voor het eten. Omdat we vorige week na de intocht niet uit eten zijn geweest, vonden wij dit een goed excuus omdat nu in te halen. We zijn dan ook gezellig Tappas gaan eten. Jibin heeft opnieuw niet erg veel gegeten, maar de rest van de dag heeft hij wel gewoon gegeten, dus dat was niet zo heel erg. Om 19.30 uur zaten we in de auto op weg naar huis en om 20.00 uur lag ons mannetje in bed. Helaas duurde het een hele tijd voordat hij wilde gaan slapen en ik heb een hele tijd naast zijn bed gezeten. Ook vannacht is hij een tijdje onrustig geweest, dus ik vermoed dat er weer een hoop in dat bolletje omgaat. Komende dagen maar weer rustig aan doen.
Labels:
ditjes en datjes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten