Dag 7

Vandaag stond een beetje in het tekenen van verveling en vermoeidheid. Voor de middag hadden Macy en MaJin elkaars gezelschap weer opgezocht, maar beiden wisten niet goed wat ze wilden gaan doen. Ze liepen en fietsten een beetje op en neer, maar ze kwamen niet echt tot iets, dus werd het uiteindelijk tekenen. Toen we 's middags aan de verse soep van oma zaten, die ze donderdag speciaal voor de kinderen had meegebracht heb ik van alles voorgesteld om te gaan doen. Naar het strandje, naar het zwembad, stukje fietsen, badmintonnen, bordspelletje, etc. etc. , maar overal werd afwijzend op gereageerd. Dan maar gewoon even niets. Na een tijdje bleek dit het ook niet te zijn en zocht ze haar vriendinnetje weer op. Op dat moment kwam ook Fleur aan, een ander vriendinnetje, en met z'n drietjes besloten ze toch maar naar het strandje te gaan. Op de fiets met schepnetje en krokodil gingen de meiden op pad. Jibin was lekker aan het fietsen en ondanks de vele schuivers die hij maakte, omdat hij veel te snel de bocht om gaat, kon hij er geen genoeg van krijgen. Ze knieen zien er inmiddels niet meer uit, maar hij schijnt daar weinig last van te hebben.
Na een half uur ben ik even naar het strandje gelopen om te kijken of daar alles goed ging, maar de meiden hadden het prima naar hun zin dus die bleven nog lekker daar. Uiteindelijk ben ik om 17.30 uur nog maar eens naar het strandje gelopen om de meiden te vertellen dat ze hun spulletjes bij elkaar moesten zoeken en terug naar de caravan moesten komen en dit hebben ze keurig gedaan en iets na zessen zaten we dan ook heerlijk aan de frietjes. Na het eten hebben MaJin en Jibin samen nog heel lief gespeeld. MaJin voelde zich een klein beetje schuldig dat zij wel naar het strandje was geweest en Jibin niet. Wat is het toch ook een lieve meid.
Het naar bed gaan ging vanavond zeer moeizaam bij beiden. Ze konden de slaap niet vatten en uiteindelijk sliep Jibin pas om 23.15 uur en MaJin misschien een kwartier eerder. Het valt ook niet mee als je helemaal uit je ritme wordt gehaald en we merken vooral bij Jibin dat hij dit lastig vindt. Hij begint nu ook te vragen, wanneer we naar huis gaan. Niet dat hij het niet naar zijn zin heeft, maar hij wordt er wat onzeker en onrustig van. We wachten even af hoe dit de komende dagen gaat ontwikkelen anders zou het goed kunnen zijn dat we tussendoor toch even een paar dagen naar huis gaan. Ons mannetje moet natuurlijk wel kunnen genieten van de vakantie.

Sorry, maar vandaag geen foto's.