Weer 24 uur dichterbij een voorstel

Helaas nog geen jubelmail van ons, nog steeds wachten wij op het verlossende telefoontje en met mij nog een andere adoptiemoeder. Gelukkig kunnen we onze frustraties nu met elkaar delen en dat is toch wel erg prettig. Wat duurt het toch allemaal lang. Ik weet het, er zijn nog geen 3 weken verstreken, maar nu we zelf op dit punt zijn aanbeland lijkt het wel een eeuwigheid. Bij MaJin hebben we het allemaal heel anders ervaren. Toen in april 2004 onze papieren naar China werden gestuurd, kregen we een brief van K&T waarin stond dat de wachttijd op dat moment 9 maanden was, maar dat we na 6 maanden maar eens moesten bellen voor de dan huidige stand van zaken. Heel braaf heb ik toen na een half jaar gebeld en wat bleek ons dossier was net terug uit China maar moest nog wel vertaald worden. Er werd wel gelijk gezegd dat dat nog wel een week of 3 zou duren, maar na 12 dagen rinkelde mijn telefoon al. Dat ging toen allemaal wel heel voorspoedig. Heel anders dan nu. Gelukkig hadden we vanavond wel weer een leuke afleiding, want er was een kijkles van ballet voor de papa's en mama's. MaJin vind dit nog steeds zo leuk om te doen en wat heeft ze het afgelopen jaar weer een hoop bijgeleerd. Volgende week hebben ze een test en dan wordt bepaald in welke groep ze het volgende lesjaar verder gaan. Ons meisje ligt inmiddels weer lekker in haar eigen bedje. Vannacht is het helemaal goed gegaan, dus daar hebben we ook weer alle vertrouwen in. Wat een kanjer is het toch ook. Pakje van vandaag: Doos tissues