Avond 4-daagse

Gisteren was voor ons best wel een bijzondere dag. Gisteren was het namelijk precies een jaar geleden dat we van Kind en Toekomst te horen kregen dat zij ons dossier vanuit China terug hadden ontvangen met daarbij een perfecte match voor ons. Wat waren we blij dat aan het ondragelijke lange wachten nu bijna een eind was gekomen. Natuurlijk niet wetende dat het echte ondragelijke wachten toen pas zou beginnen. Het laatste gelukskoekje mocht uit de mand en een aftelkalender met 28 vakjes (4 weken was, dachten wij, wel ruim genoeg genomen) kwam aan de muur. Een spannende tijd brak aan, want wie zou ons gezin over een tijdje gaan verrijken ?????

Gelukkig kunnen we nu met een weemoedig gevoel terugdenken aan die tijd, maar toen was dat wel anders. En wat heb ik te doen met alle adoptie-ouders die nog steeds wachten op een voorstel. Vorige jaar waren ze gekomen tot de dossiers die waren in-gelogd t/m 11 september 2006. Nu, een jaar later zijn ze gekomen t/m 26 oktober 2006, slechts anderhalve maand verder. Wetende dat er in die periode dagelijks nog maar heel weinig dossiers zijn ingelogd, zou je kunnen zeggen dat het reguliere programma in China bijna stil staat.

Gisteren was de 4de en tevens laatste dag van de avond 4-daagse. MaJin had zich voor de derde keer opgegeven en opnieuw hadden we gekozen voor de 5 km, omdat de mama's vonden dat het met de 10 km elke avond te laat zou worden. Ook dit jaar liep ons meisje samen met haar grote vriendin Rosalie en Igor en ik hebben elkaar afgewisseld als "begeleiding". Deze begeleiding was meer voor Youri, want de meiden liepen elke avond een heel stuk voor ons uit en die zagen we vaak pas weer bij de finish. Gisteren was het natuurlijk wat anders en deze keer liepen we dan ook met z'n allen mee. Vanuit mijn werk zijn we met z'n vieren naar Ingrid gereden, die een heerlijke Griekse ovenschotel had klaarstaan. Met z'n allen hebben we een goede basis gelegd voor de wandeling die we voor de boeg hadden. Omdat we hadden besloten Jibin de laatste avond mee te nemen, hebben we hem 's middags thuis gehouden van school en hebben we hem een paar uurtjes laten slapen (was ook wel nodig want vrijdagmorgen(nacht) was hij al om 4.00 uur wakker en daarna heeft hij niet veel meer geslapen). De start was om 18.30 uur en keurig op tijd sloten wij aan bij de 5 km groep. Het eerste stuk hebben we Jibin in de buggy gezet en pas bij de echte intocht, waarbij de mensen aan de kant staan met allerlei lekkers, hebben we hem laten lopen.

Jibin keek zijn ogen uit en vond het maar niets al die kettingen met snoepjes om zijn nek en die belanden dan ook snel aan de buggy. Dit was heel anders bij de meiden en Youri. Hoe krommer ze gingen lopen van het gewicht van de kettingen, hoe leuker zij het vonden. De opa's en oma's stonden langs de kant om ons in te halen en ook Pjotr en Jurre waren met opa en oma meegekomen. Super leuk vonden we dat. Al helemaal omdat opa het geduld had opgebracht om zo lang te blijven wachten. Op de een of andere manier krijgen wij het toch altijd weer voor elkaar om als laatste het feestje te verlaten en nu was dat niet anders. Uiteindelijk liepen we voor de bezemwagens uit.

Om 20.30 uur waren we uiteindelijk bij de finish en kon MaJin de felbegeerde medaille in ontvangst nemen.

Na nog even een kop koffie/thee te hebben gedronken bij San en Ingrid, zijn we uiteindelijk veel te laat naar huis gegaan. Komende week maar weer eens lekker op tijd naar bed, dat is wel zo goed voor het humeur van ons meisje.

Vanavond met de meiden naar de TOPPERS !!!!!!!
We hebben er zin in.